Mánudagsblaðið - 22.02.1960, Page 8

OR EINU I ANNAD
Harbendill - Undarleg söfnun - Danska smjörið -
Lokun Auslurslræfis - Kennslubifreiðar og effirlif -
Silli og Valdi og KRON
Alþýðublaðið upplýsti nýlega, að hin ágæta lista-
kona, Nína Sæmundsdóttir, dveldi nú að Bessastöðum
þar sem hún ynni að höggmynd af forsetanum og
Gunnari Thoroddsen, fjármálaráðherra.
Ekki var þessi frétt fyrr búin að birtast, en gárung-
ar höfuðstaðarins komu af stað ýmsum sögusögnum.
Það nýjasta, sem gárungar segja í þessum efnum er,
að í ráði sé að setja styttuna af Gunnari á stall HafJ
meyjunnar, og mun sú stytta nefnast Marbendill.
I s.l. viku barst blaðinu skýrsla um söfnun vegna
Rafnkells-slyssins í byrjun vertíðar. Samkvæmt þeirri
skýrslu, sem að vísu er aðeins um íbúa þar syðra og
nágrenni, hafa safnast liðlega kr. 1000 — eitt þúsund.
Undarlega högum við okkur Islendingar. Hingað kem-
ur flóttakona og elur barn, og bregður þá alþýða við
og safnar í flýti stórfé og níu töskum af fatnaði, sem
hún tekur með sér. Það er undarlegt, þótt sjálfsagt
sé að hjálpa nauðstöddum, ef landsmenn láta ekki að-
standendur sjómanna ganga fyrir flóttafólki, þó það
sé alls góðs vaklegt.
Það er eins gott, að danska smjörið, ef það þá kem-
ur, verði flutt inn í venjulegum innsigluðum pökkum,
eins og það er selt í búð ytra, en ekki í belgjum eða
öðrum stórum umbúðum. Ástæðan er einfaldlega sú,
að ef smjörið er í lögboðnum sölupökkum, þá er Jítil
hætta á því, að íslenzku „smjör“-yfirvöldin komi hönd-
um yfir það og blandi það við „gæðasmjörs“-óþverr-
ann, sem þekktastur er af endemum. Þetta er eitt,
sem yfirvöldin verða að fyrirbyggja — og ekki á-
stæðulaust að vara við því. -—
„New York-Iögreglan lokar Times-Square“. „Scot-
land Yard lokar Piccadilly“, yrðu fyrirsagnir, semm
sem sparka myndu viðkomandi lögreglustjórum úr
embætti. Þótt lögreglustjórinn í Reykjavík loki Aust-
urstræti skiptir öðru máli. Reykviska lögreglan nennir
ekki að vakta þessar götur og lögreglustjóri hættir að
vinna klukkan fimm. Það yrði ágsétt, ef lögreglustjór-
inn léti sér skiljast að höfuðstaðurinn hefur stækkað
og umferðartöf að kvöldlagi er bara eðlileg þróun
þess, sem enginn getur gert við. Þessi öfuguggaskapur
yfirmanns lögreglunnar er dálítið þreytfándi auk þess,
sem hann hér brýtur ferlega af sér í embættisfærslu
— eða er það neyðarástand, sem liggur að baki þess-
ari smáborgararáðstöfun ?
Það er vel, að lögreglan herðir nú eftirlit með um-
ferðinni einkum hvað snertir stöðvunarmerki. Gott
væri, að pafnframt yrði hert eftirlit með ökukennur-
um, sem, sumir hverjir, virðast kunna lítið meira en
nemendurnir a. m. k. hvað beygjur snertir. Utanbæjar-
kálfar eru, að venju, að aulast á vitlausum götuhelm-1
ingum, en þeim er vorkun meðan engar kröfur eru
gerðar til þeirra. En höfuðstaðarbúum er hér engin
vorkunn.
Nú er öld sparnaðar að renna upp. Silli og Valdi
hafa álíka mikla umsetningu og KRON okkar Reyk-
víkinga. Silli og Valdi hafa einn skrifstofumann auk
annars forstjórans og sjá þeir um allt reikningshald
og bókhald fyrirtækisins. KRON hefur heila hæð og
heilan her skrifstofufólks, fulltrúa o. s. frv., sem bók-
færir taprekstur fyrirtækisins. Fínir fulltrúar og finir
forstjórar hjá KRON — Silli og Valdi sjálfir eru enn
ekki of fínir til að afgreiða sjálfir sykur og kartöflur
— Það er munur á mönnum, þótt allir kalli sig for-
stjóra.
Mánudagur 15. febrúar 1960
Franskar ásfir og affökur í Kópavogsbíói
Jeanne Moreau, Margot drottning, fórnar öllu fyrir
elskhugann.
Valerie Shane...
Framhald af 3. síðu.
ýmis sérstök lög m. a. „I
want to get maried", sem er
mjög vinsælt.
Nokkuð í hjónabandshug-
leiðingum?
Nei — alls ekki, ekki einu
sinni ástfangin. Eg hefi hér
á íslandi kynnst ýmsum mynd
arlegum piltum, en hefi aldrei
orðið ástfangin. Eg fer út og
skemmti mér með prýðisstúlk
um, sem ég hef kynnzt hér i
Reykjávík og þær hafa boðið
mér um allt.
Uppáhaldslög?
Já, fjölda t. d. „My sunny
Valentine" og „Moonlight in
Vermouth“ auk fjölda ann-
arra.
Og hvaða föndur (er það
nú orð) stundar þú utan
vinutíma?
