Tíminn - 08.06.1971, Síða 5

MtlÐJlIDAGUR 8. júní 1971
TIMINN
17
ERLINGUR JONSSON, KENNARh
TREYSTIR RlKISSTJÖRN
IN Á „BJÁRGVÆTTINN"
Allir landsmenn kannast
orðið við bjargráð núverandi
ríkisstjórnar, sem á tólf ára
þaulsetutímábili sínu þykist
vinna að viðreisn atvinnuveg-
anna, og þar með alls þjóðar-
búsins. Bjargráðin byggjast á
háttbundnum og allvel auglýst-
um gengislækkunum og glanna
legum verðstöðvunum, þar sem
verðbólgubraskarar fá tæki-
færi til vöruhækkunar í tæka
tið, samkvæmt aðvörunum for-
sætisráðherrans.
Þó mest beri á þessum þátt-
um viðreisnarviðundursins,
verður ekki hjá því komizt, að
gefa gaum öfugþróun íslenzkr-
ar verkalýðsbaráttu, undir
handleiðslu rangnefndra verka
lýðsflokka og forkólfa þeirra.
Þáttur dagblaða
Dagbl. Vísir er ásamt Mbl.,
blað afturhaldssamra auðhyggju
manna og arðrænandi atvinnu-
rekenda, sem komizt hafa upp
á lag með að einstaklingsreka
gróða og þjóðnýta tap. Alþýðu-
blaðinu ráða þeir, sem á undan
haldi samkvæmt áætlun eru
nú þegar orðnir á eftir fjand-
manni sínum og fá ekki að
gert, því jörðin er hnöttótt og
því tilgangslaust að stofna til
endurtekningar á eina úrræði
hins hlaupandi héra. „Litla
blaðið með langa nafninu" er
blað Hannibals Váldimarsson-
ar og þeirra n;-tsömu sakleys-
ingja, sem hann hefur vélað
og tælt til fylgis við sig, og
verður síðar minnzt á þann
vestfirzka sveinstaula, sem oft
var all góður áður en hann
varð pólitískur umskiftingur
og fór að vinna fyrir Sjálfstæð-
ismenn. Þjóðviljinn er blað
öfgafullra, pólitískra ofsatrúar
manna, sem nokkrir velviljaðir
memi reyna, því miður, mjög
árangurslítið að hafa áhrif á.
Sú stefna, sem Þjóðviljakreddu
fylkingin fæst við að boða, er
sjúkleg ofsatrúarstefna, sem
fær ekki notið hámarksfylgis,
nema fyrir sé í landinu nægi-
lega fjölmennur óánægður
nauðþurftarlýður, sem allt hef
ur að vinna, ur því að hann
á ekkert til að tapa. Timinn
er baráttutæki þeirra, sem
beita vilja afli án ofstopa og
yfirvegandi ígrundun án upp-
þota. Heilbrigður einstaklings-
rekstur ábyrgra aðila ásamt
hagkvæmum ríkisrekstri við
hlið sem fiölmennastra sam-
vinnufyrirtækja, eru að
dómi Framsóknarmanna heppi
legast fyrirkomulag, til öflun-
ar allsnægta öllum íslending-
um.
Framsóknarmenn bentu
á aðrar leiðir en
gengislækkun
Viðreisnarviðundrin fram-
kvæmdu siðustu gengislækkun
sína samkvæmt áætlun haust-
ið 1968. Það þóttust þau gera
til stuðnings atvinnuvegum
landsins og þar með til atvinnu
aukningar í landinu. Framsókn
armenn vöruðu eindregið við
og mótmæltu gengislækkun-
inni, sem þeir töldu orsaka
fleiri erfffiijeika, en hún gæti
afstýrt. f st<tð gengislækkunar
bentu Framsóknarmenn á
marga möguleika til úrbóta,
sem ekki var sinnl fremur en
öðni, sem þeir mæltu manna
heilastir.iÞegar svo gengislækk
unin var afstaðin, í útfærslu
peningapáfanna eftir ýtrustu út
reikninga og samkvæmt nýj-
ustu tízku,.þá upphófst atvinnu
leyst, sem magnaðist.
Þjóðfélagáð bílskrjóður
Þé var Vísir látinn birta
lieimspekilegar vangaveltur i
ritstjórnárgrein. ,:Þar var þjóð-
féiaginu líkt við ógangfæran
bílskrjóð, sem búið væri að
Jagfæra ,og fylla með benzíni,
svo sem frekast komst á tank-
inn. Allt var smurt, yfirfarið
og cndurbætt, sett var ný
kveikja og hvaðeina, en allt
kom fyrir, ekki, neistann vant-
aði. Þcssi furðulega dæmisaga
átti að sýna hvernig ríkis-
stjórnin hefði þegar gert sínar
ráðstafanir, með gengislækkun
og tilheyæandi hliðarráðstöfun
um, og orsök atvinnuleysisins
hlyti þvi' að bera vott um van-
rækslusyndir annarra. Þetta
var í nóvember 1968. Þegar at-
vinnuleysi varð almennara,
tóku atvinnurekendaforkólfam
ir að kvarta kerfisbundið, og
töldu ahdnnuvegina ekki bera
hærri iaunagreiðslur. Allir
landsmenn ásamt atvinnurek-
endum vissu þó betur. Þetta
minnti marga á þegar spánskir
nautabanar veifa rauðri tusku
framan í tudda, sem þeir þurfa
að trylla. til þess að geta drep-
ið þá með listrænum tilburð-
um. Allirj vita hvernig Hanni-
bal var gea-ður að forseta Al-
þýðusambands íslands fyrir
atbeina S.fálfstæðisflokksins og
Alþýðuflokksins, til þess að
vinna þar hlutverk hins þarfa
þjóns. Það er líka sérhverjum
augljóst orðið hvernig Þjóð-
viljaklíkan svokallaða berst
fýrir hámarksfylgi sínu, með
því að koma á glundroða og
mynda öreigalýð.
