Íslendingaþættir Tímans - 27.08.1977, Síða 13

Var það þvi engin tilviljun aö hann
var einn I hópi þeirra sjö glimumanna
sem tþróttasambandið valdi til þess að
sýna glimu á Ólympiuleikunum i
Stokkhólmi 1912.
Guðmundur Kristinn tók þátt i
fyrsta íslendingasundinu og þá er hiö
mikla allsherjarmót fór fram áriö 1914
sigraöi hann mjög glæsilega. Vann
hann þar niu fyrstu verðlaun og var að
verðleikum talinn fjölhæfasti Iþrótta-
maður landsins.
Arið 1920 vann Guðmundur eina
erfiðustu Iþróttakeppni er þá fór fram
en það var fimmtarþrautin og áriö eft-
ir, 1921, þegar hin fræga konungsglíma
fór fram á Þingvöllum, vann hann
konungsbikarinn fyrir fegurstu og
beztu glimuna.
Auk þess sem hér hefur verið að
framan rakið tók hann þátt I fjölda
kappglimna og glimumóta og öörum
Iþróttakeppnum og var ætlð i fremstu
röð iþróttamanna.
En hversu mjög sem að Guðmundi
Kristni kvað á keppnisvelli, var þáttur
hans á sviði félagsmála eigi siðri.
Hann ferðaðist viðsvegar um landið
og kenndi Iþróttir, þá starfaði hann
mikið I Ungmennafélagi Reykjavikur
og Glimufélaginu Armanni og var um
skeiö formaður siðarnefnda félagsins.
Guðmundur Kristinn var einn af
þeim sem sömdu glimubókina frá 1916.
Ariö 1923 var hann kjörinn I stjórn
íþróttasambands Islands, átti hann
þar sæti I 12 ár og þar af lengstan tíma
sem gjaldkeri.
Þegar Hermann Jónasson, þáver-
andi ráðherra, skipaði sérstaka nefnd
til þess að semja frumvarp að iþrótta-
lögum, sem siðan var samþykkt af Al-
þingi árið 1940, var Guðmundur Krist-
inn einn af nefndarmönnum og þegar
iþróttalögin komu til framkvæmda var
hann skipaður formaöur Iþróttanefnd-
ar rlkisins en þvi starfi gegndi hann
um nærri heilan tug ára, hafði hann
sem slikur svo sem vænta mátti mikil
og góö áhrif á framkvæmd Iþróttalag-
anna, er mótuðu alger þáttaskil til
betri vegar fyrir allt iþróttastarf I
landinu.
Arið 1950, þá er Guðmundur varð
sextiu ára, var hann gerður að
heiöursfélaga Iþróttasambands ís-
lands.
iþróttasamtökin eiga Guðmundi
Kristni mikið að þakka og færa honum
nil aö leiðarlokum viröingu sina og
þakkir. Minning um góðan dreng,
afreksmann og Iþróttafrömuö mun
lifa- iþróttasamband tslands
t
Guðmundur Kristinn Guðmundsson,
fyrrum skrifstofustjóri, lézt 28.9. ’76.
Meö honum er horfinn einn af glæsi-
legustu forustumönnum þeirrar sveit-
ar sem hlotiö hefur nafniö aldarmóta-
kynslóöin. Þaö er sú sveit sem tók við
landi og þjóð I kyrrstööu, en tókst meö
ótrúlegri bjartsýni, dugnaði og eld-
móði aö vekja þjóöina til dáða og
framfara og leggja með því grunninn
aö því velferöarþjóöfélagi, sem við bú-
um viö I dag.
Guðmundur Kristinn var fæddur aö
Urriðafossi I Arnessýslu 20. júli 1890,
sonur Guðmundar Amundasonar
bónda þar og konu hans Kristinar
Andrésdóttur.
Ungur að árum hóf Guðmundur
verzlunarstörf og réðst árið 1905
til Klæðaverksmiðjunnar Iðunn-
ar, þar sem hann starfaöi til árs-
ins 1917, er hann gerðist aðalbókari
Landsverzlunar Islands. A þessum ár-
um hafði Landverzlunin mikið umleik-
is og ljóst er þviaö Guömundur, þá svo
ungur aðárum, hefur notið mikils áiits
og trausts að vera ráðinn I slikt
ábyrgðarstarf. A þessum árum festi
Guðmundur ráð sitt og gekk aö eiga
Ragnhildi Jónsdóttur frá Hjarðarholti
i Stafholtstungum 22. júli 1916. For-
eldrar hennar voru Sigrlöur Asgeirs-
dóttir og Jón Tómasson bóndi og
hreppsstjóri I Hjarðarholti. Þau Ragn-
hildur og Guömundur Kristinn voru
glæsileg hjón svo eftirtekt vakti hvar
sem þau fóru. Guömundur var einn af
brautryðjendum Iþróttahreyfingar-
innar og I hópi beztu iþróttamanna
landsins. Mesta frægð gat hann sér
sem glimumaður, en var annars jafn-
vígur á allar þær Iþróttir, sem þá voru
stundaðar. Meöal annars stundaði
hann um langt skeið sund 1 sjó jafnt á
sumri sem vetri og sund stundaöi hann
I sundlaugunum fram á siöustu daga.
