Frjáls þjóð - 12.05.1956, Blaðsíða 7

Laugardaginn 12. maj tl-?3
FRJÁLS ÞJÓÐ
T
r á hræðsluþingi
Þeir, sem hafa kynnt sér
samþykkt síðasta flokksþings
Framsóknarflokksins eru sam-
mála um, að það megi með
réttu kalla þing ÓTTANS. Það
eru ekki aðeins helztu sam-
þykktir og niðurstöður þessa
flpkksþings, sem réítlæta þessa
nafngift, heldur einnig hin
miklu óheilindi, sem eru
aðaleinkenni þeirrar löngu
stjórnmálayfirlýsingar, sem
flokksþingið samþykkti, og
lýsa sér fyrst ' og fremst
í hinum ótrúlegustu og
broslegustu mótsögnum og
grauíarmennsku í hugsun og
framsetningu.
Ljóst er, að þetta stafar ekki
af einfeldni þeirra, sem sam-
samþykktirnar sömdu, heldur
því einu, að þegar óttinn
stjórnar gerðum manna, situr
rökhyggjan ekki í öndvegi.
Skulu nú nefnd nokkur sýn-
ishorn úr stjórnmálayfirlýsingu
flokksþings Framsóknarflokks-
ins til að sanna þetta, en yfir-
lýsingin er birt í Tímanum 14.
marz s. 1. og geta menn
því flett upp til að athuga,
hvort hér sé rangt með farið.
Bandamaður
svívirtur.
Eins og kunnugt er, sam-
þykkti flokksþingið að bjóða
Alþýðuflokknum í kosninga-
bandalag við Framsó_knarflokk-
inn sem byggjast skyldi á
verzlun með kjósendur þessara
flokka í öllum kjördæmum
landsins. Hafði Alþýðuflokkur-
inn áður samþykkt sams konar
tilboð til Framsóknarflokksins,
enda höfðu langar viðræður og
samningar farið fram áður
milli flokkanna um þessi við-
skipti.
Hve ljóst það er, að það er
óttinn einn, sem knýr nú hin
sjálfum sér sundurþýkku
hægriöfl þessara flokka til
sameiningar, má bezt sjá af því,
að stjórnmálaályktun Fram-
sóknarþingsins
hefst á háðsglósurn og bein-
um árásum á hina svoköll-
uðu „nýsköpunarstjórn“ og
þar með Alþýðuflokkinn, en
hann var svo sem kunnugt
er áhrifamikill aðili í þeirri
stjórn.
í ályktun Framsóknarþings-
ins segir svo um þessa stjórn:
„Nýsköpun í raforkumál-
mn og stóriðnaði sat á hak-
aniun, svo og kaup á stór-
virkum jarðræktarvélum og
varð ekkert af 1200 milljón
króna gjaldeyrissjóðum af-
gangs til þeirra hluta. —
Landbúnaðurinn var oln-
bogabarn beirrar ríkisstjórn-
ar og félagssamtök bænda
voru lögð í EINELTI “
Dýrasýning
Sjónhverfing-
ar
Fjöibreytt
skemmtitæki
og gesta-
þrautsr
Aiiskosiar
vejtingar
Skemmtígariurími opnar
uppstigningardag, kl. 2 e.h.
Fjölbreytt skemmtiatriSi, skemmtitæki, 4segra-
dvafir, gestaþrautir og allskonar veitihf ar.
Nýtt:
Dýrasýning.
>g fjölbreytt úrval af ailskonar íuglum,
.um, öpum og öðrum skemmíilegum
clýrum.
Undrahúsið.
Sjónhverfingar, sem ekki hafa sézt áöur,
syo sem lifandi könguló og höfuöl kona
o. s. frv.
Fiugvél
vaipar niÖur gjafapökkum til Tiv -jigesta.
Eitirhermur: Hjálmar Gíslason.
áal'idr og Konni skemmta o. m. fl
Skemmugaíöurmn verður opinn alla smiHadaga
o-g iaugardaga í suinar (ekki aðra daga)
ferðtr verÖa frá BÚQi^arfiéIag^úsmu.B)9> R.
Varla geta það nú verið þessi
afrek Alþýðuflokksins í ný-
sköpunarstjórninni, sem gera
kosningabandalag við hann nú
jafngirnilegt í augum Fram-
sóknar og útlit er fyrir.
Stefna ríkisstjórnarinnar
lofuð, hrakyrt og henni slitið.
