Tíminn - 27.09.1970, Blaðsíða 7

SUNNTJDAGUR 27. september 1970.

Útgefandi: FRAMSÓKNARFLOKKURINN
Framfcvsemdastjóri: Kristján Benediiktsson. Ritstjórar: Þórarinn
Þórarinsson (áb), Andrés Kristjánsson, Jón Helgason og Tómas
Karlsson. Auglýsingastjóri: Steingrimur Glslason, Ritstjómar-
sikrifstofur i Edduhúsinu, súnar 18300—18306. Skrifstofur
Bankastræti 7 — Afgreiðslusimi 12323. Auglýsingasimi 19523.
' ABrar sikrifstofur sími 18300. Áskriftargjald kr. 165,00 á mánuði,
innaniands — í lausasölu kx. 10,00 eint. Prentsm. Edda hf.
Alvarleg tíðindi
Það eru alvarleg tíðindi, að niðurstaða rannsóknar,
sem þekkt amerískt neytendablað hefur gert, hefur leitt
í ljós, að íslenzkir fiskstautar eru meðal þeirra lélegustu
og óvönduðustu, sem seldir eru á Bandaríkjamarkaði.
Þessi tíðindi þurfa hins vegar ekki að koma á óvart.
Hér í blaðinu hefur hvað eftir annað verið bent á, að
mjög skorti vöruvöndun, jafnt á sviði fiskveiða og fisk-
vinnslu. Fiskurinn, sem hraðfrystihúsin nota, er oft orð-
inn ailtof gamall, marinn og kraminn og er því ekki
lengur hæfur til að gera úr honum góða vöru. Þetta gildir
sérstaklega um netafiskinn svonefnda. Af opinberri
hálfu hefur hvergi nærri verið gert nógu mikið að því
að hamla gegn þessu, enda skort á þessu skilnmg hjá
skipstjórum, útgerðarmönnum og hraðfrystihúsaeigend-
tun. Þessir aðilar hafa lagt meiri áherzlu á magnið en
gæðin. Fiskeftirlitið hefur svo verið alltof veikt og undan-
látsamt til að hamla nokkuð að ráði gegn því óheilbrigða
gróðasjónarmiði, sem hér hefur ráðið ríkjum.
Það er þess vegna rétt að gera sér ljóst, að fisk-
stautamálið, sem nú er komið til sögunnar vestanhafs,
er ekki nema örlítill angi af margfalt stærra máli. Það
er á svo fjölmörgum öðrum sviðum, sem vöruvöndun-
mni er ábótavant, eins og rakið er hér á undan. Þess
vegna á þetta fiskstautamál að leiða til allsherjar endur-
skoðunár og aðhalds, jafnt á sviði fiskveiðanna sem fisk-
vinnslunnar.
Það verður því miður ekki annað sagt en að yfir-
völd okkar hafa verið ákaflega dauf og sljó á þessu
sviði. Fyrir ekki löngu reyndist saltfiskfarmur að mestu
eða öUu óseljanlegur vegna verkunargalla Þess var þá
krafizt hér í blaðinu, að það mál yrði upplýst til fulls.
Opinberlega hefur það ekki verið upplýst enn, hver
orsökin var né hver eða hverjir báru ábyrgð á henni.
íslenzki fiskurinn er sennilega bezta hráefni sinnar
tegundar í heiminum. Það á að vera hægt að vinna úr
honum vörur, sem eru viðurkenndar gæðavörur á heims-
markaðnum. Þetta gera íslendingar ekki nægilega nú.
Það er meira hugsað um magnið en gæðin. Þeirri stefnu
verður að breyta. Annars getur vofað hætta yfir íslenzk-
um sjávarútvegi og fiskiðnaði, sem getur reynzt engu
betri en versti aflabrestur, en er að því leyti verri, að
hún er sjálfskaparvítL Þ.Þ.
