Tíminn - 12.05.1970, Blaðsíða 5

Í4SBMUDAGUR 12. maí 1970.
TIM1NN
Ai»Crii*a
5
MEÐ MORGUN
KAFFINM
Stúdent einn trúlofaðist
búðanstúlku í Reykjavik. Faðir
baas, sveitabóndi, var óánægður
með tnilofunina.
Kunningi bónda spurði hann,
hverrar aettar stúlkan væri
— Engrar ættar, svaraði
hann, — úr búð í Reykjavík.
Myllu-Kobbi klæddi sig mjög
fáránlega. Hamn hafði oft
hverja flíkina ntan yfir annarri.
Einu sinni mætti maður hon
'um á ferð með þrjá hatta hvern
utan yför öðrum.
Maðurinn lét undrun sína í
ljós yfir þessum höfuðbúnaði.
— Þetta er nú á við góða
skinnsobka, svaraði Kobbi-
Á Landsmóti hestamanraa á
Þingvöllum á siðastliðnu sumri
var staddur menntamaður héðan
úr Reykjavík.
Haren var fæddur og uppaiinn
í Reybjavik og hafði aldrei í
sveit dvaidizt.
Maður úr dómnefndinni er
að sýna hest og segir, að hann
sé kvenhestur.
Þá segir menntam aðurinn:
— Hvaða hégómaskapur er
þetta? Því getur hann ekki
sagt hryssa?"
TiwSr kaupmiemn, annar uag-
rec, en hinn gaanaill, verzluðu í
fcauptúni notkksu.
F.ngir vinir vora þeár, en
töfeðust þó TOðl
Það orð lá á ymgri kaupmaim
ioiUTn, að bano hesfði ikveikjur
á samvázkumn.
GamrE kanpmaðuriran hafði
verið lasinn nokkurn tíma og
halfflð sttg irani.
Þegar haura fer a@ hafa úti-
vást, ínæstH' hann extt sino
yirgri kaupmanninum, sem spyr
haran, hverraig beilsain sé*
— Sæmileg, svaraði hann.
— Þú ert nú orðinn kalfcaður,
gamalær og minnislaus, segir
þá yngri kaupmaðuriniL
— Minnislaus! svaraðf hinn.
— Þú kveifcfir í bátnum 1931
og húskofanŒm 1938. — Kíei,
minnið er ágætt!
Maður sat við hliðina á stúfku
og spurði hana:
— Myndir þú kalta á hjálp,
ef ég bysstí þig?
— Nú, svaraði stúlkan, —
erta hræddor rnn, að þú þyi-fit-
ir hjátp tii þess?
Thit Jensen, skáidkonan
danska, kom til 1 ’ ands skömmu
eftir síðustu aldamót.
Hún var frjálsmannleg i
skoðnn og framkomu, komst í
kynni við ýmsa menntamenn
hér í Reykjavík og var vel lát-
in í þeirra hóp.
Hún lærði ekki íslenzku að
neinu gagni, nema helzt ein-
stök orðatiitæki.
Glettinn maður í kunniogja-
hópi henar — og telja margir,
að það hafi verið Björn M.
Ólsen, — kenndi henni að kalla
þessa íslenzku vini Thitlingaraa
sána.
DENNI
DÆMALAUSI
ais, ao segja
floU‘\ en ekki farðu og þ
þér um hendurnar"

Eugenia Niarehos, eigiraboraa
Niarchos, gríska útgei'ðarfurst-
ans, 3ézt skj’ndálega á eyjwnrai
Spetsopoula í Eyjabafinu. Spet
sopoula er eias konar einka-
paradfc Niarehos, neest rifeasta
marans Grikklarads.
í Aþenu gengur nú orðrómwr
um að Eugema hafi aranað
hvort verið drepin á eitri eða
að hún hafi framið sjálfsmorð.
Gríska lögreglan segist ekkert
vita hvað húra eigi að gera í
mMinu, og engin leið mura að
«á sambandi við Niarchos, hjá
honuin svarar enginn sími.
Eugenia Niarchos var fjöru-
tíu og tveggja ára og giftist
nítján ára gömul Stavros Niar-
chos, sem raú er sextíu og ehns
árs. Þau eignuðust fjogur böm.
Það var árið 1985, sesn
Stavros skildi skyndilcga við
Eugeniu og tók saman við Char
lotte Ford, barnunga dóttur
Henrys Ford II. Eugenia virtist
taka skilnaðinum með köldu
blóði, t. d. sagði hún sjálf fyi’ir
um búnað veizlusala fyrir brúð-
★
John Lándsay, borgarstjóri
New York-borgar, hé3t fyirir
skömmu ræðu í Uraiversity of
Penrasavania og vafeti fádærna
hrSningu tilheyrenda siraraa,
þegar haran sagði: „Þeir njóta
óendanlegrar aðdáunar minnar,
þeir nngu menn, sem segjast
ekki vilja berjast fyrir USA í
Vietnam og fcveðjast fúsir að
taka afleiðing'um af neitun
sinni. Þetta em nefnilega hin-
ar sönmi hetjur, og þeir, sem
nerta herkvaðningu og tafca síð-
an lagalegum afleiðingum slíkr
ar neituraar, eiga aðdáun mína,
jafnvel þótt ég sé þeirn ekki
sammála . . .
★
Marb W Clark var fyrir
skömmu á ítali-u að rannsaka
menjar um báðar heimsstyrj-
aldirnar, sem hann tók þátt í.
