Tíminn - 20.11.1970, Blaðsíða 6

FÖSTUDAGUR 20. nóvember 1970.
18
TfMfNN
JÓLABÓKIN
til viná erlendis
Passíusálmar
(Hymns of the Passion)
Hallgríms Péturssonar í enskri
þýðingu Arthur Gook með for-
mála eftir
Sigurbjörn Einarsson, biskup.
Bókin fæst í bókaverzlunum
og í
HALLGRÍMSKIRKJU
— Sími 17805.
Hundar
Framhald af bls. 20.
sagði og, að félagið réyndi nú að fá
þessum aðgerðum gegn hundum
frestað, að minnsta kosti þar til
boirgarráð hefur svarað bréfi fé-
lagsins.
Blaðinu hefur borizt greinargerð
frá hundavinafélaginu. Þar segir
meðal annars, að hugtakið „hunda
hald“ sé mjög misskilið hér á
landi, fólk álíti það sama og öng
þveiti. Félagið tekur fram, að
það haldi ebki uppi neinum vörn
um fyrir kærulausa hundaeigend
ur og kveðst hafa farið þess á
leit við yfirvöldin, að þau fjar
lægðu hunda sem gengju lausir og
ekki væri hirt um. Hins vegar
ekki þá hunda, sem vel er gætt,
eins og nú er byrjað á líka. Þá
segist félagið hafa beðið um 2—3
ára reynslutíma á grundvelli
þeirra reglna, sem félagið hefur
samið og að þeim tíma liðntrm
megi endurskoða málið og taka
ákvörðun um leyfi samkvæmt
fenginni reynslu. Félagið er þeirr
ar skoðunar, að það væri æski
lagri lausn, en að hefja þegar í
stað blóðbað, án tiilits til þess,
hvort hundanna sé vel eða illa
gætt.
Reglurnar, sem félagið hefur
sett saman, eru strangar, mun
strangari en þær reglur, sem
gilda á Norðurlöndum og hafðar
eru til hliðsjónar.
Landfari
Framhald af bls. 17
þá væri málunum nú betur
háttað í dag en raun ber vitni.
Dettur þeim t.d. í hug að við
trúum því, að bezta ráðið til
sameiningar sé að stofna fleiri
vinstri flokka. Og skyldi þeim
líka detta það í hug, að við
tökum eitthvað mark á þessu
sameiningarkjaftæði. Verkalýð-
urinn fer ábyggilega að verða
búinn að fá nóg af þessum
sameinuðu sundrungarmönnum
og sameinar sig áreiðanlega bet
ur án þeirra aðstoðar. Og bezta
ráðið fyrir þessa menn, ef þeir
hafa áhuga á sameiningu verka
lýðsins (sem ég tel mjög vafa
samt), væri að þeir drægju sig
hljóðlega i hlé og virtu fyrir
sér afrekin, sem þeir hafa unn-
ið að sameiningu verkalýðsins
á þeim árum eða áratugum,
sem þeir hafa verið í aðstöðu
til að vinna í verki að þessu
aðalmáli verkafólks.
íhaldsöflin græða
Nei, sameining verkalýðsins
er ekkert annað en slagorð
hjá þessum mönnum, og áróð-
ur hjá hverjum fyrir sig, sér
og sínum til framdráttar. —
Eða hverjir hafa sundrað okk
ur í marga pólitíska smáhópa,
sem gera okkur svo vanmátt-
uga til að vinna að okkar mál-
um. Eru það ekiki einmitt menu
irnir, sem nú hrópa sameining.
Og hverjir hafa staðið fyrir
stofnun nýrra flokka til að
berjast fyrir verkalýðinn. Eru
það verkamennimir sjálfir?
Nei, þeir hafa ekki staðið i því
að stofna flokka sér og sínum
til framdráttar.
En hverjir eru það, sem hafa
hvað mest grætt á þessum
vinnubrögðum? Era það ekki
einmitt íhaldsöfliu í landinu.
Þau öfl, sem vinstri flokkarn-
ir ættu að vera í andstöðu við,
og era ekki einmitt íhaldsöfl-
in einu pólití.sku öflin sem eru
sameinuð, og þá sameiningu
eiga þaú sundrungu vinstri afl
anna að þakka.
