Tíminn - 30.08.1973, Síða 12

12
TÍMINN
Hans Fallada:
Hvaðnú,ungi maður?
Þýðing Magnúsar Ásgeirssonar
Savignplatz. Allt til einskis.
Hvergi finnast blóm, sem hæfa
viö svo hátiðleg tækifæri, — en
svo lítur hann allt i einu upp fyrir
sig og kemur auga á runna með
gulum slnandi blómum. Greinar,
sem ljóma eins og sólin sjálf —
en grænt lauf sóst ekki á þeim,
aðeins gul bóm og brúnn börkur
greinanna. Hann hugsar sig ekki
um eitt einasta augnablik — litur
ekki einu sinni i kringum sig —
heldur stigur yfir girðinguna,
skálmar um garðinn og slitur upp
heilt hnippi af hinum gullnu
greinum. Og án þess að nokkur
veröi til þess aö áreita hann, með-
an hann er að þessum verknaöi,
gengur hann með þessar skinandi
greinar i höndunum alla þessa
löngu leiö heim til sin. Þaö hlýtur
aö standa heima, að einhver góð
vættur vaki jafnan yfir þeim, sem
haga sér sem fifldjarfast, þvi aö
hann gekk fram hjá lögregluþjón-
um tugum saman, áður en hann
komst heim til sin i Gamla-Móa-
bit og upp stigann i litlu ibúöina
sina. Þar seturhann greinarnár i
vatnskönnuna og fleygir sér alveg
úrvinda i rúmið og er stein-
sofnaður örstundu siöar.
Auðvitað hafði hann gleymt aö
setja klukkuna til að vekja sig, en
þrátt fyrir það vaknaði hann eins
og ekkert heföi i skorizt, alveg i
þeim svifum, þegar hún sló sjö,
og þegar klukkan var gengin tiu
mlnútur i átta gekk hann ný-
rakaöur af stað til spítalans með
blómgreinarnar i höndunum, og
hann sveiflaöi þeim dálitið fram
og aftur, eins og til þess að fólk
tæki eftir þeim meðan hann gekk
eftir hinum malbikuðu götum,
sem liggja meðal hinna mörgu
sjúkraskála spitalans— og allir
hinir mörgu sjúku og deyjandi
menn komu honum ekki hætishót
viö!
Ein hjúkrunarkonan tók á móti
honum i fæöingardeildinni og fór
með hann inn i langt og m jótt her-
bergi, þar sem hann fann þegar
með feimni og kviða i senn að
mörg kvennaandlit snéru sér að
honum i einu og virtu hann fyrir
sér, en siöan gleyndist þetta allt i
einu, þvi að rétt fram undan hon-
um lá Pússer, ekki i venjulegu
rúmi, heldur á börum. Hún leit til
hans meö stóru, titrandi brosi og
sagði, eins og hún væri langt i
burtu: „Hannes, elsku vinurinn
minn’”
Og hann laut yfir hana og lagði
stolnu blómgreinarnar á ábreið-
una, og hvislaði i hálfum hljóö-
um: „Pússer, æ elsku Pússer
min, að ég skyldi fá þig aftur! Að
ég skyldi þó fá að sjá þig aftur! ”
Og hún lyfti handleggjunum ofur-
hægt, þeir voru snjóhvitir og
lituútfyrir að vera þreyttir og ör
magna, en henni tókst þó að vefja
þeim um hálsinn á honum, og hún
hvislaði: „Nú er Drengsi þá
loksins kominn i heiminn. Þaö er
drengur, vinur minn!”
Þá tók hann allt i einu eftir þvi,
að hann var farinn að gráta, að
hann haföi ekka, meðan hann
sagði I reiðilegum rómi: „Af
hverju hafa þessar kerlingar
hérna ekki getað látiö þig fá al-
mennilegt rúm? Ég fer undireins
og kvarta yfir þessari óhæfu.
