NT - 03.01.1985, Blaðsíða 9

Fimmtudagur 3. janúar 1985 9
Síldin í tunnunni öfunduð
- eða hvernig maður kemur höndum yfir hátíðabrennivínið
■ Hamingjan brosir sannar-
lega við þér í dag, því þegar þú
ekur gömlu Lödunni þinni inn í
bílastæðið hjá RÍKINU við
Laugarásveginn, vill svo til að
þar er verið að bakka amerísk-
um kagga út úr stæði. Þú hefur
líka verið svo fyrirhyggjusamur
að vera „mættur á svæðið“ rétt
upp úr fjögur og RÍKIÐ er opið
alla leið til klukkan hálfníu í
kvöld.
Það kemur nú sarnt í ljós
þegar þú stígur inn úr dyrunum
að fleiri en þú hafa verið svona
fyrirhyggjusamir og það meira
að segja mun fleiri, því að allt
gólfplássið frá afgreiðsluborðinu
og fram að dyrum endanna á
milli í húsinu, er ein iðandi kös
af mannlífi og það er ekki einu
sinni vel manngengt meðfram
útveggnum.
Þú færð ekki langan tíma til
að velta því fyrir þér hvar væn-
legast sé að koma sér fyrir í
þessari tignarlegu biðröð, því
fyrirhyggjusamir íslendingar
streyma inn um dyrnar á eftir
þér í löngum bunum. Það hvarfl-
ar að þér að öfunda síldina, því
hún er þó að minnsta kosti dauð
þegar hún fer í tunnuna. Það er
líka spurning sem stjórnvöld
ættu að velta alvarlega fyrir sér
hvort ekki mætti koma fleira
fólki fyrir í ríkinu í einu ef gefin
væri út tilskipun um að annar
hvermaðurskulistandaáhaus .
En þar sem hátíð fer í hönd,
lætur þú ekkert á þig fá og
smokrar þér örlítið til hliðar frá
dyrunum og lendir beint fyrir
aftan mann sem tekið hefur með
sér barn og gerir nú sitt ýtrasta
til að koma í veg fyrir að barnið
troðist undir. Af þessum sökum
kannt þú ekki við að leggjast
mjög fast aftan á manninn, og
þegar þú hefur staðið þarna í
fimm mínútur. ferðu að taka
eftir því að þeir sern í upphafi
stóðu skáhallt fyrir aftan þig eru
nú komnir skáhallt fyrir framan
þig.
Maðurinn fyrir framan þig
virðist einnig hafa uppgötvað
vandamálið, því hann kemst að
samkomulagi við barnið um að
það bíði úti í glugga. Þessu
verða allir mjög fegnir og þú
eykur þrýstinginn og gætir þess
að standa á réttum stöðum þegar
stúteigandi menn ryðjast eins og
ísbrjótar út úr kösinni örugglega
bæði sárir og ákaflega móðir en
engu að síður hamingiusamir á
svipinn eins og sannir íslending-
ar eiga að vera, enda fer hátíð í
hönd.
En þú átt langa leið fyrir
höndum fram að afgreiðsluborð-
inu og mörg ljón bíða þín á
veginum þangað. Það fer ekki
hjá því að þú verðir sjálfur
orðinn blár og marinn um það
bil sem þú ferð að huga að því
að snúa þér við og beita þrýstingi
í hina áttina.
Einhvern veginn tekst þér þó
að láta tímann líða og það sem
er enn mikilvægara þér tekst að
halda áfrant að draga andann.
Þú þarft ekki lengur að hugsa
um að flytja þig nær af-
greiðsluborðinu. Aðrir hafa nú
tekið algjörlega að sér að sjá um
það og þér þykir á köflum meira
en nóg um hugulsemi þeirra í
þinn garð.
Þegar þú ert staddur í um
fjörutíu sentimetra fjarlægð frá
markinu, manstu allt í einu eftir
því að þú ert með veskið í
rassvasanum, sem er óheppileg-
ur staður þar sem af-
greiðslumenn einokunarversl-
unarinnar eru vísir til að neita
þér um hátíðabrennivínið nema
gegn staðgreiöslu. Þig sundlar
óhjákvæmilega augnablik við til-
hugsunina um það að þurfa að
ryðjast alla leið aftur fyrir kösina
til að ná upp veskinu og verða
svo að byrja aftur í upphafs-
stöðu. Innra með þér veistu þó
fullvel að jafnvel það værirðu
reiðubúinn að leggja á þig ef
með þyrfti.
En ótti þinn reynist óþarfur.
Með ýmsum annarlegunt hreyf-
ingum og mcð því að snúa nógu
rækilega upp á hendina á sjálfum
þér, tekst þér aö lokum að ná
veskinu upp úr rassvasanum.
hann rétt að segja búinn að fá
blóðnasir þegar þú rakst olnbog-
ann í nefið á honum. Maðurinn
ergreinilegahúmoristi, þvíhann
gerir enga tilraun til að lemja þig
til baka, heldur brosir og segir
góðlátlega: „Ég ætla aö vona að
þú hafir hitt á réttan vasa“.
Svo kenrur loksins að því.
Maðurinn fyrir framan þig svipt-
ir sjálfum sér í burtu með því að
spyrna sterklega í afgreiðslu-
borðið og citt örstutt augnablik
er eins og myndist tómarúm
fyrir framan þig. Svo kcyrist
bríkin á afgreiðsluborðinu kyrfi-
lega inn í magann á þér og þú
tekur andköf.
Allt í einu er öllu lokið. Þú
fékkst afgreiðslu og olnbogaðir
þig út úr mannhafinu og stendur
aftur fyrir dyrunr úti með jóla-
brennivínið í hvftum plastpoka.
Þegar þú lítur á klukkuna, sérðu
þér til undrunar að þetta hefur
ekki tekið neina hálftíma.
En ef það skyldi hvarfla að
þér að ef til vill mætti auðvelda
fólki jóla-, áramóta-, páska-,
búðafyrirkomulagi, þá ertu á
villigötum og hugsar öðruvísi en
sannir og hamingjusamir Islend-
ingar eiga að gera. Vegir stjórn-
valda eru órannsakanlegir og
okkur dauðlegum en hamingju-
sömum íslendingum er ekki gcf-
ið að skilja - aðeins trúa því að
þetta sé okkur fyrir bestu.
Gleðilega páska!
hvítasunnu-, verslunarmanna-
Maðurinn fyrir aftan þig helgar- og föstudagsinnkaupin
kemst ekki hjá því að taka eftir nokkuð, t.d. með því að fjölga
erfjðleikum þínum, enda var útsölustöðum eða koma á kjör-