Mánudagsblaðið - 11.09.1950, Blaðsíða 8

OJ
Einar Olgeirssðn heiii á húíi
— Sa!tfisk¥€rkun í Vopnum — Lögreilan
og bifreiðar hennar —
Kona Finars Oigeirssonar hefnr
þráfalt farið þess á leit við
Bjarna Benediktsson, utanríkis-
málaráðherra, að hann hiutist til
um, að skýringar séu gefnar þess
efnis, hvar Einar Olgeirsson sé
niður kominn
B jarni Benediktsson hefur leit-
azt við að verða við kröfum henn-
ar og hefur ná uppiýst, að Einar
sé ,Jieill á háfi46 í Danmörku,
Hvað veidur vantrá konunnar?
Tráir hán kannske ekki flokks-
bræðnim manns síns-
Hinir sparsömu valdhafar okkar virðast í mestu
vandræðum, þegar til máls kemur, hvað á að spara.
Þegar sparnaðarandinn grípur þá, verður venjulega
sú vara fyrir barðinu á þeim, sem nóg er til af, eins
og t. d. rúsínur. Hvernig væri að minnka eitthvað
skrifstofupláss skömmtunarstjóra og gjaldeyris-
nefndar. 1 fyrrnefnda staðnum er ekkert unnið, en
í hinum siðarnefnda eru flest óhappaverk unnin gegn
þjóðinni.
★
Saltfiskverkunarstöð ein í Vogunum hefur orðið
fyrir barðinu á bæjarlækni, sem von er. Svo er mál
með vexti, að íbúar hverfisins hafa í nokkur ár haft
salemafrárennsli sitt um það bil átta metrum frá þeim
stað, sem fiskverkunarstöðin tekur sjó á fiskinn.
Við rannsókn kom í ljós, að fiskurinn var meira og
minna skemmdur, og eru skýrslur um hann heldur
óglæsilegar.
Fulltrúi Alþýðuflokksins í bæjarstjórn, Benedikt
Gröndal, komst að raun um þetta og fylltist réttlátri
reiði og hótaði skrifum um þetta. LIU greip í taum-
ana og baðst vægðar, því að slík skrif myndu skemma
sölumöguleika. Hingað til hefur Alþýðublaðið ekki
minnzt á þetta, svo að það hlýtur að hafa blessun
Gröndals, að erlendir viðskipt&vinir éti klósett-úrgang
með fiskinum.
★
Lögreglustöðin er eins og kunnugt er í miðjum
bænum þar, sem að jafnaði er mest umferð. Nú er
verið að byggja nýtt bifreiðastæði aðeins steinsnar
frá stöðinni. Bifreiðar lögreglunnar valda miklum
umferðartruflunum vegna þess, að þeim er lagt í
Pósthússtræti. Það væri ráð fyrir lögreglustjóra að
sækja um, að lögreglunni verði veitt sérstakt svæði
á bifreiðastæðinu fyrir bifreiðar lögreglunnar.
Mánudagsblaðið
Framhald
hendur að skrifa um það, sem
þeir ekki hafa kynnt sér.
Þristur.
*
Það virðist sem gamall draug
ur hafi verið uppvakinn frá mið-
öldum af Ajax, sem hann ráði
ekkert við. Svo mikill kraftur
kemur yfir hann, er Benedikt
Olafsson „villist" inn á einkaveg
bónda í ÍCjósinni og er „rúinn“
inn að skyrtunni.
Fyrr á öldum var einkaréttur
manna virtur svo mikils, að allir
gátu verið óhultir fyrii ágangi
annarra með eignir sínar.
En með vaxandi menningu
þarf að læsa öllu og dugar ekki
til, því brotizt er inn í hús og
lóðir og öllu stolið og eyðilagt
sem hægt er.
Þegar feður okkar voru að al-
ast upp fyrir 70 árum í Reykja-
vík, voru 2 og 3 lögregluþjónar
og höfðu ekkert of mikið að gera.
Nú skipta þeir tugum og ráða þó
ekkert við neitt. Oft framdir
margir glæpir sömu nóttina.
Þetta er menning 20. aldarinn-
a*í Fólki er lika talin trú um, að
ríkið eigi allt og það sé því þess
eign og um það megi það fara eins
og því sýnist, þegar það er komið
út á landsþyggðina. En í Reykja-
vík má strákur ekki tína maðka
í húsgarði, svo hann sé ekki
tekinn fyrir í blöðunum. En hver
er munurinn að fara inn í garð
í höfuðstaðnum eða girt tún uppi
í sveit
Fólk má ekki ganga á grasinu
í Reykjavík og að ég tali nú ekki
um, ef það slítur upp blóm til að
skreyta eitt hnappagat með. Ef
barn tínir sér ber af rifstrjám,
er það óðara rekið burt eða kært
til lögreglunnar. Og svo er kraf-
izt skaðabóta af öllu, sem aflagað
er. Þetta finnst ölluin sjálísagt.
En Ajax finnst það glæpur, að
fólk, sem ekur um einkavegi að
óþörfu uppi í sveit, skuli þurfa
að greiða skaðabætur fyrir veg
inn og girðingar sem fólk sligar
niður og slítur.
Þegar menn leggja.veg heim
til sín af þjóðvegum, þá gera þeir
það fyrst og fremst til hægðar-
auka fyrir sjálfa sig og þá, sem
sækja þá heim eða hafa einhver
erindi. Það hefur oft verið erf
itt og dýrt hjá einyrkjum að
halda vel við heimreiðum svo
vel fari.
Þess vegna ætti fólk að athuga
að vera ekki að leika sér að ó-
þörfu að því að aka eftir þeim, úr
því það vill ekki borga skaðabæt-
ur.