„Þaö er ekkert laust rúm enn
þá,” hvislaöi Pússer. „Ég fæ rúm
eftir einn eða tvo tima.” Hún fór
lika að gráta. Elsku vinur, elsku
vinur, ert þú lika svona voða
glaður yfir þessu? Þú mátt ekki
gráta, þetta er allt saman um
garð gengið.”
„Var það sárt?” segir hann.
„Var það voða sárt? Hljóöaðir þú
— hljóðaðir þú lika?”
„Nú er þetta allt saman búið,”
segir hún i hálfum hljóöum. „Ég
er nærri búin að gleyma þvi öllu
saman. En við skulum nú samt
ekki gleyja þvi undir eins. Ekki
allt of fljótt — er þaö ekki rétt hjá
miér.
Nú kom ein hjúkrunarkonan að
dyrunum og sagði, að ef hann
vildi fá að sjá son sinn, skyldi
hann koma strax,og siöan fylgdi
hann henni inn i langt og mjótt
herbergi, þar sem nokkrar
hjúkrunarkonur stóðu og virtu
hann fyrir sér, en hann fyrirvarð
sig ekki minnstu vitund fyrir að
hafa gratiö og snökti meira að
segja dálitið ennþá.
„Jæja, ungi faðir, hvernig lizt
yður þá á barnið?” spurði gild-
vaxin hjúkrunarsystir i digrum
karlmannsrómi. En hún — sú
ljóshærða, sem hafði lagt hand-
legginn svo hlýlega um axlirnar á
Pússer I gær — sagöi, að hann
heföi ekki einu sinni séð son
sinn ennþá, og Pinneberg brosti
og kinkaði kolli. En siðan lukust
upp dyrnar að næsta herbergi og
hjúkrunarkonan, sem haföi visað
honum þangað inn, stóð þar fyrir
framan hann, með hvitan böggul
á handleggnum, og út úr reifun-
um, stóð ellilegt, hárautt, ljótt og
hrukkótt andlit með ilangt mjótt
höfuð, og kjökraði hátt, frekju-
lega og beisklega.
Þá glaðvaknar Pinneberg fyrst.
Allar hans syndir frá bernsku og
æsku standa honum allt i einu fyr-
ir hugskotsssjónum: Skólasyst-
urnar og leiðinlegur sjúkdómur,
sem hann fékk einu sinni, og fjög-
ur, fimm skipti, þegar hann hafði
verið yfir sig drukkinn. og meðán
systurnar hlæja og brosa framan
i þennan litla, ellilega, hrukkótta
dverg, eykst ótti hans meir og
meir. Pússer gat ekki hafa séö
hann eins og hann var i raun og
veru. Loks getur Pinneberg alls
ekki haft hemil á sér lengur og
spyr i angistarrómi:
„Heyrið þér systur: er hann, —
er hann eins og hann á aö vera? —
eins og önnur nýfædd börn, á ég
við?”
„Guð minn góður! Honum
finnst ekki einu sinni að sonur
hans sé nógu laglegur!” hrópaöi
systirin meö digra karlaróminum
upp yfir sig. „Þú ert allt of falleg-
ur handa öðrum eins pabba, snáði
minn!”
En Pinneberg er ennþá fullur af
kviða og skelfingu og spyr i raun-
um slnum, hvort ekki hafi fæðst
annaö barn í nótt, sem hann geti
fengiö aö sjá — svona til saman-
buröar.
„Ekki, sem lifir”, sagði sú ljós-
hærða. „Að hugsa sér að hann,
sem á langfallegasta angann i
allri deildinni, skuli ekki einu
sinni vera ánægöur með hann!
Komið hérna inn, ungi maöur, og
litið i kringum yður”. Og hún
leiddi Pinneberg inn i næsta herb-
ergi, þar sem stóðu sextíu, sjötiu
rúm, full af smádvergum með
ellileg hrukkótt, grágul eða rauð
örsmá andlit. Pinneberg virti þau
fyrir sér með hryggðarsvip: hon-
um var að nokkru leyti hughæg-
ara en áður, en samt — .
