Fréttablaðið - 30.08.2003, Blaðsíða 19

LAUGARDAGUR 30. ágúst 2003 19
*Rekstrarleiga m.v. mánaðarlegar greiðslur í 36 mánuði, að teknu tilliti til gengi erlendra mynta og vaxta þeirra.
Smur- og þjónustuskoðanir eru innifaldar í rekstrarleigunni.
Ég missti af pönktímabilinu.Var enn á Grænuborg að éta
sand og vega salt þegar Clash spil-
aði í Höllinni. Engu að síður hefur
Joe Strummer alltaf verið minn
maður,“ segir Stefán Pálsson,
múrverji, friðarpostuli, her-
stöðvaandstæðingur og einn besti
og frægasti bloggari landsins.
Hann fer ekki í launkofa með að-
dáun sína á þessum ‘frontara’
hljómsveitarinnar Clash. Má
hugsanlega heita óvænt idol þeg-
ar Stefán er annars vegar.
„Þegar Joe Strummer lést 22.
desember á síðasta ári missti ver-
öldin mesta töffara allra tíma.
Líklega hefur rokkið aldrei náð
meiri fullkomnun en í bestu lög-
um Clash. Það er dauður maður
sem ekki hækkar í útvarpinu og
syngur með í „Guns of Brixton“
og ekki spillir fyrir að textarnir
eru þeir svölustu í bransanum.“
Joe Strummer og félagar voru
frábærir lagahöfundar að mati
Stefáns og segir hann svo um
fleiri pönkhljómsveitir. Clash
bætti hins vegar pólitíkinni við
pönkið. „Sex Pistols voru reiðir og
sögðu öllum að fara til fjandans,
en Clash voru ekki bara á móti.
Þeirra boðskapur snerist ekki
bara um að rífa niður, heldur
börðust þeir fyrir því sem þeir
töldu skipta máli. Baráttan gegn
kjarnorkuvopnum, kynþáttahatri
og Thatcher-stjórninni – Joe
Strummer var maður með mál-
stað.“
Sjálfum sér samkvæmur
Stefán segir að öfugt við svo
marga hafi Strummer tekist að
vera sjálfum sér samkvæmur og
standa á sínum hugsjónum. Þrátt
fyrir ótal gylliboð neituðu liðs-
menn The Clash að koma saman á
nýjan leik, fara í tónleikaferðir og
maka krókinn á fornri frægð. Fyr-
ir vikið þurftu gamlir aðdáendur
ekki að horfa upp á jafnömurlegt
sjónarspil og endurkomu Sex
Pistols og annarra gamalla sveita.
„Joe Strummer hélt hins vegar
ótrauður áfram í rokkinu. Hann
leysti um tíma fylliraftinn Shane
MacGowan af í The Pogues, gaf út
sólóplötu og vikurnar fyrir hjarta-
áfallið í fyrra spilaði hann á
styrktartónleikum fyrir breska
slökkviliðsmenn í verkfalli og
undirbjó tónleika til styrktar
afrískum alnæmissjúklingum.“
Íslandsvinurinn og grínistinn
Mark Steel benti á í minningar-
grein um Strummer að hvaða fífl
sem er geti orðið átrúnaðargoð
unglinga. Að vera reiður ungur
maður er minnsta mál í heimi. Það
sem er hins vegar erfitt er að
standa í lappirnar í aldarfjórðung
og halda í kraftinn, hugsjónirnar
og trúna þrátt fyrir Thatcher og
Blair. Ólíkt betra að vera kóngur í
25 ár en asni alla ævi.
„Það er þessi eiginleiki,“ segir
Stefán aðspurður um hvort hann
hafi tekið sér Strummer til fyr-
irmyndar, „að geta verið sjálf-
um sér samkvæmur og svíkja
ekki hugsjónir sínar er það
sem ég vonast sjálfur til að
geta tekið mér til fyrirmyndar. Ég
þekki sjálfan mig nógu vel til að
vita að ég er enginn pönkari. Þótt
ég hefði verið einhverjum árum
eldri hefði ég örugglega ekki
mætt í Laugardalshöll í leður-
jakka alsettum nælum. En þá get
ég í það minnsta haft í huga að Joe
Strummer var ekki bankaræningi
úr Brixton-hverfinu, heldur hét
hann réttu nafni John Mellor og
var sonur diplómata úr bresku ut-
anríkisþjónustunni. Það skiptir
ekki máli hvaðan þú kemur, held-
ur hvar þú ert.“
jakob@frettabladid.is
ÆVAR ÖRN JÓSEPSSON
Til stóð að gefa honum nafnið Matthías,
sem að mati Ævars Arnar er fyrirtaksnafn,
en hann sér fyrir sér skelfilegar aðstæður,
til dæmis í útilegu, berandi nafnið Matthí-
as Jósepsson.
Vafasamur
fugl
Merking nafnanna er á reiki.Ég hef hvergi séð áreiðan-
lega útskýringu á Ævars-nafninu.
Í þeirri nafnabók sem hér er mest
brúkuð stendur að merkingin sé
vafasöm. Örn er fuglsheiti þannig
að ég kýs að túlka það svo að
merkingin sé: Vafasamur fugl.
Það á ekkert illa við,“ segir Ævar
Örn Jósepsson, rithöfundur og
fjölmiðlamaður, um nafn sitt.
