Frjáls þjóð - 30.09.1961, Page 7

frjáls þjóð
Útgefandi: Þjóðvarn-a.rflokkur íslands.
Ritstjóri; Magnús Bjamfreðsson, ábm.
Framkvæmdastjóri: Jafet Sigurðsson.
Áskr.gi. kr. 12.00 á mán. Árg. kr. 144.00, i lausas. kr. 4.00.
Afgreiðsla: Ingólfsstræti 8. Sími 19985. Pósthólf 1419.
Félagsprentsmiðjan. h.f.
Oíkisstjórn afturhaldsins á íslandi virðist staðráðin í
því að ganga milli bols og höfuðs á vinnandi stéttum
þessa lands. Það hafa öll hennar verk sýnt, allt frá þvi að
hún hóf göngu sina. Lífskjör hins almenna borgara hafa
rýrnað gej'silega, allar vörur hafa hækkað, en kaup stað-
ið að mestu í stað, nema hvað nokkrar leiðréttingar feng-
ust með löngu og erfiðu verkfalli, sem auðvald íslands
reyndi á allan hátt að brjóta á bak aftur. Þegar það tókst
ekki, var öllum k.’araleiðréttingum rænt aftur með þarf-
Iausri gengisfellingu, og raunar miklu meira tekið. Þannig
hefur stefna „viðreisnar“hómópatanna ávallt orðið sú í
framkvæmd að gera hina fátæku fátækari og hina ríku
nkari.
<a» j* •** ; , • í-
i meðan ríkissLórn afturhaldsins hefur þannig .níðst á
hinum almennu borgurum í þjóðfélaginu, hefur ekki
virzt svo, sem ,,viðreisnar“hómópatarnir teldu nokkra á-
stæðu til þess að skerða sín eigin lífskjör. Ekki hefur spurzt,
að auðmenn þjóðfélagsins hafi þurft að neita sér um nein-
ar utanferðir í ár, fremur en venjulega. Ekki virðist heldur
hafa verið neitt )át á dýrum veizlum ríkisins fyrir snobb-
menni þjóðfélagsins, ekki hafa ráðherrarnir verið sparari
á utanferðir á þessum árum en áður, og ekki hefur verið
djegið úr hinufn óhóflega og bamalega kostnaði við dval-
arheimili aldraðra stjórnmálamanna erlendis, sendiráðin.
Það er ekki einu sinni gagnrýnt í blöðum þingflokkanna,
þótt bróðir forsætisráðherrans keyptí sér húsgögn fyrir
hundruð þúsunda, umfram það, sem honum var heimilt
samkvæmt fjárlögum, vegna þess áð hann hélt í barna-
skap sínum, að hann yrði kosinn forseti Allsherjarþings
Sameinuðu þjóðanna. Máttu þó allir vita, að fulltrúi NATÓ-
n'kisins íslands yrði ekki aðnjótaridi þess trausts, sem
slíkir menn verða að hafa.
¥ 7m þessi atriði hafa blöð andstöðuflokka núverandi rikis-
^ stjórnar, það er að segja þeirra flokka, sem eiga menn
á þingi, verið ákaflega fáorð. Þegar Reyk-avíkuríhaldið
tók sig til og s.ýndi nvju fötin keisarans á hinni frægu
Reykjavíkursýningu þögðu Timinn og Þjóðviljinn, en birtu
í þess stað miklar myndir af „gloríunni“. Til þess að kóróna
svo skömm þessara blaða tók Alþýðublaðið sig til og gagn-
rýndi þetta tilstand, eina stuðningsblað flokks, sem á
fulltrúa í bæjarstjórn, sem þorði slíkt.
Þegar fljótfærnir hómópatar vilja troða íslandi inn í
Efnahagsbandalagið, og leggja um leið efnahagslegt sjálf-
stæði þjóðarinnar niður, er lítið um raunhæfar varnir Tím-
ans og Þjóðviljans. Undantekning er þó greinar Haralds
Jóhannssonar í Þjóðviljanum. Á meðan birtir FRJÁLS
ÞJÓÐ orðrétta skýrslu ríkisst’órnarinnar sjálfrar um þetta
mál. Þar kemur margt það fram, sem útilokar gjörsamlega,
að við getum nokkurn tíma gengið í þetta bandalag og
haldið sjálfstæði okkar um leið. Ekki virðast Tíminn og
Þjóðviljinn sjá neina ástæðu til þess að vitna í þessa
skvrs^u, einu skýrsluna, sem rikisstjórnin og stuðnings-
blöð hennar geta ekki mótmælt.