„Já, en drengurinn minn hefir
svo undarlega uppmjótt höfuð”,
sagði hann að lokum hikandi.
„Segið mér systir, haldið þér ekki
aö það sé vatn i höfðinu á hon-
um?”
„Vatn i höfðinu á honum! ” end-
urtók hjúkrunarkonan og fór að
hlæja. „Ja, þið eruð laglegir
piltar allir þessir feður! Kúpan
gengur saman, guöi sé lof. Þetta
lagast allt saman eftir á. En farið
þér nú heldur til konunnar yðar
og verið ekki of lengi”.
Og Pinneberg leit einu sinni enn
I svip á son sinn og fór aftur til
Pússer, og Pússer tók á móti hon-
um fagnandi og ljómandi og
hvislaði: „Er hann ekki indæll,
hann litli Dengsi? Er hann ekki
alveg yndislegur?”
„Jú: hann er voðalega indæll!
Hann er alveg yndislegur!” hvisi-
aði Pinneberg á móti.
Herrar sköpunarverksins eignast
börn, og Pússer faðmar Putt-
breese.
Það er miðvikudagur siðast I
marz. Pinneberg gengur i hægö-
um sinum gegnum Gamla-Móabit
og snýr loks inn i Litla-dýragarð-
inn. Eiginlega ætti hann að vera
kominn á leið i búðina um þetta
leyti, en hann hefir beðiö um fri
einn dag. Hann ætlar að sækja
Pússer á spitalann og fara með
hana heim. Inni i Litla dýragarð-
inum leggur hann koffortið frá
sérog dregur djúpt andann. Hann
hefir nægan tima þvi að hann á
ekki að koma þangað fyrr en
klukkan átta. Hann er búinn að
1487
Lárétt
l)Pressa.-6) Aria.-7) Þröng.-
9) Röð,- 10) Hættuleg.- 11)
Guð,- 12) Tónn,- 13) Æða.- 15)
Óréttsýn,-
Lóðrétt
1) Fugl.- 2) Þófi,- 3) Þvingun.-
4) Eins.-5) Núast.-8) Tása,- 9)
Hyl,- 13) Ott,- 14) Nafar,-
Ráðning á gátu nr. 1486.
Lárétt
1) Svangur.- 6) Raf.- 7) Au.- 9)
GF,- 10) Klettur,- 11) Kl,- 12)
Mö.- 13) Eim.- 15) Rennvot,-
Lóðrétt
1) Skakkur,- 2) Ar.- 3)
Nautnin,- 4) GF.- 5) Rafröst.-
8) Ull.- 9) Gum,- 13) En.- 14)
MV,-
» F F F F
\ .■
:Í5:
I s
meðengum gluggum er að-
eins peningaskápui-7
Hann læsir skjolin ínni i
skápnum.
Skyldi ég
einhverntima komast að
ivi hvort hann fær þessi skjöl
1 Venjulega samþykk/r
■ hánn'val ókkar,3'
Hver er hinn óþekkti stjórnandi?
H
■■
■■
::
y
::
■■
y
::
■■
::
■■
■■
::
■■
■■
■■
::
1
■ ■
::
::
::
::
::
■■
■■
■■
::
::
::
■ ■
■■
■■
::
■■
:
■
■
■
■
■
■
s
■
■
■
■
■
■
■
■■
■ ■
■
■
i
■
■
»■
■
■
:
■
■
■
■
■
■
■
■
■
■
■
■
■
■ ■
■ ■
Fimmtudagur 30. ágúst 1973.
Fimmtudagur
30. ágúst
7.00 Morgunútvarp Veður-
fregnir kl. 7.00, 8.15 og 10.10.
Fréttir kl. 7.30, 8.15 (og for-
ustugr. dagbl.), 9.00 og
10.00. Morgunbæn kl. 7.45.
Morgunleikfimi kl. 7.50,
Morgunstund barnanna kl.
