NT - 28.08.1985, Blaðsíða 14

Miðvikudagur 28. ágúst 1985 14
Auglýsing um aðalskipulag
Reykjahlíðar við Mývatn 1985-2005
Samkvæmt 17. gr. skipulagslaga nr. 19/1964
er hér með lýst eftir athugasemdum við
tillögu að aðalskipulagi Reykjahlíðar við
Mývatn 1985-2005.
Skipulagstillaga þessi nær yfir núverandi
byggð og fyrirhugaða byggð á skipulags-
tímabilinu.
Tillaga að aðalskipulagi Reykjahlíðar ásamt
greinargerð, liggur frammi á skrifstofum
hreppsins að Múlavegi 2 frá 15. sept. til 1.
nóv. 1985 á venjulegum skrifstofutíma.
Athugasemdum við skipulagstillöguna skal
skila til sveitarstjóra Skútustaðahrepps fyrir
15. nóvember 1985 og skulu þær vera
skriflegar.
Þeir sem ekki gera athugasemdir innan
tilskilins frests, teljast samþykkir tillögunni.
Sveitarstjóri Skútustaðahrepps.
Skipulagsstjóri ríkisins
TOLLSKÝRSLUR -
VERÐÚTREIKNINGAR
Tek að mér
tollskýrslugerð,
verðútreikning,
bókhald
og vélritun.
Vönduð vinna
- gott verð.
□□□□□□□□CG
zccnoaaacxj
znrnnnrjDnn
□□□□
,□□□□
Steinunn Björk Birgisdóttir, Skeifan 8,
sími 38555 frá kl. 9-13.
Skólastjóra vantar
við Grunnskólann á Þingeyri, skólaárið
1985-86.
Upplýsingar hjá formanni skólanefndarTóm-
asi Jónssyni í síma 94-8155 og Hallgrími
Sveinssyni skólastjóra í síma 94-8260.
Vestfirðir - kjördæmisþing
- Vestfirðir
Kjðrdæmisþing framsóknarmanna í Vestfjarðarkjördæmi
verður haldið í félagsheimilinu á Bíldudal og hefst kl. 18,00
föstudaginn 6. september. Framsóknarfélögin eru hvött til að
kjósa sem fyrst fulltrúa á kjördæmisþingið.
Stjórnin
Strandamenn
Steingrímur Hermannsson forsætisráðherra
í ^ 'V helduralmennan stjórnmálafund I
félagsheimilinu Hólmavík fimmtudaginn 5.
september, kl. 21,00. Allir velkomnir.
Lausar stöður
Heilbrigðis- og tryggingamálaráðuneytið
auglýsir lausar stöður heilsugæslulækna á
eftirfarandi stöðum:
1. H1 Þórshöfn
2. H1 Þingeyri
3. H1 Grundarfjörður
4. H1 Grindavík
5. H1 Kirkjubæjarkl.
lausnúþegar
lausnúþegar
lausnúþegar
lausnúþegar
lausl.des. 1985
Heilbrigðis- og tryggingamálaráðuneytið.
Uppeldisfræði
■ Með þessum nýju þáttum, sem tjalla eiga um uppeldisfræði, er
ætlunin að koma á framfæri ýmsum kenningum sem á sveimi eru
um þau mál. Það verður þó að gefa sér hverju sinni að það eru
kenningar sein undirritaöur telur sig geta aðhyllst, og telur að geti
orðið lesendum þáttanna að nokkru gagni.
Fyrstu þættirnir veröa einhverskonar umþenkingar um þessi mál
á hreiðuin grundvelli, eru þeir að uppistööu efni er við Kagnhildur
Ingibergsdóttir, yfirlæknir höfum velt á milli skrifborða okkar fram
og aftur undanfarin ár. Er hún því ekki minni höfundur þeirra en
ég. Höfum við áður unnið saman við t.d. þýðingu bókarinnar „Ráð
sem duga,“ sem ísafold gaf út.
Hvað er svo uppeldisfræði? Ég vil leyfa mér að svara því með
annarri spurningu. Eru það ekki vísindin um atferli mannsins?
Þessa hluti mun ég ræða betur, síðar í þessum þáttum.