TTvað ræður þessari afstöðu? Því er ekki erfitt að svara.
Þögn þessarra tveggja blaða vegna sukksins og óhófs-
íns er einfaldlega vegna samsektarinnar. Allir gömlu flokk-
arnir eiga þar sök, og manndómurinn er ekki meiri en
svo, að þeir vilja ekki útiloka sig frá þvi, að taka aftur þátt
i Hrunadansinum, ef tækifæri gefst. Þögnin um skýrshi
riklsstjórnarinnar er hins veaar eingöngu vegna þess, að
hún birtist í FRJÁLSRI Þ.JÓÐ. Það er meira metið, að
minnast ekki á blaðið, heldur en að fletta ofan af tilræði
hómópatanna við efnahagslegt sjálfstæði þjóðarinnar, eft-
ir að þeir hafa siglt í strand.
Hér verður að verða breyting á. Vinstrimenn verða að
sameina afl sitt og ganga samtaka gegn hinni aumu aftur-
haldsstjórn. Þeir verða að beita til þess allri hörku, sem
þeir geta. f.iandinn er fastheldinn á sitt, og svo er um ís-
lenzka auðvaldið. Þá herferð verður að fara heils hugar,
og í henni verður að beita öllum þeim vopnum, sem til-
fæk eru. Þeir, seiri sjálfir hafa hreinan skjöld, þurfa ekk-
ert að óttast.
6.
I. ;
„Seinastir, yztir,
en liver er sem vcit,
hvað völvur við
vöggurnar sungu?
írar byggja Eyna grænu
útsuður af Færeyjum og Suð-
ureyjum, en hún heitir einn-
ig írland. Þaðan segir Land-
námabók vera aðeins sex
dægra sigling til Hvítra-
mannalands i Vesturheinri.
Þótt villa væri í Land-
námu um lögun Aalantshafs,
of lítið gert úr bungu þess,
er eins og forfeðrum -vorum
hafi sýnzt hafnir írlands
liggja bezt allra hafna við
til að nema Vínland þaðan
og spá þeirra hafi verið, að
Hlymreksfarar mundu leita
vestur. Þar af virðist nær-
ast þjóðsaga forn um ann-
að írland hið mikla vestur
hjá Vínlandi. Nú eru 2 flug-
leiðir stytztar úr Evrópu
vestur: frá Keflavík og frá
Shannonflugvelli nálægt
Hlymreki (limerick).
Meginþorri keltneskra íra
býr í Vesturheimi sökuin
flutnings frá írlandi seinustu
120 árin. Yfir 30 milljónir af
írskum ættum eru i Banda-
ríkjunum og Kanada, en 1
milljón íra er í Bretlandi.
Um Ulster, sem lýtur Breta-
drottningu og nær yfir 6 hér-
uð nyrzt í írlandi með lið-
lega 1400 þús. íbúa, niarga
af skozkú ætterni, verður
ekki rætt i þessari grein.
En írska ríkið, sem yfir larid-
ið naér að öðru íeyti, er kall-
að írlárid, og miða ég tölur
frámvegis við rikið eitt. Það
ér 70 þús. ferkm. að máli og ■
íbúar 2834 þúsúnd s.l. ár.
Stærð gróins lands á íslandi
eriærpur þriðjungur af stærð
hfns gróna á írlandi.
Þótt írar séu margir f jör-
• menn' og fljóthugaðir, enda 1
vel gefnir, hefur. larid'. þeirra'
dregizt aftúr úr þeim, serív
næst iiggja. En um margar
þeirra orsaka og merginn úr
ógæfusögu liðinna alda geta
menn lesið í bókum, ég þarf
Bóndabvli frá fyrri hluta aldar í Sligo, norðarlega á írlandi.
Eftir Irlandsdvð
aðeins fáein smábröt þcss
samhengis. Lítum snöggvast
á landakort og sjáum, að þeir
búa yztir í álfujaðri eins og
íslendingar. Og éru seinastir,
þótt í öðrum skilningi sé en
■ skáldið kvað um íslendinga
(E. Beri.: Væring’ar).
