Mánudagsblaðið - 04.11.1968, Síða 4

I
In diesem 1 lcR:
Sowird init
Péteveraieit
Pur jedesAlter-
fiir jeden'Rp:
Die schönsten
Winter-
Modelle
Kleider, Kostiinie
Mantel, Ensembles
Alles zum
Selbcrmachen
Mit Nahkurs
Schnittbogen
Couponscnnit
Mánudagsblaðið
Mánudagur 4. nóvember 1968
Með litprentuðu sniSörkinni og hárnákvæmu
sniðunum.
— Útbreiddasta tízku- og handavinnublað
Evrópu.
— Með notkun „Burda-moden" er leikur að sníða
og saumar sjálfar.
Leikrit Berholt Brechts, Púntila og Matti verður sýnt í 10. sinn n.k.
miðvikudagskvölcl í Þjóðleikhúsinu. Leikurinn hlaut mjög lofsamlega
dóma allra leikgagnrýnenda og þá sér í lagi Róbert Arnfinnsson, fyrir
frábæra túlkun á aðalhlutverkinu Púntila. M. a. segir leikgagnrýnandi
Mánudagsblaðsins þann 14. f.m.: „Róbert hefur oft sýnt ágceta hcefileika,
en vart leikið öllu betur erfitt hlutverk en nú . . . Þjóðleikhúsið má vel
una við hlut sinn að þessu sinni. Hér er á ferðinni bráðskemmtilegt
verk, skínandi vel unnið." — Myndin er af Róbert í hlutverki sínu.
Mysticus:
STAMAÐURINN
Það getur verið gott og blessað
að eiga sér einhver hobbý til að
fást við í tómstundunum. Þetta er
svo margt, sem hér getur komið til
greina, skák, bridge, laxveiðar,
skytterí, reyfaralestur, músík og
hver veit hvað. En stöku sinnum
ber það við, að þetta gengur alveg
úr hófi fram, áhugamálið heltekur
manninn svo, að hann er engu öðru
sinnandi og getur ekki um annað
talað, þetta getur orðið sjúkleg á-
stríða, sem er alveg manísk. Það
er ekkert mjög gaman að hlusta á
bridgespilara, sem aldrei geta t;il-
að um annað en sagnir eða þá lax-
veiðimenn, sem seint og snemma
eru að tala um þann stóra, sem
slapp, hvort hann hafi nú verið 35
eða 38 pund.
Einn af þeim, sem fékk hobbýið
sitt á heilann var hann Eyjólfur
kunningi minn. Þetta var hæg’átur
piparsveinn, fulltrúi hjá stóru út-
gerðarfyrirtæki og vann þar sín
störf með heiðri og sóma. Og fram
að þrítugs aldri átti hann sér engin
sérstök áhugamál fyrir utan sitt
aðalstarf. En þá breyttist þetta
skyndilega. Þorbergur kunningi
hans ,sem var hestamaður af gamla
skólanum fór að bjóða honum í
útreiðartúra með sér. Og fyrr en
varði fékk Eyjólfur svo mikinn á-
huga á þessu, að hann keypti sér
hest, jarpan, fimm vetra gamlan.
Og eftir þetta var eins og hann
lifði algerlega fyrir þennan hest,
hann varð hans eina áliugamál í
lífinu, og hann vildi helzt ekki um
annað tala en hann. Hann hafði
Jarp sinn á veturna í hesthúsi inn
við Elliðavatn, en á sumrin kom
hann honum oftast í hagagöngu
uppi á Kjalarnesi. Og í öllum sín-
um frístundum var hann eitthvað
að stjana við Jarp. Hann talaði við
hann eins og mann og kjassaði
hann eins og ástfanginn unglingur
kærustuna sína. Og hesturinn var
líka ákaflega hændur að húsbónda
sínum, það var eins og hann kynni
vel að meta blíðuhótin. Tímunum
saman gat Eyjólfur lagt vangann
upp að makkanum á Jarp og var
annað veifið að kyssa hann, og
þetta voru eins og eldheitir ástar-
kossar. Og á meðan lét hann dæl-
una ganga við elsku vininn sinn.
Eyjólfur hafði a.idrei verið við
kvenmann kenndur, svo að vitað
væri, en hér kom ástin inn í líf
hans, og satt að segja var þetta
miklu ástríðufyllri ást en tíðkast
milli karla og kvenna. Og á skrif-
stofunni Iét hann öllum stundum
dæluna ganga um Jarp, svo að
allir þar voru orðnir hundleiðir á
Púntila og Maíti, 10. sýnirig
þessu og flýttu sér burtu, þegar
Eyjólfur upphóf ástarromsuna um
hestinn sinn. Ein skrifstofustúlkan
sagðist hreint og beint fá gæsa-
húð, ef hún heyrði Jarp nefndan.
Og við, vinir Eyjólfs, vorum satt
að segja búnir að fá okkur fuJI-
sadda af þessu. Hvenær sem reynt
var að brjóta upp á einhverju öðru
umtalsefni við hann, anzaði hann
því varla, en var byrjaður aftur á
Jarp sínum. Og það leyndi sér ekki,
að Eyjólfur var orðinn hestamaður
og umgekkst hesta mikið. Hrossa-
lyktin af honum var orðin svo
megn, að manni varð næstum því
flökurt að koma nálægt honum.
