Íslendingaþættir Tímans - 28.04.1979, Síða 2

Íslendingaþættir Tímans - 28.04.1979, Síða 2
gekk slna ævibraut eftir eigin höföi, varö þaö sem hann vildi veröa og kaus sér vit- andi vits þaö hlutskipti aö gerast sóknar- prestur á afskekktum staö viö noröurhöf og helga hæfileika slna og krafta söfnuöi sinum og sveitarfélagi. Þar skipaöi hann sér I röö þeirra fjölmörgu úrvalsmanna sem um aldaraöir hafa veriö merkisberar kristni og kirkju og islenskrar menningar I þessu landi, og veit ég ekki betur en aö hann hafifundiö hamingju og fullnægingu sem hlekkur i þeirri löngu keöju. Hann kunni vel aö meta Staö I Súgandafiröi, samlagaöistöllu umhverfi vel og undi þar meö fjölskyldu sinni, bökum sinum og margvislegum áhugamálum. Ekki var hann oftar á ferli i höfuöstaö landsins en nauösyn kraföi og þvi uröu samfundir viö gamla skölafélaga ekki margir. En sveit- ungum sinum og sóknarbörnum var hann máttarstólpi á'ýmsum sviðum, skyldu- rækinn og viröulegur klerkur og kenni- maöur i fremstu röö, en einnig athafna- samur og tillögugóður i öllu félagslifi og menningarmálum I sókn sinni. Störf slikra manna láta ekki mikiö á sér bera utan heimahaga og veröa lika trauölega metin á neinn algildan kvaröa. En ham- ingjudrjúgt er samstarf og samlif góös prests viö söfnuö sinn og kunnugt er mér aö séra Jóhannes gegndi embætti sinu á þann veg, aö hann vann sér ást og virö- ingu sóknarbarna sinna. Þau orö munu Súgfiröingarsannaþegar þeir nú minnast þesslanga timasemséra Jóhannes deildi meö þeim kjörum I bliðu og striöu. Viö gamlir skólafélagar blessum minn- ingu séra Jóhannesar Pálmasonar og sendum konuhans.Aöalheiöi Snorradóttur og fjölskyldu þeirra.samúöarkveöjur. Kristján Eldjárn. Séra Jóhannes Pálmason, fyrrv. sókn- arprestur i Staðarprestakalli, er dáinn. Þrátt fyrir aö hann hafi átt viö nokkur veikindi aöstriöa siðustuárin.kom fráfall hans mér á óvart. Ég átti þvi láni að fagna aö þekkja séra Jóhannes og kynnast hans fjölbreyttu hæfileikum. Ég var sóknarbarn hans I Súgandafiröi um 30 ára skeiö. Hann gifti mig, sklröibörnin min, gifti sumþeirra og skiröi nokkur barnabörnin. Séra Jóhannes var sá maöur, sem alltaf var hægt aö leita til, i sorg og gleði, og hann leysti vandann á farsælan hátt. Mér er minnisstætt framlag séra Jóhannesar til félags ogmenningarmála I Súgandafiröi. Allar gamanvisurnar, sem hann orti. Hljómlistaráhugi hans og æf- ingar i þvi sambandi. Starf hans I hinum ýmsu félögum byggöarlagsins. Sæti I hreppsnefnd Suöureyrarhrepps ofl. Prestssetriö Staöur er i um 4 km fjarlægö frá kauptúninu Suöureyri. Séra Jóhannes taldi þaö aldrei fyrirstööu, aö fara þessa leiö, þótt á vetrum væri og allt á kafi i snjó.Þaövarekkibara aö setjast upp Ibil og aka af staö. Nei, þaö þurfti aö fara gangandi og oft í myrkri og hriö. En hann vildi ekki bregðast sóknarbörnum sinuní sem væntu hans til leiöbeiningarstarfa á Suöureyri. Akveöin haföi veriö æfing hjá kirkjukórnum. Þaö þurfti kannski aö æfa kvartettinn eöa gamanvisnasöngvarann, spila undir hjá leikflokknum, sem var aö æfa Æfintýriá gönguför eöa Skuggasvein. Þaö brást heldur ekki að séra Jóhannes kom i tæka tíö. Hann vann lika hugi og hjörtu ibúanna I hreppnum og þeir fundu aö hann vildi standa meö þeim i' bliöu og striöu. Hann hvatti þá til starfa aö menn- ingarlegum verkefnum. Séra Jóhannes var góöur prestur og kennimaöur. Framkoma hans var virðu- leg oghófsöm. Hannflutti hugljúfar ræö- ur og mér er i minni mörg kveöjustundin, þar sem hann kvaddi þann framliöna á látlausan og hjartnæman hátt, án há- stemmdra oröa eöa athafna. Þaö var hlýja og innileiki yfir störfum hans. Þaö er alltaf skarö fyrir skildi, þegar góöir samferöamenn hverfa úr hópnum. Vitanlega er söknuöurinn mestur hjá þeim, sem næstir standa. Ég votta ekkju séra Jóhannesar, frú Aöalheiöi Snorra- dóttur, börnum og tengdabörnum, inni- legar samúöarkveðjur mfnar og fjöl- skyldu minnar. Eru þessar samúöar- kveöjur einnig frá nokkrum vinum