Mánudagsblaðið - 16.01.1950, Blaðsíða 8

SA
leitt járntjaldsþ jóðirnar neit-
uðu að verzla við okkur Is-
íendinga nema kosningaúr-
gerum okkur ,, . ,, „
hvert stefnir shtm yrðu BrynJolfi kardm'
ala að skapi. Loks hefði ég
FramhaM af 2. síffti. | „Bif vÍð
afturhaldskenndar. Og fcylt-| §rein ^11'-,
ingin gerir aUt, ssm við hugs! kommúnistum), þá er, . n ■ t ffaenvart.
um, ailt, sem við fcöidum,! hl>e;mlegast hjá ofcktir að|
allt, sem við teljum sftirJ Itreiða þeim eims'þumg högg
sókr.arverðar hugsjónir —-j °» ínegnum.
jafnvel snarpa gagnrýrti okk! Það, sem hér hefur ver-
ar á þjóðfélagið og tímana, j lð ÞÝ^ úr grein Martins A.
sem við lifum á — já, alltj Hf118811 eða fl'á sagt, sýnir
þetta gerir hún að eirmi Ijóslega, að hann hefur ver-
einskisverðri bötnleysu. Þess‘ lð eian af þeim, sem létu
vegna er ekki anrtað vænna' f,'-SíiKJasl af fagurgala og
en vera á verði og rísa til
andstöðu, þá er við höfum
lýðræðishjali kommúnista
eftir 1941, þá er fóstbróð-
komizt að/ raun um, að á ný: i«' r3ðst á fóstbróður, Hitler
i /• .v. ........ O Qf n l ín L' v> — t.. 1. • i j
befur verið gripið til her-
bragða þeirra, sem heyra til
■sjónármiðum byitingar-
sinna“.
Martin A. Haasen sýrxir
rækilega fram á bað, sem
’Köstler, Överland og margirj liki8^f, að oinhverjir — jafn-
fleiri hafa leitt 'að áður hin' vel heiína a fslandi — kynnu
á Stalín. En það sýnir hitt
þó ennþá ljósar, að Martin
A. Hansen hefur séð að sér
og heldur en ekki farið að
kryfja kommúnistastefnuna
til mergjar og væri ekki ó-
fyllstu rök, að alls ekki er
nm að ræða framkvæmd hn§’sa> Þa er þair lesa þessi
jafnaðarstefnunnar í Sovét-
ríkjunum, sýnir meðal ann-
ars og sannar, i|3 allt þar
sé miklu fjær hugsjónum
jafnaðarmanna heldur en í
lýðræðisþjóðfélögum Norður
landa. Síðan segir hann:
„Kommúnistar vilja gjarna
láta telja sig samvizku þjóð-
félagsins. Og margir líta
þannig á þá enn í dag, með-
al annars sumir andstæðing-
ar þeirra. Þeir eru engan
veginn fáir, sem segja: Ef
þetta eða hitt væri hjá
kommúnistiHn öðru vísi sn
það er, þá væri ég kommún-
isti. Með „þessu eða hinu“
■eiga þessir menn við einræð-
ið- og trúna á óskeikulleik
æðstu valda flokksins. En
kommúnisti er í augum þess-
ara manna maður, sem berst
fyrir þjóðfélagslegum um-
bótum. En það er alger kór-
villa að líta þannig á komm-
únista, eftir að þeir hafa k\
að taka sig til og færu að
orð hans. Ennfremur virðist
mér, að landráðastarfsemi
finnsku kommúnistanna og
ógnanir Rússa geti minnt
einhverja á þær hótanir, sem
íslenzkir kommúnistar hafa
hampað af fyllsta blygðun-
arieysi við kosningar, þær
hótanir, að Rússar og yfir-
íslenzkum menntamönnum og
rithöfuadum, að hugsa sem
svo:
Skyldi nú ekki geta átt
sér stað, að bannfæringin á
Harald Herdal fyrir trúar
villu, sem jafnvel Martin
Andersen Nexö ekki fékk
kömið auga á, lyfti blöðk-
unni frá sjónum einhverra
sæmilega menntaðra og að
upplagi nokkurn veginn and-
lega heilbrigðra Frónbúa, er
hingað til háfa gengið á veg-
t um kommúnista, svo að þeir
sjái tilganginn með útgáfu-
starfsemi og bókmenntaskrif-
um Andréssona og Jakobína
heima og á Norðurlöhdum,
þar sem hið kámuga níðskáld
prófessor Herjólfnr, er
þeirra þjónnstusamlegur
andi. Mundu þeir færri en
áður, hinir blindu, ,er létu
blindingjana ólæknandi leiða
sig.