Eg furðaði mig á þessu, því að Eyj-
ólfur var þrifinn maður og fór oft
í bað, en það var orðið eins og
hrossalykt legði af hans eigin lík-
ama. Og mér fannst hann vera að
verða eins og hestur í framan. Eg
gat ekki að því gert, að mér fannst
Eyjólfur, sem hafði verið svo
kringluleytir, allt í einu vera orðinn
svo langleitur og rétt eins og hest-
ur í framan. Sumir menn eru fædd-
ir svona, en það var ekki Eyjólfur.
Það hafa fáir menn gengið eins upp
í neinu áhugamáli og hann Eyj-
ólfur í hestinum sínum. En hér
hafði hann fundið hamingju í líf-
inu. Jarpur var honum ástin, fjöl-
skyfdan og allt það annað, sem fyll-
ir líf venjulegra manna. Yið kunn-
ihgjar hans vprum stundum að tala
um það okkar á miili, hvernig
mundi fara, ef Eyjólfur missti ást-
vin sinn Jarp. Og við þorðum varla
að hugsa um það, hvernig hann
tæki því. Við komumst helzt að
þeirri niðurstöðu, að hann mundi
bara fremja sjálfsmorð, hann gæti
ekki lifað lífinu án Jarps. Og Eyj-
ólfur gerði sér þetta víst ljóst sjálf-
ur, hann var alltaf með lífið í lúk-
unum út af því, að eitthvað slys
kæmi fyrir hestinn kæra. En sem
betur fór kom þetta ekki fyrir Eyj-
ólf aumingjann.
Það kom ekkert fyrir Jarp, en
það kom eitthvað fyrir Eyjólf.
Einn morguninn kom hann ekki
til vinnu sinnar á skrifstofunni.
Þegar farið var að gæta að var
hann ekki heldur heima hjá sér.
Hann hafði kvöldinu áður farið
upp á Kjalarnes að finna Jarp sinn.
Og úr þeirri ferð koma hann ekki
aftur. Eyjólfs var leitað í marga
daga of fjölda manns, en hann hef-
ur ekki fundizt, og flestir telja það
augljóst mál, að hann sé ekki leng-
ur í Jifenda tölu. Hins vegar er það
eiginlega ráðgáta, hvernig dauða
hans hefur borið að höndum. BÍIl-
inn hans fannst rétt hjá þeim stað,
þar sem Jarpur var á beit. Menn
eru helzt á því, að Eyjólfur hafi á
einhvern hátt farið í sjóinn, þó að
hann hafi ekki átt neitt erindi niðri
við ströndina.
Eg var einn þeirra, sem tók þátt
í leitinni að Eyjólfi. Eg hafði tal
af bóndanum, sem hafði Jarp í
hagagöngu. Jarpur var þarna í gras-
brekku, og hjá honum var grátt
hross, sem ég hafði ekki séð áður.
Bóndinn sagði: „Þetta er óskila-
hryssa, sem kom þarna fyrir nokkr-
um dögum. Hún er ómörkuð, og
við höfum auglýst eftir eiganda, en
enginn hefur gefið sig fram. Eg
veit hreint ekki, hvað á að gera við
þetta hross. En hryssan og Jarpur
eru svo óskaplega hænd hvort að
öðru, og það er skrýtið, því að Jarp-
ur hefur aldrei viljað hafa neitt
saman við aðra hesta að sælda, jafn-
vel verið úrillur við þá og bitið þá
Þeir sem þurfa að koma anglýs-
ingum eða öðru efni í Mánudags-
blaðið _ þurfa að koma því til
ritsfj. í síðasta lagi á miðviku-
dag næstan á undan útkomudegi
Mánudagsblaðið vantar sölubörn, sem búa
í úthverfunum.
Blaðið verður sent til beirra sem óska.
MANUDAGSBLAÐIÐ
- Sími 13975 - 13496
og slegið". Mér varð litið á hrossin
tvö í brekkunni. Þau stóðu saman
og voru að kljást og láta vel hvort
að öðru. Svo stóðu þau kyrr en fast
hvort upp við annað, og það var
eins og þau væru að horfast í augu.
Eg held, að ég hafi aldrei séð
hvorki mann né skepnu jafn haxn-
ingjusama og gráu hryssuna þama.
Mysticus.
KROSSGÁTAN
Lárétt: Lóðrétt:
1 Veiðitækið 2 Kaðall
8 Ármynnin 3 Höfuðborg
10 Jökull 4 Handsami
12 Landssamband 5 Hæð
13 íþróttafélag 6 íþróttafélag
14 Skákmeistari 7 Blómanna
16 Höfuðborg 11 Brauðið
18 Keyra 13 Hluti
19 Eldstæði 15 Vínstúka
20 Bit 17 Stormur
22 Skortur 21 ílát
23 Ónefndur 22 Slanga
24 Stjórnamefnd 25 Rödd
26 Hreyfing 27 Ósamstæðir
27 Drykkjarílát 29 Vó. 28 Hreyfing