í fáum orðum sagt: Forystu
menn vinstri afla síðustu árin
hafa unnið dyggilega að sam-
einingu íhalds og auðvaldsafla
á íslandi.
Björn Arnórsson járnmsður.
My Lai
Framhald af bls. 13.
ir My Lai. Daniel fór fram á,
að kortið yrði lagt fram sém
sönnunargagn. Umræður og
dei.hr um kortið tóbu tvær
klukkustundir og síðan var
haldið áfram að deila um ýmis
atriði og mjög ítarlega er farið
út í hvern einasta punkt. Hvergi
má vera eitt einasta vafaatriði
og þar sem svona vinnubrögð
taka langan tíma er víst, að
Calley muni sitja á ákærenda-
bekknum í minnst tvö ár.
Þar næst var kallað á fyrsta
vitnið, sem var til staðar og sá
atburðinn, Roger Alaux. Hann
var beðinn að segja, hvað liann
sá mörg lík og merkja við á
kortinu, hvar þau voru. Fleiri
sjónarvottar verða kallaðir til
og látnir draga hringi á kortið
utan um líkhrúgurnar. Ef nægi-
lega mörgum sjónarvottum ber
saman, getur farið svo, að Cal-
ley verði dæmdur til dauða.
Verði svo, verður hann annað
hvort skotinn eða hengdur,
sennilega hengdur, sagði tals-
maður einn á fundi með frétta-
mönnum.
Ernest Medina, höfuðsmaður,
kemur fyrir réttinn næstur á
eftir Cal.'ey, en verjendur hans
eru enn að reyna að fá ákær-
una fellda niður eða mildaða.
í röðum æðri embættismanna
hersins hefur verið rannsakað-
ur ferill 15 manna, sem álitið
er, að hafi vitað, hvað var að
gerast i Víetnam, en leynt því.
Fallið er frá ákæru á hendur
átta þeirra, en mál hinna eru
enn í rannsókn. Einn þeirra er
Samuel Koster, hershöfðingi.
Hamn mun koma fvrir réttinn
seinna.
Margir álíta Calley eins kon-
ar fórnarlamb, sem taka eigi á
sig sökina, ekki aðeins fyrir
sínar eigin syndir, heldur
margra annarra. Verði hann
dæmdur sekur, er ekki um ann-
að að ræða en fífstíðarfangelsi
e@a dauðann fyrir hann. — S.B.
Sovét
Framhald af bls. 13.
ar í Sovétríkjunum, er þekbtast
uir þeirra vísindamanna sem
rita nafn sitt undir skjalið.
Hann er einnig þekbtur fyrir
tvær athyglisverðar yfirlýsing
ar, sem hann hefur lagt fram.
1968 lagði hann til að sovézkir
og bandarískir vísindamenn
skiptust á upplýsingum og að
tekin yrði upp nánari samvinna
milli þjóðanna á sviði vísinda
legra rannsókna. í aprílmánuði
s.l. sendi hann frá sér yfirlýs
ingu þess efnis, að aukið lýð-
ræði og tjáningarfrelsi væri
það eina sem ráðið gæti bót
á „samdrætti og kyrrstöðu" í
efnahagslífi Sovétríkjanna og
hinni djúpu gjá, sem er milli
ríkisins og hins upplýsta hluta
þjóðarinnar.
Hinir vísindamennirniir sem
rita undir plaggið eru V. N.
Chalidze, eðlisfræðingur, sem
einnig hefur áður ritað undir
móttnælayfirlýsingar, og A.N.
Tverdokhlebov, sem er óþekkt
ur meðal erlendra fréttamanna
í Moskvu.
Rithöfundasamtök Sovétríkj
anna og stjórn Kommúnista-
flokksins í Moskvu héldu fundi
í síðustu vifcu og fjallað var um
hugmyndafræðileg efni. Hefur
síazt út, a’ð á fundunum hafi
verið rætt um að gera strang
ari kröfur um að menntamenn
haldi sig við hugmyndafræði
lega réttlínu flokksins. Jafn
framt var eitt af leikhúsum
Moskvuboirgar gagnrýnt fyrir að
hafa vikið út af línunni og
fleiri menningarstofnanir voru
gagnrýndar.
