Mánudagsblaðið - 07.04.1975, Síða 3

Mánudagur 7. apríl 1975
AAántidagsblaðið
3
„Ekki nóg til að lifa á. Ég
lifi óbrotnu lífi, og geri ekki
strangar kröfur. Hótelherbergi,
pappír í ritvélina; nú brosti
Robin sínu mest aðlaðandi og
strákslega brosi, „og ég stel
pappírnum og afritunum frá
I.B.C."
„Ertu ekki að skrifa Bókina
miklu — minnisvarðann um
ævistarf þitt?"
„Erum við það ekki allir?"
„En hvenær heldurðu, að þú
megir vera að því?"
„Um helgar, stundum á kvöld-
in".
Nú hvarf brosið af andliti
Watson. Hann vissi, að bráð-
in var í hans höndum, og nú
var tíminn til að hremma hið
girnilega lamb.
„Það er ekki erfitt að skrifa
bók í hjáverkum og frístund-
um? En hvernig getur þú hald-
ið straumnum við? Ætti ekki
rithöfundur að geta tekið sér
árs frí og einbeitt sér af alhug
að bókinni sinni?"
Robin kveikti sér í sígarettu.
Hann mætti augnaráði Clyde
Watson með forvitnisblæ, en
heldur ekki meira. Watson hall-
aði sér nær honum. „Fyrirlestra-
félagið okkar — Universal
Lectures — gæti tryggt bér fyr-
irlestur um hverja helgi. Ég er
viss um, að við gætum farið
fram á fimm hundruð dollara
— jafnvel skrúfað það upp í
sjö hundruð og fimmtíu".
„Fyrir að gera hvað?"
„Þú velur efnið. Ég hef les-
ið dálkagreinarnar þínar. Wat-
son hélt upr búnka af blöðum
til áréttingar máli sínu. „Þú
getur talað um ýmislegt broslegt,
sem kom fyrir þig meðan þú
varst óbreyttur fréttaritari. Settu
það í tengsl við eitthvert dæg-
urmálið. Talaðu í léttum dúr, og
talaðu í alvariegum tón. Ég get
heitið þér nógri atvinnu.
„En hví skyldi nokkur koma
til að horfa og hlusta á mig?"
„Lítm í spegilinn, Stone. Það
eru kvenfélögin, sem halda fyrir-
lestrunum uppi hér í landi. Nú
eru þær búnar að fá fylli sína
af sköllóttum prófessorum og
skopleikurum, sem vantar kyn-
þokka. Þú mundir fylla líf
þeirra rómantískum glæsibrag.
Stríðsfréttaritari, sem fengið hef-
ur Pulitzterverolaun — þú yrð-
ir eftirsóttur við hátíðarveislur
og við háskólana".
„En hvenær ætti ég með öllu
þessu að hafa tíma afgangs til
að skrifa bókina mína?"
„Látm hana bíða um stumd.
Gleymdu henni í bili. Eftir af-
EFTIR
JACQUELINE SUSANN
kastahraða þínum tekur hún þig
mörg ár í viðbót. En tvö ár við
fyrirlestrahald — og þú vprður
búinn að spara saman nóg til
ao taka þér ársfrí. Taktu þér
það á hendur. Og þá, hver veit
— kannske önnur Pulitzeverð-
laun — fyrir bókina? Þig lang-
ar ekki til að vera smábæjar-
blaðasnápur það sem eftir er
ævinnar?"
Þetta lét vel í eyrum á þeim
tíma. Og jafnvel þó að auglýs-
ingafyrirtækið tæki þrjátíu og
fimmtíu prósent af tekjum hans,
þá haföi hann gripið tækifærið
áfjáður. Fyrsti fyrirlesmrinn var
í Houston í Texas. Fimm hundr-
pð doLIara greiðsla út í hönd.
Sjötíu og fimm prósent fór að
vísu aftur til fyrirlestrarfélags-
ins. En það skildi samt eftir á-
litlegan hlut handa honum. En
svo varð honum litið á smálet-
ursgreinarnar í samningnum:
hann varð að borga allt hótel-
uppihald. A fyrsta fyrirlestrin-
um hafði hann haft þrjátíu og
fimm dollara upp úr krafsinu.
Þegar hann reyndi að rifta samn-
ingnum, brosti Watson aðeins
góðmannlega. Jú, hann gæti rof-
ið samninginn — ef hann gæti
borgað nógu vel. Þetta hafði
verið fyrir ári. Á stöðugu ferða-
lagi milli miðlungsstaða, miðl-
ungsfólks, miðlungs viðuiigern-
ing. og mótelreikningar voni
jafnvel skrifaðir á hans reikn-
ingum. Jú, það voru undan-
tekningar, eins og til dæmis
Fíladelfía. En það voru undan-
tekningar og það fáar.
Robin varð litið umhverfis
sig — á íbúðina, sem fyrirlestra-
félagið í Fíladelfíu hafði séð
honum fyrir. Hún var eiginlega
einkar vel fallin til kveðjuat-
hafnar. Guði sé lof, að þessu var
lokið: ekki lengur þessar eilífu
flugferðir, að blanda geði við
fólk, sem hann kærði sig ekki
um að þekkja — og svo auðvit-
að: Ræðan — ræðan, sem var^j
orðin svo steinrunnin, að hann
hefði getað haldið hana dauða-
drukkinn. Hláturinn kom alltaf
á sömu stöðunum í ræðunni, og
klappið var alltaf eins. Jafnvel
bæirnir og borgirnar voru far-
nar að vera eins.
Jæja, hann hafði skoppað
fram og aftur um fjörutíu og
sex af Bandaríkjunum. Og nú
var hann „aðalfréttastjóri" IBC-
sjónvarpsstöðvarinnar.