8.45: Þorlákur Jónsson
heldur áfram sögunni um
„Börnin i Hólmagötu” eftir
Asu Löckling (10). Tilkynn-
ingar kl. 9.30. Létt lög á
milli liða. Morgunpopp kl.
10.25: Michael Jackson
syngur. Fréttir kl. 11.00.
Hljómplötusafnið (endurt.
þáttur G.G.)
12.00 Dagskráin. Tónleikar.
Tilkynningar.
12.25 Fréttir og veöurfregnir.
Tilkynningar.
13.00 A frivaktinni. Margrét
Guðmundsdóttir kynnir
óskalög sjómanna.
14.30 Siðdegissagan: „Óþekkt
nafn” eftir Finn Söeborg.
Þýðandinn, Halldór
Stefánsson, les (13).
15.00 Miðdegistónleikar:
Arthur Grumiaux fiðluleik-
ari, Georges Janzer viölu-
leikari og Eva Czako selló-
leikari leika Þrjú stutt
strengjatrió op. 53 eftir
Haydn um stef úr pinósónöt-
um nr. 40-42. Gérard Souzay
syngur lög eftir Chausson,
Fauré og Duparc. Jaqueline
Bonneau leikur á pianó.
Daniel Adni leikur á pianó
þætti úr'„Images” eftir De-
bussy.
16.00 Fréttir. Tilkynningar.
16.15 Veðurfregnir.
16.25 Popphornið
17.10 Tónleikar. Tilkynningar.
18.45 Veðurfregnir. Dagskrá
kvöldsins.
19.00 Fréttir. Tilkynningar.
19.20 Daglegt mál. Helgi J.
Halldórsson cand. mag.
flytur þáttinn.
19.25 Landslag og leiðir.
Gunnar Snjólfsson hrepp-
stjóri i Höfn segir frá ferða-
mannaleiðum I Stafafells-
fjöllum I Austur-Skaftafells-
sýslu. Arni Gunnarsson flyt-
ur./
19.50 Einsöngur: Guðrún A
Simonar syngur lög eftir
Þórarin Jónsson, Björgvin
Guðmundsson, Karl O. Run-
ólfsson, Bjarna Þorsteins-
son, Loft Guðmundsson,
Bjarna Böðvarsson, Arna
Thorsteinson, Sigvalda
Kaldalóns og Emil Thor-
oddsen. Guðrún Kristins-
dóttir leikur undir á pianó.
20.10 Leikrit: „Stanislás og
prinsessan”, ævintýraleik-
ur eftir Lee Torrance. Þýö-
andi Þórarinn Eldjárn.
Leikstjóri: Stefán Baldurs-
son. Persónur og leikendur:
Sagnamaður..Sigmundur
Orn Arngrimsson. Prinsess-
an.. Þuriður Friðjónsdóttir.
Titania drottning.. Guðrún
Þ. Stephensen. óberon
kóngur.. Valdemar Helga-
son. Stanislás garðyrkju-
maður.. Ævar R. Kvaran.
Polowski hertogi og nætur-
klúbbseigandi.. Pétur
Einarsson. Gombach far-
andleikari.. Hákon Waage
Gömul kona.. Nina Sveins-
dóttir. Almúgafólk, prinsar,
biölar og leikarar: Guð-
mundur'Magnússon, Harald
G. Haraldsson o.fl.
21.20 Kvöldtónleikar. Irmgard
Seefried, Wolfgang
Schneiderhan, André Lar-
drot, Claude Starck og
Hátiðarhljómsveitin i
Lucerne flytja Kantötu nr.
202 „Vikið, vikið sorgar-
skuggar” eftir Bach: Rud-
olf Baumgartner stjórnar.
21.45 Ljóð eftir Dag Sigurðar-
son. Erliiigur E. Halldórs-
son les.
22.00 Fréttir.
22.15 Veðurfregnir. Evjapist-
ill.
22.35 Manstu eftir þessu? Tón-
listarþáttur i umsjá Guð-
mundar Jónssonar pianó-
leikara.
23.25 Fréttir I stuttu máli.
Dagskrárlok.