Hámenntaður íri trúði
mér fyiir því um daginnv að
Enskurinn geti sjaldan
minna er. andskotinn og sé
slægari, þó vilji beggja við
írska ríkið væri ekki nema
jafn. Og virða írar báða mik-
ils í aðra röndina. Nú fá
Brétar i vinnu frá okkur allt
yngra og röskara fólkið (30
—40 þús. útfytjendur á ári
til þeirra) og græða á, með-
an hér vantar menn til
flestra gagnlegra hluta; —
og heima er greitt aðeins
lægra kaup, ségja írar. Éinn
þeirra bætti við: „Guð' má
vita, hvcrrt þetta útsóg ungs • ■
fólks magnast ékki enn, þeg-
ar við vérðum gengnir í
Vesturevrópumarkaðinn,- er ■
við hljótum að ganga i nauð-
ugir viljugir.“ Stjórn þeiri-a '
hefur sótt um upptöku, ef
semja má um aukaaðilct íra.
. Mér láðist að spyrja, hví
Irum likar mörgum enskur
vinnuveitandi enn betur en
írskur og festa aflafé sitt oft- - *
ar í Englandi en í sínu héitt-
elskaða fjármagnsþuríandi
írlandi. Engir tala -eiris áf-•
leitlega um það eins ogburt-
fluttir írar, að heiinaþjöðiri
sé langt á eftir og flest á tr-
laödi gangi illa.
' En Sértu ekki íri og takir
þér samt slíka sleggjudóma
• i munn í tali við þá hina
burtfluttu. máttu vara þig;
þeir þola erigum öðrum að
' gera lítið úr íirlandi og frani-
íörunrum þar og fara þá að
sannfæra - þig■ um það með
ómótstæðilégum krafti; <u'i
írland-er og verður -eitt bezta
land undir sólu.
Þetta vissu norrænir Sturl-
ungáaldarmenn og Telldu í
Konungsskuggsjá röksiudd-
“ an dóm á þá leið um búsæld
írlands og bhðu náttúrunn-
ár.
Annt er okkur um, að Is-
land og gæði þess n.'óti sann-
mælis, þótt hrjóstrugra sé
það en Eyjan græna, sem
engan vetur þekkir: haust og
vor eru svo tcygð á" lang-
inn, að þau ná þar samari.
írska ríkið er enn 16 sinaum
íjölmennara en ísiand þrátt
fvrir 5 þúsunda meðalfækk-
un á ári síðan 1946. Með ó-
breyttu framhaldi þess og
óbreyttum þeim íjölgunar-
hraða, sem er á Islándi síð-
an 1950 (miðað við hvert
þúsund barnbærra kvenna),
æt.tu ríkin að verða jafnfjöl-
menn bæði eftir ca. 125 ár
og orka íslenzks jarðhita og
vatna að verða búin a'ð gera
landið jafnverðmætt írlandi.
Nú er ég viss, að islenzkum
lesendum þykir sú þjóð og
land vera yfirtak merkileg,
sem virðist enn'eiga á hættu
að verða jafnlangt aítur úr
og íslendingar. Ví«t er ó-
maksvert að kýmná sér ■ör-
lagavef • ágætra frændþjóða-
frá svo sérhæfðn sjoriarmiði,
að vandamál þerrria kurrni
fyrr eða siðar að reynast lik
ckkar málum.
En ekki fyrir þvi, að írum
muni’fækka til lengdar eða
þeir verði jai'nlengi og ís-
lenchngar að ná velmegun og
■ jafnvægi.
Og hver veit, neraa báðtim
þjóðum séu ætluð dálitið ein-
stæð hlutverk tii menning-
arf,:ölbrevtni í þjóðahópuin
veraldar? Og þá skiptir varla
auður öllu máli, en hitt
meira, að .þær vakni ekki of
seint til ýmissa sérstæðra
hlutverka, sem þær eru íædd
ar til að sinna.
II.
Til að bcra saman orkusmá
menningarríki.
Fjórir ftírstöðumenn ís-
lenzkra bóka-, skjala- og
þjóðminjasafna, m. a. ég,
dvöldust i könnunarferð í
írlandi i'rá höfuðdegi til
mariumessu á liausti 1961,
og greiddi menningarmála-
nefnd Evrópuráðs til þess
vænan styrk að tillögu is-
lenzka nefndarl'ulltrúans,
Ásgeirs Péturssonar, sem nú
er valdsmaður Borgfirðinga.
