Mánudagsblaðið


Mánudagsblaðið - 14.01.1952, Blaðsíða 6

Mánudagsblaðið - 14.01.1952, Blaðsíða 6
MANTJD AG SBLAÐIÐ Mánudagur 14. janúar 1952 6 Tveim dögum seinna var Muriel aftur á leið til Ghaw- alkhand. Hitinn á ferðalaginu var næstum óþolandi. Sléttan var þakin brennheitri móðu og á nóttinni þrumuðu elding- ar, en ekkert regn féll til þess að kæla hið brennandi loft. Eitt kvöldið var næstum lið- ið yfir hana en Will var nær- staddur og gat hjálpað henni. Nokkrum stundum áður en þau komu til Ghawalkhand, 'kom Sir Reginald á móti henni og hún skyldi við Will eftir að þau höfðu lofað að þau skyldu hittast hjá hon- um nær áramótum. Sir Reginald lék á alls oddi við hana, vonaðist eftir að henni hefði þótt gaman og hélt að hún væri of mögur og lýsti því yfir að kona sín væri mjög ánægð yfir afturkomu hennar. Enn voru einhvers konar róstur í ríkinu og ný- lega höfðu orðið árekstrar, auðvitað hættulausir, en þeir innfæddu voru ókyrrir og hann hélt að Lady Bassett væri taugaóstyrk. Þpgar þau komu heim, var Lady Bassett ekki heima og Muriel f ór beint í rúmið. Hún hefði getað sofið tím- tmum saman, ef henni hefði verið leyf t það, en þegar Lady Bassett kom heim vakti hún hana til þess að bjóða hana velkomna. Hún var hrifin af að fá hana aftur, en samt þótti henni voðalegt að sjá hve tekin hún var, „næstum því almúgaleg, kæra barn, en maður má nota sér vináttuna og segja þér það.“ Hvorki lævísa brosið, sem fylgdi þessari vingjarnlegu gagnrýni né kuldahláturinn, sem hún vakti, voru sérstak- lega vingjarnleg; en þessar staðreyndir voru ekkert ein- stakar. Það hafði aldrei verið minnsti vottur af hlýindum á milli þeirra. „Eg vona að þú lítir miklu betur út en nú, eftir tvö kvöld“, sagði Lady Bassett í mjúkum rómi. „Dansleikur prinsins er stórkostlegur frá öllum sjónarmiðum. Bobby Fraser er auðvitað á bak við undirbúninginn og hann hefur sagt mér að hann sé alveg stórkostlegur. En meðal ann- arra orða, góða mín, þá vona ég að fjarvera þín hafi ekki eyðilegt tækifæri þín í þeirri átt. Eg hef verið dálítið hrædd um það upp á síðkastið, að hann hafi beint athygli sinni að yngri Egerton-stúlkunni. Eg vona sannarlega að það sé ekkert á milli þeirra, því eins og þá veizt, þá ber ég hamingju þína fyrir brjósti. Það yrði þér fyrir svo góðu, væna mín, eins og ég býst við að þú vitir. Því það er nú svo að þú lítur miklu eldri út en þú raunverulega ert og ættir ekki að ganga framhjá fleiri tækifærum. Allar stúlkur eru sannfærðar um, að þær verði að hafa sínar skemmtanir, en ég held að þér sé bezt að kom- ast í hjónabandið sem fyrst. FRAMHALDSSAGA'. iEShel M. DeEI: Eg er viss um að þér yrði ekki um að pipra.“ Þegar hér var komið settist Muriel skyndilega upp og lýsti því yfir í stuttu máli, að hvað sig snerti þá mætti Egerton- stúlkan fá Fraser og hún von- aði að ef hún næði í hann, þá myndi hún geta haldið í hann. Þetta var kuldalegta sagt, eins og Lady Bassett benti á og stundi út af villigötum Muriel-ar, en Muriel var alltaf hrein og bein, þegar dýpri til- finningar hennar voru vaktar og þreytan hafði gert hana skapstygga. Hún óskaði sannarlega eftir því að Lady Bassett léti hana í friði, en ekki var því að heilsa. Hún sat enn um stund og spurði frétta af „vesalings litlu frú Musgrave”. Hafði hún enn náð sér eftir dauða frænda síns? Þoldi hún að tala um hann? Hana, Lady Bassett, hafði alltaf grunað að eitthvert óvenjulegt sam- band hefði verið á milli þeirra. Muriel hafði engar upplýs- ingar um málið. Hún vonaði og trúði að Daisy væri að batna, og hafði lofað, að öllu forfallalausu, að dveljast hjá henni um næstu jól. Lady Bassett hristi höfuðið jTir þessu. Barnið var svo hugsunarlaust. Margt gæti skeð fyrir jólin. Og hvað var um Mr. Ratcliffe — þetta sagði hún á leiðinni til dyr- anna — hafði hún heyrt hið fáheyrða, þær sérstaklega fá- heyrðu fréttir af honum, sem þá rétt höfðu borizt til eyrna Lady Bassett? Hún spurði vegna þess, að hann og frú Musgrave höfðu verið slíkir vinir, þó að vísu væri sagt að Ratcliffe hef.