Tíminn - 07.02.1974, Blaðsíða 12

12
TÍMINN
Fimmtudagur 7. febrúar 1974.
fólki, því að nú var komið fram undir kvöld, og auk þess
var i bænum f jöldi fólks úr nálægum sveitum til þess að
taka þátt i hátíðahöldunum, sem hæfust í garði Búdda-
musterisins, þegar tunglið kæmi upp.
Eiríkur lét berast með mannfjöldanum og horfði á
verzlanirnar, þar sem seldar voru luktir á grafirnar,
pappírsblóm og matvæli, sem lögð voru f ram sem fórnir
til hinna dánu. Hann hafði verið að skoða verzlun, þar
sem seld voru syngjandi skorkvikindi í litlum búrum, er
hann sneri sér við og stóð andspænis konunum frá
sjávarþorpinu.
Þær komu gangandi í hóp gegnum mannþröngina,
allar svo furðulega látlausar og allar tómhentar. Allir
aðrir á götunum voru með luktir og þappirsblóm, sem
þeir höfðu verið að kaupa, en þær voru ekki með neitt.
En bronsdökkar, kraftalegar í vexti, mynduðu þær
áhrifamikla mótsetningu við hinar konurnar, bliðlegar
og þokkafullar í allri framkomu.
Þær sáu Eirík, og hann fann, að þær þekktu hann
aftur, en það varð ekki séð á þeim. Þær gengu bara
rólega áfram og töluðu saman á lágum hljóðum. Unga
stúlkan var i hópi þeirra,og honum fannst hún líta til hans
undan löngum augnhárunum, um leið og hún gekk f ram-
hjá, en um það gat hann ekki sagt með neinni vissu.
Hann leit ekki um öxl fyrr en þær voru komnar spöl-
korn í burtu, en þá voru þær ekki sjáanlegar lengur. Þær
höfðu farið niður einhverja af hinum f jölmörgu hliðar-
götum á milli húsanna. Hann gekkk sömu leið til baka, en
hversu mikið sem hann skimaði umhverf is sig, gat hann
hvergi komið auga á þær, og hann hélt aftur til sjúkra-
hússins, meðan hann braut heilann Um, hvað þetta kven-
fólk skyldi vera að tala og hugsa um hann.
Unga stúlkan hafði ekki verið eins hrífandi i þessu
umhverfi og hún hafði verið fyrsta daginn á ströndinni,
en þó höfðu fyrri tilfinningar lifnað að nýju við að sjá
hana. Aðvörun hins japanska vinar hans kom þessum
nýja logatil að blossa enn heitar upp. Jafnvel kuldalegt
viðmót þessa kvenfólks hafði næstum því jafnæsandi
áhrif á hann og unga stúlkan sjálf.
Læknirinn f rá Toyama kom ekki fyrr en eftir sólarlag.
Þetta var miðaldra maður með gleraugu. Hann rann-
sakaði slasaða manninn vandlega og lýsti því síðan yfir,
að unnt myndi reynast að bjarga handleggnum.
Nokkrar vikur myndu liða, unz unnt yrði að senda hann
aftur til skipsins og þess vegna var ákveðið að hann
skyldi fara til Osaka um leið og hann yrði ferðafær. Þess
vegna kvöddu þeir Nielsen, sem orðinn var það deyfður
af ópíum, að hann þekkti þá naumast. Síðan héldu þeir út
að hlaupakerrunum.
VIII.
Bon Odori
Það hafði orðið mikil breyting á bænum. Um leið og
tók að dimma, hafði tunglið komið upp og I jómaði nú yf ir
þeim hluta hafsins, sem sást frá bænum. Meðfram
silf urblikandi sjónum af mörkuðu logandi bálin og blysin
ströndina, og meðfram allri götunni, svo langt sem
augað eygði, sáust við dyr húsanna logandi blys, sem
buðu anda hinna framliðnu velkomna.
Hvergi var nokkur manneskja á ferli, en það var
einmitt þessi skortur á hvers konar lífi og hreyfingu,
sem setti sinn sérkennilega, óhugnaplega svip á allt
saman.
— Það eru allir niðri í Musterisgarðinum við dansinn,
sagði japanski læknirinn, sem fylgt hafði þeim til dyra.
