Mánudagsblaðið - 04.04.1955, Blaðsíða 1

Því er þogað um séra Ingimar?
„j&Bmwrr^f?mme p— mmmm n n m iimiimiii
Verður málið þaggað niður?
Eim hefur ekkert frétzt um mál sr. Ingimars Jónssonar
skólasfcjóra, og virðist svo sem ekkert verði gert opinskátt
um f járreiður skólastjórans í bráð. Eins og lesendum er kunn-
ugt, þá er talið að sr. Ingimar hafi ráðstafað um 600' þús-
undum króna af fé skólans á mjög vafasaman hátt.
Ef svo á að vera í fram-
tíðinni, að slíkir menn sem
Ingimar skólastjóri eiga að
sleppa undan öllum rannsókn-
um og réttmætum gangi laga
meðan smáþjófar þeir, sem
ekki hafa flokk og vini að
baki sér, eru dæmdir til refs-
inga og húðláts, þá er miklu
ábótavant í íslenzku réttar-
fari. Dagblöðin hafa hamrað
á því, að hér sé um stórfelld-
an f járdrátt að ræða, og kraf-
izt þess, að hinn seki sé rétti-
lega dreginn undir lög og
dóm.I þessu tilfelli túlka blöð
in skoðun almennings og ætti
lögreglan ekki að víla við, að
birta það, sem þegar er op-
inbert í rannsókn í máli þessu.
Engum — jafnvel sr. Ingi-
mar — er greiði gerður með
því, að máli þessu sé leynt.
Bærinn er fullur af kviksög-
um um fjármálabrask skóla-
stjórans og foreldrar þeirra
barna, sem þar stunda nám,
vilja gjarna vita hver urðu
afdrif þess fjár, sem skóla-
yfirvöldin heimtuðu af ung-
lingunum.
Vér viljum því beina þeirri
spurningu til viðkomandi að-
ila, hvort ómögulegt sé að tjá
opinberum málgögnum hversu
máli þessu vindur fram. Þögn
in er ekki alltaf einhlýt — og
hér er um stórfellda yfirhylm-
ingu að ræða.
Ajjax shrifar um:
Er kynvilla að aukast á
Islandi?
Bandarískir hermenn, sem hafa verið í fangelsi hjá komm-
um í Kóreu, fá fyrstu almennilegu máJtíðina eftir að þeir
\oru leystir úr haidi. Það sést, að kommar hafa ekki verið
of rausnarlegir í matargjöfum.
SlS og General Mofors
Þeir, sem skyn bera á umboðssölu bifreiða, hafa haft
orð á þvi, að svo kynni að fara, að umboð Sambandsins fyr-
ir ýmsum bifreiðategundum t. d. Chevrolet yrði vart til
frambúðar.
Kynvilla er löstur, sem
hefur fylgt mannkyninu
frá fornu fari og stundum
verið útbreiddur. Yfirleitt
hefur borið meira á henni
meðal yfirstétta en lág-
stétta og meir í borgum en
sveitum. Þannig er hún tal-
in hafa verið mjög svo al-
geng í fornöld, en sjaldgæf
á miðöldum.
Ásfæður
Til skamms tíma voru ís-
lendingar að mestu land-
búnaðarþjóð, sem hafði lít-
ið af þessum ófögnuði að
segja. En með borgar-
menningu hefur kynvilla
færzt í aukana hér á landi,
þótt lengi vel væri það í
smáum stíl. Þeir fáu menn
í Reykjavík, sem voru
haldnir þessum lesti vorú
alkunnir bæjarbúmn, og
flestar veiðitilraunir þeirra
vöktu frekar hlátur og
meðaumkvun, að að hætta
stafaði af þeim. Þetta hef-
ur verið að breytast núna
10—15 síðustu árin. Ekki
er minnsti vafi á því, að
hómósexualistum bæjar-
ins hefur farið hi’aðfjölg-
andi á þessu tímabili. Mað-
ur, sem er flestum þaul-
kunnugur hér í bæ, hefur
fullyrt, að um 1940 hafi
slíkir menn ekki verið
fleiri en 10—12 i Reykja-
vík, en nú muni þeir um
200. Ein höfuðorsök þess-
ai’ar aukningar er eflaust
upplausnin á striðsárunum
og eftir þau. Það er al-
kunnugt, að allmargir er-
lendir hei’menn, ekki sízt
liðsforingjar, er hér dvöld-
ust, voru með þessu marki
bi’enndir, enda munu þeir
reykvískir karlmenn ekki
hafa verið margir, sem
ekki voni einhvemtíma á-
varpaðir af þeim á götu og
boðið fé í þessu skyni.