ði forðazt alla vini sína upp á siðkastið. Hafði Muriel ekki heyrt neitt? „Heyrt, heyrt hvað?“, Muri- el neyddi spurninguna milli vara sinna, sem voru hvítar og samanbitnar. Hún var skyndilega hrædd — hræði- lega, óskiljanlega hrædd. En hún horf.ðLbeint í andlit Lady Bassetts. Fremur vildi hún deyja en að láta undan sorg sinni í nærveru hennar. Lady Bassett hélt í hurðar- húninn, snéri sér við með dá- litlu brosL „Eg skil ekki hvers vegna, þú hefur ekkert um það heyrt. Eg hélt að þú stæðir í bréfasambandi við fólkið hans,< En ef til vill eru þau grandalaus. Þetta er ein- hver óheyrilegasti hlutur, sem ég hef -heyrt — alveg óaftur- kallanlegur að því, sem mér er sagt. En mér fannst hann NICK RATCLIFFE (THE WAY OF AN EAGLE) alltaf vera maður, sem gerði óvenjulega hluti.“ „En hvað hefur hann gert?“ Muriel vissi ekki hvernig hún kom orðunum út. Hún varð vör við kæfandi tilfinningu innvortis eins og stálklær hefðu gripið um hjarta henn- ar. Það sló óreglulega, eins og kvalið dýr sem er að reyna að sleppa. En hún sat alveg kyrr og horfði framan í Lady Bassett. „Góða mín“, sagði Lady Bassett, „hann er genginn í klaustur Buddatrúarmanna í Tíbet.“ Orðin féllu rólega af bros- andi vörum hennar. Orð, að- eins orð. En þau stungu hjarta hennar hræðilega. Þó hreyf ði hún sig ekki, en starði aðeins beint af augum. Lady Bassett var um það bil að fara, þegar hún spurði: „Hver sagði þér þetta?“ Hún leit við, og skildi dyrn- ar opnar. „Eg veit varla hver fyrst minntist á það. Eg hef heyrt það frá svo mörgum — þetta er almenningseign nú. — Gresham kapteinn við Guides-deildina sagði mér það meðal annarra. Hann er nú farinn aftur til Peshawur. Hann fékk, að ég held, frétt- ina þar. Þá var það líka Cath- cart ofursti, sem sagði mér það. Hann var einmitt að tala um það í eftirmiðdag í klúbbn um og ræddi um hversu voða- legt er fyrir Englending að setja svona fordæmi. Þeir rif- ust heiftarlega um það hann og Mr. Fraser. Mr. Fraser hefur mjög nýjar hugmyndir, en ég verð að játa að það var fremur vel gert hvernig hann ver þær. Svona barnið gott. Þú mátt ekki halda mér uppi á snakki lengur. Þú lítur sann arlega voðalega út. Eg vona að góður svefn hvíli þig, því ég get ómögulega tekið þig svona á dansleik prinsins." Lady Bassett fór um leið og hún lauk setningunni. En löngu eftir að hún var farin sat Muriel uppi í rúmi sínu starandi beint fram und- an sér og horfði grafkyrr á luktar dyrnar að Paradís hennar. Svo þetta var lykillinn að þögn hans — ástæðan fyrir því að skilaboðum hennar var ósvarað. Hún hafði rétt hon- um höndina of seint — óf seint. En í huga hennar hljómaði ennþá skýr og áköf rödd, sem sífellt endurtók sig. „Allt líf þitt skaltu muna að ég var þinn til þess að taka eða kasta frá þér. Og — þú vildir mig, en samt — samt kaustu að kasta mér frá þér.