Tíminn - 27.10.1970, Blaðsíða 7

I
MtlÐJUDAGUR 27. október 1970.
TIMINN
19
Þetta er eitt af þeim örfáu
tilfellum sem ég var á ferð
me3 Magnúsi lækni, að ég sá
á honum þreytumerki, og að
jafnaði fannst mér hann fast-
ast sækja þegar veður og færi
var illt og leiðin lá til sjúkl-
ings úti í héraSi. Aldrei kom
þaö fyrir, að hann léti hilbug
á sér finna að leggja út í tví-
sýnu, hvort sem var á sjó e3a
landi. Eggjaði fremur hverrar
farar og var æðralaus þótt
á bjátaði.
Landshættir á 'Ströndum eru
þannig, að póstleiðin lá utn
flesta bæi byggðarinnar, eink-
um þegar norðar dregur. Það
nrðu því margir til að biðja
póstinn að taka fyrir sig lyf,
eða læknirinn fól honum að
flytja þau.
Þessum þætti heilbrigðis-
þjónustunnar í Strandahéraði
er Benedi'kt Benjamínsson allra
manna kunnugastur og er sú
saga alkunn meðal Stranda-
manna, að einhverju sinni, þeg-
ar krankfellt var í héraði, hafi
pósturinn verið búinn að koma
fyrir svo miklu af lyfjum í
töskum sínum, bæði að þyngd
og fyrirferð, að honum hafi
orðið tregt um að koma fyrir
póstinum, og hafi þá haft á
orði, að enginn mundi verða
að aldartila, þótt pólitíkin biði
næstu ferðar.
— Já, og oft tók ég öll þessi
meðöl hjá Magnúsi Péturssyni,
án þess að greiðsla kæmi fyrir
fyrr en löngu síðar. Hann kvað
það mestu máli skipta, að
lyfin kæmust til viðtakanda
í tæka tíð og kæmu að tilætl-
uðum notum.
— Þú hefur nú fylgt fleiri
læknum en Magnúsi Péturs-
syni?
— Já, já, en engan þeirra
tel ég komast til jafns við hann
sem ferðamann, enda á seinni
áram allt aðrar og betri að-
stæður til ferðalaga en á hans
tíð.
Mér er óhætt að segja það,
að þegar Magnús Pétursson lét
laust læknisembættið á Strönd
um, þá vakti það almeaua
hryggð í héraðinu. Fólkið
treysti honum og mat hann að
verðleikum.
Enda þótt hann um árabil
sæti á Alþingi, útvegaði hann
alltaf staðgengil og fylgdist
með öllu, sem heilbrigðisþjón-
ustunni við kom.
Þess ber líka að geta, að á
„Ekki get ég neitað því, að stundum var snjóhengjan í
brúnunum meðfram Veiðileysufirðinum fremur óhugnanleg á
að líta, og fyrir kom það, að ég þurfti ekki annað en blása
hressilega í póstlúðurinn, svo bún hlypi fram.”
Alþingi var hann ötull fulltrúi
Strandamanna og vann vel að
þeim málum, sem hann taldi
byggðinni til hagsbóta. í heil-
brigðismálum var hann hollur
ráðgjafi þjóðarinnar allrar.
Ég heyrði frá þvi sagt, að
einhverntíma á Alþingi, þegar
hann sótti um læknisvitjana-
styrk fyrir Árneshrepp, en
þaðan var örðugast að ná til
læknisins, hafi Sveinn Ólafs-
son, alþingismaður í Firði hald
ið uppi málþófi gegn þessari
fjárveitingu og talið að hún
væri hugsuð sem kosninga-
beita. Þá hafi Magnús svarað
á þá leið, að hann gæti full-
vissað háttvirtan þingmann um
það, að hann ætti óskipt fylgi
í þessari sveit, hvort sem þrjú
hundrað króna f járveiting feng
ist eða ekki.
— Ója, honum var víst óhætt
að fullyrSa það, blessuðum.
Kaldbakskleif.
Þau ár, sem Magnús Péturs-
son var héraðslæknir á Strönd
um og jafnframt þingmaður
kjördæmisins, voru Stranda-
menn afskiptir um flest er auð-
veldað gæti baráttu fyrir batn
andi hag. Leiðir byggða á milli
voru víðast óruddir troðning-
ar og innan sveita óbrúaðar ár,
gil og lækir. Siglingaleiðir
með ströndinni voru ómældar
og illa eða ekki lýstar. Þessu
til viðbótar lá svo byggðin utan
þjóðbrautar, þannig, að ekki
var líklegt að. fé það, er veitt
yrði til framkvæmda á Strönd
um, kæmi öðrum til góða en
þeim, sem þar voru búsettir.
Það þurfti því meiri en meðal
mann til að fá hér miklu um
þokað, hvort sem var heima
í héraði eða utan þess.
— En ef til vill gæðir nátt-
úran útskagabúann einhverjum
þeim eigindum, sem herðir
hann til því meiri sóknar, sem
hann á örðugra um vik, en
aðrir sem betur eru settir.
Flestir meiriháttar embættis
menn, sem starfað hafa á
Ströndum, hafa verið aðkomn-
ir og sennilega alizt upp við
önnur oe betri skilyrði en sú
byggð hefur að bjóða. Þrátt
fyrir það, hafa margir þess-
ir menn starfað þar og gegnt
forystuhlutverki um tugi ára,
héraðinu til blessunar og sjálf
um sér til aukins frama. Því
að enda þótt ýmsir gefi óhýrt
auga þessum útskagabyggðum,
mun sá hvergi talinn meðal-
maður, sem þar gerir stóra
hluti.
f hópi þessara manna ber
Magaús Pétursson hátt, ekki
sízt vegna þess, að starfsvett-
vangur hans var fyrst og
fremst meðal þess fólks, sen>
þjáðist af sjúkleika 02 var
sjálfu sér ónógt, en gat alltaf
treyst því að njóta þeirrar
beztu hjálpar, sem unnt var
að veita.
— Gamall maður, sem náin
kynni hafði af lækninum, hef-
ur sagt, að fólk hafi tekið
óumflýjanlegum dauða með
meira jafnaðargeði eftir að
hann (læknirinn) var komian
að banabeði þess.
Um sjálfan mig skulum viS
ekkert tala núna. — Fóstferðir
mínar heima á Ströndum eru
flestum kunnar, því að um þær
hefur bæði verið ritað og rætt.
— Hér í Reykjavík, — já, ég
hef kynnzt mörgu góðu fólki
og hafði mér holla vinnuveit-
endur meðan ég gat eitthvað
gert.
En mér þótti vænt um að
fá tækifæri til að rifja upp
minningar frá samskiptuni mín
um við Magnús minn, blessað-
an.
— Þ. M.
Háþrýstar 1”
Miðstöðvardælur
fyrirliggjandi á
hagkvæmu verði.
S M Y R I L L, Ármúla 7, sími 84450.
S í MI 8 4 3 2 0
SÓLNING HF.
Sólum allar tegundir af hjólbörðum fyrir vöru-
og áætlunarbifreiðir.
Pósthólf 741.
Meðfram ströndinni imdir þcssum fjöilum lá leið Benedikts 1 hverri póstferð sumar og vetur.