Sunnudagsblaðið - 11.11.1962, Side 10

Ecco og
Frh. af bls. 4.
hvar sem var. Hann var vanur að segja,
ég skal gera úr þér búktalara fyrr eða síðar
Ég varð að fara með honum, hvert, sem
hann fór, um allan heim, ég varð að standa
að tjaldabaki og horfa á hann, ég verS
að fara heim með honum að kvöldi og
tefa mig; b, f, m, n, p, w, aftur og aftur
allt til dögunar. Þú heldur víst að ég sé
vitlaus?" y
„Hví skyldi ég halda það?“
„Svona hélt þetta áfram, þangað til....,
uss, heyrðir þú eitthvað?" !
„Nei, þetta var ekkert, haltu áfram.“ T
„Eina nótt, gerði ég.........ég meina,
það vax-ð slys. Ðg........hann féll niður
um lyftuop á hóteli í Marseille. Einhver
hafði skilið hliðið eftir opið. Hann dó'*
Ecco þurrkaði svita af andliti sínu. „Og
þá nótt svaf ég vel í fyrsta skipti á œvinnL
Þá var ég tvítugur. Ég fór að sofa og ég
svaf vel. En svo dreymdi mig ægilegan
draum. Hann var kominn aftur, sjáðu.
Ekki sjálfur, en röddin. Og hann sagðl:
„Stattu á fætur, upp með þig og reyndu
aftur, fjandinn hafi það, upp með þig
segi ég — ég skal gera búktalara úr þér
fyrr eða seinna. Vaknaðu."
„Ég vaknaði. Þú munt halda að ég sé
brjálaður?" i
„Ég sver að ég heyri enn röddina cg
hún kemur frá.....“
Ecco þagnaði og remxdi niður munn-
vatni. Ég sagði: „Micky?“. Hann kinkaði
kolli. Það varð þögn og svo sagði ég: „Og
svo?“
„Þetta er allt, röddin kom frá Micky,
og það hefur hún'gert síðan, dag og nótt.
Hann lætur mig aldrei einan. Það er ekkl
ég sem læt Micky tala, það er hann, serat
lætur mig tala. Hann lætur mig enn æfa
mig......dag og nótt. Ég þoi’i ekki að
yfirgefa hann. Hann gæti sagt....... hann
gæti..... ó, Guð minn góður, ég get
ckki farið frá honum......ég get þaö eklci.
Ég hugsaði: þessi aumingja maður, er
auðsjáanlega vitskerrtur. Hann er orðinn
svo vanur að tala við sjálfan sig og nú
heldur hann að............
Þá heyrði ég rödd mjóa og nöldrandl,
en um leið spottandi liún virtist koma
frá lrerbergi Eccos.
„Ecco.“
Ecco stökk á fætur tautandi cinhverja
villeysu af eintómum ótta. „Heyrfflðu,"
sagði hann, „hann er byi’jaður aft.ur. Ég
vcrð að fara. Afsakaðu. Ég er ekki brjál
aður, ekki í raun og veru. Ég verð..........
Ilann hljóp lit. Ég lieyrði að dyrnar hjá
lionum opnuðust og lokuðust. Síðan heyrð-
ist ómur af samtali, og einu sinni þó'ttist
ég heyra rödd Eccos, er sagði með ekka:
b, f, m, n, p, v, w,.
Hann er brjálaður, liugsaði ég, já mað-
urinn hlýtur að vera brjálaður — og áð-
ur var það lians eigin rödd — kallnndi á
sjálfan sig........
En það tók mig tvær stundir að sann-
færa sjálfan mig um það, og ég lét ljósið
loga alla nóttina — það sver ég þér, að
ég hef aldrei verið fegnari en þá er dög-
unin kom að lokum.
20 ALÞVÐUBLAÐIÐ — SUNNUDAGSBLAÐ
sr OAJaaoAtmi™.»' _ 8W.rA