“ 51. KAFLI Muriel fór ekki úr bústaðn- um fyrr en um kvöldið, þegar dansleikurinn átti að vera. Hún fór vart úr herbergi sínu, en bar fyrir sig mikla þreytu, sem afsakaði einveru hennar. En hún gat ekki, án þess að vekja skaðlegt umtal, haldið sig frá dansinum, sem hún hafði komið til þess að vera viðstödd. Hún var í drifhvítum kjól og andlit hennar var næstum litlaust. Dökka hárið hennar lagði enn meiri áherzlu á lit- arháttinn. „Þú lítur veiklulega út,“ sagði Sir Reginald, þar sem hann stóð á stéttinni, glæsi- legur í skínandi einkennis- búningi og beið þess að hjálpa konu sinni og Muriel inn í vagninn. Hún brosti dálítið. „Það er ekki neitt. Eg er fremur þreytt, það er allt og sumt.“ Um leið og þau óku inn um hallarhliðið, þá leitaði hún að gamla betlaranum, sem var vanur að haltra þar um. Hann betlaði ákaflega þegar hann sá hana, en hún hafði enga peninga auk þess sem hún hefði ekki getað gefið neina í viðurvist Lady Bassetts. Þegar komið var inn í dans- salinn allan skreyttann, — var eins og komið væri inn í blómagarð. Evrópskir og ind- verskir búningar blönduðust þarna í skínandi litum. Hljóm- listin og raddirnar virtust gleypa þau, er þau gengu inn. „Loksins ertu komin,“ það var rödd Bobby Frasers við hlið Muriel. Hann virti hana fyrir sér með ánægju. „Veiztu það, að þú ert drottning þess- arar samkundu. Það er leitt að það skuli ekki vera neinn konungur hér á næstu grös- um. Eða kannski að svo sé? Jæja, hvað segirðu urn að dansa ? Eg er hræddur um að ég sé upptelrinn alla valsana. En það skiptir engu máli, við getum setið af okkur einn dans. Eg veit um notalegt skot, sem passar mér prýði- lega. Sem sagt, ég hef tekið það á leigu í kvöld. Og ég þarf mikið að tala við þig. Númer fimm. Allt í lagi. Bless. Hann var farinn, en hann skildi eftir þá tilfinningu hjá Muriel, að hann vildi tala við hana um eitthvað sérsakt. Hún var að hugsa um hvað það væri. Að hann hugsaði alvarlega til hennar hafði henni ekki dottið í hug, né hafði hún heldur á neinn hátt leitt hann til þess. Hún vissi, að Lady Bassett var á öðru máli, en hún hafði aldrei haft sérstakt álit á skoðunum hennar, og aldrei hafði hún reynt annað en venjulega vin- áttu af Bobby. Það hafði samt einhver á- hrif á hana, þegar Bobby hafði gefið henni í skyn að þetta ætti að vera þeirra á milli og hún beið eftir dansin- um, sem hann hafði númerað niður með dálitlum æsing. Þegar Bobby Fraser kom til hennar var hún svo taugaó- styrk, að hann gat ekki hjá því komizt, að taka eftir þvi. Hann . leiddi hana í rólegt horn, sem var hulið blómum. „Heyrðu mig,“ sagði hann, „ég vona að þú látir ekki þess- ar bölvaðar skærur hafa áhrif á þig. Fréttirnar um þær eru eflaust ýktar eins og vant er.“ „Eg er ekkert hrædd,“ sagði hún, „en var ekki Eng- lendingur myrtur um dag- inn?“ „Jú, víst er það“, sagði hann. „En það var langt héð- an í burtu, í hinum enda rík- isins. Það var ekkert í því, sem ætti að vekja ótta hér. Það hefði getað skeð allstað- ar. Fólkið er svo vitlaust. Það var hreint og beint brjálæði, að senda hingað ráðherra. Þeir innfæddu eru á móti því, en áhrif prinsins eru stórkost- leg. Ekkert gæti skeð hér.“ Ég annast kaup og sölu fasteigna, framtöl til skattstofunnar, geri lögfræðisamningana haldgóðu. Pétur Jakobsson löggiltur fasteignasali, Kárastíg 12 — Sími 4492. Ný námskeið eru að byrja í bókbandi, tréskurði, teiknun, listmálun, listasögu, leðurvinnu og aug- ; lýsingaskrift. "Jfó™ ÍÍ& < Innritun daglega í skrifstofu skólans Grundgp^g 2A kl. 11—12 árd. Sími 5307.

x

Mánudagsblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Mánudagsblaðið
https://timarit.is/publication/313

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.