Þeir, sem til þekkja, telja að
úthlutun bókmenntaverðlauna
Nóbels í ár hafi mikil áhrif
á bæði' þá, sem vilja meira
frjálsræði innan Sovétríkjanna
og á Rithöfundasambandið, sem
er aldrei kröfuharðara um að
menn haldi sig á mottunni og
þegar einhver sovéthöfundur
hlýtur viðurkenningu, sem efcki'
er undirskrifuð af sambandinu
og flokknum.
Pravda lagði á það áherzlu
s. 1. sunnudag að markmið bók
mennta og lista innan Sovét
ríkjanna ætti að vera að
styrkja flokkinn til að ala upp
sósíalistiska þjóðfélagsþegna og
að lýsa þeim af fullri virðingu.
Marijuana
Framhald af bls. 13.
að næturlagi verða nu stöðugt
tilgangslausari, að því er skýrsl
ur segja, og nálgast að vera
hlægilegar.
Þegar eftirlitsmennirnir yfir
gefa stöðvar sínar um nætur
til þess að gera óvininum skrá
veifu, fer æ oftar svo, að þeir
leita uppi þægilegt skógarrjóð
ur, koma sér þar fyrir, og
reykja marijuana, þar til dag
ur rennur. Þá snúa þeir aftur
til stöðvanna, og gefa skýrslur
um „fallna óvini“. Skýrslurnar
eru svo senda'r afram til yfir
herstjórnarinnar í Saigon —
þótt yfirmennirnir viti fyrir
víst, að þær eru hreinn upp-
spuni.
Þannig er ástandið á bar
dagasvæðunum. Atvinnuliðs
foringjarnir láta sig dreyma um
Útför konu minnar.
Guðrúnar Kristjánsdóttur,
Lióshoimum 12, Reykjavík,
verður gerS frá Dómkirkiunnl, mánudaginn 23. nóvember, kl. 13,30.
Fyrir hönd vandamanna,
Áskell Snorrason.
hernðaraðgerðirnar frá 1967—
69, sem „hina gömlu góðu
daga“, en vandinn er tvenns
konar. Annars vegar er póli-
tískur þrýstingur frá Hvíta
húsinu með boðskap uim að
draga sem mest úr mannfall
inu, því nú ríður á að fá fólk
ið heima í Bandaríkjunum til
þess að trúa því, að verið sé
að draga úr hernaðaraðgerðum,
óvinurinn sé að gefast upp og
stríðið sé að komast út á mýj-
ar brautir. Það voru hinar
höirðu árásir á óvininn, sem
leiddu til þess að mannfallið
komst upp í 300 til 400 manns
á viiku, en nú nemur mannfall
ið aðeins 30 til 40.
Hins vegar er sá vandinn, að
meira og meira ber á hermönn
um, sem vilja efcki leggja líf
sitt í hættu. Nú eru auk þess
aðeins örfáir, ef til vill aðeins
ein tyilft hermanna í herflokki,
sem hefur gengið í herinn af
fúsum og frjálsum vilja, með
það fyrir augum, að gera her
me.insfcuna að ævistarfi. Af-
gangurinn er ungir menn, sem
kallaðir hafa verið í herinn,
háskólastúdentar, sem margir
hverjir eru algjörlega mótfalln
ir stríðsaðgerðunum. Þeir eru
f fæstum tilfellum fúsir að
hætta lífi sínu í styirjöld, sem
er komin út á villigötur, og
þar sem takmarkið er ekki
lengur að „sigra“.
Það gerist nú æ oftar, að
hermennirnir koma sér undan
að hlýða skipunum, eða ein-
faldlega sækja ekki fram til
árása, þótt til þess sé ætlazt.
Ekkert er við því að gera, því
afleiðingin getur oirðið sú, að
uppreisn verður í liðinu, eða
bandarísk handsprengja eða
byssukúla verður liðsforingjan
um að fjörtjóni á einhverjum
frumskógarstígnum.
Það hafa alltaf verið til ó-
vinsælir liðsforingjar, sem hafa
viljað beita þá miklum her-
aga. En það er fyrst nú, að
frásagnir eru farnar að birtast
um ögranir hermannanna í
bandarískum blaða- og útvarps
fréttum. Koma þessar fréttir á
sama tíma, og sagt er frá
áhugaleysi landhersins, sem
flýr stríðið — og lætur flugher
og stórskotalið um fjöldamorð
in._
A meðan þessu fer fram
segja stjórnmálaleiðtogarnir,
að óvinurinn sé horfinn, eða
að minnsta fcosti hafi dregið
mjög úr styrk hans.
