Tíminn - 04.03.1971, Qupperneq 3

FIMMTUDAGUR 4. marz 1971
3
TIMINN
Lion-skemmtun fyrir börn:
„ANDRÉS ÖND DG FÉLAGAR"
Síðastliðinn vetur — í marz 1970 sveit Kópavogs (yngri deild) leik-
— hélt Lionsklúbburinn Þór hinar ur í upphafi skemmtananna. Þá
vinsælu barnaskemmtanir í Há- verður kvikmyndasýning — teikni-
skólabíói er kenndar voru við myndasyrpa, og „Þrjú á palli“,
„Andrés Önd og félaga“. Þessar syngja.
barnaskemmtanir nutu mikilla Þegar börnin fara af skemmtun-
vinsælda hjá börnum og var upp- inni fá þau öll gjafapakka frá
selt á allar skemmtanirnar. ! Andrési Önd. Til þess að afhend-
Nú hefur Líonsklúbburinn Þór ingin gangi greiðlega verður hóp-
ákveðið að endurtaka þessar ’ ur Líons-manna á staðnum til leið-
skemmtanir í Háskólabíói um, beiningar og aðstoðar.
næstu helgi, laugardaginn 6. marz j Forsala aðgöngumiða að skemmt
kl. 3 e.h., og sunnulaginn 7. marz unum 6. 7. marz verður í dag og
kl. 1.15. j á morgun (4. og 5. marz) á eftir-
Eins og í fyrra verður Svavar töldum stöðum.
Gests kynnir á skemmtununum Bókabúðum Lárusar Blöndal,
og stjórnar einnig ýmsum leikj- Skólavörðustíg og í Vesturveri.
um, spurningarkeppni og söng Bókabúð Jónasar Eggertssonar,
barnanna. Ýms gó® verðlaun verða Rofabæ. Bókabúðinni Veda, Álf-
veitt í þessum leikjum. Skólahljóm hólsv. 5, Kópavogi. Bókabúðin
Aldrað fólk
FramKhald af bls. 8
líka engin ofrausn að hálfu ríkis-
valdsins, þótt þessi leið yro'i far-
in til þess að rétta hlut hinna öldr
uðu sparifjáreigenda, sem rúnir
hafa verið eignum sínum með
gengisfellingapólitík síðustu ára.
Með 2. gr. frv. um skattfríðindi
aldráðra er reynt meðvirkum bætti
að niá því marbmiði frv. að styðja
sjálfsbjargarvilja aldraðs fólks og
létta hinu opinbera framfaerslu ör
eiga gamalmenna. — Hér er um
mjög mikilvægt mál að ræða, sem
ég bið þingmenn aó' skoða gaum-
gæfilega og jafnframt að veita
fylgi.
Annað höfuðatriði frv. er að
finna í 3. gr. þess. Það er nýmæli,
sem vert er að veita nána athygli.
Þar er gert ráð fyrir grundvall-
arstefnubreytingu í framkvæmd
tryggingarlaga, að því leyti, að
vissu fólki — hjúum eða þeim
sem búa saman sem hjón — sé
greiddur fullur hjónalífeyrir, þeg
ar fyrirvinna heimilisins, hefur
náð 70 ára aldri, þótt makinn hafi
annars ekki náð ellilífeyrisaldri,
sem er 67 ár. — Eins og allir vita,
byggja almannatryggingalögin rétt
manna til ellilífeyris á persónu-
bundnum aldurstakmörkum og á
sú regla við um hjón sem ein-
hleypinga, þannig að hjón fá ekki
fullan hjónalífeyri fyrr en bæði
hafa náó 67 ára aldri. Þessi regla
er oft mjög ranglát i raun, og kom
inn tími til ao' breyta henni, eða
draga úr ranglæti liennar, t.d. með
þeim hætti, sem við leggjum til
í frv., að hjón, sem ekki hafa
lífeyrissjó'ðsréttindi. fáj fullan
hjónalífeyri, þegar fyrirvinna
heimilisins, sem yfirleitt er eig-
inmaðurinn, hefur náð 70 ára
aldri þótt eiginkonan sé undir 67
ára aldri. Ef þessi tillaga yrði að
lögum, myndj nást fraim mikilvæg
kjarabót fyrir aldrað fólk.