í ályktuninni, sem birt er í
Tímanum 14. marz sl., segir
einnig, þegar iokið er formál-
anum um nýsköpunarstjórnina,
„að þegar nýsköpunarævintýr-
inu hafi lokið, og Framsóknar-
flokkurinn setzt í stjórn, hafi
gerbreytt stjórnarstefna gagn-
vart aðalatvinnuvegunum tekið
við“, og „síðan Framsóknar-
flokkurinn tók við fjármála-
stjórninni 1950 hefur ný og
heillarík stefna ríkt í fjármál-
um ríkisins.“ Einnig segir, „að
siðan Framsóknarflokkurinn
tók við framkvæmd varnarmál-
anna hafa bau mál verið end-
urbætt.“
Maður skyldi nú halda, að
eftir allan þennan lofsöng um
stjórnarstefnuna, v.æri Fram-
sókn ánægð yfir að sitja í rík-
isstjórn. En það er nú öðru nær.
f næstu línum er því lýst yfir,
að vandamál efnahagslífs-
ins verði ekki leyst í sam-
starfi við Sjálfstæðisflokk-
inn og beinlínis sagt, að
„flokksþingi Framsóknar-
flokksins sé Ijóst, ao höfuð-
nauðsyn beri til, að nýtt við-
horf til allra þessara mála
skapist nú sem fyrst, áður en
holskefla sú, scm nú er risin,
ríður yfir efnahags- og at-
vinnulíf landsins.“
Þeir, sem ekki þekkja Fram-
sóknarfiokkinn, munu að sjálf-
sögðu spyrja við lestur þess-
ara samþykktar, hvers konar
heilagrautur þessi ályktun sé,
eða hvort Framsókn telji
„heillaríka stefnu í fjármál-
um ríkisins“ og „endurbæt-
ur á varnarmálunum“ slíkt
óheillafyrirbæri, að gegn
því beri nú að snúast af
öllu afli!
Ókunnugir kynnu einnig að
spyrja, hvaða holskefla sé nú
risin og að því komin að ríða
yfir efnahags- og atvinnulíf
landsins, og hverjir hefðu reist
hana, þegar flokksþing Fram-
sókármanna hefur samþykkt
það, að „síðan nýsköpunaræv-
intýrinu lauk og Framsóknar-
flokkurinn settist í ríkisstjórn,
hafi gerbrey.tt og heillavænleg
stefna gagnvart aðalatvinnu-
vegunum“ ráðdð ríkjum. En
þeir, sem til þekkja, þurfa
einskis að spyrja. Þeir vita, að
hér eru á ferðinni óheilindi
Framsóknarflokksins. Þeir vita,
að hér er aðeins um að ræða
kosningahræðslu flokks, sem
veit, að honum er búið fylgis-
tap í næstu kosningum. Og þeir
vita, að lofsöngurinn um góða
fjármálastjórn og gerbreytta
stefnu .gagnvart aðalatvinnu-
yegunum er ekkert annað en
hin sjúklega ástríða Eysteins
Jónssonar til að knýja sérhvert
flokksþing Framsóknar til að
sainþykkja lof um imyndaða
fj.árm41asxiiUi síníi. Á þessu
byggist hirm óskiijanlegi heila-
grautur og þversagnir allar i
stjórnmálaályktun Framsókn-
arþingsins.
Og þeir, sem til Jþekkja,
vita einnig, að holskefla sú,
sem Framsóknarþingið sam-
þykkti, að nú væri að ríða
yfir efnahags- og atvinnu-
lífið, eru allar þær ráðstaf- !
anir, sem Framsókn hefur,
ásamt Sjálfstæðisflokknum,
framkvæmt á síðastliðnum
níu árum, og voru kórónaður
með um 250 milljón króna
nýjuni álögum á almenning,
sem báðir hessir flokkar
börðu fram á alþingi í byrj-
un februar.
Þannig vann Framsóknar-
þingið það afrek að gera hvort-
tveggja í senn: að hæða og húð-
strýkja Framsóknarflokkinn
sjálfan fyrir afglöp, óstjórn og
svik við alþýðustéttir landsins
og tilveru þjóðarinnar á und-
anförnum árum.
Og þetta eru þau einu afrek,
sem hræddir menn geta unnið,
enda er það nú þjóðfrægt orð-
ið, ef ekki hejmsfrægt, að svo
mikil er hræðsla Framsóknar
við viðgang þjóðvarnarstefn-
unnar og baráttu Þjóðvarnar-
flokksins, að hún hefur nú
ásamt bandamönnum sínum í
Alþýðuflokknum NEYÐZT til
að bera.fram á alþingi sýndar-
tillögu um endurskoðun varnar-
samningsins frá 1951 og stuðla
að samþykkt hennar í þeirri fá-
vísu von, að geta með því
biekkt einhverja kjósendur til
fylgis við hræðslubandalagið í
kosningunum.