Hann er skírður í höfuðið á
tveimur stórhöfðingjum, móður-
bræðrum sínum Ævari Þór og
Kristjáni Erni Þórhallssonum.
Þetta eru að sögn Ævars Arnar
miklir öðlingar og er hann stoltur
af því að heita í höfuðið á þeim.
„Ég átti reyndar að heita Matthías
í höfuðið á öðrum frænda mínum
sem fórst í stríðinu, móðurbróður
mömmu, en það var horfið frá því
sem betur fer. Af hverju? Matthí-
as er fínt nafn en ég myndi ekki
vilja heita Matthías Jósepsson,
það er of stutt frá öðru nafni sem
þekktur maður bar. Skáldið mikla.
Og ímyndaðu þér að vera uppi í
Þórsmörk eða annars staðar, í úti-
legu, og heita þetta... suss. Það
væru nú ófá klöppin á bakið og
aulabrandararnir sem myndu
fylgja því.“
Ævar Örn hefur aldrei sjálfur
lent í neinum sérkennilegum að-
stæðum sem rekja má beinlínis til
nafns hans en það hefur aftur
ágætur golfleikari sárasaklaus
gert. „Hann hefur lent í undarleg-
um aðstæðum sem rekja má til
nafns míns. Örn Ævar heitir hann
og var nefnilega rangnefndur í
einhverjum fréttatímum þar sem
verið var að greina frá afrekum
hans á sviði golfíþróttarinnar. Ég
fékk lof fyrir góða frammistöðu
en því miður óverðskuldað.“ ■
■ NAFNIÐ MITT■ MAÐUR AÐ MÍNU SKAPI
■ PLÖTUKASSINN MINN
STEFÁN PÁLSSON
Segir Joe Strummer mann að sínu skapi: Töffari, samkvæmur sjálfum sér og maður með
boðskap. „Það skiptir ekki máli hvaðan þú kemur heldur hvar þú ert.“
JOE STRUMMER
Þessi fyrrum foringi hljómsveitarinnar
Clash er að mati eins besta og frægasta
bloggara Íslands ákjósanleg fyrirmynd.
Clash voru ekki bara
á móti. Þeirra boð-
skapur snerist ekki bara um
að rífa niður, heldur börð-
ust þeir fyrir því sem þeir
töldu skipta máli. Baráttan
gegn kjarnorkuvopnum,
kynþáttahatri og Thatcher-
stjórninni – Joe Strummer
var maður með málstað.“
,,
Joe Strummer
– mesti töffari allra tíma
Það kemur hörðustu rokkhundumeflaust eitthvað á óvart að heyra
að rætur Vignis Snæs Vigfússonar,
gítarleikara og lagahöfundar Íra-
fárs, liggi djúpt í rokkinu. Það sést
vel á plötusafni hans.
Vignir er 24 ára gamall og kynnt-
ist fyrst gruggrokkinu í gagnfræða-
skóla, rétt eftir að Kurt Cobain
framdi sjálfsmorð. „Fer maður ekki
alltaf að hlusta á tónlistarmenn eftir
að þeir eru dauðir? Þá eru þeir vin-
sælastir,“ segir Vignir og hlær.
Hann segir það misjafnt hvar plöt-
urnar endi eftir að hann festir kaup
á þeim. „Sumar enda í stofunni, aðr-
ar í hljóðverinu. Oft fer það eftir því
hvort plöturnar eru vel unnar eða
ekki. Ef svo er vill maður kannski
hlusta á þær í þeim tilgangi og nota
þær sem viðmið þegar maður gerir
plötur sjálfur.“
Írafár hefur síðustu vikurnar
verið að vinna að annarri plötu sinni.
Á meðal platna sem hafa fengið að
óma í hljóðverinu við gerð hennar
eru m.a. flestar plötur Foo Fighters,
báðar plötur Muse og nýjustu plöt-
urnar frá Justin Timberlake og
Beyoncé Knowles. „Það geta komið
hugmyndir frá svona plötum en það
heyrast nú engar beinar tengingar.
Til dæmis var lagið „All sem
ég sé“ undir miklum áhrif-
um frá Muse, sem varð nátt-
úrlega allt öðruvísi þegar
Birgitta syngur ofan á það.“
Flestir tónlistarmenn
sem Vignir hefur dálæti á
eru í rokkinu en þar má nefna Pearl
Jam, Live, Muse, Rage against the
Machine, Incubus, Dave Matthews
Band, Vertical Horizon og Sting.
„Svo var ég nú hrifinn af Radiohead
þangað til þeir fóru svona djúpt
ofan í raftónlistina. Ég hef meira
gaman af lifandi gíturum. Þetta
voru fínar plötur en ég hlustaði ekki
eins mikið á þær og Ok Computer
eða The Bends.“
Vignir hefur svo lært á klassísk-
an gítar frá níu ára aldri og hefur
kynnt sér nokkra klassíska gítar-
leikara í gegnum námið. Þar eru
Fernando Sor og Agustín Barrios í
uppáhaldi.
biggi@frettabladid.is
VIGNIR AÐ GRILLA MEÐ ÍRAFÁRI
Vignir gítarleikari, annar frá vinstri, fór á smá metalflipp
í menntaskóla. Tók m.a. þátt í Músíktilraunum árið ‘96
með sveitinni Lady Umbrella. Þá var hann með sítt
krullað hár fram að öxlum, en nú er öldin önnur.
Poppari með rokkrætur