öör- um, sem þekktu séra Jóhannes og voru samtiöa honum á starfsvettvanginum fyrir vestan. Biöjum viö guö aö styrkja Aöalheiöi og venzlafólk hennar. Hermann Guömundsson. Akranesi. _L I Hann fæddist 10. janúar 1914 I Kálfageröi, Saurbæjarhreppi, Eyjafiröi. Foreldrarhans: Pálmibóndi i Kálfageröi Jóhannesson bónda i Skriöu i Saurbæjar- hreppi, ólafesonar, og kona hans Kristin skáldkona Sigfúsdóttir bónda á Helga- stööum i Saurbæjarhreppi, Hanssonar. Hann varö stúdentfrá menntaskólanum á Akureyri (M.A.) 1936, tók kennarapróf frá Kennaraskólanum 1939. Varö cand. theol. fra Háskóla Islands 1942. Vlgöur til Staöarprestakalls í Súgandafiröi 1942. Settur prófastur I Vestur-Isafjaröarsýslu 1963—1966. Veitt Reykholtsprestakall I Borgarfiröi 1972. Hann kvæntfet 1940 Aöalheiöi Margreti (f. 29. okt. 1914), en foreldrar hennar voru: Snorri útgerðarmaður i Vest- mannaeyjum, Þóröarson, og kona hans Þorgerður Jónsdóttir. Börn þeirra: Snorri Þórf. 1940 kennari I Reykholti, kvæntur Sigriöi Bjarnadótt- ur, Kristinfi 1945, d. 1953, Sigrúnf. 1947, kennari I Kópavogi, gift Jóni Sigurössyni ritstjóra, Pálmi f. 1952 yfirþýöandi hjá Sjónvarpinu Reykjavik, kvænt ur Soffiu Kjaran, Siguröurf. 1954, sjónvarpsvirki, Reykjavik. Séra Jóhannes lést 22. mai 1978. Bjartar og blikandi minningar frá menntaskólaárum á Akureyri, og siöar frá námsdvöl I guöfræöideild Háskóla tslands koma fram ihuga minn, þegar ég hyggst minnastmeö nokkrum oröum holl- vinar mlns sera Jóhannesar Pálma'sonar. ' '.f'\' Ég minnfet þess, þegar hann fyrst kom til náms i M.A. þessi myndarlegi, prúöi, en alvörugefni piltur vakti þegar athygli mina og flestra, ef ekki allra nemenda skólans. Þaö var þó ekki útlit hans og prúömannleg framkoma, sem vakti at- hyglina. Móöir hans var skáld- konan Kristin Sigfúsdóttir, þjóö- kunn og vinsæl, og svo haföi veriö skrifaö um þennan pilt og sérstakan skyggnihæfi- leika hans I eitt viröulegasta tlmarit á lslandi. Hannsá áru (litarhjúp) kringum fólk og höföu margir fengiö hann til þess aö segja hver ára þeirra væri og leysti hann jafnan úr þvi. Þessi piltur var sann- arlega ofar I álitsstiganum en viö, óbreyttir og óþekktir nemendur úr ýms- um stéttum og viöa af landinu. Ef um náin kynni gæti veriö aö ræöa, hlaut þessi pilt- ur aö þurfa aö færa sig þrepi neöar, var álit mitt og fleiri, kannski flestra nemend- anna. En það kom fljótlega annaö fljós. Þessi piltur var laus viö allt stærilæti og hroka. Og kynni okkar uröu æ einlægari eftir þvi sem stundir liöu fram. Samverustundir okkar leiddu i ljós, hversu f jölhæfur hann var raunverulega. En menntaskóla- samvistirnar urðu ekki eins langar og hugur stóö til, þvi aö þessi fjölgáfaöi pilt- ur sat ekki alltaf á skólabekk, heldur las mikiö námsgreinarnar heima og tók loks stúdentspróf utan skóla, — já, úr stærð- fræöideild, — sem hann átti auövelt með aö leysa. Viösem þekktum piltinn frá Kálfageröi töldum nokkurn veginn vist, aö hann gæti gengiö inn I hvaöa deild Háskólans sem væri, hann væri nokkurn veginn jafnvigur á þær. Og hann kaus guöfræöideildina. • Þar mættumst viö aftur eftir ára skilnaö. Og ral hófust nánari kynni, sem ég mun geyma meöal dýrmætustu minninga minna. Voriö 1941 fórum viö þess á leit viö biskup landsins, aö viö fengjum aö fara til starfa fyrir kirkjuna um sumariö. Hann tók þessari beiöni okkar ákaflega vel. Varö þaö úr, aö viö fórum til prédikunar- starfa, Jóhannes i Grimsey, en ég i Oræf- in. Um haustiö komum viö i skólann reynslunni rikari. Okkur bar saman um þaö, aö margt heföum viö lært af dvöl okkarhjá kjarnafólki og báöir höföum viö notiö frábærra samvista viö söfnuöina. Viö lukum guöfræöiprófi á sama árinu (1942) og vígöumst á sama áfi. Prestaköll okkar voru bæöi á Vestfjöröum, hann á islendingaþættir

x

Íslendingaþættir Tímans

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Íslendingaþættir Tímans
https://timarit.is/publication/303

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.