Er það hó borin von, af
þeirri einföldu ástæðu, að
hvert mannsbarn sér og
skilur, að þá og því aðeins
er hugsanlegt að virkja ótta
hræðslubandalagsins til já-
kvæðra framkvæmda, að
Þjóðvarnarflokkurinn cflist
svo í kosningunum, að hon-
um takist að knýja fram
myndun vinstristjórnar eft-
ir kosningar, og vera fram-
vegis sem hingað til sú
reidda svipa, sem hræðslu-
bandalagið óttast, að muni
valda því áframhaldandi
fylgishruni, ef það sýnir
ekki önnur og heillaríkari
vinnubrögð en að undan-
förnu.
til kasta ríkisstjórnar og bank-
anna að finna leið til þess að
fljóta um fáar vikur. Allt verð-
ur látið reka á reiðanum um
framtíðarhag útgprðarinnar og
sjóma.nnastéttarinnar, En grip-
ið var til þess úrræðis,
að bankarnir yki útlán um
nokkra tugi milljóna, sem þýð-
ir samsvarandi verðfall krón-
unnar, en fullnægir á engan.
hátt þörfum útgerðarinnar.
Svo fjarri fer því, að
stjórnarflokkarnir hafi á tak
tjeimim nokkur úrræði, sem
frambærileg eru, að lands-
fundur Sjálfstæðisflokksins
á tíögunum gekk algerlega
á svig við þessi mál, og
stefnuskrá hræðslubanda-
lagsins er aðcins myrkviður
tvíræðra orða, látiið er skína.
í eitt og annað, en haldiff
opnum dyrum til allra átta.
Af þjessu verður ckki dregin
önnur ályktun en sú, að þess-
ir aðilar þori ekki að segja
það fyr.ir kosningar, hvaða
úrræðum þeir vilja helzt
beita.
Efnahagsöng-
Framhald af 1. síðu.
kostnaðar við útgerð, er þær
höfðu sjálfar í för með sér.
Svo liratt snýst nú dýrtíðar-
kvörnin og svo óhugnanlegt
er efnahagsástandið orðiff við
samstjórn Sjólfstæðisflokks-
ins og Framsóknar, að út-
gerðinni verður ekki fleytt
fram yfir kosningar, án þess
að til nýrra örþrif aráða verði
griplð.
Hrakningar
ASfreðs —
Framhald af 1. síðu.
ekki einu sinni hægt að halda
því fram í kosningaáróðri, aff
Málfundafélagsmenn eygi hina
minnstu von, að neinn úr
þeirra liði, annar en Hanníbal
sjálfur, geti komizt á þing.
Liggi því í augum uppi, að Mál-
fundafélagið og bandalagsnafn-
ið eigi aðeins að nota sem kosn-
ingabeitu. Þykir nú átakanlegá
koma í Ijós, að ótraustlega hafí
verið um hnútana búið af hálfu
forystumanna Málfundafélags-
ins, er til þessa fyrirtækis var
stofnað, og heilindin lítil und-
ir niðri.
Engar líkur eru til þess, að
Málfundafélagsmennirnir fái
reist rönd við yfirgangi hinna.
Sósíalistaflokkurinn hefur að
vísu látið þá Brynjólf Bjarna-
son og Kristinn Andrésson fara
í felur um stundarsakir, svo að
þær grýlur skaði minna, en þó
raðað sínum mönnum í fram-
boð úti'á landi, hvarvetna þar
sem von er um uppbótarsæti,
og nú á einnig að leggja hal£
á sérhverja von um þingsæti í
Reykjavík.
Alfreð Gíslasyni, sem ætl-
aði að sigra kommúnista
innan frá, eru boðnir þeir
kostir einir að vera skraut-
f jöður í þýðingarlausu sæti á
listanum. Það eru sömu kost-
irnir og hann varð aðnjótandi
hjá AHþýðuflokknum 1953.
Sagan endurtiekur sig.
Hanníbal Valdimarsson,
sem segir mönnum, að„innan
fárra daga verði úr því skor-
ið, hverjir eigi að hafa tögl
og hagldir í Alþýðubanda-
laginu“, verður þegar fyrir
kosningar einangraður svo
rækílega, að hann getur einn
sinna manna komizt á þing
sem gísl þeirra, er hann
gerði bandalagið við. Það á
strax að láta kné fylgja kviði.
í myrkviánum.
Þar sem glþingi var rofið, án
þess að nokkurra raunhæfra
ráða í efnahagsmálytn væri
leitað, kemur nú einvörðungu
AFLIÐ
FRJÁLSRI ÞJÓÐ
eýrra áskrífenda