Menntamálaráðherrar ís-
lendinga og íra stúðluðu síð-
an einnig að. Landsbóka-
vörður íra, dr. R. J. Hayes,
stóð fremstur manna fyrir
góðum móttökum i Dublin og
leiðbeiningum um, hvernig
10 dagar gætu veitt okkur
sem margvíslegastá yfirsýn
lands og þjóðar. Við þurftum
að sjá og skilja ýmislegt, sem
brezkir og amerískir sumar-
ferðalangar komast vel af án
þarlendis. Nokkuð af þess
kyns þekkingu bið ég Frjálsa
þjóð að flytja, en læt órædd
sérsvið bókavarða. Ýmislegt
annað úr ferðinni ræddi Stei'-
án Pétursson þjóðskjalavörð-
ur í Mbl. 24. sept.
Síðan heirn kom, sæltja að
mér fylgjur, sem enginn nú-
lifandi íri mundi vilja senda
mér. Enga veit ég þar sæ-
drauga heldur, og lið fallið í
borgarastyrjöld 1922/23 og
á* hörmungaröidum’ úa á
fremur við áðfa vantálað en
íslendinga. Ávarpsgóð fannst
mér beinagrind sex feta vík-
ings úr hirð Sigtryggs kon-
ungs silkiskeggs og iiggur í
Dyflinnarsafni með þungan
rriæki sinn við hönd; hann
biður gesti faéra skátduiti ís-
Jendinga kveðjú og" þrumir
kýrr. Ségðu við h'ánn norræn
orð, ef þú vitjar hans.
Mig grunar, að fvlgjur
þær, góðlegar og áhyggju-
samar, séú ur" nýdáuðri ein-
yrkjakynslóð sveitamanna í
landshlutum, sem mjög hafa
tænizt • við landflóttann.
Hvað kemur tiþ að þær ber-
ast mér til íslands, eins og
hagur þess ætti eitthvað
skylt við þeirra vandamál?
Orsökin gæti verið sú, að i
þessurn tveírn löndum hcf
ég séð ræktunarhæfar
byggðir með opnara og eftir-
væntingarfyllra tóm til að
fylla en fundið verður í öðr-
um nálægum ríkjum. Og eft-
ir mikið útfall i stórstreymi
áranna, sem eru að líða, get-
ur aðfall senn komið snöggt
og orðið of mikið.
Fylgjurnar ræða við mig,
önnur írsk vandamáJ, sem
varða getu og vaxtarþarfir
hins orkusmáa eyríkis og
þjóðar. Þó íslendingi kunni
að skjátlast, að þessu likt
gæti hent þjóð hans, áður en
næsta öld hefst, er a. m. k.
gott að kveikja áhuga sinn,
hvort sem menn sinna þeim
ugg, sem samanburður landa
vekur.
III.
Framíaraland, en þjakað
af samdrætti.
Reynum að fá mynd af að-
aldráttum í stjórnarfarslegu
og viðskiptalegu s/áífstæði
íra, en í næsta blaði FÞ
munu ræddar sumar hliðar
þjóðernis, máls og sögu.
Sjálfstæði sitt hlaut írland
fám árum eftir fyrri heims-
styrjöld og varð „dominion“
í brezkri Commonwealth, og
haldast enn gagnkvæm þegn-
réttindi, sem fylgdu, og all-
náið tollabandalag. En 1949
gerðist írland (án Ulsters)
óháð lýðveldi. Til saman-
burðar eru á íslandi áfang-
arnir 1904, 1918 og 1944, en
nýlenduaðstaða hafði reynzt
báðum þjóðunum til niður-
dreps öldum saman.
Eitt, sem olli • þvi, að
hvorki vér né írar gátum un-
að sömu lijálendustöðu og
„dominions“ lengur en .til
1944—1949, var minningin
um þýðingarmikil hlutverk
þessara eylanda á miðöldum.
Forn handrit og bókmenntir
á tungu fáum tamri knúðu
til endurreisnar, veittu sterk-
ari sjálfsvitund um þjóðerrá
en hugsanleg er ’ í nýlega
numdum álfum; léystu upp x
auðskilið mælt mál nútíðai-
þær römmu rúnir, sem völv-
ur við vöggurnar 'sungu.
