Íslendingaþættir Tímans - 22.11.1980, Qupperneq 5

hans, Kristinn á Kambi hafi verið af-
bragðs góður söngmaður.
Siðustu árin fóru kraftar Magnúsar
þverrandi sem vonlegt var um svo
aldraðan og heilsubilaðan mann. Þyngd-
ist honum þá róðurinn við heyöflun og
hirðingu skepna sinna. Sumarið 1979, það
hallæris ár, treysti hann sér ekki til til að
heyja. Felldi skepnur sinar þá um haustiö
og fluttist suður á Akranes ásamt konu
sinni, I námunda við Elias son sinn, sem
var fluttur þangað fyrir nokkrum árum,
enda svo komið heilsu hans að hann þurfti
að vera undir læknishendi. — í sumar
komu þau hjónin I kynnisferö til Djúpu-
vikurog voru þar um tima. Ég hitti hann
hér á ferð er hann var að heimsækja vini
og ættingja. Ég spurði um llðan hans og
hvernig honum hefði likað að vera á
Akranesi. — „Llkaö” tók hann upp eftir
mér. „Mér likar nú svona og svona. —
Maður verður að sætta sig við það. En
gamanlaust er að sitja auðum höndum og
hafa ekkert til að hugsa um”. Þannig
hljóðaði svar þessa starfsama og hógláta
manns við spurningu minni. Hann hafði
ekki setiö um dagana auðum höndum
meðankraftar og heilsa entust. Það yndi,
sem hann hafði haft af umsjá og umgengni
við skepnur sinar, sem voru vinir hans,
var nú ekki lengur til staðar og heilsan
leyfði ekki annað starf. Þá var lífið ekki
oröið leikur gömlum og heilsubiluðum
manni þó hann væri i góðra umsjá. —
Eitthvað á þessa leið las ég út úr tilsvari
hans, sem var þó fram sett vinsamlega og
ón beiskju. — Ég sá þá og fann að
Magnúsi var brugðið og fannst eins og
þetta mundi okkar siðasti fundur, sem og
varð. Ég kvaddi hann með innilegri þökk
fyrir öll okkar kynni. Fyrir mig hafði það
óvalt verið ávinningur að hitta hann að
máli. Ég fann að hér lágu leiða skil.
Meðan hann dvaldi hér heima í sumar
gekk yfir illkynjuð innfliiensa, sem lagði
fjölda fólks á öllum aldri i rúmið. Þessa
úmferðaprest tók Magnús. Hann fór
sjúkur suður, komst aldrei heim á Akra-
nes, heldur var farið með hann á Land-
spítalann. Þar lá hann nokkurn tima fár-
sjúkur. Þar andaðist hann eins og áður
segir. Lát hans ber ekki aö harma.
Lifsstarfi hans var lokið, heilsa og starf-
Þrek þrotið. Þá eru umskiptin æskileg og
goð. — Með honum er góður maöur beng-
mn. Slikum mönnum standa guðsvegir
°pnir. Hann hefur nú gengið á guðs sins
fund. — Eiginkona hans, börn hans og
aðrir ættingjar og vinir sakna góös föru-
nauts og vinar. — Ég færi honum innileg-
ar þakkir fyrir kynni mln við hann. Þau
voru mér allt I senn, ánægjuleg og lær-
jfómsrlk. Friöur guðs og blessun fylgi
nonum yfir á ókunna landiö, hinumegin
þess sýnilega. Konu hans og börnum sendi
égsamúðarkveðju mina og annarra sveit-
únga.
Bæ, 28. okíóber 1980.
Guðmundur P. Valgeirsson
'slendingaþættir
Sigursveinn Sveinsson
NorÖUr-FOSSÍ Fæddur 23. febr. 1904 Dáinn 30. okt. 1980
1 dag fer fram frá Reyniskirkju Utför
Sigursveins Sveinssonar bónda á Norður-
FossiIMýrdal, sem andaðist20. þ.m. eftir
erfiða baráttu við ólæknandi sjúkdóm.
Sigursveinn hafði á ungum aldri kynnzt
gllmu við veikindi og bar þess merki alla
ævi siðan. En hann tók þvl með karl-
mennsku og kjarki, en það voru eigin-
leikar sem mér finnst aö öllum, er hittu
Sigursvein á Fossi, að hafi komið fyrst I
hug. Þeir komu lika glöggt I ljós þegar
hann stundaði sjómennsku og lenti m.a. I
skipsstrandi við Reykjanes. Með harð-
fengi og æöruleysi komst hann li'fs úr
þeim sjávarháska.
Sigursveinn kaus þó ekki sjdmennskuna
að ævistarfi heldur búskapinn og þaö
fyrsta sem ég heyrði taiað um hann, var
um hyggindihansogframsýni I þvístarfi.
Það var snemma byrjaö að slá á Norður-
Fossi og afuröir búsins góðar. Þangað var
hægt aö sækja fyrirmynd.
Við þessi leiðarlok er mér þó efst i' huga
samstarf okkar Sigursveins i Kaupfélagi
Skaftfellipga, en hann var I stjórn félags-
ins i' meira en tvo áratugi og þar eins og
annars staðar heill I starfi. Hann var líka
nákunnugurstarfsemi félagsins nærri því
frá stofnun þess, þar sem það var stofnað
tveimur árum eftir að Sigursveinn fædd-
ist.
Faðir hans, Sveinn Sveinsson i Asum og
siðar á Norður-Fossi var lengi I stjórn
Kaupfélags Skaftfellinga og einnig starfs-
maður þess við ullarmat. Um nokkurt
skeið rak Sveinn búskap bæði á Asum I
Skaftártungu og á Fossi og átti því tlðar
ferðir yfir Mýrdalssand, enda duglegur
ferðamaður. Sveinn var þvl ákaflega vel
kunnur högum Skaftfellinga og skiidi
glöggt hvernig Kaupfélagið var forsendan
fyrir þvi, að Skaftfellingar sigruöust á
þeim erfiðleikum, sem hafnleysi, óbrúuö
vatnsföll og aðrar samgönguhindranir
sköpuðu. Slíkt náðist þvi aðeins að menn
notuðu samtakamáttinn. Þetta voru að-
stæðurnar sem Sigursveinn Sveinsson ólst
upp við og lagði krafta sina fram við aö
breyta til batnaðar.
En það var ekki aöeins reynslan sem
gerði Sigursvein að samvinnumanni.
Þeir, sem kynntust honum fundu, að það
var I huga hans svo sjálfsagt að ekkert
gat komiðtil greina, enda I fullu samræmi
við þá alúð og hlýju sem einkenndi fas
þessa karlmannlega manns. A þessari
stundu er okkur þakklæti efst I huga.
Ég sendi eftirlifandi eiginkonu, börnum
og öðrum ættingjum samúðarkveðjur.
Jón Helgason.
Ragnar Guðjónsson
skólastjóri frá Súðavik
Fæddur 1. ágúst 1911.
Dáinn 14. september 1980.
Margt gleymist af þvi
sem gengið er
svo gálaus
er okkar för,
en ég man þó
hiklaust hlýju frá þcr
og hreinskilin
drengileg svör,
man sjómannsins bros
sem birtist hjá þér
þótt bát hefðir dregið
i vör.
Við skólann og börnin
þú bast þlna trú
varst bjartsýnn
á starfið með þeim
og til framtiðar
reistir þú blikandi brú
úr björtustu vonum
með þeim.
Ég veit að þau munu
minnast þin enn
og margs sem þú áttir
með þeim.
Ingólfur Jónsson
frá Prestsbakka.
5