Lofsvert Ttrúnaðarbrot‘
Sá atburður gerðist á kosningafundi hjá Kaupmanna-
samtökum íslands, í tilefni af prófkjöri því, sem nú fer
fram um helgina hjá Sjálfstæðisflokknum í Reykjavík,
að formaður samtakanna, Hjörtur Jónsson, kaupmaður,
flutti fundarmönnum skýrslu um gang viðræðna þeirra,
sem ríkisstjórnin hefur átt undanfarið við aðila vinnu-
markaðarins. Öll gögn, sem hafa verið lögð fram í þessum
viðræðum, hafa verið gerð að trúnaðarmálum. Almenn-
ingur hefur ekkert mátt vita. Fulltrúar verkalýðsfélag-
anna hafa látið drepa sig í slíkan „trúnaðardróma“, að
umbjóðendur þeirra, launþegar í landinu, hafa ekkert
mátt vita um afstöðu þeirra eða þær upplýsingar um
þróun verðbólgunnar, afkomu útgerðar, frystiiðnaðar og
svo framv., sem þeim eru veittar í þessum viðræðum. Að
þessu athuguðu ber Hirti Jónssyni sérstakt hrós fyrir það
„trúnaðarbrot“, að veita almenningi nokkrar upplýsing-
ar um þessar viðræður, þótt eftir krókaleiðum sé, og á
kosningafundi. Jafnframt verður þetta „trúnaðarbrot“ að
teljast áskorun til fulltrúa launþega um að þeir geri
grein fyrir sínum sjónarmiðum og sinni afstöðu. T. K.
TÍMINN
Ritstjórnargrein úr The New York Times:
Edvard Hambro - forseti þings
Sameinuðu þjóöanna
Hann var einróma tilnefndur af Vestur-Evrópuríkjunum.
Sameinuðu þjóSunum í New
Yorfc 15. sept.
ÞtEGAIR stungið var upp á
því fyrir nokfcrum mánuðum,
að dr. Edvard Hambro frá
Noregi yrði forsetí allsherjar-
þings Sameinuðu þjóðanna á
tuttugu og fimm ára afmæl-
inu, komu andmæli aðeins úr
einni átt.
„Konan mín gall undir eins
við“, segir Hambro brosandi:
„Hvers vegna viit þú verða
forsetí? Þú veizt að þér leið-
ist að þurfa að hlusta á of
margar og langar ræður.
Ástæðan getur efcki verið
nema ein, sem sé hágóma-
-gimd“.
Hambro svaraði blíður í
bra-gði:
„Vildir þú heldur að einhver
annar yrði forseti?"
Þar með var það mál útrætt
að því er hann segir.
KONA H-ambros og dóttir
þeirra Linda. tuttugu og eins
árs og yngst fjögurra systkina,
vorur viðstaddir í hinni bláu og
gullnu samfcomuhvelfingu sam
takanna, þegar Hambro var
einum rómi kjörinn forsetí
þingsins.
Úrslit kosningarinnar voru
aldrei í neinni óvissu. Komið
var að Evrópuríkjunum að
leggja til forsetann og Ham-
bro varð fyrir valinu, en hann
hefur verið formaður sendi-
nefndar Norðmanna síðan ár-
ið 1966.
Hambro virtist glaður og
reifur að fcvöldi kosningadags-
ins, þar sem hann sat yið skrif
borð sitt í skýjafclúf samtak-
anna að Þriðju götu 825.
Hann var að hugleiða hlutverk
sitt við stjóm þingsins, þegar
tugir helztu þjóðarleiðtoga
heirns le-ggja þangað leið sína
í októbermánuði tíl þess að
heiðra Sameinuðu þjóðirnar á
aldarfjórðungs afmæli þeirra.
Orðræður Hambros og fas
báru þess efcki merfci. að hann
kviði langvinnum fundasetum
dag og nótt eða hinum fimm
eða sex leiðinlegu en „óhjá
fcvæmileg-u móttökum“ dag
hvern, — hvað þá maraþonræð
unum, þegar hann verður að
Edvard Hambro
sitja augliti tíl auglitis við
þingheim og leyfist ekki einu
sinni að geispa í laumi.
HAMBRO er fimmtíu og
níu ára að aldri. en er þó
rjóður og hraustlegur allt ár-
ið um kring, eins og hann sé
„nýkominn úr guf-ubaði”, lffct
og rithöfundurinn Lillian Ross
komst að orði. Hann stundar
æfingar í fclúbbi sínum nokkr-
um sinnum í viku hverri og
síðast þegar hann gat um
frjálst höfuð strokið heila
helgi, fór hann í nokkrar
gönguferðir um stórborgina og
ritaði aufc þess grein um Al-
þjóðadómstólinn, en þar
gegndi hann störfum árin 1946
til 1953.