Tilvera eyríkja, sem orði u
eru að stiklusteinum aðal-
leiða milli heimsálfa, þarfn-
ast að sjálfsögðu engu minni
þjóðvitundar til styrktar sér
en fyrr, og dæmi um, að aí-
skipti af alþjóðamálum
magni þá vitund heima fyrir,
er hin einbeitta framkorra
Ira á vettvangi Sameinuðu
þjóðanna 3 árin næstliðnu,
írar framfylgja hlutleysis-
stefnu sinni, hvernig sera
hverjum líkar. Og kommúr-
istahreyfing, sem um skeið
átti anga sína innan márg-
víslegra félagshreyfinga ,í
landinu, er steindauð nú og
grafin baráttulaust, eins og
irska þróunin hafi drepið þá
ger/unartegund, sem komm-
únistum var brýnust. Það er
því markverðara sem írar
eiga í sér mikið af flestura
gerjunartegundum öðrum
(og eru éinhverjir frægast-
ir ölbruggarar heims — sv<>
ekki sé minnzt á náðargáí'-
ur þeirra til áróðurs).
í stjórnarandstöðu á íi-
landi er Verkamannaflokk-
ur að enskri fyrirmynd, held-
ur smár, og nokkrir flokkai'
aðrir. . Stjórnarflokkurinn,
sem 'nú er (Fianna Fáil),
náði hinu mikla fylgi sínu
einkum út á framfarasinn-
aða menn og jafnvel rót-
tæka, sem í honum eru, eji
þó mun flokkurinn að ýmsú
leyti þræða brautir hins
enska stjórnarflokks, sem
ræður austan sunds. Land ■
búnaðarmál vega mjög þungfc
í stjórnarstefnu og fjármál-
um, sbr. Dani.
Mikil átök hafa verið gerð-
í skólamálum, heilbrigðis-
málum og til viðreisnar fólki
úr sárri fátækt. Þótt þessú
róður sækist seinna en ú
Norðurlöndum, miðar vel i
átt. Um sérfræðimenntuú
Frarnh. á 8 siðu
Einar Bragl:
íslenzkir vinstrimenn
þokið ykkur saman!
Fátt er íslenzkum vinstrimönnuni nauðsynlegra nú um stundir en átta
sig á að Sjálfstæðisflokkurinn stefnir markvisst að ríkiseinræði auðinagns-
ins á Islandi.
Sjálfstæðisflokkurinn nefnir stefnu sina viðreisn, sem.er að því leyli
réttnefni, að hún miðar að viðreisn peningavaldsins, sem vegna styrkleika
verkalýðshreyí'ingarinnar, samvinnufélaganna og annarra hagsmunasam-
taka fólksins hafði um skeið mált una skarðari ágóða af arðgæfu starfi
vinnustéttanna en það hcfði viljað sölsa undir sig.
Peirra ófara er verið að hefna með viðreisn, sem byggir á skiþulagðri
fálækt alþýðu, skerðingu ])ingræðis, lýðræðis og lögbundinna félagsréttinda
almennings, en á að trvggja einkafjármagninu hömlulaust gróðafrelsi.
Hér er yeri'ð að koma á laggir velferðarríki voldugrar auðstéttar, sem
stjórni landinu mcð einræðiskenndu of'riki í skjóli erlends liervalds og
í'óstbræðralagi við erlcnda auðjófra.
Sjálfsta'ðisflokkurinn hefur afráðið að hlevpa erlendu fjáraflaliði að
auðsuppsprettum landsins á sama hátt og ihaldið veitti i fyrra erlenduni
ránshöndum heimild fil að lála greipar sópa um gullkistur landgrunnsins.
Frjáls þjóð — Laugardaginn 30. sept. 19.61
En ihaldið hýður útlendingum ekki aðeins islenzka landkosti fala við íé.
Pað hýður þeiin cinnig vmmiafl islenzkt til kaups við ánaúðargjaldi. Til
þess að laða ópersónulegt erlent fjárpiningaivard lil kaupanna er rikis-
stjórnin búin að vinna það áfrek á fáum missirum að þrýsta lifskjörum
vinnandi fólks á ísiandi langt mður fyrir það, sem með náiægum þjóðum
þekkist.
Eins og lil óskampifeilinnar auglýsingár á að Iifskjaraskerðingin sé
beinlínis framkvæmct i þágu erlends auðmagns, cr ákvörðunarréttur um
gengisskráningu gjaldmióilsins dregrnn með bráöabirgðaiögum úr höndum
pjóðkjörinna þingiulurúa og Seðlabaakanum faiið að skrá gengi islen/.krar
krónu frá degi lil dags eftir þeirri grundvallarreglu: að þóit framieiðslan
aukist og úlfiuttar vorur stígi i verði (eins og lylgzt heíur að i ár), þótt
islenzkir vinnuveilendur semji um kjarabætur iaunafólki til handa og telji
atvinnuvegina vel gcla undir þeim risið. ])á megi hagur vinnandi manna ekki
htekka, heldur skuii umsamin réttarbó’t samdægurs af þeim tekin með nýrri
gengisfellingu.
