Mánudagsblaðið - 28.01.1974, Blaðsíða 3

Mánudagur 28. janúar 1974
Mánudagsblaðið
3
Undir hvaða kringumstæðum verður
stúlkan að konu? —
Á hverri nóttu má gera ráð fyrir að einhver stúlka
öðlist sína fyrstu kynlífsreynslu. — Og það er raunar
óþarfi að binda sig við nóttina í því tilviki, því þess
háttar gerist á öllum tímum sólarhringsins En það
er ekki þar með sagt að stúlkan hafi kynnst full-
nægju kynlífsins, þótt hún hafi háttað hjá karlmanni
í fyrsta skipti. Margar þurfa sérstaka meðhöndlun,
ef nota má svo ruddalegt orðalag. Og ótal margar
telja sig ekki hafa kynnst raunverulegu kynlífi, fyrr
en þær hafa öðlast fyrstu fullnæginguna. Þetta er þó
ekki einhlýtt, eins og sjá má af þeim þrem frásögn-
um ungra stúlkna sem hér eru á síðunni, en þær
eiga það sameiginlegt, að þar segja stúlkurnar frá
þeim atburði, er þær urðu konur.
u m meira. Það var svo indælt,
svo yndislegt.
Ég snéri mér yfir í baksætið,
og hvíslaði: — Þú mátt það,
þótt ég væri dálítið hrædd.
Hann kom á eftir, og við urð?-
um bæði mjög æst. Svo tók hann
mig, afar varlega. Það var sárt.
Ég fann til allan tímann.
En það gerði ekkert til, því
það var hann. Mér stóð líka á
sama, þótt ég fyndi ekki til
neinna kennda. Vinkonur mínar
liafa sagt mér, að það geri eng-
in stúlka í fyrsta skiptið.
Á eftir þakkaði hann fyrir og
kyssti mig innilega.
Þegar við skildum, sagði hann:
— Stúlka litla, ég hringi á
morgun!
Ég sagði honum að
hann mætti það . . .
Anna María, 15 ára hár-
greiðslunemi:
— Fyrst var næstum búið að
nauðga mér, og svo ... frá
upphafi?
Jæja, við vorum í paríti hjá
. Mikka. Við höldum partíin að-
allega heima hjá honum, því
foreldrar hans eru yfirleitt úti.
Strákarnir höfðu slegið sam-
an í eitthvað magn af þræla-
viskíi, og voru alveg ærir. Þeir
brutu glös, öskruðu og lágu með
stelpunum um allt. í sófunum,
á gólfinu og í svefnherbergi
foreldra Mikka.
Strákur, sem var nýkominn í
hópinn, reif í mig og hvíslaði
að mér: — Komdu með mér!
Hann dró mig niður í tómt
herbergi. Ég klóraði hann, beit
og veinaði: — Hættu þessu! —
og skyndilega stóð Bússi í dyr-
unum. Hann er eldri bróðir
Mikka.
— Andskotakornið, sagði
hann, — slepptu henni!
Eldri bróðir Mikka er 19 ára
og er með skegg. Hann var
geysilega ógnandi og hinn fír-
inn sleppti mér og hljóp niður
eftir ganginum.
Bússi og litum hvort á annað
og fórum að hlæja. En ég hafði
samt verið hálfhrædd við ná-
ungann, því ég hafði aldirei hátt-
að með neinum.
Það var eins og Bússi læsi
hugsanir mínar, því hann sagði:
— Ef þú vilt fara heim, skal
ég aka þér.
Á leiðinni heim hugsaði ég
um, að hann væri allt öðru vísi
en þeir, sem ég var vön að vera
með. Maður fann til einhvers
öryggis hjá honum. Og skyndi-
lega Iangaði mig til að hann
kyssti mig. Já, ég vildi ekki sjá
að heyra bara „Takk fyrir ferð-
ina". Svo datt allt í einu út úr
mér: — Getum við ekki stopp-
að og talað saman?
Hann beygði inn á bílastæði
og snéri sér að mér: — Þú sagð-
ir það! — Við reyktum eina síg-
arettu og í hvert sinn sem hann
horfði á mig fór um mig straum
ur. Þegar hann hafði lokið við
sígarettuna, tók hann hönd mína
og kyssti hana. Skeggið kirlaði
svo þægilega. Svo tók hann höf-
uð mitt milli handanna — en
kyssti mig ekki. Ég kyssti hann.
Og svo kysstum við fæði. Við
strukum, hnepptum upp, struk-
Ég settist yfir
kj'öltu hans . . .
út. Ætti ég að hringja í hann?
— Aldrei!
Næsta sunnudag kom Tóta
vinkona og dró mig með sér á
bíó. — Þú þarft að fá þér hreint
loft, og hætta þessari vesöld,
sagði hún. ■
Rétt eftir að myndin var byrj-
uð, uppgötvaði hún að hún hafði
gleymt töskunni sinni á salern-
inti. Við sátum á aftasta bekk á
svölum, svo það var langt að
fara.
Skyndilega hvíslaði rödd:
— Sláðu mig aftur, annars
kyssi ég þig!
Þvílíkt áfall! Þetta var Pétur
korninn í sæti Tótu. Samantek-
in ráð þeirra tveggja.
Hvort það var Pétur eða ég
sem byrjaði að kyssa, man ég
ekki. Ég veit bara, að við höfð-
um aldrei kysst eins og þarna.
