Vísir í vikulokin - 10.08.1968, Síða 2

Fyrir þær, sem borða!
„Og hvar er nú deildin fyrir þær, sem borða yfirleitt?"
spurði eitt sinn kona nokkur, sem lengi hafði ráfað um á milli
gínanna í stórri kvenfataverzlun. Henni þótti sem fleirum tízku-
fatnaðurinn einkum miðaður við vöxt útvaldra sýningarstúlkna.
Já, þær eru margar, sem ekki eru ánægðar með línurnar
og telja sig ekki geta elzt við duttlunga tízkunnar, einkum
eftir að árum fjölgar og holdafarið breytist. Þessar tvær mynd-
arlegu konur hér á síðunni sýna okkur, að það er óþarfi að
hafa þungar áhyggjur, þótt eitthvað skorti á sýningarstúlku-
vöxtinn. Vandinn er þó að velja rétt.
Tvískiptir kjólar og dragtir klæða þybbnar konur sérstak-
lega vel. Lágvaxna konan sýnir okkur, að það er óþarfi að
forðast áberandi liti, þótt vöxturinn sé hnellinn, ef sniðið er
við hæfi. Sú háa og þykkvaxna hefur líka valið rétt, litaskiptin
og jakkinn draga úr hæðinni, og sniðið er grennandi.
Belti þurfa ekki að vera bannvara, þótt mittið sé ekki bein-
línis mjótt, breið og þéttreyrð belti fara þó slíkum vexti hörmu-
lega. Feitlagnar konur geta verið jafnhrifnar af rósóttum kjól-
um og þær mjóslegnu. Því ekki það? Þær verða aðeins að
halda sér við smágerðu munstrin, eins og við sjáum til hægri
að neðan.
Langir saumar og líningar, hnapparaðir frá hálsmáli að
faldi, allt er þetta grennandi, og árangurinn sjáum við á mynd-
inni hér að neðan.

m i