Þriðja efnisatriði frv. er einnig
að finna í 3. gr. þess. Það er einn
ig nýmæli, sem ætlað er að fríska
dálítið upp á andrúmsloftið I trygg
ingarmálunum og færa trygging-
arlögin svolítið nær nútímalegum
hugsunarhætti. — Þessu efnisatriði
er fyrst og fremst stefnt gegn 21.
grein almannatryggingarlaga, sem
telja má eitt skýrasta dæmi um
óheppileg tengsl trygigingarlög
gjafarinnar við fortíðina. Að dómi
okkar flutningsmanna þarf að
vinna að því að rjúfa slík tengsl,
hvar sem þau er að finna í lög
gjöfinni. Við leggjum að vísu
ekki til, að 21. gr. almannatrygg-
ingarlaga verðj afnumin eða end
ursaimin út af fyrir sig. Líklega
verc/um við enn urn sinn að una
við hana sem skráðan lagabókstaf,
eða þar til almannatryggingai’lög-
in verða endurskoðuð og endur-
samin í heild. En það frv., sem
við flytjum hér, myndi, ef að löig
um verður, draga stórlega úr ágöll
um 21. gr. alimannatryggingarlag-
anna. Það, sem í tillögu okkar
felst. er það, að Tryggingarstofn-
un ríkisins sé lieimilit að greiða
úr eigin sjóði verulegan viðbótar
Iífeyri öldruðum hjónum, sem ekki
eru í lífeyrissjóði, og kæmj þá
ekki til skipting milli sveitarfé-
lags og ríkisins um uppbót, svo
sem gert er ráð fyrir í 21. gr. al-
mannatryggingarlaga, né heldur
reiptog millj sveitarfélaga og rík-
isins um uppbætur. 21. gr. al-
mannatryggingalaga fclur í sér
ómannúðlega forneskju, sem leiðir
til ófrjórrar skriffinnsku og er
ni'ðurlægjandi fyrir aldraða fólk-
ið, sem neyðist til að leita kjara-
bóta á grundvelli hennar.
^rá Alþingi
Framhald af bls 8
áfram að birtast þjóðinni og efla
almenningsálitið gegn hættunni,
sem við er að glíma. Hér er stigið
merkilegt spor í rétta átt.
Hins vegar ætti öllum að vera
ljóst, að þetta leysir ekki vand-
ann nema að nokkru leyti. Margir
hætta reykingum. um tíma og
byrja svo aftur. Þeir óttast áróð-
urinn fyrst um hættuna, en skort
ir svo viljastyrk og úthald, enda
óþægilegt, þegar vinir og kunn-
ingjar bjóða sígarettu sí og æ og
þær fást í næstu verzlun. Hér
þarf áreiðanlega rótækari að-
gerðir, ef voðanum á að vera bægt
frá þjóðinni. Og þegar um er að
ræða líf og heilsu fjölda mapna
á hverju ári. eru engin úrræði
of dýru verði keypt eða of rtótæk.
Ég tel, að hér þurfi að stíga
skrefið til fulls, banna með öllu
innflutning og sölu á sígarettum
til landsins eftir 1. jan. 1972. Það
er sú eina ráðstöfun, sem að
gagni kemur, og sá bezti stuðn-
ingur, sem hægt er að veita
þeim, sem skortir viljastyrk til að
hafna sígarettureykingum með
öllu. Þetta er raunverulega eitt
stærsta slysavandamál þjóðarinn
ar. Þótt sígarettureykingar hverfi,
virðist eftir sem áður nægilegt
tóbak á markaðnum, sem minni
bætta stafar af. Þeir, sem endilega
vilja fórna tóbakinu fjármunum
sínum og heilsu, eiga þrátt fyrir
þetta margra kosta völ.
Margir læknar hafa hætt að
reykja hin síðustu árin. Það hef-
ur komið fram í viðtölum við þá,
að viðburður sé. að reykingar s.já-
ist á fundum þeirra. Þeir læknar,
sem einna mest hafa lagt hér af
mörkum eru, Bjarni Bjarnason,
læknir og ritstjóri, Hrafnkell
Helgason. yfirlæknir. Ólafur Ól-
afsson. læknir og Sigurður Sam-
úelsson prófessor. Þeir eru ekki
AVIÐA
11®
í neinum vafa um það, að síga-
rettureykingar er mikill áhrifa-
valdur að lugnakrabba og öðrum
hættulegum lungnasjúkdómum,
kransæðasjúkdómum og lífsháski
börnum og unglingum. Þeir full-
yrða, að sígarettureykingar séu
eitt stærsta heilsuvandamál þjóð
arinnar nú og aðeins sambærilegt
við það, er berklarnir voru í al-
gleymingi.
Er hægt að loka augunum fyrir
þessum hóska, sem stórum hluta
þjóðarinnar er búinn? Er hægt að
horfa á það aðgerðarlaust árum
saman, að hópur manna tapi
Sagan endurtekur sig
Ekki er svo langt um liðið
að mönnum séu ekki í fersku
minni enn, efnahagsráðstafan-
irnar, sem gerðar voru haust-
ið 1966. Þegar menn rifja þær
upp, geta menn með sanni
sagt, að sagan endurtaki sig.
