Tíminn - 23.05.1970, Blaðsíða 5

LAUGARDAGUR 23. maí 1970.
TIMINN
5
MEÐ MORGUN
KAFFIWU m? I
ÞaS er niaöur að spyrja, hvort
við eigurn nokkurt gull cða
silfur, en hann getur líka notað
péninga.
Jón Pálmason alþinigi&maður
var eitt sinn í sparnaSarnefnd.
Einn nefndarmanna hafði orð
á því að stúlioir á Landssíma-
stöðinni vœru ekki valdar eftir
hæfileikum, heldur eftir sex-
appeal.
Þá segir Jón:
— Ja, mér finnst nú nóg að
þær hafi aðeins fjögur eða
bara tvö.
Og þetta samdi cg svo vorið
1917!
Hjón nokikur voru á skemmti
göngu hér í borg. Þau mættu
stólku, og heilsaði bóndinn
henni, en konan þekkti hana
ekki.
— Hvaða kvenmaður er
þetta? spyr konan.
— Það er sbúika, sem ég
þékkti dálítið, áður en við
kynntumst, segir hann.
— Nú, já, svarar konan þá.
— Svo að þú hefur veriö farinn
að vera mér ótrúr áðar en við
kynntumst.
Drykkfelldur maður hætti
allt í eiau að drekka. Kunnin'gi
hans spurði, hverju það sætti.
— Ja, ég skal segja þér,
svaraði hann, — ég var farinn
að sjá tvœr tengdamæður.
Það var heppilegt, að tvíbura-
bróðir þinn kom í heimsókn.
Þá þurfa nágrannarnir ekkert
að vita.
Halldór Kr. Friðriksson, yfir-
kennari var bráðlyndur nokkuð
og hætti stundum til mismæla,
ef honum rann í skap.
Hann var einu sinni að graf
ast fyrir um skemmdir, sem
gerðar höfðu verið i bekk ein-
um í Latínuskólanum, en það
var venjan, að bekkurinn í
heild var látinn borga, ef ekki
varð uppvíst um söfcudólginn.
Halldóri varð ekkert ágengt
í rannsófcn sinni. Hann varð
reiður mjög og sagði í 'bræði:
— Þá bekkjar borgin.
DENNI
DÆMALAUSI
Nei, cg er hvorki lögreglu-
i, né flugkafteinn.
Ástralíumenn stæra sig af
því að eiga elztu stai'fandi
hjúkrunarkonuna. Hún er frú
Lillian Carlin og er 96 ára
gömul. Lillian hefði getað hætt
fyrir löngu og farið á
eftirlaun, en hún bað um að
fá að starfa, og fékk leyfið.
því lífsgleði hennar og kraftur
hefur svo góð áhrif á sjúkling-
ana.
Frú Carlin hefur nú starfað
sem hjúkrunarkona í 68 ár.
Hún var sæmd heiðursmsrki fyr
ir frábæra framkomu í heims-
styrjöldinni . . þ.ea.s. heims-
styrjöldioni 1914—1918.
Douglas Fairbanks jr. og Dav
id Niven eru meðlimir eins sér-
lega virðulegs sjentilmanna-
klúbbs í London. Bing Crosby
hefur og oft komið í klúbbinn,
þó ekki sé hann meðlimur, en
hinum virðulegu klúbbfélögum
þótti vist nóg komi'ð af fólki
úr skemmtiiðnaðinum, þegar
Fairbanks bauð þangað Frank
nokkrum Sinatra og sýndi hon-
um húsakynni hinna virðulegu
sjentilmanna i kránni White's.
Sagt er að hinir virðulegu jarl
ar af Westmoreland og Perth
hafi sett upp fyrirlitningarsvip
er Sinatra bar að garð,i og einn
íhaldsmaður hreytti út úr sér:
„Doug var gamalt fífl að gera
þetta. Allt í lagi með Crosby.
En aUt öðm máli skiptir með
hann þennan".
Miklar mótmælaaðgerðir gegn
innrás herja Bandaríbjamanna
í Kambódíu fóru fram í Lond
on helgina 9. og 10. maí. Að
sjálfsögðu lét leikkonan Van
essa Redgrave sig ekki vanta,
en á þessari mynd situr hún
við ræðustólinn sem reistur var
á Trafalgartorgi í London.
Vanessa situr við hlið Madame
Linh Qui frá Hanoi, en karlmað
urinn hinu megin við leikkon-
una er Ian Hall, ræðumaður á
fundinum. Á spjaldinu sem Van
essa styður við, stendur „Strið
er ekki heilsusamlegt fyrir
börn og aðrar lifandi verur“.
Eftri fundinn gekk Vanessa
að styttu Roosevelts heitins
Bandariíkjaforseta og lagði þar
blómvönd til að heiðra minn-
ingu stúdentanna fjögurra sem
féllu er bandarískir varðliðar
skutu á hóp stúdenta sem stóðu
Margrét Bretaprinsessa hef-
ur skipt um hárgreiðslumeist-
ara. Og orsökin: Jú, hún heyrði
fyrir skömmu, áð hárkolla,
gerð af hári hennar sjálfrar
hefði verið seld í New York
fyrir morð fjár. Þær upplýs-
ingar voru prinsessunni nóg,
og hún skildi að rakarinn hefði
jafnan safnað saman háiiokk-
unum sem hann skar af henni,
og að lokum gat hann gert úr
þeim hárkollu. . .
Það er víst hægt að græða
á flestu.
—i
Sophia Loren hin ítalska er
ætíð jafn glæsileg, þó áð ald-
urinn færist yfir hægt og hægt.
Þarna sézt hún með helzta
mótleikara sínum, Marcello
Mastroianni, en þetta er ein-
mitt eitt atriðið í nýjustu mynd
þeirra skötuhjúa, en myndin
heitir „Eiginkona prestsins". en
í myndinni herar Sophia enn
einu sinni sína gerðarlegu fæt-
ur og klæðist áherandi pínu-
pilsi.
Myndin sem þau Sophia og
Marcello leika saman í að þessu
sinni er gerð eftir sögu Rugg-
era Marsari og Bernardino
Zarboni. Leikstjóri er Dino
nokkur Risi.
Myndin var tekin þann 11.
maí s. I.