Því þessir vegir þola ekki mikla
umferð, þar sem þeir eru oft illa
troðnir og takmarkaður ofaní-
burður í þeim.
Um þjóðvegi er það að segja, að
ríkið heldur þeim við og inn-
heimtir toll af öllum, sem um veg
inn fara. Eða finnst Ajax svo
lítill bensíntollurinn, sem við
greiðum öll í hækkuðum far-
gjöldum? Hann er þó 30 aurar af
Sfórmynd í Gamla Bíó
Gamla Bíó sýnir um þessar
mundir einhverja þá beztu
mynd, sem Bretar hafa fram-
leitt, en hún heitir The Scar-
let Pimpernel (Rauða akur-
liljan).
Myndin gerist í Englandi
um þær mundir, sem leiðtog-
ar frönsku byltingarinnar eru
í óða önn að sníða höfuðin af
frönskum æðristéttar mönn-
um. Fjallar hún aðallega um
þann mann, sem bezt gekk
fram í að bjarga leifunum af
hverjum lítra.
Svo bændum á norðurleiðinni
kemur vegurinn þess vegna ekk-
ert við.
Ef fólk getur ekki gengið af veg
unum í berjamó og krefst, að lagð
ur sé vegur því að kostnaðarlausu
þá verður það að krefjast þess af
viðkomandi landeigendum eðg
leggja þá sjálft í sjálfboðavinnu
og tína svö.
Annars held ég það væri ómaks
ins vert fyrir Ajax að fá sér lán-
aðan bíl og skreppa upp að Sandi
og skrifa svo um Sandsveginn, af
einhverju viti.
En ráðlegra væri að hafa nesti
með í túrinn, svo ekki legð.i hann
ofmikið áf, þar sem það er hans
reynsla, að bændur í nágrenni
Reykjavíkur eru svoná ógestrisn-
ir.
P. P. S.
Vili harmonikulög
Við leyfum okkur að fara
þess á leit við háttvirt Út-
varpsráð að það lofi okkur að
heyra oftar í harmonikunni
en verið hefur undanfarið.
Það mætti gjaman gera það
á kostnað jassins því okkur
finnst vera helzt til mikið af
honum, sérstaklega á laugar-
dagskvöldin í danslögunum.
Við erum komin af þeim aldri
er menn mest sækja dans-
skemmtanir bæjarins en njót-
um þess í stað heimilisánægj-
unnar í ríkari mæli, og þess
sem hún hefur upp á að bjóða
og er útvarpið þar fremst í
flokki. Því við notum hvert
laugardagskvöld til dansiðk-
ana. En jassinn dregur mikið
úr þeirri ánægju er dansinn
veitir okkur, þar eð við kunn-
um ekki við hljóma né takt
hans.'Það er innilegasta bæn
okkar til háttvirts Útvarps-
ráðs að það hlutist til um það
að við fáum að heyra meira af
harmonikulögum í danslaga-
þættinum á laugardagskvöld-
um.
Hlustandi.
franska aðlinum frá höfuð-
missi.
Aðalhlutverkið leikur hinn
ágæti Leslie Howard, sem lézt
á striðsárunum. Leikur hans
er í senn eðlilegur og töfrandi
og gefur áhorfendum góða
kynningu á hinum f jölbreyttu
hæfileikum hans.
Raymond Massey, hinn
kunni bandaríski leikari, læt-
ir sitt ekki eftir liggja, og er
gaman að sjá þessa tvo af-
bragðsmenn etja saman hest-
um sínum í mörgum á-
gætum atriðum. Merle Ober-
on fer furðu vel með hlutverk
sitt, en þó jafnast leikur henn
ar og annarra leikara hvergi
við leik Howards og Masseys.
Hópatriðin eru mörg frábær,
og atriði milli Howards og
hefðardamanna, þegar hann
fer með hið velkunna:
,,They. seek him here
They seek him there .... “
er með þeim albeztu, sem
sjást.
Öllum er eindregið ráðlagt
að sitja sig ekki úr færi að
sjá þessa mynd.
Léleg myml í Nýja Bíó
Nýja Bíó sýnir nú Blóðog
sandur (Blood and Sand)
með Tyrone Power í aðalhlut-
verkinu. Mynd þessi hefur
galla amerískra skrumhetju-
mynda, og gangur hennar ér
yfirleitt þrautleiðinlegur, auk
þess sem hún er með
lengstu myndum. Power elsk-
ar Lindu Darnell, en fær ein-
hvern óeðlilegan hita, þegar
hann kemur í návist Ritu
Haywort'h og nautanna á vell-
inum. Sameiginlegt með leik
þessara þremenninga (ekki
nautanna) er það, að þau
leika lítið annað en sjálfa sig.
Tyrone er laglegur, Linda er
ósköp ástfangin og trú ást
sinni, en Rita er öll fyrir létt-
lyndið. Kvikmyndara hefur
tekizt að ná hinum fagra
eymdarsvip Lindu með mikl-
um fjölda close-ups, og sér-
staka ánægju vekur lenda-
burður og varahreyfingar
hinnar ástríðufullu Ritu.
Hopp Tyrones sjálfs í nauta-
hringnum er ósköp skringi-
legt, en þó eru nokkrar senur
ágætar, en þær eru teknar í
fjarlægð og ekki leiknar af
Tæ sjálfum.
Ú yfir allt taka þó andar-
slit Tyrones, eftir að naut-
ið, líklega jafn pirrað og á-
horfendur, rekur homið í
hann, enda flestir sammála
um, að tími sé til kominn.
Þetta er fáfengilegt verk.
A. B.