Mánudagsblaðið - 26.10.1953, Síða 6

MÁNUDAGSBLAÐIÐ
Mánudagur 26. október 1953
ÍTheodore Proff:
Framhatdssagftn:
ZON A
31. kafli.
Zonu fannst þetta litla gisti-
ijiús vera notalegt og það
toátti kalla að henni liði vel og
hun ætlaði varla að tiúa því.
Hafði henni tekizt þetta? —
Hafði henni tekizt að komast
undan?
Og hún var ánægð. Helton
var kátur og hjálpsamur og
óforvitinn. Nowles og Delilah,
öldruð' negrahjón, sem voru
einasta hjálparfólkið í húsinu
yfir tímabilið er engir gestir
voru, voru mjög þægileg, og
Nowles brosti alltaf gleitt á
morgnana, er hann kom með
morgunverðinn á bakka inn
til henriar og blaðið.
i : Zona eyddi dögunum úti í
EÓlskininu, fyrst á svölunum
og síðari hluta dagsins á
ströndinni. En hún gat ekki
gleymt því sem liðið var, og
bún leitaði með ákafa í blöð-
unum á hverjum degi eftir
fregnum um það, hvort lík
Bogarts væri fundið í íbúð-
inni. Hún reyndi að hugsa
ekkert um þetta, en tókst það
ekki.
Eitt athugaði hún þó, sem
bæði gladdi hana og gerði
Eissa. Geðshræringarnar síð-
ustu daga virtust hafa drepið
þá ástríðu sem áður réði yfir
shenni.
Hún hafði ekki verið þarna
nema 4 daga, þegar hún sá á
fremstu síðu í Miamiblaðinu
prentaða með stónim stöfum
fregnina, sem hún vissi að
hlaut að koma fyrr eða síðar.
Hún las um það, hvernig
lögreglan hafði brotizt inn í
íbúðina, eftir boði húsvarð-
arins, og um það hvað þeir
hefðu fundið. Hún varð smeyk
þegar hún las skýrslu kunn-
áttumanna um áhrif strykn-
jns á líkama mannsins. Hún
hafði ekki vitað að það væri
stryknin sem hún hafði gefið
Bogart. 1 blaðinu stóð, að þeir
vissu ekki hver dauði maður-
3nn var, en hún varð alvar-
legá hrædd þegar hún sá, að
Iögreglan hafði séð myndina
á íbúðinni og sagði að hún’
hefði að líkindum litað á sér
hárið, og að rétta nafnið henn
ar væri ekki Frances Carver.
Þegar daginn eftir stóð
rétta nafnið hennar í blöðun-
Bm. Lögreglan hafði borið
saman myndina við ljósmynd-
jr í sakamannaalbúminu og
þekkt svipinn. Á þriðja degi
þekktist Bogart og samband
hennar við hann var mjög
rætt í blöðunum. Zona átti
auðvelt með að gera sér i hug-
larlund hvað æsifregnablöðin
f New York skrifuðu. Eina
nronin hennar var sú, að eng-
inn í Pannó þekkti hana aft-
ur.
Ennþá liðu þrír dagar. Blað
ið í Miami skeytti ekki lengur
um glæp sem framinn var i
New York því að nýja brum-
ið var farið af honm.
Það varekki meira rætt um
þetta í blaðinu. Enginn lagði
höndina á öxl henni. Enginn
hafði sagt: Komdu með! Eng-
inn starði á hana og þekkti
hana aftur. Helton var alltaf
jafn blíður og kurteis. Zona
Á níunda degi eftir að glæp-
urinn var framinn virtist
Zonu sem hún tæki eftir
nokkurri breytingu á fram-
komu Nowles, þegar hann
hann f ærði henni morgunmat-
inn og blaðið. Fyrr hafði hann
alltaf verið ljúfur og bros-
andi, boðið henni glaðlega
góðan dag. Nú var hann al-
varlegur á svipinn og þögull.
Hann setti aðeins bakkann á
borðið og flýtti sér síðan út.
Það var eins og hjartað í
henni hætti að slá. Hún vissi
hvað í blaðinu var áður en
hún tók það til að líta í það.
Hún opnaði það og starði á
ljósmynd af sjálfri sér, og
hún starði beint á yfirski’ift-
ina: ,EK SENNILEGA HÉK.‘
Einhver á skipinu hafði séð
hana og munað aftur eftir
henni þegar hann hafði lesið
blaðið og séð myndina af
henni í New York-blöðunum.
Zona hvíldi höfuðið á stól-
bakinu og lokaði augunum.
Þetta var endirinn, bið henn-
ar og flótta var lokið. Það
var bara eitt ógert. Það var
betra að deyja.
Hún klæddi sig vandlega og
markvisst. Hun fór í falleg-
ustu nærfötin sín og alveg
nýja silkisokka, hún gætti
þess vel, að líafa sauminn aft-
aná sem beinastann. Hún
púðraði sig og bar á andlitið
lítilsháttar lit. Svo smeygði
hún sér í fallegasta kjólinn
sinn og greiddi sér. Hún hafði
aldrei búið sig af meiri ná-
kvæmni. Hún vildi líta vel
út þegar þeir fyndu han.
Þegar hún var tilbúin, fór
hún út úr herberginu og gekk
niður tröppurnar. Hún nam
ekki staðar, þegar hún sá Hel-
ton, með eintak af blaðinu
fyrir framan sig. Hann leit
á hana en sagði ekki neitt.
Svo var að sjá að honum þætti
leitt að allt var komið upp.
Hann gerði enga tilraun til
að stöðva hana, þegar hún
fór út. Zona hélt beina leið
niður til strandar og tafði
hvergi. Sólin vermdi andlit
hennar og hún svelgdi sólar-
geislaria, eins og hún ætlaði
aldrei að fá nóg af þeim. Hún
hélt áfram göngunni þangað
til að hún var komin svo langt
í burt að illa sást til hótelsins.
Þá fyrst nam hún staðar, sett
ist niður í hlýjan sandinn og
starði út á hafið, án þess að
sjá nokkuð.
Frá ströndinni í áttina frá
hótelinu komu þrír menn. Þeir
stefndu til hennar og var sá
bláklæddur sem fremstur
gekk.
Zona flýtti sér ekki. Hún
fór úr skóm og sokkum án
þess að vita, hvers vegna hún
gerði það. Hún var eins og
lítil stúlka, sem ætlaði sér að
busla í sjónum.
Þegar sjórinn náði Zonu
upp fyrir ökla hugsaði hún
um margt það, sem hún hafði
gjört og verið og óskað, misst
og elskað og ihatað alla sína
ævi. Sjórinn í kring um hana
þvoði burt hatrið. Hún hataði
ekki Bogart lengur, ekki Wirt.
ekki Foster ekki Grant, hún
hataði ekki einn einasta
mann. Hún elskaði Jimmie,
móður sína og Ernest. Henni
þótti meira að segja vænt um
föður sinn.
Mennirnir upp á ströndinni
tóku að hrópa á hana og fóru
að hlaupa í áttina til henn-
ar. Iiún skeytti ekki um það
en buslaði áfram út í sjóinn.
Þegar sjórinn náði henni upp
í hné, nam hún staðar og virt-
ist hann kaldur og óhugnan-
Iegur. Hún beit í vörina til að
æpa ekki upp. Hún reyndi að
vaða lengra út en tókst það
ekki. Það var eins og hún
stæði þarna föst. Hún Iirædd-
ist lífið, en hún hræddist líka
dauðann.
Tárin streymdu úr augum
hennar og runnu niður eftir
kinnunum niður í saltan sjó-
inn.
Hún leit á mennina, sem
nálguðust. Hún sneri sér und-
an. Hún stóð úrræðalaus í
sjónum upp að hnjám, grét
hljótt og skalf í sólarhitanum.
ENDIR
. í
VM SUGUNA.
Richard Hoffman, d. m., frœgnr
sálsýkislecknir i New York, segir svo
um þessa sögu. Hún gcfur sanna mynd
af stúlku, sem Zona heitir og þjáist
af VEROI'RNL Hún verður vafalaust
fróðleg og lœrdómsrk fyrir marga þá
sem lcsa hana með athygli. Hún se.gir
frá stúlhu, sem vildi umfram allt
vera siðsöm og góð ciginkona, en varð
þess vör að hún ga tckki losnað við
óseðjandi og cndalausan losta.
Það er mér glcðicfni að höfundin-
um hefur tekizt að gefa 7icr sanna
mynd af vergirni, fara um það skýrum
orðum og af mannúð, Sagan um Zonu
er frá lœhnissjónarmiði rétt og laus
við vísindalcg orð og orðtœki, og cr
hún því betri af þvi hún er svo ein-
föld og skiljanleg. Þvi meiri sem þekh-
ingin er á sjúkdóminum, hvort sem
hann er á Ukama eða sál, þvi meiri
likur eru til að lakast inegi að lcckna
hann.