Þannig befur frjáls samningsréttur launþega, sem er einn af hornstein-
um raunhæfs lýðfrelsis, verið afmuninn með einum lagakrók og fáeinum
bankastarfsmönnum i Reykjavík verið falið alræðisvald i umboði rikisstjórn-
arinnar til ákvörðunar á kaupi og kjörum allra vinnandi manna á íslandi.
Engum dyist, að þetta er gerræðisverk. En hver er tilgangurinn? Hann
er tviþættur. 1 fyrsta lagi er aulunin að lama barátluþrek launafóiks, leggja
því í brjóst vonlevsi um árangur af erfiðri og fórnfúsri barátlu sinni
fyrir mannsæmandi lífi, sveigja það síðan í krafti þess vonleysis tii algjörr-'
ar auðsveipni við ríkiseinræði auðmannanna. í öðru lagi er verið að þókn-
ast erlendum fjármagnseigendum með þvi að koma hér á jafnvægi örbirgð-
arinnar, því að alræðisvaldi sínu er bankastjórn Seðlabankans uppálagt að
heita til þess að sjá um að vinnuafj islenzkra launþega sé jafnan ódýrara
og fýsilegra til kaups en vinnuaíl stéítasyslkina þeirra á erlendum vinnu-
markaði. !P, «1« ' •
Frjáls þjéð — Laug-ardaginn 30. sepfe 1961
Petta er hugvitssamur dulbúningur þess, sem áður var umbúðalaust kall
að ánauð. Þetta er aðferð íslenzku yfirstéttarinnar við að beygja alþýðu
lands vors undir ok fátæktar og umkonudeysis. Þetta er jafnframt baktrygg-
ing, sem íhaldið hýður erlendum auðbræðrum sínum fy-rir rikulegri og öi-
uggri ávöxlun „áhættufjármagnsins", sem Morgunblaðið kallar svo. Mcð
þessum aðförum er verið að sannfæra þá iun að þeir eigi raunar ekkert á.
haittu með fjármagn silt, þvi islenzka auðstéttin sé búin að reyra alþýðu
íslands i þá lagáfjötra fátæktarinnar, sem halda muni, meðan hinir erlendu
gróðakarlar ausi fyrir framan augun á henni af nægtabrunni islenzkra auð-
linda og flytji i önnur Jönd þann ágóðahlut, sem að eðlilegum hætti hel'ði
átt að tryggja sibatnandi hag og hækkandi menningu islenzkrar þjóðar.
Mun torvell að finna dæmi jafn blygðunarlausrar stjórnarstefnu á vorum
dögum i nokkru lýðfrjálsu landi.
Tíininu til þessara óhæfuverka er valinn af kostgæfni. Hér og livar i
Evrópu og víðar er um þessar mundir sægur uppflosnaðra auðmangara,
sem langkúguðum og mergsognum nýlenduþjóðum hefur loksins á allra
siðustu árurn tekizt að reka af höndum áér. Þessir óseðjandi gaminar efcit
nú að svipast um eftir nýrri hráð, nýjum athafnasva'ðum þar sem þeir geti
með gamalkunnum aðferðum svalað losta fjárgróðans: auðgazt á annarra
striti. Þessum ófrýnilega lýð hyggst yfirstéttin íslcnzka siga á idþýðu lands
vors. ,
Þctta er kjarni málsins í öllUm sinum ömurleik: á saina líma og þjóðir,.
sem við ófrelsi hafa húið, eru hver af anuarri að heinita í eigin hendur
óskoruð ráð vfir löndum sinum og öllum auðlindum þeirra, öðlast stjórnai-
farslegt fullveldi og stefna hröðum skrefum í átt til efnahagslegs sjálfstæðis,
þá er vfirstéttin íslenzka búin að selja úr Iiendi þjóðar vorrar dýrmæt lands-
og landhelgisréttindi og liefur uppi ráðabrugg um að gera hið unga lýðveldi
vort að stjói-narfarslega og efnahagslega ósjálfstæðri liersetinni hálfnýlendu.
Þessa öfugþróun verður að stöðva, þessi vélráð yerður að hindra.
Framh. á 8. síðu.
• ■ 1