Íslendingaþættir Tímans - 11.08.1979, Blaðsíða 3

Kristján Guðmundsson
F. 2. 12. 1911 D. 16. 4. 1979
Minning:
Sá þig bró&ir liggja lágt á beö,
lífiö fjara hægum skrefum meö.
Þjáningin var mikil, ljós eg leit,
ljós, er himnadrottinn eigi sleit.
Eg stóö viö rúmiö, staröi þetta á,
staröi á þig meö hálflukta brá.
Hjartaö bæröist... Engin töluö orö.
Einlæg bænin geislar lifs um storö.
Hægt þin lyftist höndin tæröa þá,
hönd, sem var nú oröin buröa-smá.
Augun luktust ljúfi bróöir minn,
svo leiöstu i meövitundar-leysiö inn.
Ég ekkert gaf og engin mælti orö,
aöeins staröi um myrka dauöans storð.
Máttlaust veröur mannsins lff og tal
er mætumst viö I þessum hljóöa sal.
Seinast ég þig sá á hinsta beö
sárum þrautum vafinn, rótt var geö.
Sú minning festist mest í systurlund
merluö tregans fró, aö hinstu stund.
Svo hvarf ég burtu hviiu þinni frá,
kvaddi þögul, fölva, lukta brá.
Þú lifir, bróöir, ljósiö fagra þitt
mun lýsa inn i þreytta hjartaö mitt.
Mér reyndir tjá þinn blíöa bróöurhug.
Bænarinnar vekja hjá mér dug.
Litlu systur láta vildir sjá
aö lika hana sæir, rúmi hjá.
Ég gleymi eigi göngu þinni hér,
er geislar æsku skinu fegurst mér.
Á manndóms ævi minnar lffs á braut,
þin minning skærust er I dauöans þraut.
Þökk sé guöi þetta fyrir líf.
Þökk sé guöi i dauöa er veitir hlif.
Og vissan um þó veröi mundin köld.
Vist mun líf á bak viö dauöans tjöld.
Jóhanna A. Ólafsdóttir
F. X. ágúst 1904
D. 21. júni 1979.
Þaö var laugardaginn 30. júni siöastliö-
inn, lognkyrrt og rólegt veöur. Frændur-
og vinir söfnuöust saman í litlu kirkjunni.
Þaö hvildi notalegur blær yfir athöfninni
þó sorg væri i sinni. Þaö var Utför
Jóhönnu ólafsdóttur.
Jóhanna var fædd hér á Blönduósi 1.
ágúst 1904. Foreldrar hennar voru Ólafur
Ólafsson og kona hans Ingibjörg Lárus-
dóttir I ólafshúsi. Ung aö árum var hún
nemandi i kvennaskólanum á Blönduósi.
Hún giftist áriö 1925 Páli Bjarnasyni.
Hann var Arnesingur aö ætt og einn fyrsti
bHstjóri hér um slóðir.
Þau eignuöust tvö börn, Bjarna og Ingi-
björgu og með þeim hélt Jóhanna heimili
nú siöustu árin, alit frá þvi aö Páll lést
1968. Jóhanna lést á Héraöshælinu á
Biönduósi 21. júni slðastliöinn.
Þetta er ævi hennar I fáum orðum. En
hvaö segir þaö um húsmööurina, sem
vann heimili sinu alla tiö?
Jóhanna var raungóö kona. Þaö kom
fram viö alla, sem hún blandaði geöi viö,
en einkum var hún barnavinur og dýr
hændust aö henni. Þaö var gaman aö sjá
andlit hennarljóma,erhún gaf börnunum
gjafir, sem voru gjarnan munir, er hún
sjálf haföi gert, þvf hún var bráðlagin og
dugleg hannyrðakona.
HUn var dýravinur, þaö sást á þeirri
tryggö og óttaleysi, sem kom fram hjá
mállausum vinum hennar, dýrunum,
þegar hún rétti þeim einhvern glaöning.
Hún var lika rausnarleg er hún vildi
þaö viöhafa, á gamla Islenska vísu. Gest-
risni var henni eölileg.
Jóhanna geröi ekki vlöreist um dagana.
Hún átti alla ævi heima á Blöndu-
ósi og undi sér þar vel, þráöi alltaf
heim, er hún á efri árum þurfti aö vera
langdvölum aö heiman vegna veikinda. 1
veikindum sínum sýndi hún æöruleysi og
hugrekki, sem fáum er gefið.
Ég kynntist ekki Jóhönnu fyrr en hún
var orðin fulloröin, en þá vorum viö I
nágrenni viö hana alllengi. Þaö var gott
nágrenni og viö okkur kom vel fram sú
góövild og hlýja, sem hún átti I svo ríkum
mæli.
Fyrir þaö allt þakka ég innilega. Þaö er
ómetanlegt fyrir alla aö kynnast góöu
fólki. Þaö er hlýtt og bjart yfir minning-
unni um Jóhönnu.
Ég vil aö lokum votta eftirlifandi
börnum hennar innilega samUÖ mlna og
fjölskyldu minnar.
Kristinn Pálsson
Blönduósi
islendingaþættir,
3