Eg er lítið gefin fyrir í-
þróttir, nema sund. En annars
les ég allt milli himins og
jarðar og allt frá filosofinu
niður í skáldsögur. Hér á
íslandi hefi ég gert mest af
því að skoða mig um bæði í
Reykjavík og svo hefi ég séð
hverina og fossana úti á
landsbyggðinni. Heima í Eng
landi hefi ég mörgu að sinna,
en þar hefi ég sungið inn á
hljómplötur hjá Phillips, en
það er heimsfrægt fyrirtæki.
0g Mjómsyeit Magnúsar?
Dásamleg, og okkur hefir
tekizt alveg prýðilega að
vinna saman. Allir í hljóm-
sveitinni hafa verið svo liprir
og allt hefur gengið svo vel.
Og hvað svo?
Ja — ég veit ekki upp á
víst, en það er ýmislegt í bí-
gei’ð. Vera má, þegár ég fer
héðan, að þá fari ég til Suður-
Afríku og syngi þar í einhverj
um næturklúbb og vera má
að ég verði um stund kyrr .í
Englandi — hver veit?
Frítími ungfrúarinnar er nú
búinn svo hún flýtir sér til Magn
úsar og þeirra félaga. Innan
stundar hljómar músíkin •— enn
eitt lagið og gestirnir tínast út
á gólfið — en fremst á pallinum
sveigir Valerie Shane sig eftir
hljómfallinu og augnaráð ungu
manpSL gýnir :— að þarna
verður aðsókn næstu vikur.
A. B.
Daginn lengir
Blóðbaðið í París 1572, var
hápunkturinn í deilum kaþó-
likka og Huguenotta, enda
i'oru þá þúsundir Huguenotta
myrtir, bæði konur og karlar
og er þetta með hryllilegri morð
um í blóði drifinni sögu Frakka.
Kvikmyndin Elskhugi drottn
ingar, sem byggð er á sögu
Alexanders Dumas, og sýnd er
i um þessar mundir í Kópavogs-
bíói, lýsir ekki. einungis hinum
i iryllilegu atburðum heldur
fléttar þar inn í frönskum æðri
stéttar ástum, sem í senn eru
fagrar og siðlausar, sýnu
ikemmtilegri en ástir alþýðunn-
ar, sem bundnar voru einni
konu.
Brúðkaup þeirra Margrétar
systur Karls 9. og Henriks af
Bourbon, var aðeins hluti af
valdaspekulation Katrínar af
Medici, móður Karls konungs,
ástin réði þar engu. úm
enda hélt Hinrik við aðra konu,
áður en hann giftist og ætlaði
sér sannarlega að halda því á-
fram að brúðkaupi loknu. Sama
mun hafa vakað fyrir Margréti
eða Margot, eins og hún var
kölluð, en hinir afdrifaríku at-
burðir á sjálfa brúðkaupsnótt-
ina, urðu til þess að breyta öll-
jm hinum góðu áfoi-mum kon-
ungshjónanna þánnig, að í stað
áeiðarlegs framhjáhalds komst
Hinrik í sífelldan lífsháska en
Margot varð að hlaupa um alla
Parísarborg til að ná samvist-
um við ný-fundinn elskhuga
sinn, hin göfuga og góða greifa
ad la Mole. Greifanum hafði
Margot bjargað sjálfa brúðkaups
nóttina, jafnframt, sem hún sá
pegar að enginn nema greifinn
myndi njóta sín ólöglega, en
einmitt. sú ást, eins og Katrín
af Medice kemst að orði, er hin
sanna ást konungsættanna. At-
j burðarásin, oft spennandi, stund
| um mjög spaugileg, er leikandi
létt unnin, en Frakkinn hefur
eins og kunnugt er, sérstakt lag
á að koma svona atburðum á
framfæri; án þess að leggja ó-
þarfa áherzlu á hið brútala, sem
er Skandinövum svo kært i viS-
líka viðfangsefnum. Svefnher-
bergisatriðin erú unnin af deil-
catesse et finesse, morðin hæfi-
lega sannfærandi/ og auðvitað
þurfa Frakkar, áður en þeir láta
óða hermenn kasta ungum stúlk
um í Signu, að klæða þær úr,
láta þær falla allsnaktar í lygna
ána. Allt er þetta ferlegt en, sem
betur fer, óskandinaviskt.
Leikarar allir eru skínandi góð-
ir, hlutverkin vel unnin, en eink
um ber að róma sérlega Fran-
coise Rosay, Katrínu, Jeanne
Moreau, Margot drottningu og
Robert Porte, Karl 9. Ýmsir aðr
ir leikendur sína ágæta vinnu
m.a. André Versini, Henri Genes
óg Daniel Céccaldi. Leikstjórnin
er hófleg, áherzlan er ekki svo
mjög á hið sögulega, en per-
sónudrættirnir mjög skemmti-
legir og sannfærandi. Ýmis at-
riði eru gullfallega unnin, sér-
lega svo af franskri mynd að
vera, því þar fara saman bæði
amerísk tækni og sönn, listræn
meðferð á efninu.
Þetta er kvikmynd, sem ég
vil ráða öllum að sjá — þær
gerast ekki öllu betri um þetta
efni.
A. B.
Loren - Granf þreylf í
Tjarnarbíói
Tjarnarbíó sýnir nú banda-
riska mynd, Fljótabátinn. sem
fjallar um þriggja barna ekkil,
og útlenzka stúlku, sem tekur
hann herfangi, þrátt fyrir barna
legar tilraunir hans til hins „ei-
lífa hlutleysis" Stúlkan, S. Lor-
qn, dóttir hljómlistarstjóra á
Framhald á 7. s.