Ég fann straum niður eftir bak-
inu á mér, þótt fingur hans
væru ekki þar — heldur gældu
við brjóst mín undir kápunni.
Og ég gældi á móti, og fann
að hann varð sífellt æstari.
Ég gat ekki haldið þetta út. Ég
gáði til beggja hliða. Við vor-
um ein á aftasta bekk. Þá hvísl-
aði ég að Pétri: — Farðu úr
frakkanum!
Svo settist ég yfir kjöltu hans.
Hann lagði frakkann yfir okk-
ur. Ég hafði farið úr nærbux-
unum, og Pétur tók mig.
Þetta var dálítið erfitt, en það
heppnaðist. Það var yndislegt.
Það liðu heitir straumar frá
kviðarholinu upp um allan lík-
amann. Svo var eins og ég
springi í ólýsanlegri sælutilfinn-
ingu! í fyrsta skipti fékk ég það
sama út úr kynmökum og hann.
En á eftir flaug skyndilega í
hug mér: Þetta hefur Anna
kennt honum! En svo hvíslaði
Pétur að mér: — Þú varst stór-
köstleg, — og hugsunin um
Onnu hvarf.
Kristín, 18 ára verslunarmær:
— Hvorugt okkar Péturs
Iiafði verið með öðrum. Þess
vegna varð ég alveg frávita,
þegar Anna sagði mér, að hún
hefði háttað hjá honum meðan
ég var í viku vetrarleyfi.
Anna getur fengið hvern þann
sem hún bendir á. Og hún
bendir ótt og títt. Ég hafði þó
ekki trúað að Pétur, — ég á
við, sko við vorum búin að
vera saman í næstum ár. Og
þótt ég hefði aldrei fengið full-
Emiilía, 16 ára ljósmyndanemi
— Ég hafði háttað með nokkr
um strákum, en það hafði aldrei
veitt mér neitt. Annað hvort
keluðu þeir smávegis áður, eða
þeir luku sér af á engum tíma,
og héldu að ég væri þá búin
líka.
En svo hitti ég Árna á diskó-
teki. Hann kveikti í sígarettunni
minni með Ronson kveikjara,
sem hann sagði að væri gjöf frá
stúlku, sem hann væri hættur
við.
Og meðan við drukkum brjór-
flösku saman, sagði hann mér
frá fleiri stúlkum, sem bersýni-
lega liðu vítiskvalir, þar sem
hann elskaði þær sundur og
saman — og gefið þeim svo
reisupassann! Væri allt þetta
satt, var hann sannarlega ekki
það sem ég leitaði að. Þó kunni
ég ágætlega við hann. Og þeg-
ar hann bauðst svo til að fylgja
mér heim, hugsaði ég: — Hann
vill fara með mér inn. Látum
slag standa!
Við útidyrnar kyssti hann mig
og spurði: — Sjáumst við á
morgun?
Ég varð alveg dolfallin, en
reyndi að skýla því. Spurði hann
hvort hann vildi ekki koma inn
og hlusta á síðustu Stones plöt-
una. Jú, það vildi hann gjarnan.
Við spiluðum plötuna ogrjátl-
uðum hvort við annað. En það
leiddi ekki til neins. Hann virt-
ist næstum feiminn, mér til
nægingu með honum, var samt
indælt að liggja og kyssast og
kelast og gera hann ánægðan.
Ég held að þetta hafi gerst í
fylleríi. Þetta með hann og
Önnu. En samt gat ég ekki tek-
ið þessu, og ég öskraði þegar
ég úthúðaði honum, sló hann í
andlitið og hljóp mína leið.
Fyrsta daginn hringdi hann
hvað eftir annað. Það var eins
og plástur á sárið. Og eins og
sætleiki hefndarinnar, þegar ég
skellti 'tólinu á. Svo hætti hann
að hringja. Það sló mig alveg
undrunar. Þar til því laust nið-
ur í huga mér: Hann hefur
aldrei verið með stúlku!
Ég varð hrærð og hnepptt
up blússunni, svo hann gæti séð
hvað ég vildi. Og þá þorði
hann; varlega þó. Ég geng aldrei
í brjósta höldum, og hann tók
um brjóstin og gældi varlega
við þau. Svo tók hann á sig
rögg og kyssti þau.
Ég sá utan á buxunum hans,
hvílík áhrif þetta hafði á hann.
Þess vegna læddi ég hendinni
niður og stakk henni þar inn.
Það var bölvað mas, vegna þess-
arar heimskulegu klaufar á nær-
buxunum! Loksins heppnaðist
það þó. Ég dró hann niður til
mín og kyssti augu hans og
munn, méðan ég strauk um hálf-
sítt hár hans — það var svo
fallegt.
Hann kyssti mig aftur, eins
og þakklátlega. Og nú fór hann
að þora. Ég tók um hönd hans
og sýndi honum, hvernig hann
ætti að gæla við mig. Það var
nokkuð, sem ég hafði aldrei
frætt aðra um. Ég gerði það að-
eins vegna þess, að ég var hans
fyrsta kona.
Hann kom mjög fljótt og var
ákafiega klaufskur, en hann hélt
áfram að gæla við mig, þar til
við svifum bæði í fullnæging-
unni.
Ég hafði vissulega verið með
öðrum áður, en ég elskaði í
fyrsta skipti þessa nóct.
Ég hneppti frá mér
blússunni . . .