Enginn er fullkominn og barnið
okkar verður það ekki heldur
Foreldrar vilja börnum sínum
allt þaö besta og ætlast til aö
barnið þeirra nái langt í lífinu,
helst þannig að þau beri af
öörum börnum, barnið mitt á
að standa sig vel. Feðúrnir von-
ast til að það standi sig a.m.k.
eins vel og þcir sjálfir. helst
betur. Enginn okkar veit í raun
hvernig á að ná þessu marki og
enginn þekkir ráð við öllum
vandamálum bernskunar né veit
með vissu hvernig hægt er að
hjálpa barni til að ná sem mest-
um þroska. Við getum lítið gert
annað en að rýna í eigin reynslu,
kynna okkur reynslu annarra og
reyna að skilja eins vel og okkur
er unnt starfsemi mannshugans,
hvernig eðlilegt barn þroskast,
hvaða þættir hafa áhrif á þroska
þess bæði jákvæðir og neikvæðir
og hvernig hægt sé að vinna sem
best að áframhaldandi þroska
barnsins, hvernig hægt sé að
samhæfa getu okkar og reyna
að ná sem bestum árangri. Við
ætlum að forðast mistök for-
eldra okkar þó svo að okkur
verði eitthvað á í sambandi við
uppeldið sem þeim tókst að
forðast. Enginn er fullkominn
og barnið okkar verður það
heldur ekki.
Hvernig á að þroska barn
tilfinningalega
Persónulei.ki barns og greind
eru meðfædd en mótast líka af
uppeldi og umhverfi. Persónu-
þroski og greindarþroski fara
saman svo og almennur þroski
yfirleitt t.d. er eðlilegt að 2-3
ára barn hangi í móður sinni og
vilji ekki fara frá henni en með
aldrinum minnkar þessi innri
þörf þannig að barnið getur
farið ánægt í skólann sé þroski
þess eðlilegur. Seinþroska börn
munu eiga erfiðara með að þola
aðskilnaðinn. Flest eðlileg börn
eru fyrirferðarmikil en vaxa frá
þessari hegðun með aldrinum
og verða rólegri, börn sem eru
seinþroska eru tætingssöm og
fyrirferðarmikil miklu lengur en
hin.
Börn láta í Ijósóánægju miklu
fyrr en ánægju, þau gráta áður
en þau hlæja, þau læra að segja
nei áður en þau segja já.
Því betur sem við. þekkjum
og skiljum andlegan þroska
barnsins þeim mun léttara er að
stuðla að sem mestum framför-
um hjá því. Grundvallaratriði
er að þekkja t'rumþarfir barns-
ins um ást og öryggi, líkamlega
heilsu og vellíðan, kærleiksríka
ögun, vera barninu góð fyrir-
mynd og skilja vaxandi þörf
þess fyrir sjálfstæði. Líkamleg-
ur-, tilfinningalegur- og greind-
arþroski eru nátengdir. Barnið
mun ekki ná hámarksgreindar-
þroska nema þörfum þess sé vel
sinnt bæði líkamlegum og til-
finningalegum.
Sigurður H. Þorsteinsson
skólastjóri
Minnirag
Gunnar Njálsson
fyrrum bóndi að Suður-Bár, Grundarfirði
Fæddur 2. febrúar 1901
Dáinn 6. júlí 1985
Fyrrverandi sveitungi minn
og mágur, Gunnar Njálsson frá
Suður-Bár er látinn. Hann
andaðist á Sjúkrahúsinu í
Stykkishólmi eftir nokkra legu
þar þann 6. júlí s.l. á 84.
aldursári. - Útför hans var gerð
frá hinni fögru Grundarfjarðar-
kirkju þar sem mynd af Kristi
er í anddyri og breiðir blessandi
faðm sinn á móti kirkjugestum
og býður þeim að ganga fagn-
andi í hús föður síns. - Það er
hugnæm aðkoma í þeirri kirkju,
sem ég hygg að láti fáa, sem þar
ganga um dyr, ósnortna. -
Sóknarpresturinn, séra Jón Þor-
steínssoajarðsöng og flutti hug-
næma útfararræðu yfir hinum
látna sómamanni þar sem hann
brá upp í látleysi sönnum
dráttum úr lífi og störfum hins
látna vinar, sem þar var kvaddur
hinstu kveðju af ástvinum.
frændum og fjölmörgum vinum
og sveitungum sínum og öðrum,
sem til hans þekktu og heiðruðu
minningu hans með því að fylgja
honum síðasta spölinn til grafar.