Þegar hann fyrst fór að hafa
eitthvað upp úr sér með fyrir-
lestrinum, hafði hann leigt sér
íbúð. Engin tilgerð, en þó
skárra en hótelherbergið hans.
En hann mátti aldrei vera að
því að dveljast þar. Starfið við
I.B.C. heimtaði alla krafta hans
á daginn. Vínið og kvenfólkið
sá um næturnar. En nú skyldi
þessu lokið. Hann ætlaði að
sýna, hvað í honum byggi, og
hann ætlaði ekki að láta einn
eyri fara til spiilis. Og svo æd-
aði hann að skrifa Bókina.
— ★
Stundum sóttu að Robin efa-
semdir um rithöfundarmennsku
hans. Hafði hann raunverulega
hæfileika? Pulitzerverðlaunin
sönnuðu í raun og veru ekki
neitt. Það að vera snjall blaða-
maður þýddi ekki endilega, að
maður gæti samið eftirminnilega
bók. En Bókin var einmitt það
sem hann vildi skrifa. Hann
langaði til að sýna áhrif stríðs á
stjórnmálamenn — endurreisn
Churchill, eftir að stjórnmálafer-
ili hans var talinn á enda, vegna
Gallipoliævintýrisins, lýsa breyt-
ingunni á hershöfðingjunum,
þégar þeir snéru sér að stjórn-
málum, eins og t.d. Eisenhower
eða de Gaulle . . .
Að því loknu vildi hann
sjá bókina sína verða að veru-
leika, sjá hið forgengilega verða
varanlegt.
— ★
Hann hafði lítinn hug á efna-
Iegum verðmætum. Þegar hann
sá Amöndu brosa eins og kett-
lingur, um leið og hún sýndi
honum nýju skóna sína, þá varð
hann oft undrandi innan brjósts
yfir sínum eigin áhugdeysi á
veraldlegum eignum. Kannske
var það af því að hann hafði
alltaf haft nóg af öllu, að
minnsta kosti þar til faðir hans
dó og dánarbúinu var látið ó-
skipt, en móðir hans Kitty hlaut
4 milljónir dollara í sitt skaut.
Þegar hún lést, skiptist síðan
arfurinn milli hans og systur
hans, Lísu. En á meðan naut hin
dýrlega Kitty lífsins á 12.000
dollurum á mánuði. Annars var
það skrýtið, að hann hugsaði
alltaf um móður sína sem „hina
dýrlegu Kitty". Hún var fögur,
lágvaxin og ljóshærð — fjand-
inn hafi það, hún gat eins vel
verið búin að Iáta lita það rautt
núna.
Fyrir tveim árum, þegar hún
fór til Róm, var hún sem kall-
að er „platínu" Ijóshærð. íytty
kallaði það sjálf frostlitina. Hann
kímdi að orðavalinu. Af fimm-
tíu og níu ára stelpu að vera
var hún ekki sem verst.
Hann haföi átt góða ævi á
skólaárunum — jafnvel gegnum
háskólann. Gamli maðurinn
haföi lifað nógu lengi til þess
að sjá Lísu, systur hans fyrir
einhverju stórfenglegasta brúð-
kaupi í sögu Bostonborgar, og
nú átti hún heima í San Franc-
iscoe og var gift burstaklipptum
idíóti, sem jafnframt var einn
ríkasti fasteignasali á Vestur-
ströndinni. Og hún átti tvö ynd-
isleg börn — drottinn minn,
hann hafði ekki séð þau í fimm
ár. Lísa var . . . sjáum til, hann
hafði verið sjö ára, þegar hún
fæddist — svo hún hlaut að
vera þrítug núna, húsmóðir, ráð-
sett. En hann var enn á lausum
kili. Jæja, hann kunni best við
það svona.
Aðalskoðun
bifreiða í Mýra- og Borgarfjarðarsýslu 1975.
Borgames 2. apríl kl. 9-12 og 13-16,30
Borgarnes 3. apríl kl. 9-12 og 13-16,30
Borgarnes 4. apríl kl. 9-12 og 13-16,30
Borgarnes 7. apríl kl. 9-12 og 13-16,30
Borgarnes 8. apríl kl. 9-12 og 13-16,30
Borgarnes 9. apríl kl. 9-12 og 13-16,30
Borgarnes 10. apríl kl. 9-12 og 13-16,30
Borgarnes 11. apríl kl. 9-12 og 13-16,30
Borgarnes 14. apríl kl. 9-12 og 13-16,30
Borgarnes 15. apríl kl. 9-12 og 13-16,30
Borgarnes 16 apríl kl. 9-12 og 13-16,30
Logaland 17. apríl kl. 10-12 og 13-16,30
Lambhagi 22. apríl kl. 10-12 og 13-16,30
Olíustöðin 23. apríl kl. 10-12 og 13-16,30
Við skoðun ber að sýna kvittun fyrir greiðslu
bifreiðagjalda.
Sýslumaður Mýra- og Borgarfjarðarsýslu.
O íramhaUsaga mánudagsblaðsins • framhaldsaga mánudagsblaðsins
Á fimmtudag verður dregið í 4. flokki.
9.000 vinningar að fjárhæð 84.375.000 króna
Á miðvikudag er síðasti endurnýjunardagurinn.
4. FLOKKUR: 9 á 1.000.000 kr. 9 á 500.000 kr. 9 á 200.000 kr; 270 á 50.000 kr. 2.250 á 10.000 kr. 6.435 á 5.000 kr. 9.000.000 kr. 4.500.000 kr. 1.800.000 kr. 13.500.000 kr. 22.500.000 kr. 32.175.000 kr.
8.982 83.475.000 kr.
Aukavinningar:
18 á 50.000 kr. 900.000 kr.
9.000 84.375.000 kr.
4