Haustið 1966 var samþykkt á
Alþingi verðstöðvun, og niður-
greiðslur á vöruverði hafnar
í stórum stíl til að halda fram
færsluvísitölunni niðri. Þetta
ástand hélzt í nokkra mánuði
eða fram yfir þingkosningarn
ar vorið 1967. Þegar líða tók
að kosningunum hófu stjórnar
blöðin þann áróður, að búið
væri að stöðva verðhækkanir,
og víxlhækkanir kaupgjalds og
verðlags væru úr sögunni.
Sögðu þau, að ekkert væri þvi
til fyrirstöðu að halda verð-
stöðvuninni áfram til langrar
frambúðar og það yrði gert,
ef stjórnarflokkarnir héldu
meirihluta sínum. Loks hefði
það tekizt, sem engri ríkis-
stjórn hefði tckizt um aldar-
fjórðungs skeið að stöðva verð
bólguna.
Það var einkum Alþýðu-
flokkurinn, sem stundaði þenn
an áróður. Margir kjósendur
létu vissulega glepjast af hon-
um, enda var sjálfur Seðla-
bankastjórinn leiddur fram og
látinn vitna um það, að ekk-
ert væri í veginum að halda
verðstöðvuninni áfram. Úrslit
kosninganna urðu þau, að
stjórnarflokkarnir liéldu meiri
hluta sfnum og Alþýðuflokk-
urinn varð aðalsigurvegarinn.
Annað hl|óð í strokki
Eftir kosningarnar kom held
ur betur annað hljóð í strokk-
inn. Verðstöðvunin og niður-
greiðslurnar reyndust hrein
bráðabirgðaúrræði eins og
Framsóknarmenn höfðu sagt
fyrir kosningarnar. Fjórum
mánuðum etfir kosningarnar
var gengi krónunnar fellt og
svo aftur á næsta ári og á 11
mánuðum var verð á erlend-
um gjaldeyri hækkað um
104%. Verðstöðvuninni og
niðurgreiðslunum hafði fyrst
og fremst verið beitt til þess
að leyna kjósendur sannleik-
anum um það, hvernig raun-
verulega væri komið í cfnahags
og atvinnumálum þjóðarinnar.
Enda hefur reynslan af núver-
andi ríkisstjórn sannað mönn-
um það, að í hugum ráðherr-
anna er verðstöðvun aðcins
þjóðráð misserin fyrir kosn-
ingar.
Ástandið og aðgerðir nú
minna á allan hátt á það, sem
gerðist haustið 1966 og vorið
1967. Verðstöðvunin og niður-
greiðslurnar, sem nú eru i
gildi, eru ráðstafanir, sem ekki
geta staðizt nema i stuttan
tíma, enda verður ekkert til
í ríkissjóði til áframhaldandi
niðurgreiðslna 1. september
næstkomandi. Jafnvel þótt
efnahagsþróunin verði mjög
hagstæð á þessu ári verður
óhjákvæmilegt að gera nýjar
og víðtækar efnahagsráðstaf-
anir strax að kosningunum
loknum. Sjálfstæðismenn gerðu
sér grein fyrir því i sumar, að
stjórnarflokkarnir myndu ekki
Framh. á 14 síðu
Stefnumót
vió vorið
VORFERD M.S. GULLFOSS
EIMSKIP
Allar nánari upplysingar veitir
FARÞEGADEILD EIMSKIPS
Sími 21460
Notið fegursta tíma ársins til að ferðast. Skoðunar-
og skemmtifcrðir í hverri viðkomuhöfn.
Verð farmiða frá kr. 17.400,00. Fæði og
þjónustugjald innifalið.
Frá Reykjavík ...................... 10. maí
Til Osló ........................... 13. maí
Frá Osló ........................... 15. maí
Til Kaupmannahafnar ................ 16; maí
Frá Kaupmannahöfn .................. 18. maí
Til Hamborgar ...................... 19. mat
Frá Hamborg ........................ 20. maí
Til Amsterdam ...................... 21. maí
Frá Anisterdam ..................... 22. maí
Til Leith .......................... 24. maí
Frá Leith ...........................24. maí
Til Reykjavíkur ................... 27. maí
heilsu sinni og lífi árlega af þess
um orsökum? Er hægt að láta það
afskiptalaust, að börn og ungling
ar glati framtíð sinni og lífsham
ingju með því að gerast þrælar
þessarar eiturnautnar?
Grímu, Garðaflöt 14—15, Garðahr.
Bókab. Olivers, Hafnarfirði. Bóka-
búð Keflavíkur, Keflavík. Verð a'5-
göngumiða er kr. 100,00.
Allur ágóði af þessum skemmt-
unum rennur til Barnaheimilisins
að Tjaldanesi í Mosfellssveit og
Líknarsjóðs Líonsklúbbsins Þórs.