- Lík hans var lagt til hinstu
hvildar í Setbergskirkjugarði
við hlið látinnar eiginkonu lians.
Nú voru þau aftur saman hlið
við lilið eftir nokkurn aðskilnað.
Þau höfðu verið samhent í lífi
og starfi meðan þau nutu sam-
vista í þeirra jaróneska lífi. Nú
geymir sama moldin líkama
þeirra beggja í friði og ró grafar-
innar, en andi þeirra er komin
til Guðs sem gaf hann. Dags-
verki þeirra beggja var nú lokið.
Því höfðu þau skilað með sóma.
Góðar eigindir þeirra beggja
geymast í afkomendum þeirra
og bera þar ávöxt um ókomna
tíma og í verkum þeirra þar sem
þau höfðu lagt hendur að.
Þeirra beggja er gott að
minnast. Þau voru bæði góðir
heimilisfeður og uppalendur.
Afkomendur þeirra eru nær 60
á lífi. Þeir kveðja kæran föður,
afa og langafa með þakklæti
fyrir allt, sem hann hafði fyrir
þá gert á meðan hans naut við.
- Þar er margs að minnast og
margs að sakna. En hér er að
verki eðlilegt lögmál lífsins, að
eitt sinn skal hver deyja, svo
sem segir í hinunt fornu speki-
málum; „Deyr fé. Deyja
frændur. Deyr sjálfur hið sama. -
En orðstí r deyr aldrei, þeim er
sér góðan getur". - Þannig erum
við minnt á, á látlausan hátt, að
ekki sé sama hvernig við lifum
lífi okkar. Þeim dómi þurfti
Gunnar sálaði ekki að kvíða.
Þegar ég nú við lát og útför
Gunnars mágs mín lít til baka
yfir langan og farinn veg kemur
margt fram í huga mér frá liðn-
um dögum og samvistarárum,
sem ég freistast til að setja á
þessi blöð, úr því ég hefi nú lagt
í að minnast hans látins, og mér
auðnast að standa ofar moldu
við fráfall hans.
Gunnar var fæddur á Kross-
nesi í Árneshreppi á Ströndum
2. febrúar 1901, eins og áður er
getið. Foreldrar hans voru,
hjónin Margrét Þorleifsdóttir frt
Egilsstöðum á Vatnsnesi og
Njáll Guðmundsson, Pálssonar
í Kjós í Árneshreppi. Þau Njáll
og Margrét munu hafa kynnst
er Njáll var við smíðanám hjá
Konráð Jóhannssyni á Borð-
eyri. Margrét var ein af afkom-
endum Hjallalands - Helgu,
sem nafnkunn var á sínni tíð
fyrir skáldskap og fleira. Veit ég
að margt ágætra manna á ætt
sína að rekja til hennar. En það
kann ég ekki að rekja nánar.
Þau Njáll og Margrét voru í
Kjós í húsmennsku hjá Guð-
mundi föður Njáls fyrstu sam-
vistarár sín. En árið 1900 fá þau
ábúð á nokkurn hluta Krossness
og flytja þangað og bjuggu þar
til 1913. Þá fluttu þau til Sauðár-
króks og voru þar í tvö ár. -
Tvennt hygg ég að hafi valið
þeirri ráóabreytni. Njáll var
lærður smiður og stundaði það
jafnhliða nokkrum búskap á
Krossnesi. Að vera smiður í
sveit á þeim tíma var ekki
ábótavænlegt. Margir leituðu til
smiðsins meðein ogönnurverk.