Meðan á veru hans í Róm stóð,
fékk hann áheyrn hjá páfanum,
og þá minntist hann þe'ss, að
þegar Fimmta hei-deild hans
frelsaði Róm árið 1944. fékk
hann orðsendingu frá Píusi
páfa 12.: „Þú ert mjög önnum
kafinn maður, svo ef þú lætur
kaupsveizlu Oharlotte og Stavr-
os. En Ford-krinnan var skyndi
ævintýri fyrir Stavros, hann
sendi hann heim dag nokkurn,
og næsta dag sat hann hjá fymri
konra sinm og bömram þeirra í
Sviss og drakk með þeim te.
Þan fóru saman á skfði og leidd
ust um. Niarchos hafði sarai-
kvæmt grísk-ka:þólskum reglum
aldcei skilið við Bugeniu, og
því eldrei kvænzt Charlotte.
Sarot flrattu þau Eugenia ekki
samara aftur, en hittnst tíðum.
Eugenia var á Spetsopoula um
páskana og þaðara hringdi Niar-
dios í vin sinra í Aþerau og sagði
við hann að koma með lækni
strax, því að koraan væri veik.
Þegar læknirinn fcom, var Eug-
enia látin. Fymst var lýst yfir,
að íim hjartalömun hefði verið
að ræða, en siðara var það dreg
ið til baka, eftir að einkalækn-
ir hennar hafði sagt, áð hjarta
henraar hefði ætíð verið stál-
hraust.
Myndin er af Stavros Niar-
chos.
★
mig vita, skal ég koma og heim-
sækja þig“. En í stað þess að
láta páfann heimsækja sig, fór
striðshetjan til páfans, „og þeg
ar ég ætlaði að ganga inn í
bókasafn páfa“, sagði Clarke,
sem nú er 74 ára, „kom einhver
ritari, bankaði létt á öxl mína
og sagði: „Væri þér sama þótt
þú skildir byssuraa þína eftir
hjá mér? Ég fullvissa þig um
að hemtar gerist ekki þörf“.
★
„Ef maður setti asnaiiala of-
an í málningardós, þá gæti
hann gert betur en þetta, sem
kallað er list“. Þessi myndlist-
argagrarýni var á sinum tíma
höfð eftir Nikita Krustjoff, er
hann heimsótti sýningu á nú-
timalist, sem haldin var í
Moskvu 1962.
Nú viill svo skemmtilega til,
a’d Krustjoff er tekinn að fást
við málaralist sjálfur og það
meira að segja „nútimalist11.
Þessi fyrrverandi forsætisráð-
herra er nú sjötíu og fjögurra
ára og máiar af kappi. Þótt
mjTidlistarsérf. búist tæpast
við að Nikita verði einhvern
t&na álitinn anraar Rembrandt,
eða jafnvel annar Churchiíl e'ða
Eiserahower, þá eni l>eir ekki
sérlega fýldir ytfír iðju hams.
„Reyndar gerár haarn ekkert
awraað en að þekja léneftið með
sfcæntm litaklessnm, karmske
ekki svo mjög ólifct þvi sem
sunst var á sýningunm, sem
hanra bannaði í landi sínu
1962“, sagði maður frá UPI
fréttastofurani-
★
Stúdentar i Bretlaradí hafa
löngum haft mikla ánægju af
að hrella ráðherra. Um daginn,
er viðskipbamálaráðherraran
brezki, Enoch Powell, kom tH
Coventry og ætlaði að halda
bar ræðu á ráðstefnu verzlun-
arspekinga, var haran brakiran
úr ræðustól og út úr fundarsaln
um, því stúdentar sem tíl ráð-
stefrauraraar komu, létu rigna yf-
ir hann eggjum.
Fyrr þann sama dag hafði
Powell orðið að láta sér 'nægja
að snæða brauðsneið inni í
læstu bcrbergi, þvi slúdentar
meinuðu honum að komast út
úr herberginu og á veitingahús
þar sem iraið degisveröur beið
hans.
Er lögreglan hafði rutt stúd
entum út úr fundarsalnum,
reyadi Powell að flytja ræðu
slna, en varð tvisvar fyrir mikl
um truflumum, þvi að einhverj
ir krætfir stúdentar þeyttu
brunaflautur hússins af miklum
móði.
★
Mún er komin vel á veg méð
að ná heimsfrægð, hún Martha
Mitchell, dómsmálaráðherrafrú
Bandaríkjanna. Nýlega hafði
dagblaðið The Baltimore Sun
viðtal við haraa og með viðtal-
irm fylgdu margar myi.dir at
frúnni í hinum ýmsu stelling-
um. I viðtalinu sagði þessi kjaft
fora ráðherrafrú m- a.: „Ég
hélt, að ég yrði ekki eldri, þeg-
ar ég sá myndirnar. ég hafði
nefnilega alls ekki vænzt Ijós-
myradara og þvoði mér bara um
höfuðið áður en hana fór að
mynda". Annars mun texti við-
talsins hafa verið mjög hóg-
vær, miðað við sitthvað það,
sem frúin hefur látið frá sér
heyra opinberlega. En hún sagð
ist umtfram allt vera heiðarleg
kona, því „jiegar einhver í op-
i-nberri stö'ðu neitar að gcía upp
lýsingar eða svara spurningum
verð ég ævareið, enginn hef-ur
rétt til a® þegja, nema því að-
eins haran viti raunverulega
ekkert“.