Tíminn - 07.03.1970, Blaðsíða 5

LAUGARDAGUR 7. marz 1970.
TIMINN
s
MEÐ MORGUN
KAFFINU
Þogar pianóleikarinn Padere-
wsky var eitt sinn á hljómleika-
för í Bandaríkjunum, kom til
hans í Boston lítill skóburstara-
dxengur, sem bauðst til að
bunsta skó hans. Listamaðurinn
leit framan í drenginn, sem var
grútsbítugur, og sagði:
— Nei, þakka þér fyrir væni
minn. En ef þú vilt þvo þér í
framan, þá skal ég gefa þér
einn dal.
— Þakka yður fyrir, herra,
sagðj drengurinn og hljóp að
vatnskrama. Hann kom aftur
tanduiihreiinn, svo að Pedere-
wsky rétti honum dalinn. En
strákfurimn rétti honum pening-
inn til bafca og sagði: — Hérna,
herra, þér megið sjálfur eiga
pieninginn til þess að geta feng-
ið yiður klippingiu.
Jón: — Ég held það sé ekkert
varið í nýju skrifstofustúlfcuna.
Jónas: — Nei, áreiðanlega
efcki. Hún virðist ekkert taka
eftir mér heldur.
Skrifstofustjórinn (Við dreng
sem kom hálfri klufckustund of
seint): — Þér hefðuð átt að
vera kominn hér kl. 9.
Skriifstofudrengurinn: — Nei.
Hvers vegna, hvað kom fyrir.
Forstjórinm: — Hvar er
gjaldkerinn?
— Á veðreiðum.
— Á veðreiðum núna, þeg-
ar mest er að gera.
— Já, það var síðasta úr-
ræði hans til þess að reyna að
koma sjóðnum í lag.
Anna: — Hvað sem öðru líð-
ur klaeðir Georg sig eins og
heldri maður.
Hanna: — Er það? Ég hef
aldrei séð hann klæða sig.
Mark Twain var staddur í
Bretlandi. Einn góðan veður-
dag gefck hann út sér til
skemmtunar. Hann mætti mörg
um vinum sínum. Allir sögðu
þeir við hann:
—- Gott veiður i dag, herra
Twain.
Twain var farið að leiðast
þetta og íjvaraði:
— Já, ég hef mikið heyrt
talað um það.
DENNI
DÆMALAUSI
Heyrðu, þú manst eftir nýja
lampanum, scin þú keyptir í
dag?
L
vildi fremur vera ljósmyndafyr
irsæta áfram. Og þó — Hyl-
ette komst ekki undan örlög-
unum. Þegar hún var á ferða-
lagi í Róm, ,,uppgötvaði“ Fell-
ini ihana þar sem hún stóð á
Via Veneto, og baúð henni
hlutverk í „Satyricon". Eftir
mikiar bænir, lofaði hún að
leika fyrir Fellini lítið og sið-
látt hlutverk í myndinni, og
skömmu síðar kom Jean Luc
Godard og bauð henni aðal-
hlutverkið í nýjustu mynd
sinni, „Adoraibie“ — og hún
sagði já! Og næstur í röðinni
var Bandaríkjamaðurinn
Harry Saltzman, með enn eitt
hlutverkið handa henni . . og
loks Eiia Kazan frá Hollywood
með tilboð.
Hylette er flæfct í netinu, en
segist vera farin að venjast til-
hugsuninni um framann.
á kvikmyndaleik. Hún
er frönsk-indversk að þjóð-
erni og gefck 3 ár í tízkuskóla í
París, síðan hélt hún til Lon-
don, og varð fljótt eftirsótt þar
sem ljósmyndafyrirsæta. Síðan
fengu nokkrir enskir kvik-
myndaframleiðendur auga-
stað á henni sem leikkonu og
gerðu henni tiiboð. En Hyl-
ette sagði nei-takk —- hún
Fyrir um það bil ári var þó
nokkuð skrifað hér í þessum
dálkum um þá sænsku kyn-
bombu, Ewu Aulin. Ewa varð
fræg á svipstundu fyrir leik
sinn í þeirri „djörfu“ mynd,
„Candy“, en síðan það var,
hefur hún haft fremur hægt
um sig. Og það er reyndar
ofur skiljanlegt, því að hún
gifti sig rétt eftir að „Candy“
kom á markaðinn og átti stuttu
síðar barn. Maður hennar og
faðir barnsins er John Shadow,
enskur leikari. Þau Ewa og
John gengu i hjónabandið með
svo mikilli leynd, að því er
haldið fram, að vinkona henn-
ar, sem sumir segja núna að
sé fyrrverandi vinkona, hafi
ekki haft hugmynd um að þau
voru gift, fyrr en löngu eftir
að barnið fæddist. Laglegt
atarna!
