Frjáls þjóð - 18.12.1964, Blaðsíða 1

SÉRA PALL PALSSON I VIK:
JÖLAHUGVEKJA
Barn er oss fætt, sonur er oss gefinn.
k. hans herðum skal höfðingjadómurinn
hvíla. Hann skal kallast: Undraráðgjafi,
guðhetja, feilífðarfaðir, friðarhöfðingi.
Syngið Drottni nýjan söng: Þvl að hann
hefur gjört dásemdarverk. Dýrð sé Guði
í hæstum hæðum. Amen.
„En það bar til um þessar mundir, að
boð kom frá Ágústus keisara um að skrá-
setja skyldi alla heimsbyggðina. Þeda var
fyrsta skrásetningin, sem gjörð var. þá er
Kýreníus var landstjóri á Sýrlandi. Og fóru
þá allir til að láta skrásetja sig, hver til
sinnar borgar. Fór þá einnig Jósef úr Galí-
leu frá borginni Nazaret upp til Júdeu, til
borgar Davíðs, sem heitir Betlehem, því
að hann var af húsi og kynþætti Davíðs,
til þess að láta skrásetja sig, ásamt Maríu
heitkonu sinni, sem þá var þunguð. En á
meðan þau dvöldust þar kom að því. að
hún skyldi verða léttari. Fæddi hún þá son
sinn frumgetinn, vafði hann reifum og lagði
hann í jötu, af því að það var eigi rúm fyrir
þau í gistihúsinu. Og í þeirri byggð voru
fjárhirðar úti í haga og gættu um nóttina
hjarðar sinnar. Og engill Drottins sfóð hjá
þeim og dýrð Drottins Ijómaði í k:ing um
þá, og urðu þeir mjög hræddir. Og engill-
inn sagði við þá: Verið óhræddir, bví sjá,
ég boða yður mikinn fögnuð, sem veitast
mun öllum lýðnum, því að yður er í dag
frelsari fæddur, sem er Kristur Drottinn, í
borg Davíðs. Og hafið þetta til marks: Þér
munuð finna ungbam liggjandi og reifað í
jötu. Og í sömu svipan var með englinum
fjöldi himneskra hersveita, sem lofuðu Guð
og sögðu: „Dýrð sé Guði í upphæðum og
friður á jörðu með þeim mönnum. sem
hann hefur velþóknun á”. Lúkas 2, 1—14.
I. i
„Hann var í jötu lagður lágt, 1
en ríkir þó á himnum hátt".
Heilög hátíð er í garð gengin. Guð lýsir
„landinu kalda”. Enn einu sinni blika jóla-
ljósin um allt ísland. í trúfesti hefnr Guð
vakað yfir íslandi og hinni íslenzku þjóð.
Vemd hans hefur ekki aðeins fært okkur
frið um aldaraðir, heldur einnig mótað fram
komu okkar og gert okkur áreitnislaus í
garð annarra þjóða. Boðskapur jólauna ætti
því enn í dag.að eiga greiðan aðgang að
hugum og hjörtum flestra íslendinga.
Hér á norðurslóðum er nú að vísu skamm
degi. En skammdegið er aðeins hið vtra.
Stjarna jólanna skín í sálum allra sannkrist-
inna manna. Friður Guðs, sem er æðri öll-
um skilningi, gagntekur hin hóg\'æru og
trúuðu hjörtu og helgar þau. Þess vegna
ríkir þar nú gleði, friður og birta.
Á jólunum berst boðskapur himinsins til
jarðarinnar. Undrið mikla hefur gerzt: „Yð-
ur er í dag frelsari fæddur”.
II.
Þetta er hvort tveggja í senn, fyrirsögnin
og fréttin.
Fréttirnar berast um heiminn og birtast.
Síðan hverfa þær og nýjar fréttir koma í
staðinn. Menn vilja fá nýjustu fréttir Frá
þessu er aðeins ein va'ðtæk undantekning,
sem öðlast alltaf sérstakt gildi á hinni helgu
og dýrðlegu jólanótt. Þá er aðeins ein frétt,
sem við þurfum, óskum og fáum að heyra:
„Yður er í dag frelsari fæddur” Þetta er
sú eina frétt, sem mannkyninu hefur verið
flutt á hverju ári í nærfellt 2000 ár. Og
þetta er jafnframt eina fréttin, sem þýðir
að koma með aftur og aftpr á hverju ein-
asta ári. Allar aðrar fréttir væri tilgangs-
laust og vonlaust að ætla að flytja þjóð-
unum aftur og aftur á hverju ári um þús-
undir ára. Þessi hér um bil 2000 ár, sem
ég nefndi áðan, ættu að nægja til þess, að
sanna þörf mannanna fvrir fréttina einu,
og til þess að sanna gildi þessarar fréttar!
Ekki var Jesús fyrr í heiminn borinn. en
við mönnunum blöstu þessar tvær andstæð-
ur Annars vegar menn f næturmyrkri, en
þeir voru hræddir Hins vegar himnesk
birta, englar, mikill fögnuður, frelsari fædd-
ur, verið óhræddir! Og svona hefur þetta
haldizt fram á þennan dag. Hjálparvana og
hrætt mannkyn. í slíkan jarðveg þurfti
vissulega hinn óraskanlega boðskap him-
insins: Verið óhræddir, af því að ljósið skín
í myrkrinu!
Það fer unaðslegur og lífgefandi <>g bleps
andi kraftur um mannlífið, þegar Guð kem-
ur þar inn í mikilleik sínum. Hann vill, að
við eigum jólafriðinn hið innra með okkur.
Jesús hefur ekki sagt: Gefðu mér tiltekið
látbragð og tiltekna ytri framkomu. Nei,
allt þess háttar fær hann hjá faríseum og
hræsnurum allra tíma. Hins vegar segir
Jesús við allar kynslóðir: Gefðu mér hjarta
þitt, svo að ég megi endurfæða það og
blessa.
Mesta gleði og sigurfréttin, sem mann-
kyninu hefur verið flutt, snýst ekki um
voldugan herkonung, heldur „ungbam,
reifað og liggjandi í jötu”. Það var því eðli-
legt, að englamir syngju Guði lof á hinni
helgu jólanóttt. En hvað gerum við?
„Vér undir tökum englasöng,
og nú finnst oss ei nóttin löng”.
Það leið samt ekki langur tími frá fæð-
ingu Jesú og þar til myrkrið reymdi að
slökkva það himneska ljós, sem í heiminn
var komið. Við þekkjum þetta allt og hvern
ig því lauk. Barnið með augun skæru og
brosmildu, þar sem það lá í jötunni Titr-
Framh. á bls. 7.
úm

iLilfriiMWrfr^irafinílrA'íliní
liSiýltrSýltrSýilrSýÍfiSvlfiSvltisýltisvltiSvltrsvltrSv

trsiitrsvii<svir<svitrsvitrsvtysvxisvir7svii7svitr*1iysvii7svir7sýiirsvit7svit7sýiirsvii-?svir7s\ir?svir?sýii?sýir?sýii?sý:;i