Frjáls þjóð - 23.12.1965, Blaðsíða 1

I
og friður á jörðu, með þeim mönnum, sem hann hefir velþóknun á
Þannig hljómaði englasöngurinn á Betlehemsvöllum,
fagnaðarboðskapurinn, sem hefur brugðið mestri birtu
yfir líf kristinna kynslóða. Og vissulega var gjöf Guðs í
Jesú Kristi, syninum, sem fœddist, hin fullkomna gjöf.
Hann sagði um sína fylgjendur: „Allir eiga peir að vera
eitt“
Stórmerkur atburður gerðist á nýafstöðnu kirkju-
þingi í Róm, sem festast mun skýrt á blöð sögunnar.
Páfinn í Róm og patríarkinn í Kontantinopel leystu
hvor annan og kirkjudeildir peirra úr banni, sem búið
var að standa frá r
fyrri öldum kristn-
innar. Austur og
vestur innan kirkj //jáÉP .
unnar tóku hönd-
um saman. Ef hin
'
hnkáleau veráld- Wœr-
legu öfl „Austurs“ ■ . áfcyB
og „Vesturs“. sem
mestan svip setja á ®
heimsátökin í dag, l&lOSs' 9
hættu einnig ad /■'■£> 11.Alíffl
bannfœra hvort
annað og tækju t
hövdum saman -i t
kristna heimi, svo að fjöldi grípur til pess, að kaupa sér
stundarsælu, sem endar pó í enn átakanlegra myrkri..
Þannig er pví miður mynd hins kristna heims í dag.
— Hvað veldur? Hvaða hlekkur brást?
í Jóhannesarguðspjalli standa pessi orð: „Og öllum
peim, sem tóku við honum, gaf hann rétt til að verða
Guðs börn.“
Tókum vér ef til vill áldrei við Honum? Aldrei við
Hans umskapandi kœreikskrafti?
„Þú skalt élská'. Það var Hans fyrsta boð. Er petta
ef viM hlekkur-
??m' sem bvást-
N hinn kristni hetm-
1Rk^O\ ur. þ. e. vér sjáLf,
vij|^ pœðum aldrei kraft
inn og hjálpina
frá Honum, til að
pykja vænt hver
um annan. til að
elska hver annan,
til að styðja hver
annan, hjálpa hver
öðrum og biðja
hver fyrir öðrum?
Er petta lilekk-
urinn, sem bilaði:
sú elska, sá kær-
leikur, sú qóðvild
sem tendrast
skyldi í vorum
eigin brjóstum,
kristinna manna,
fyrir samfélagið
við Jesúm KristGuðs Son?
Liggur par meinið?
„Af pví skvlu allir pekkja“, sagði Hann, „að pér eruð
mínir lærisveinar, ef pér berið elsku hver til annars“.
í kærleikanum til Guðs og manna. eins og peim sem
blasir við pér á krossinum, — í honum einum finnur
þú og allir menn á jörðinni, hinn sanna frið.
„Minn frið gef ég yður, minn frið lœt ég eftir hjá
yður“. — Þannig er jólakveðja hins lifandi Drottins.
Og sjá, Hann stendur við dyr hjarta píns og knýr á.
Altari miskunnsemd arinnar (sjá bls. 8)
Garðar Svavarsson
i |§L|Í
rtiý ' ír ■^Jfu T(. jg^ • í ■. m { WM 'f , JBil í m M