(Þýdd og endursögð frásögn
Washingtonfréttaritara DN —
FB.)
Möller
Framhald af bls. 13.
sem Ninn-Hansen sagðist hafa
áhuga á.
Poul Möller fór sér samt enn
hægt. Fyrstu merki þess að
hann ætlaði að berjast gegn
Ninn-Hansen var að hann skip-
aði Knud Bro, þingmann íhalds
flokksins, sem ráðunaut sinn
og einkaritara í fjármálaráðu-
neytinu. Átti þessi skipan mála
að gefa Poul Möller rýmri
tíma til að sinna stjórnmálun-
um.
í framhaldi af þessu fór Poul
Möller að halda ræður á fjöi-
mörgum fundum íhaldsmanna
og tók loks þátt í sjónvarps-
kappræðu við Jens Otto Krag,
formann jafnaðarmanna.
Daginn áður en flokksþing
íhaldsmanna hófst birtist svo
viðtal við Poul Möller í flokks-
blaðinu, Vor Tid. Þar lýsti
hann því yfir, að nann vildi
mjög gjarnan vera fjármálnráð-
herra í 10 ár — þótt hann
gerði reyndar ráð fyrir, að
yngri menn myndi ekki sætta
sig við svo langa valdasetu.
Þetta er alveg ný stefna hjú
Eftirfarandi staða kom upp í
skáfc Banks (hvítt) og Kindler á
skákmóti í Whitby í ár. Hvítur á
leik.
Óvenjuleg staða. Hvítur á hrók
yfir, en svörtu mennirnir standa
vel. 13. g3? — Hf8f 14. Kgl —
Bh3 og hvítur gafst upp.
RIDG
u
D
írar töpuðu leiknum gegn Belgíu
á EM í Portúgal 78—61 eða 16—4,
en tapi® hefði mátt brúa með
þessu spili.
S ÁKD842
H G 9
T 6
S 7 S 10953
H 10 86532 HKD4
TD95432 TG87
L ekkert L Á32
L D 10 7 4
S G 6
H Á 7
T ÁKIO
L KG9865
Belgirnir í N-S spiluðu 6 L, sem
þeir unnu auðveldlega, e*i eittbvað
fór úrskeiðis hjá írunum, því þeir
komust í sjö lauf. Slífct er auðvit-
að ekki gott, þegar trompásinn
vantar, enda hefði Austur kjark
til að dobla lokasögninaí! Irarnir
spiluðu „Litla-Majorinn“ hans
Reese og eru sennilega enn a@
ræða um hvers vegna þeir lentu
í sjö laufum. Slik mistök eru dýr
og ófyrirgefanleg í sveitakeppni.
Möller, því í vor lét hann að
því Kggja að hann hyggðist
einungis gegna fjármálaráð-
herraembættimi fram að næstu
kosningum, og að hann hefði
ekfci áfcveðið hvort hann yrði í
næstu ríkisstjóm, ef borgara-
fWkkamir héldu meirihluta sía
um.
Mokksmenn tólbu almennt
viðtalið í Vor Tid sem aðvör-
un til Ninn-Hansens um að
reyna ekki að ýta Poul Möller
til hliðar.
Það kom einoig í Ijós á
flokksþinginu, að flokksmenn
líta á Poul Möller sem hinn
raunverulega pólitíska leiðtoga
flokksins. Þannig hélt hann
mikla ræðu á flokksþinginu,
og það var hann sem svaraði
síðan fyrir flokksforystuna.
Ninn-Hansen varð hins vegar
að láta sér nægja 3ja mfnútna
ræðutíma í hinum almennu
stjórnmálaumræðum síðasta
dag flokksþingsins eims og hin-
ir almennu þingfulltrúar.
Það er talið táknrænt um
sambandið milli Poul Möiler
og Ninn-Hansen eftir valdabar-
áttuna undanfarið, að Poul
Möller átti að sitja við hlið
Ninn-Hansens við háborðið á
flokksþinginu. Hann dvaldi þó
mest allan tímann við borð hjá
nánustu samstarfsmönnum sía-
um niðri í salnum, en við hlið
Ninn-Hansen var auður stóll
og á borðinu fyrir framan stóð
nafnið: Poul Möller. — E.J.