Alþýðublaðið - 17.06.1922, Blaðsíða 4

4
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
Verkamenn.
Um 100 pör af ágœtum og
níðsterkum verkamanna-
stígvéium eiga að seij-
ast með innkaupsverði
i dag og á nrorgun.
Notlð tækifæríð!
Skóverzlunin á Laug■ayeg■ 2.
Takið eftír.
Bílarair sena flytja ölvusœjóík
ina híiía sigreiðsiu á Hverflsgötu
So, báoiasji, Fara þaðan daglega
k!. 12—i e h
Taka flatning og tólk.
Areið.nlega ódýrasti flatningnr,
sem kægt er að fá austur yfir fjali.
Mjálparátðð Hjáieran«rféi«gsiat
Lí«n er opin serai hér segir:
Mánud sga «... kl. II—13 í. h
Þdðjudaga ... — J — 6 e. fc
Miðvikudaga . , — 3-41 ii
Föstudaga 5 — 6 e. k
Laagárdaga ... — 3 — 4 « !».
Kanpenðnr „Yerkama&nslns^
hér í bæ eru vinsaoiiegast beðnir
að greiðsi hið fyrsta ársgjaidið,
5 kr, á afgr. Álþýðublaðsins
Númer eitt
(Nnmber One)
heiía Cigarettnrnar se;.n
Kaupfélagiö
selur mest af. Reynið þær.
A-Ustlnn er listi jafnaðar
manna vsð landskjörið 8 júlí.
Ritstjóri og ábyrgð^rsmður:
Ólafur Friðriksson.
Pre»tsmið|an Gmenberg
Edgm' Rkt Burroughs. Tarzan.
Þessi depill er hlutfallslega miklu stærri á kortinu
því arna, en kofinn þinn i samanburði við jörðina.
Skilur þú nú?
Tarzan hugsaði sig um í nokkrar mínútör.
„Búa nokkrir hvítir menn 1 Afríku?“ spurði hann.
,JA“.
„Hvar eru þeir næstu?"
d’ðrnot benti á kortinu, á stað fyrir norðan þann er
þeir voru á.
„Svona nálægt?" spurði Tarzan undrandi.
„Já“, sagði d’Arnot, „en það er ekki nálægt".
„Eiga þeir svo stóra báta, að fara megi á þeim yfir
hafið?"
„Já“.
„Nú þá förum við þangað á morgun".
d’Arnot brosti aftur og hristi höfuðið.
„Það er of langt. Við mundum sálast áður en við
kæmumst alla leið“.
„Viltu þá dvelja hér alla ævi?“ spurði Tafzan.
„Neiu, sagði d’Arnot.
„Þá leggjum við af stað á morgun. Eg hirði ekki að
dvelja hér lengur. Heldur vil eg deyja".
„Jæja“. sagði d’Arnot, „eg veit ekki, vinur minn, en
en heldur vil eg fara, en að deyja hér. Ef þú ferð,
fer eg með þér“.
„Það er þá ákveðið“, sagði Tarzan, „á morgun leggj-
um við af stað til Ameríku1'.
„Hvernig ætlar þú að komast peningalaus til Ame-
rfku?“ spurði d'Arnot
„Hvað eru peningar?", spurði Tarzan.
Það tók langan tíma að útskýra það fyrir honum,
svo hann fengi einhverja nasasjón af þýðingn peninga.
„Hvernig afla menn sér peninga?“ spurði hann að
síðustu.
„Þeir vinna fyrir þeim".
„Gott og vel. Þá ætla eg að vinna fyrir peningum".
„Nei vinur minn“, sagði d’Arnot, „þú þarft ekki að
váhdræðast út af peningum, eða að vinna þér þá inn.
Eg hefi nægiiegt handa tveimur — nóg handa tuttugu
— mikið meira, en gott er fyrir einn mann, og þú skalt
fá alt, sem þú þarfnast, ef við komumst nokkurn tíma
til siðaðra manna“.
Næsta dag iögðu þeir upp norður eftir ströndinni.
Þeir höfðu með sér byssur og skotfæri, sængurfatnað
og mataráhöid, Tarzan virtist mataráhöldin gagnslítil,
svo hann henti þeim frá sér.
_ „En þú verður að læra að éta soðinn mat, vinur
minn“, sagði d’Arnot. „Enginn siðaður maður étur
hrátt kjöt“.
„Það er nógur tími, þegar eg kem til siðaðra manna",
svaraði Tarzan, — „mér líst ekki á þessi tæki og þau
skemma að eins bragðið af góðu kjöti"
Þeir héldu áfram mánaðar tfma, stundum fundu þeir
gnægtir matar, en á stundum urðu þeir að svelta dög-
um saman.
Engin merki sáu þeir viltra manna. Aidrei réðust
dýr roerkurinnar á þá. — Tarzan spurði og lærði fljótt.
d'Arnot kendi honum margar listir menningarinnar,
jafnvel að nota hníf og gaffal-, en stundum henti Tarz-
an þeim með viðbjóði, hrifsaði matinn með sterkum
brúnum lúkunum og gaddaði hann í sig eins og villi-
dýr.
Þá var d’Arnot vanur að 'grípa fram fyrir hendur
honum og segja:
„Þú mátt ekki haga þér e>ns og ósiðaður dóni, Tarz-
an, þegar eg er að manna þig. Afon JDieu. Siðaðir
menn haga sér ekki þannig — það er andstyggilegt*.
Þá brosti Tarzan einfeldnislega, tók hnífinn og gaff-
alinn aftur, en í hjarta sínu hataði hann þessi verkfæri.
Á leiðinni sagði hann d’Arnot frá stóru kistunni,
sem hann hafði séð sjómennina grafa niður, hvernig
hann gróf hana upp, bar hana til samkomustaðar apanna
og huldi hana þar moldu.
__ „Það hlýtur að vera fjársjóður prófessor Porter", sagði
d’Arnot. „Það er slæmt, en auðvitað vissir þú ekkert".
Þá mintist Tarzan bréfs Jane Porter til vinar hennar
— bréfinu sem hann hatði stolið, þegar þau komu fyrst
í kofann hans. Nú vissi hann hvað var í kistunni og
hvaða þýðingu það hafði fyrir Jane Porter.
Á morgun skulum við halda aftur og sækja kistuna”
sagði hann við d’Arnot. „Snúa við“. hrópaði d’Arnot.
„En góði minn. Nú höfum við verið mánaðar tíma á
r