Kunnugt er um ekki all-
fáa unglinga, sem komu
kynruglaðir úr setuliðs-
vinnu- Önnur orsök er það
listamannalíf, sem nú er
lifað hér í bænum. Hér eru
nú möi’g hundruð manna,
sem kalla sig listamenn.
Margir þessara manna eru
alvai’legir idialistar og
alli’ar vii’ðingar verðir, en
í þessum hópi eru líka f jöl-
margir slæpingjar, sem
hreinlega nenna ekki að
vinna neina skikkanlega
vinnu, og kalla sig lista-
menn og nota það sem á-
tyllu til þess að gera ekki
neitt. Sumir þessara manna
kalla sig x-ithöfunda, aðrir
leikar, enn aðrir málara en
þeir fóma litlum eða eng-
um tíma á altari listanna,
enda hæfileikarnir í þá átt
oftast litlir. Satt að segja
er þessi tegund „lista-
manna“ ósköp óuppbyggi-
leg. Þessir náungar reika
um götur eða sitja á sjopp-
um frá morgni til kvölds,
síblaðrandi og bíspei’tir,
fullir af monti og hi-oka og
taumlausri fyrii’Iitningu á
öllum, sem vinna heiðarleg
störf. Þessir listamenn
þykjast of fínir til alls slíks
og til er ekki svo fátt af
skikkanlegu alþýðufólki,
sem tekur þá alvai’lega og
heldur, að þeir séu ósköp
gáfaðir. Það er meðal
þessa skemmtilega lýðs, er
kynvilla hefur geysað und-
anfarið eins og eldur í sinu.
Þykir fínf
Sumum listamannanna þyk
ir þetta fínt, þeir hafa
heyrt, að þetta sé gert í
París. Aðrir eru sífellt
auralausir, og verða því
auðveld bráð múruðum
kynvillingum. En þegar
þeir einu sinni hafa vanið
sig á þessa tegund kyn-
fei’ðislífsins, geta þeir orð-
ið hættulegir. Þeir fara þá
að sitja um unglinga, sem
varla ei’u komnir af bai’ns-
aldi’i, og reyna að tæla þá
til fylgilags við sig. Og til
ei’u þeir drengir, sem eru
þau blessuð böi-n, að halda
að það sé fínt að gei’a lista-
mönnum þetta til geðs og
jafnvel, að þeir séu þannig
komjiir í musteri listagyðj-
anna- Flestum Reykvíking-
um eru kunn nöfn all-
margra af þessum óhugn-
anlegu unglingaveiðui’um.
Fas þeirra og útlit allt
lejmir því ekki heldur,
hverskonar fólk er hér á
ferð. Þeir eru jafnvel
pixðraðir með litaðar
Framhald á 4. síðu.
Svo er mál með vexti, að
General Motors Corp., sem
fi-amleiðir fjölda tegunda
bifreiða og SÍS hefir umboð
fyrir, má ekki samkvæmt fé-
lagslögum láta samvinnufyr-
ii’tæki hafa umboð fyrir
framleiðslu sína. Af einhverj-
um óskiljanlegum orsökum
hefur SlS tekizt að ná umboði
þessu og má vex-a, að um ein-
hvern misskilnings sé að
ræða, af hálfu fyrii’tækisins
í Bandaríkjunum.
Það gefur auga leið, að það
er harla ólíklegt, að jafn stórt
fyi’ii’tæki og General Motors
mjmdi láta SlS hafa um-
boð fyrir framleiðslu sína ef
vitað væri hvílíkur erkióvinur
frjáls framtaks SlS er, þrátt
fyrir fagurgala þess til hins
gagnstæða.
„Davíð og ég komwnst að samningi — ef hann hengdi upp
þ e s s a mynd — þá myndi ég hengja upp mynd af —
mönxmu—!“