Hambro segir, að gagnrýni
geti verið Sameinuðu þjóðun-
um gagnleg, en er mótfaMinn
einhliða svartsýni og segir
hana auðveldlega geta leitt til
uppgiafar, „sem er ein af
dauðasyndum í stiórnmálum“.
En forset-anum er jafn illa
við hóflausa bjartsýni, sem
hann álítur „ekki til neins
igagns“. Afstaða hans sjálfs er
„bjartsýni með raunsæisívafi
til að auka á haldgæðin“.
HAJIBRO veitti blaðamönn-
um viðtal, er hann var seztur
við skrifborð sitt, en þar var
,.hæfileg“ óreiða. Á borðinu
voru allvænir staflar af skrif-
uðum orðsendingum og lúð ein
tafc af stofnskrá Sameinuðu
þjóðanna í vasabókarbroti. „Ég
hefi búið við hana siðan í San
Franciscó um árið“, sagði Hanj
bro um stofnskrána, n hann
átti sæti í sendinefnd Norð-
manna á stofnfundinum og hef
ur, ósamt öðrum, ritað bófc um
stofnskrána, gagnmerfct heim-
ildarrit.
Það er Hambro af mörgum
ástæðum fagnaðarefni að vera
fcjörinn forseti allsherjarþings
ins. Ein ástæðan er, að Carl
J. Hambro faðir hans var for-
setí Þjóðabandalagsins á sinni
tíð.
Hambro -gladdist þegar mjög
háttsettur stjórnmálamað-
ur hrósaði honum fyrir
skömmu og taldi hann mjög
vel agaðan mann, sem treysta
mættí til að refca á eftir aUs-
herjarþinginu. en á því væri
fuiU þörf, þar sem það væri
oft ærið hægfara.
Það sýnir annars aga Ham-
bros, að hann lagði — með
nokkurri eftirsjá en af mik-
illi staðfestu — vindlinga og
pípu á hilluna fyrir tiu árum,
og einnig hina sterfcu vindta,
sem honum þóttí afar gott að
reykja. Hann gerði þetta, þeg-
ar hann sannfærðist um, að
reykingar væru heilsunni
hættulegar. Hann játar, að
hann sé dálítið ofstækisfullur
í þessu efni, biðji gestí stund-
um að láta það vera að reykja,
og hafi að minnsta kostí einu
sinni sagt, að ef þeir gætu
ekki án þess verið að reykja.
vonaðist hann til að verða fyr
irgefið, þó að hann tæki disfc-
inn sinn og færi eitthvað ann-
að.
EDVARD ísak Hambro fædd
ist í Oslo 22. ágúst árið 1911.
Hann er sonur norsks stjórn
málamann, forseta, stórþings-
ins, og innlend stjórnmál og
erlend voru samofin hinu dag-
lega Ufi á æskuheimili hans.
Þegar Hambro yngri var við
laganám í Háskólanum i Oslo
hlaut hann styrk frá Þjóða-
bandalaginu tíl þess að stunda
rannsóknir við höfuðstöðv-
ar þess í Genf. Þar með hófst
hinn langi starfsferill hans við
alþjóðastjórnmál og leiðin lá
að lokum til Sameinuðu þjóð-
anna.
Hambro tók í leiðinni dokt-
orsgráðu I stjórnvísindum og
gegndi aufc þess herþjónustu í
Noregi. Þegar þýzki herinn
gerði innrásina í Noreg var
hann fluttur til London og fór
síðar til Bandaríkjanna, þar
sem hann dvaldist í þrjú ár.
flutti fyrirlestra og kenndi og
starfaði fyrir norsku ríkis
stjórnina. Hann var kiörinn á
"þing eins og faðir hans, átti
þar sæti frá 1961 og þar til
hann fluttist hingað.
Edvard Hambro er með
réttu elztur systkina sinna, en
hann er ekki nema 35 mínút
um eldri en Cato tvíhurabróð-
Framhald á bls. 11
Fremst á myndinnl sést skrifstofubygging S.Þ., en lága byggingin til
hliðar við hana er þinghöllin.
\