Mánudagsblaðið - 06.08.1973, Síða 8

Presturinn: — Hvað er
hann sonur yðar gamall,
Hróbjartur?
Hróbjartur: — Ja, hann
var fjórtán ára í hitt eð
fyrra, strákurinn, þegar hann
byrjaði að taka í nefið.
— 0 —
Hún: — Ætlarðu að halda
því fram, að við kvenfólkið
eltum ykkur karlmennina!
Hann: — Hægan, hægan
Lofthæna mín, ekki er ég að
segja það, Músagildrur elta
aldrei mýsnar!
— 0 —
Hanrt: — Hver hefur nú
eyðilagt bitið í rakhnífnum
mínum; hann er eins og stór-
viðarsög!
Hún: — Ekki veit ég það.
Vel beit hann í gær, því að
þá opnaði ég með honum
sardínudós.
— 0 —
elska þig?' Finnurðu.-hvern-
ig hjartað í mér slær af ást
til þín?
Soffía: — Nei, ég finn að-
eins veskið þitt.:
— 0 —
— Ég er sjálfmenntaður
maður.
— Gott átt þú, en ég er
skapaður af konu minni og
þrem dætrum.
— 0 —
— Mér er sagt, að hún
frú Sigrður sé oröin mállaus.
— Þá þarf ég að skreppa
til hennar. Mig hefur Jengi
langað að tala við hana.
— 0 —
— Er barnið yðar orðið
talandi?
— Já, fyrir nokkru. Nú
erum við að reyna að kenna
því að þegja.
— 0 —
Hann: — Elsku Soffía Hann: — Um næstu mán-
mín, finnurðu ekki, hvað ég aðamót borga ég síðustu af-
borgunina af húsgögnunum
mínum.
Hún: — Ágætt, þá getum
við fargaö þeim og fengið
okkur ný í staðinn.
— 0 —
Leikhússtjórinn: — Ég
ætla að láta yður leika auð-
kýfing, sem stráir peningum
í allar áttir, eins og hann
væri með hænsnabygg.
Leikarinn: — Vilduð þér
þá lána mér fimmkall, svo
að ég geti byrjað að æfa
mig.
— 0 —
Sonurinn: — Dæmið, sem
þú reiknaðir fyrir mig í gær,
pabbi, var skakkt hjá þér.
Faðirinn: — Hvaða vand-
ræði!
Sonurinn: — Það gerði
ekkert til, því að feður
flestra strákanna höfðu líka
reiknað það vitlaust.
— 0 —
Enskan þingmann dreymdi
einu sinni, að hann væri að
halda ræðu. Þegar hann
vaknaði, uppgötvaði hann,
að draumurinn var veruleiki.
Ennþá munu þess engin
dæmi að íslenzkir alþingis-
menn hafi sofnað undir sín-
um eigin ræðum.
— 0 —
— Hefurðu heyrt, að það
er nýkomið í leitirnar bréf
frá Napóleon mikla til konu
hans, Maríu Lovísu.
— Já, er það ekki eins og
ég hef alltaf sagt: Póstmálin
í þessum heimi þurfa endur-
bóta við.
— 0 —
— Ég kann þá list að sjá
fyrir óorðna hluti. Þú vinn-
ur 25.000 krónur á þessum
happdrættismiða!
— Ágætt, þá skal ég selja
þér hann fyrir hálfvirði.
— 0 —
— Hann frændi á bíl, sem
ríkasti maður heimsins hef-
ur átt á undan honum.
— Nú, hver þá?
— Ford.
— 0 —
Bjartsýnn er sá maður,
sem heldur að konan sín sé
hætt að reykja sígarettur, ef
hann kemur óvænt heim og
finnur hálfreykta vindla í
öskubakkanum.
— 0 —
Sú nýgifta: — Af hverju
hefurðu ekki sagt mér neitt
frá því, að þú hafir verið
trúlofaður áður?
Eiginmaðurinn: Ég hafði
hugsað mér, að við ættum
það til góða þangað til eitt-
hvert langt vetrarkvöld.
— 0 —
Einkasonur ríkra hjóna
hafði opinberað trúlofun
sína. Móður hans fannst unn-
usta hans of ung. Móður-
systur hans fannst það galli,
að hún var rauðhærð. Föð-
ursystur hans hafði ýmislegt
út á fjölskyldu stúlkunnar
að setja o.s.frv.
— En eitt er þó mikill
kostur, sagði pilturinn, — og
hann er sá, að hún á enga
aðstandendur.
— 0 —
Á legsteini í kirkjugarði
einum suður í Prag, stendur
eftirfarandi áletrun:
Hér hvílir Jósef Schmidt,
sem var fæddur í Austurríki,
bjó í Tékkóslóvakíu og and-
aöist í Þýzkalandi, en átti
þó alla ævi heima í fæðing-
arborg sinni, Prag.
— 0 —
Franz Jóseph Áusturrkis-
keisari var ákafur reykinga-
maður. Hann reykti einkum
la-nga og sterka vindla,
venjulega 20 á dag.
Nikulás II. Rússakeisari
reykti eingöngu vindlinga,
þetta 30 til 50 stykki á dag.
Vilhjálmur, fyrrv. Þýzka-
landskeisari, reykti oftast 8
þumlunga Ianga vindla, og
kostaði hundraðið af þeim
10 sterlingspund. Af þessum
vindlum reykti hann 10 dag-
lega.
Játvarður VII. Englands-
konungur sást sjaldan ó-
reykjandi. Hann reykti 10
þumlunga langa vindla, og
entist hver þeirra honum í.
5 stundarfjórðunga.
i
*