Guðmundur var kosinn heiöursfélagi i
Glimufélaginu Armanni, I.S.í. og Ung-
mennafélagi Reykjavikur, enda hafði
hann verið forustumaður i þessum
félagasamtökum og lagt þar fram
mikiö starf. Hann var formaður
Iþróttanefndar rlkisins 1940-46 og
1950-53. Guðmundur gerðist ungur að
árum baráttumaður fyrir hugsjónum
ungmennafélaganna og eftir að Fram-
sóknarflokkurinn var stofnaður, varö
hann einn af helztu forustumönnum
flokksins I höfuðborginni. Var hann
traustur liðsmaður þess flokks alla tið.
Þegar landsverzlunin hætti störfum
gerðist Guömundur einn af stofnend-
um Oliuverzlunar Islands hf. og var i
stjórn þess félags frá stofnun þess 1928
til 1949 og skrifstofustjóri félagsins
alla þá tið. Þegar Oliufélagið h.f. var
stofnað fyrir forgöngu Samvinnu-
hreyfingarinnar og kaupfélögin hættu
að skipta við Oliuverzlun Islands
h.f. en beindu viðskiptum sinum
til Oliufélagsins h.f. vildi Guð-
mundur ekki slita tengslin við fyrri
starfsmenn og viðskiptavini. Hann
vildi halda áfram að vinna fyrir sam-
vinnufólkið I landinu þótt þaö kostaöi
hann aö hverfa frá þeirri stofnun sem
hann hafði staöið að aö byggja upp og
stjórna I rúm 20 ár. Ariö 1949 kvaddi
hann samstarfsmenn sína hjá Oliufé-
laginu h.f. og heilsaði þar að nýju fyrri
viðskiptavinum. Þvi starfi gegndi
hann fram á árið 1964, er hann hætti
fyrir aldurs sakir.
A árinu 1959 hóf ég sem þessar linur
rita störf hjá Oliufélaginu h.f. og vor-
um viö Guðmundur nánir samstarfs-
menn þau ár þar á eftir, sem hann
starfaði hjá félaginu. Meö Guömundi
var gott að starfa. Hann var ávallt
hlaöinn af orku og áhuga aö vinna að
þeim málum er hann taldi til framfara
fyrir félagið og sérstaklega bar hann
fyrir brjósti að þjónusta viö fólkið i
hinum dreifðu byggðum landsins væri
bætt og efld. Guömundur var ávallt
glaður og reifur og starfsgleði hans
hafði áhrif á alla þá, sem með honum
unnu. Þessa eiginleika varðveittu
hann til hinstu stundar. Eftir að hann
hætti störfum, var hann tiður gestur á
skrifstofum Oliufléagsins h.f. og fylgd-
ist meö starfi þess af llfi og sál.
Guömundi voru falin ýmis trúnaðar-
störf önnur en þau, sem hér hefur ver-
ið á minnzt. Hann var formaöur
rekstrarráös rikiseinkasala á árunum
1935- 39 og I stjórn Raftækjaverksmiöj-
unnar h.f. I Hafnarfiröi f.h. rlkissjóös
1936- 60.
Svo sem áöur er að vikið var Guð-
mundur glæsilegur að vallarsýn og
höfðinglegur I framkomu og frú Ragn-
hildur kona hans var meö glæsilegustu
konum. A árinu 1930 byggðu þau sér
hús að Bergstaðastræti 82 og bjuggu
þar alla tiö siðan. A heimili þeirra var
gott að koma. Þaö bar húsbændum
gott vitni um smekkvisi og hagsýni.
Þau voru samhent I aö byggja upp sitt
fallega heimili.
Ragnhildur lést 21. des. 1974. Börn
þeirra voru Sigrfður Svafa gift Arna
Sigurðssyni, útvarpsvirkjameistara,
Kristin hlbýlafræðingur, ekkja Skarp-
héðins Jóhannssonar, arkitekts, Jón
Haukur (dó sjö ára) og Guömundur
Kristinn arkitekt, kvæntur Ólöfu
Sigrlði Magnúsdóttur.
Við starfsmenn Oliufélagsins vott-
um börnum hans, barnabörnum og
öðrum aðstandendum innilegustu
samúð við fráfall hans.
Vilhjálmur Jónsson
t
islendingaþættir
13