Hjónabandið gengur þrátt
fyrir allt vel, sonurinn ungi
virðist ætla að verða hinn væn
legasti Shadow, en hann heitir
að fornafni Shawn. Framtíðin
virðist björt fyrir fjölskylduna,
því að ef.tir Ewu bíða tugir
tiiboða um leik í kvikmyndum
— þrátt fyrir það að illgjarn-
ar tungur hafi iöngum haldið
því fram, að leikhæfileika hafi
hún ekki fyrir fimm aura. Það
er bara einhvern veginn þann-
ig, að ef stúlka er svo heppin
að vera frá Svíþjóð, þá halda
útlendingar að þar sé á ferö-
inni ný Garbo eða Bergman . . .
Hvcrnig fer fólk að því að
vekja athygli á sér í fcvik-
myndaheiminum? Það er ekki
gott að segja, en hitt er víst,
að ekki verða allir frægir sem
ætla sér það. Hún Hylette Ad-
olphe er ekki nema 20 ára og
hafði efcfci hinn minnsta áhuga
Tízkan er mar jbreytileg, á
því skyldu menn gæta sín.
Núna, .til dæmis er ekki leng-
ur í tízku að vera fallegur.
Ljótir menn eru í tízku, það
er yfirmáta „gamaldags“ að
» era la^.agur.
' Hvað sem þessu iíður, þá
hafa Frakkar alla tíð elskað
menn með sérkennilegt útlit.
leikarinn Belmondo er ljótiur,
en dáður mjög. Aznavour er
sömuieiðis dáður, þrátt fyrir
ljótleikann, Yves Montand er
aðlaðandi, kannski einmitt fyr
ir það nve l.jótur hann er.
Þetta síðasta segja Frakkar að
sé auðvelt að komast að raun
um með því að horfa á kvik-
myndina „On a Cear Day You
Can See Forc er“, en í henni
leikur hann á móti Barbra
Streisand — . h rrar „fegurð-
ar“ er einmitt álitamál. Og.
þannig geta menn séð, að við
öll ;sem fædd erum með útlit
meira og minna „galiað" verð-
um bara að treysta á okkar
rikuiegu „hæfiieifca“ og þá er
björninn unninn. a.m.fc. hvað
snertir kvifcmyndir.
Maður klæddi sig svo sem
líka eftir nýjustu tízku ef
maður væri fræg kvikmynda-
stjarna á uppleið eins og hún
þessi, en þetta er Joan Collins
. sem gift er þeim vinsæla leik-
ara Anthony Newley. Já, maður
■'skreytti sig vist svo sannarlega
dýrum festum og léki sér að
því að sýna Ijósmyndurum
vangasvipinn! En hvers vegna
ætli þetta vesalings barn
konunnar sé eins og elda-
stelpa tiil fara? Og svo er stúlk-
an freknótt í þokkabót!
Hvílík hamingja að maður
er ekki dóttir kvikmynda-
stjörnu!
Á dögunum var haldin ein-
hver finnsk auglýsingavifca í
London, og kom þar meðal
annars fram ægifögur fitmsk
stúlka, sem leyfði öllium sem
vildu að horfa á sig í sauna-boð
inu og gekk síðan út og velti sér
upp úr snjónum. Hún tilkynnti
áhorfenduim þa® jafnframt, að
þar sem þetta væri bara siðsöm
auglýsing, þá neyddist hún til
að vera í þessum bikini-bað-
fötum, en hins vegar væri næst
um skylda í Finnlandi að vera
allsnakinn í sauna.
Þessu munu kulvísir Bretar
hafa átt bágt með að trúa, eink
um þessu með að striplast í
snjónum, því hinir rólyndu
Bretar, sem öldum saman hafa
farið með hitaflösku með sér í
rúmið, eftir að hafa bakað siig
til skiptis að framan og aftan
við arineldinn og sopið úr
sherry-glasi, iáta ekki berar
léttlyndisdrósir ljúga að sér,
enda seljast sauna-baðstofur illa
þar í Bretlandi.