Kbh. 4.—1.—’50.
Ckiðmt. Gíslason
HagaMtt.
MÁNUDAGSBLABIÐ
ha- í Nýja bíó
Myndin, sem Nýja bíó sýn-
ir „S'krýtna fjölskyldan“, er
með al-hlægilegustu kvik-
myndum, sem hér hafa ver-
ið sýndar í langan tima.
Kvikmynd þessi hefur
ný gengið undir ok KómM-J hraða og smeiina atbúrðarás
tern og tekið upp baráttu-, Qg gerjr tilraun til þess eins
aðferðir þær, sem miðaðarj að koma áhorfendum til að
eru við byltingu. Því að um- hlæja( en það tekgt líka með
bætur eru alger aukageta ogj acbrigðum vel. Öll samtöl
hornreka, þar sem byltingin myndarinnar eru vel samin
er markmiðið.“
Síðan tekur Martin A.
Hansen duglega í haakka-
drambið á menntamönnun-
um, sem hanga aftan í kom-
inform-agentunum, og snýr
hinir aukaleikaramir gera
sitt bezta til þess að gera
þetta að afbragðsgaman-
mynd.
Það er með góðri sam-
vizku, að allir eru hvattir til
þess að sækja sýningar Nýja
Bíós á myndinni „Skrýtna
fjólskyldan“. Hún er gömul,
en óskemmd og .skýr og
brandararnir peningavirði.
A. B.
ER það satt að Steí hafi kraíizt 140
króna fyrir varðeldasöng skátanna?
Ö'
r
I
og hnitmiðuð, og leikstjóri
hefur sleppt aliri rómantískri
væmni miili aðalhlutverk-
anna.
Aðalhlutverkin leika þau
Brlam Aherne og Cousfance
sér þar einkum að danskaf Bemnet og tekst þeim báðum
prófess. Mogens Fog, segirj með ágætum. Aheme, rithöf-
hann hafa vikiö að því nokkrj undurinn, sem er mistekinn
um sinnum, að í hinu nýjaj fyrír fiæking og gerður að
þjóðfélagi, muni hugsjónirj einkabifreiðastjóra, fer eink-j að skíra eina §ötu bæjarins
manna fara allt aðrai* lorauit- liciGr\,TtAói* ilGcra möð hlutvérk i RIjS Ð XSX^AN"DE (íslands-
ir en nú, fara nýjar brautir.j sitt, og samleikur hans ogj götuna) í þakklætis- og við-
M. ö. orðum: Það munj Constance Bennet er mjögj urkenningarskyni fyrir hjáip
verða hugsað þannig, að viðj skemmtil&gur. Öll aukahlut-j bá er Island veitti nauð-
fáum alls ekki skilið hugsan-j verkin eru vel skipuð og sumi stöddu fólki í Avranche á
Framhald af 3. síðu.
skyldi kalla, freistuðúst. les-
endur til að álíta, að heiti
bókarinnar mundi . fremur
hafa átt að vera annað. T. ,d.;
„Á spóafótum spriklað yfir
klungur“, eða eitthvað þess-
háttar. Kvæðin voru nefni-
lega „illa heppnaðar11 tilraun-
ir mjög venjulegs manns, á
sjálfum sér. til að apa þjón-
ustu við valdamenn í Kreml
í Rússíá. Mjóu fæturnir
brenndu sig á eldrauðum
járnklettunum og tipluðu
með svo ofsalegum flýti, að
auðvitað fór andagiftin eftir
því.
