Mánudagsblaðið - 14.01.1952, Blaðsíða 1

5. árgangur
Mánudagur 14. janúar 1952
1. tölublað
Vilhjálmur Þ or höfðar mál
r j
ÞUS. KR.
Forstjórinn metur æruna á fimmtíu þúsund
Fáránleg stefna
Grein sú, er birtistí 44 tbl. Mánudagsblaðsins og f jallaði
um viðskipti Vilhjálms Þór, forstjóra, og Landsbankans,
virðist hafa komið heldur illa við fínar taugar fyrirsvars-
manns S.Í.S. /
Að ráði lögfræðings S.Í.S. stefndi Vilhjálmur Þór blað-
inu og metur skaða Sambandsins hvorki meira né minna
en 300.000.00 króna virði. Nú liggur í augum uppi, að réttast
væri að gera rjúkandi grín að þessari barnalegu kröfu S.Í.S.
og V. Þ., en þar sem hvorki Sambandið né Vilhjálmur Þór
eru lengur gamanmál þjóðarinnar, höfum vér ákveðið að
hafa ekki þessa stefnu í flimtingum, heldur leitast við að
sýna þessum aðiljum fram á það, að þjóðin er ekki sérlega
hrifin af athöfnum fyrirsvarsmanns Sambandsins og telur
ekki heldur, að hann og hans fyrirtæki séu til sérstakra
þjóðþrifa.
Tilgangur Vilhjálms og undirmanna hans er augljós.
Hér er um ekkert annað að ræða en reyna að kúga frjálsa
blaðamennsku og koma henni á kné. Oss er augljós sú á-
byrgð, sem fylgir því að reka frjálst blað, sem ekki veigrar
sér við að benda á hvers kyns óþrifnað í þjóðfélaginu og
sýna lesendum fram á, hvar þau óheilindi er að finna, sem
koma í veg fyrir heilbrigt þjóðfélagslíf.
HVERT ORÐ GREINARINNAR ER HREINN SANN-
LEIKUR. UM ÞAÐ VERÐUR EKKI DEILT.
Svo er nú lcomið, að útlánastarfsemi Landsbankans er
stöðvuð og einstaklingar, sem koma vilja þaki yfir höfuð
sér, hljóta það eitt svar, að fé sé ekki til. Sama máli gegnir
um verzlunarstéttina, sem komin er í vandræði, sökum þess
að fé fæst ekki til reksturs.
Ilvaða öfl eru það, sem svo grálega hafa leikið Lands-
bankann, að fé er bókstaflega ekki fyrir hendi til þess að
standa straum af eðlilegri starfsemi landsmanna, hversu
þurfandi sem þeir eru.
Mál þetta minnir dálítið á það, þegar Björn Jónsson,
ritstjóri ísafoldar, fékk 60 kærur fyrir eitt blað, er hann
ritaði um „uppkastið", en þá stóð fyrir dyrum að innlima
ísland í Danaveldi. Hér er um það eitt að ræða, hvort alla
landsmenn eigi að innlima í einveldi S.Í.S. og þeir að sitja
og standa að vilja forstjóra þess, Vilhjálms Þór.
í næstu blöðum mun jrætt enn ýtarlegar um starf-
semi S.Í.S. og lesendum gefinn kostur á að líta nánar á
starfsemi þessa fyrirtækis, sem vér teljum, að ræða þurfi á
opinberum vettvangi.
Hér á cftir fer stefna Sambands íslenzkra samvinnu-
félaga, og dæmi nú Iandslýður um réttmæti hennar.
Einar Arnalds, borgar-
dómari , Reykjavík
GERIR KUNNUGT: Frá
Guðmundi Ásmundssyni
hdl., Hraunteigi 30, ReyJvja
vík, f. h. Villijálms Þór for-
stjóra, Hofsvallagötu 1,
hefur mér borizt eftirfar-
andi greinargerð:
„í Mánudagsblaðinu, 44.
tölublaði 4. árgangs, birtist
grein með aðalfyrirsögn-
inni: „Ljótasti reikningur-
inn í Landsbankanum", og
undirfyrirsögninni: „Þegar
Jón Árnason reif ávísun
Villijálms Þór í simdur“.
í grein þessari telja Sam
band íslenzkra samvinnu-
félaga og Vilhjálmur Þór,
forstjóri þess, felast alger-
lega tilhæfulaus og frek-
lega ærumeiðandi ummæli
í sinn garð.
vinnufélaga telur sérstak
Samband íslenzkra sam-
lega eftirtalda kafla grein-
arinnar til þess fallna að
skaða stofnunina, bæði f jár
hagslega og á annan liátt,
og spilla áliti hennar og
lánstrausti út á við:
1. Aðalfyrirsögn og und-
irfyrirsögn greinarinnar.