„Hvenær kemur neistinn"?
Það var því samkvæmt
herkænsku og háyfirveg-
uðum stórgi’óðasjónarmiðum,
sem Vísir var í desem-
ber, á sama ári, látinn með
upprifjun dæmisögunar dá-
góðu, spyrja í senn, bæði ögr-
andi og hvetjandi, „hvenær
kemur neistinn?“ Enda brá
svo við að Hannibal Valdimars-
son hóf að krefjast 12% kaup-
hækkunar til lianda verkafólki,
samkvæmt duldum óskum at-
vinnurekenda. Þjóðviljamenn
voru, sem áður, þeirri köllun
sinni trúir, að koma á glund-
roða og magna fátækt. Við
eggjandi Vísis-leiðara og rit-
ræpu Morgunblaðsmanna hófu
þeir að ærslast líkt og hams-
lausir tuddar. Þeir tóku íram
margbeyglaðar púkablístrur sín
ar og blésu í þær bæði fast og
lengi, svo af varð ýlfrandi og
ærandi hávaði.
Þannig vógu þrjár fylkingar
með aðstoð ríkisstjórnarinnar.
að vinnandi fólki í landinu, og
.sumir unjljr yfirskini, launa-
baráttu.
Eðli málsins
Það var því víð ramman reip
að draga, þeghr Ólafur Jóhann
esson reyndi árangurslaust,
fyrir hönd Framsóknarflokks-
ins, að útskýra eðli málsins.
Hann minnti á að vísitalan
hefði verið rofin og höfuðkraf
an hlyti því að snúast um leið-
réttingu þar á. Vegna dræmra
undirtekta, sem þær athuga-
semdir hlutu hjá öllum fyrr-
greindum aðilum sáu velvilj-
aðir menn gjörla, hvar fiskur
lá undir steini. Það var sem
sagt stefnt að aukinni verð-
bólgu. Mörgum fannst furðu-
legt að heyra þá, sem töluðu
um atvinnuleysi, fara fram á
launahækkun. Að dómi flestra
eru launahækkanir líklegar til
þess að valda kyrkingi með
veikbyggðum fyrirtækjum og
þvi ólíklegar til atvinnuaukn-
ingar. En eins og að framan
er sagt, þá vissu allir lands-
menn að atvinnuvegirnir gátu
borið nokkra launah. þó að
atvinnurekendur héldu við hóf
legu atvinnuleysi. Ólafur Jó-
hannesson, formaður Fram-
sóknarflokksins, sýndi því hug
rekki heilsteypts, velviljaðs
foringja, þegar hann lýsti því
yfir fjTÍr hönd Framsóknar-
manna, að þeir vildu fallast á
að atvinnuvegirnir bæru ekki
grunnkaupshækkun, miðað við
óbreytt valdahlutföll og hel-
sjúkt hagkerfi. En fullar dýr-
tíðar vísitölubætur samkvæmt
júní-samkomulagi kvað hann
lágmarkskröfur, fyrir liönd
vinnandi fólks, þær vísitölu-
bætur hlytu að teljast hóflegar
launabætur, í það minnsta ekki
meira en atvinnuvegirnir gætu
borið, enda líklegastar til að
hemja verðbólguna. Þcgar svo
atvinnurekendur sömdu hins
vegar eftir leikrænt mála-
myndaþóf um 12% launahækk
un án vísitölubindingar, hafði
neistinn kviknað. Verðbólgu-
hjólið var tekið að snarsnúast
og allir, sem nokkur fjárráð
höfðu, tóku að búa sig undir
næstu genL'.slækkun, sem dróst
að áliti sumra nokkuð á lang-
inn vegna komandi kosninsa
og óvæntra verðhækkana is-
lenzkra afurða á erlendum
mörkuðum, sem-vcittu stundar-
grið.
„Áttagata trylíitæki
ríkisst jórnarir.nar"
Það er því ekkert út í
bláinn, þegar menn, sem lesið
hafa bílskrjóðsdæmisögu Visis
léiðaranna, kalla Hannibal
Valdimarsson „áltagata trylli-
tæki“ íslenzku ríkisstjórnarinn
ar. Allir sem þannig íhuga
ríkjandi ófremdarástand hljóta
að fyllast flökurleika yfir þeim
forsíðum Þjóðviljans, þar sem
Þ.ióðviliaklíkan þykist hneyksl
uð á húsbyggingarlánum liús-
n'æðismálastjórnar, sem klikan
kaus hcldur að yrðu að okur-
lánum, en að menn fylgdu ráð
leggingum Ólafs Jóhannesson-
ar formanns Framsóknarflokks
ins, og fyrr er að vikið.
Hinar vinsælu Friendship skrúfuþotur Flugfélagsins sameina lands-
byggðinameð tíðum ferðum, hraðaog þægindum. Áætlunarferðir
bifreiða milli flestra flugvalla og nærliggjandi byggðar-
laga eru í beinum tengslum við flugferðirnar. Njótið^WTpP7
góSrar og skjótrar ferSar með Flugfélaginu.
SKRIFSTOFUR FLUGFÉLAGSINS OG UMBOÐSMENN UM LAND ALLT VEITA NÁNARI UPPLÝSINGAR OG FYRIRGREIÐSLU
- i- iii.
FLUGFÉLAC ÍSLANDS