Því fylgdu dvalir að heiman, en
greiðsla ekki að sama skapi til
búdrýginda. Mun Njáll hafa
vænst meiri atvinnumöguleika í
kauptúninu á Sauðárkróki á því
sviði en í sinni heimabyggð. Hin
ástæðan hygg ég að hafi verið
sú, að Margrét var heilsutæp og
frekar líkur á úrbótum í því efni
þar en hér þar sem læknislaust
var. - En ekki undu þau hag
sínum þar lengi. Atvinnumögu-
leikar Njáls munu ekki hafa
orðið þeir sem hann hugði og
ekki varð Margréti sú bót á
heilsu sem hún hefur vænst. -
Eftir tveggja ára dvöl á Sauðár-
króki flytjast þau aftur heim í
Árneshrepp. Fátæk voru þau
þegar þau fluttust austur, en
enn fátækari hygg ég að þau liafi
verið þegar þeim skilaði heim
aftur. Flutningarnir fram og aft-
ur kostuðu sitt auk annars. Ef
ég veit rétt hygg ég að þau hafi
þá komið heim í óvissu um
aðsetur og búsetu. Jarðnæði lá
ekki á lausu og öll býli þröngt
setin. Þó hygg ég að Guðmund-
ur Pétursson í Ofeigsfirði, sem
jafnframt var kaupfélagsstjóri á
Norðurfirði hafi á einhvern hátt
verið með í ráðum um þennan
heimflutning þeirra. Minnist ég
þess sem barn í Norðurfirði, að
bændurnir í Norðurfirði skutu á
ráðstefnu með Njáli nýkomnum
heim. Þar varð það að ráði, að
þeir seldu Njáli smá skika lands
á svokölluðum Norðurfjarðar
Mel þar sem mjótt er milli
sjávar og sýkisins, sem er
samansafn lækja sem renna úr
hlíðum Norðurfjarðar. Njáll var
öllum sem til hans þekktu au-
fúsugestur og þá ekki síður
næstu nágranna hans í Norðurfirði
áður en hann flutti austur. Allir
vildu greiða götu hans eftir
getu, en getan var ekki mikil.
Stuttu síðar var hafist handa um
að byggja fjölskyldunni bústað
á þessum litla skika. Varð það
að ráði að Njáll byggði lítið
steinhús, eina hæð með lágum
kjallara undir. Það hús stendur
enn og ber þess vitni hvað úr
litlu var að spiia og þröngt um
fjölskylduna. Húsið reis fljótt af
grunni og fjölskyldan flutti í það
síðsumars. Býlið nefndu þau
Njálsstaði . Á meðan á því
verki stóð fengu þau inni í
húsum kaupfélagsins á Norður-
firði. - Er mér það minnisstætt,
þó ungur væri, að égog jafnaldr-
ar mínir í Norurfirði tóicum þátt
í þessari húsbyggingu með því
aÓ bera möl og sand úr fjörunni,
sem var skammt frá og rétta
hönd eftir getu okkar við þessa
byggingu. sem okkur fannst
nýstárleg. Er þetta með fyrstu
minningum mínum að hafa hafa
unnið nokkuö til gagns, og við,
þó liðlitlir værum, lögðum okk-
ur fram eftir getu og með Ijúfu
geði ,enda var gaman að vera í
námunda við Njál og í verki
með honum. - Að ég rek þetta
nú kemur m.a. til af því að þetta
er ein af mínum fyrstu og bestu
bernskuminningum og þarna
höfðum við eignast nýjan og
góðan granna, sem gott var að
eiga og njóta á margan hátt og
undirbjó þau tengsl, sem síðar
urðu giftudrjúg.
Jafnframt smíðum ýmiskonar
bæði hjá kaupfélaginu og sveit-
ungunum kom Njáll upp nokkr-
um kindum og síðar kú. Lagði
hann rækt við litla blettinn sinn
á gróðurlitlum Melnum svo
hann gaf af sér heyfeng á við
gott tún. Heyskap fyrir þær
skepnur varð hann að sækja til
annarra, einkum að Munaðar-
nesi, en ekki var það auðveldur
heyskapur. Þó smátt væri búið
og örðugleikar margvíslegir
undi fjölskyldan sér vel í þessu
umhverfi og komst af svo að
aldrei þurfti til annarra að leita
um lífsbjörg og urðu þau fremur
veitandi eftir að þau settust þar
að. Heimili þeira var rómað
fyrir þrifnað og snyrtimennsku.
Bæði var að Njáll var að eðlils-
fari mikið snyrtimenni og kona