Sunnudagsblaðið - 09.08.1964, Side 20

Kvittutiin
Frb. af bls. 547.
iMMÉMa
fram viss um, að hanu hefði farið
að þéssu öðruvísi;
— Hvérnig við fórum að
þessu, éndurtók herra Soucek
hugsi. Við urðum að byrja ein-
Rvé.rn veginn, ekki satt. Þá höfð-
úm við iiú í fyrsta lagi þennan
farmiða úr sporvágni núittér sjö.
Gérutn við svo ráð fyrir, að þessi
stúika, hafi hún verið vinnukona,
bafi vcrið í víst einhvcrs stáðái
ttasfri þcírfi léið: þéttá þarf þó
ekki að vcra rétt, vcrið getur, að
hún hafi fárið þcssa leið af tilvilj
un. En einhvcrju urðum við að
slá föstu, -til að gerlegt yrði að
bcfjast handa, er það ckki? En
nú er að því áð gaeta, að spórvagn
núniCr sjö fer éinmitt í gegnum
alia Prag, frá Örcvhov í gegnum
Malá Strana Og Nové Mésto og yf-
ir i Zizkov; þá er þetta vitagagns
laust. En svo var nú þcssi kvittun
eftjr og af henni mátti sjá, að
stúlkan hafði kcypt vörur fyrir
fimmtíu og fimm krónur í gler-
vöruhúð fyrir stuttu. Og þá fór-
um við þangað.
— Og þeir mundu eftir henni
þar, æpti Minna upp yfir sig.
— Hvað er að yður, ungfrú,
muldraði herra Soucek. — Það
hefði nú verið skrítið, hefðu þeir
muhað eftir henni þar. En hann
herra Mejzlík okkar, það er nú
nefnilega umsjónarmaðurinn okk
ar fór þangað til að spyrjast fyrir
um, hvað ittenn g£étu féngið fyrir
fimmtíú og fihim krónur. Það er
nu mismunandi, var honum sagt,
allt eftir því hve mörg stykki það
væru; cn aðeins einn hlutur kost
aði nákvæmlega fimmtíu og fimm
krónur og það væri ensk tekanna
fyrir einn. — Látið mig fá eina,
sagði doklorinn okkar, en hún
vcrðúr að vera gölluð, til að hún
sé ckki eitts dýr.
Svó kallaði umsjónarmaðurinn
okkar og sagði: Líttu nú á, þetta
er éitthváð við yðar hæfi. Gerum
ráð fyrir, að þcssi stúlka hafi ver
ið vinnukona. Svona telpa er sí-
brjótandi eitthvað, og þegar það
„Ef þú kemur feti nær, tek cg þctta citjr''.
kemur fyrir í þriðja skipti, þá seg
ir frúin við liana, farið þér nú,
fíflið yðár, og kaupið þctta fyrir
yöar pcninga. Þá fer stúlkan og
kaupir einmitt þann hlut, sem lief
ur síðast brotnað. Og fyrir fimmtíu
og fimm krónur fær maður ein-
mitt svona tekönnu. Það er nú
fjári dýrt, sagði ég. Og hann anz
aði: Það er nú einmitt svo, mað-
ur minn. í fyrsta lagi er það skýr
ingin á því, hvers vegna vinnukon-
an geymdi þessa kvittun; þetta
var henni dýrt og ef til vill hélt
liún, að frúin bætti henni þaö
einhverntíma upp. í öðru lagi, —
sjáið þér til: Þctta er tekanna
fyrir einn, Annað hvort var stúlk-
an í vist hjá einhverjum, sem
bjó einn, eða sá maður leigði
einhverjum, sem lót bcra sér
morgunteið í könnunni. En þcssi
einmana 'Uianiívera var sennileg-
ast kvcnkyns; því að cimúana
karlmaður hefði varla farið að
kaupa svona dýra og fallega
könnu, er það ekki; karlmenn
taka ekki einu sinni eftir því, úr
hverju þeir drekka. Og senniieg-
ast hefur það verið piparmey, því
að svona ungfrú, sem leigir, lang-
ar alltaf til að eiga einhvern sér-
staklega fallegan hlut, og káupir
svo svona óþarflega dýran hlut.
— Það er nú satt, kallaði Minna
upp yfir sig. — Véiztu, Jói, að
ég ó svo fallegan vasa!
— Þarna sjáið þér það, anzaði
lierra Soueek. En kvittunina eig-
ið þér ekki lengur. Svo sagði um-
sjónarmaðurinn við mig: Jæja,
Soueck, þctta cr nú alit fjandi
óvisst, en einhvers staðar verð-
um viðj,að byrja. Sjáið-uú bara
til, manneskja, scm héiidir fimm-
tiu og fimm krónum út í loftiö
fyrir tekönnu, býr ckki í Zizkov.
(Þér sjáið, að herra Mcjlik hafði
i huga braut númer 7, það er
að segja sporvagnsniiöann). i
miðbænum cru fáir leigjcndur og
í Malá Strana þar búa aðeins
þeir, sem drekka kaffið. Helzt
gæti ég látið mér detta í hug
hverfið á milli Bradcany og Dej-
vice, þegar hafður er £ huga spor-
vagn númcr sjö. Mér liggur við
að scgja, sagöi hauu, aö úngfní,
sem drckkur te ur svoua kouuu,
geti ekki átt iieiíua aauáfs gtaðar