er seíf á effirfofthim sföðtmu
(keiðasölusfaðir:

■i
m,
Stefánskaffi, Bergstaðastræti
Gosi, veitingastofa, Sólavörðust. og Bergst.
Óðinsgata 5 — veitingastofa.
Þórsbúð, Þórsgötu 14
Frakkastígur 16, veitingastofan
Björninn, veitingastofa, Njálsgötu 49
Adlon, Laugavegi 11
Þröstur, Hverfisgötu 17.
Florida, veitingastofa, Hverfisgötu
Stjörnukaffi, veitingastofa, Hverfisgötu
Söluturninn, Hlemmtorgi
Adlon, Laugavegi 126
Vöggur, Laugavegi
Bíóbar, Austurbæjarbíói
Tóbalísbúðin, Kolasundi
Lækjaríorg, Blaða- og sælgætisturn
West-End, veitingastofa, Vesturgötu
Ögn, veitingastofa, Austurstræti
Pylsubarinn, Austurstræti.
Fjóla, veitingastofa, Vesturgötu
Vesturgata 53, veitingastofa
Hressinga rskálinn
Adlon, Aðalstræti
Veitingastofan, Laugavegi 80
I VeFitanír;
m

‘igrasi?*
m-

Blaðatum — Eymundsson
Bókaverzlxm — Eymundsson
Bókaverzlun Braga Brynjólfssonar
Bókaverzlun Isafoldar
Bækur og ritföng, Austurstræti
Bókaverzlun Lárusar Blöndal, Skólavörðust,
Ritfangaverzhm Isafoldar
Bækur og ritföng, Laugavegi
Mál og menning, Laugavegi,
Nönnugata 5, VerzL Sigfúsar Guðfinsssonar
Hverfisgata 71, Verzl. Jónasar Sigurðssonar
Hlíðarbakarí
Verzlunin Rangá, Skipasundi
Verzlunin Drífandi, Samtúni
Verzlunin Drífandi, Kaplaskjóli
Verzlunin Krónan, Mávahlíð
Biðskýlið, Álf askeiði
Verzlunin Fossvogur, Fossvogí
Biðskýli Kópavogs, Kópavogi
S Hðinarfjöröur:
Verzlim Axels Sigurgeirssonar, BanrnaMíð 8
Bókabúð Böðvars, Hafnarfii’ði
Sælgætisverzhin, Strandgötu 33.
Biðskýlið.