2. „Kassinn var tómur
..... síðar um daginn“
3. „ . . . að skuld S.Í.S.
var orðin hærri.... stjórn
Landsbánkans farið að of-
bjóða“....
4. „undirmenn með ....
inn á skrifstofuna“......
5. „Það þurfti að borga
háa upphæð, sem fyrirtæk-
ið átti ekki fyrir“.
6. „Ávísimin, sem kom
fyrir hádegi, . . . . og yrði
hún ekki greidd.“
Villijálmur iÞór forstjóri
telur hins vegar einkum
eftirtalda kafla greinárinn-
ar stórlega móðgandi fyrir
sig:
1. Undirfyrirsögn grein-
arinnar.
2. „Yfirforstjórinn leit á
undirmanninn.... skrifaði
út ávísun á hlaupareikning
S.I.S. hjá Landsbankanum
og fékk undirmanninum
tékkinn."
3. „Það þurfti að borga
liáa upphæð .... Hann
hugsaði svo sem ekki meira
um þetta“.
4. „Avísunin, sem kom
fyrir hádegi“ og út grein-
ina.
Vilhjálmur Þór forstjóri
leyfir sér því, vegna sjálfs
sín og sem fyrirsvarsmað-
ur Sambands íslenzkra
samvinnufélaga, að snúa
sér til yðar, herra borgar-
dómari, með beiðni um að
þér kallið ritstjóra og á-
byrgðarmann „Mánudags-
blaðsins“, Agnar Bogason,
Tjarnargötu 39, Reykja-
vík, fyrir bæjarþing
Reykjavíkur, eins fljótt og
verða má, og mun þá gerð
krafa um, AÐ framan-
greind ummæli verði dæmd
dauð og ómerk, AÐ stefnd-
ur verði fyrir þau dæmdur
í þyngstu refsingu, sem lög
leyfa, AÐ stefndur verði
dæmdur til að greiða Sam-
bandi íslenzkra samvinnu
félaga fébætur að upphæð
kr. 250.000.00 og Vilhjálmi
Þór forstjóra fébætúr að
upphæð Iét. 50.0Ö0.GÖ og
AÐ stefndur verði daáthdur
til greiðslu málskostnaðar
og kostnaðar við birtingu
dóms í málinu.
Er sátta skyldi leita í
málinu fyrir sáttanefnd
Reýkjavíkur 7. þ. m., mætti
kærður eldíi og enginn fyr-
ir hans hönd, án þess að
kunnugt væri um nokkur
lögmæt forföll. Mun því
ennfremur sú krafa gerð
fyrir bæjarþinginu, með til-
vísun til 12. gr. laga nr.
85, 1936, að stefndur verði
dæmdur til þyngstu refs-
ingar, sem lög leyfa, fyrir
brot á sáttalöggjöfinni.
Með tilvisun til nefndrar
lagagreinar er einnig kraf-
izt málskostnaðar að fullu,
hvernig sem málið kann að
fara.“
Samkvæmt framansögðu
stefnist hér með hr. rit-
stjóra Agnari Bogasyni,
Tjarnargötu 39, til þess að
mæta fyrir bæjarþingí
Reykjavíkur, sem haldið
verður í bæjarþingstof-
unni, fimmtudaginn 17.
janúar 1952, ld. 10 árdeg-
is, til þess þar og þá að sjá
skjöl og skilríki í rétt lögð,
á sókn sakar og réttarkröf-
ur að hlýða, svara til sakar
og sæta dómi í íraman-
greinda átt.
Stefnufrestur ákveðst 1
sólarliringur.
Til staðfestu er nafn
mitt og embættisinnnsigli.
Borgardómarinn í Reykja-
vík, 9. janúar 1952.
Jón Bjarnason.
ftr.
(L.S.).
Hve mikinn þátt á yfirdráttarskuld Sambands
íslenzkra samvinnúfélaga í hinni almennu
lánsfjárkreppu, sem nú þjakar þjóðina?
Hvað líður uppgjörinu fyrir jarðskjálftasam-
skotaféð í Dalvík?
Hvað líður endanlega hinum 40 þúsundum,
sem Mbl. upplýsti á sínum tíma, að Vilhjálm-
ur Þór hefði stungið í eigin vasa?
Hvað skuldar Sambandið Landsbankanum?
Hvaða tryggingar eða verðmæti standa á bak
við skuldina?
Hvernig er réttarstaða bankans, ef til inn-
heimtu kemur?