Niðurstöður lesenda urðu
því allar á eina leið um þess-
ar tvær „stórfenglegú' bæk-
ur: Að svo ákefðarlega og 1
eldsnöggt, sem viðbrögðin
voru gerð í upphafi, koðn-
aði máttur beggja höfunda
meir og. meir, þar til undir
lokin, að þeir lágu fjörlausr
ir. Var þá hressing að leita
til þjóðlegra bóka um líf og
starfshættí kynslóðanna. í
þessu landi, og jafnframt
eins og að lesa neyðarlega
dæmisögu, þar sem skýrt var
frá kofnafari og bjargfugla-
veiði í sjávarhömrum. Það
er svo með alla þessa bless-
aða Kominformáhangendur,
að þeir skrifa allt .eins og
veiddir lundar og vængbrotn-
ir skarfarv
Ekki er það einleikið. með
au.mingja svartfuglinn í ís-
lenzkum bókmenntum!
EROS.
Með bréfi dags. 23. des. s.
1. tilkynnti borgarstjórinn í
Avranches mér, sem for-
manni nefndar þeirrar, er
stóð fyrir Frakklandssöfnun-
inni á sínum tíma — að bæj-
arráðið hefði á fundi 6. nóv-
ember s. 1. ákveðið einróma,
írnar. Þetta er mjög trú-
legt.“ Þá bendir Martin A.
Hansen á, að prófessor Fog
hugsi reyndar á gamla vísu,
hugsanir hans fari troðnar
frábærlega. Má þar fyrst! árunum 1S45—1943.
telja Alan Mowferay í 'hlut-
verki heimilisþjónsins. Mow-
bray. er okkur vel kunnur
frá mörgum ágætum mynd-
götur, og Hansen leyfir sér nmj en þarna er hann í því
að efast um, að hinar nýju
hugsanabrautir reynist próf.
Mogens Fog færar. Hvað sem
öðru líði, móti ekki fyrir
„nýjum hugsanabrautuai“ í
skrifum hans.
Þá segir himi gamli
kommavinur:
hlutverki, sem honum tekst
Ég tel þetta merkan viður-
kenningarvott og einstakan í
sinni röð og að hann sé þess
verður að .haldið sé á lofti.
Eins og kunnugt er nam
söfnunin 400 þús. krónum
feezt upp. BilUe Burke, hús-| og var samkv. till. frönsku
móðirin, sem .alltaf er utanj stjórnarinnar skipt á milli
við sig, er þarna i essinu íbúa Avranches, en sú borg
sínu, og gullkornin, semj var ein af þeim sem varj
Umsióaawriaður -í ibúðinni: Ég
sá að 'síðaisti viðskiptamaðurmn
ksypti ekfcert, en virtiist faria
mjög ómæigður. Hv.að vildi hann
sjá?
.Áfgreiðislustúllean.: Mig klufcik-
an átta!
Viðókipitamaður: Ég foeyp.ti 12
appels.inur, en bér. linfið aðeras
látið .mig fá eilefu.
Kaupmaðurmn: Já, sjá.ið þér
til, frú, isiú .tólfta var ötoemmd,
cg ég fleygði ‘hermi.
Kona kemur inn í 'fcúð og seg-
ir: Það er gamla sagan — teven-
fólkið borgiar.
Kaupmaðurirm: Jæja, en ef þú
lítur í bækupnar mín,ar, muntu
sjé, að surnar gera það ekfci.
hrjóta úr henm, eru alveg
ómetanieg. Bomita Gjramville,
fer véjj fiifeéiöijþlutverk sln, og
verst leikin í stríðinu.
Vírðingarfyllst,
P. Þ. J. Gunnarsson.
Montgomery marskálkur
reykir ekki, drelckur, ekki,
blótar ekki og éfcur ekki kjöt
heldur. Þegar hann sigraði
og tók fanginn nazistahers-
höfðingjann von Thoma og
bauð honum að borða mið-
degisverð með sér, þá mót-
mæltu ýmsir því við forsæt-
isráðherrann.
Churchill yppti öxlum og
sagði:
Vsslings von Thoma. Eg
lief lí.ka borðað miðdégisverð
með Montgomery.
Skoti (Aberdeenmaður)
kotn inn í apótek og kvaðst
vilja fá bfla, tóma flösku.
„Hún kostar þig tuttugu
og fimm aura“, sagði apó-
tekarinn, o.g fékk honum
flöskuna. En ef þú vilt hafa
eitthvað i henni, þá færðu
flöskutia fyrir ekkert.
„Ágætt, sagði Aberdeen-
maðurinn,'* „láttu þá bara
t3.p.pa..í haoa“.