Haf ið þið aldrei séð þann atburð? Ef þið getið taf ið hálfa
klukkustund enn, áður en þið haldið heimleiðis, skal ég
fylgja ykkur þangað. Það er ekki langt.
Hlaupararnir fylgdust líka með, og allur hópurinn hélt
niður eftir götunni. Þegar þeir komu fyrir eitt hornið,
fóru þeir í gegnum gríðarmikið timburhlið og stóðu nú á
stóru, opnu, tunglskinslýstu svæði, sem var umkringt
hreyf ingarlausum og svo til þöglum mannf jölda. Við og
við rauf barnsrödd kyrrðina, en annars heyrðist aðeins
strjált hvísl, sem var eins og skrjáf i laufi. Stór leður-
blaka flaug fyrir mánann, og hér og þar sáust nætur-
f iðrildi á f lögri, stór og hvít: annað virtist ekki hreyfast.
Allt í einu kvað við gríðarstór klukka, og mannf jöldinn
greip andann á lofti — hljóð, sem aldrei gleymist þeim,
sem það hefur heryrt. Á næsta andartaki var eins og
þoka ylti út um musterisdyrnar, það var allur skarinn,
sem tók þátt í dansinum viö hátíðahöld hinna dauðu —
allt úngar konur og allar eins og andar i tunglsljósinu í
óhugnanlegri kyrrðinni.
Þær hreyfðust án þess að lyfta fótunum, og þegar il-
skór þeirra strukust eftir hellunum og blönduðust lófa-
takinu, taktföstu og draugalegu, meðan þær sveigðu sig
til hægri og vinstri og mynduðu loks gríðarstóran hring,
og stóðu svo hreyf ingarlausar, fylltist loftið óhugnanleg-
um þyt.
Um leið og þær stönzuðu, varð algjör kyrrð. Ekkert
herðist nema kliðurinn í fuglunum í greinum trjánna,
sem glömpuðu í tunglskininu vestan hofsins. Eiríkur
fann, að hjartað hamaðist í brjósti hans, ekki síður en
daginn þegar festar skipsins voru ótraustar og þungir
brotsjóir gengu yfir skipið.
Svo kvað tromman við aftur, líf færðist aftur í dans-
endurna, og á ný heyrðist þyturinn í ilskóm þeirra eins og
andvörp.
Þessi dans átti uppruna sinn í löngu gleymdum tímum
m
i
i
Fimmtudagur
7. febrúar
7.00 Morgunútvarp. Veður-
fregnir kl. 7.00, 8.15 og 10.10.
Morgunleikfimi kl. 7.20.
Fréttir kl. 7.30, 8.15 (og for-
ustugr. dagbl.) 9.00 og 10.00.
Morgunbæn kl. 7.55.
Morgunstund barnanna kl.
8:45: Vilborg Dagbjarts-
dóttir heldur áfram sögunni
„Börn eru bezta fólk” eftir
Stefán Jónsson (3).
Morgunleikfimikl. 9.20. Til-
kynningar kl. 9.30. Þing-
fréttir kl. 9.45. Létt lög á
milli liða. Við sjóinn kl.
10.25: Ingólfur Stefánsson
sér um þáttinn. Morgun-
popp kl. 10.40: The Alman
Brothers Band syngur og
leikur. Hljómplötusafniðkl.
11.00: (endurt. þáttur G.G.).
12.00 Dagskráin. Tónleikar.
Tilkynningar.
12.25 Fréttir og veðurfregnir.
Tilkynningar.
13.00 A frivaktinni. Margrét
Guðmundsdóttir kynnir
óskalög sjómanna.
14.30 Siðdegissagan: „Dyr
standa opnar” eftir Jökul
JakobssonHöfundur les (7).
15.00 Miðdegistónleikar: Zino
Francescatti og Fil-
harmoniusveitin i New York
leika Serenötu fyrir fiðlu,
strengjasveit, hörpu og
ásláttarhljóðfæri eftir Leon-
ard Bernstein, höfundur stj.
Leonard Pennario og
Sinfóniuhljómsveitin i Pitts-
burg leika Pianókonsert i F
dúr eftir George Gershwin,
William Steinberg stj.
16.00 Fréttir. Tilkynningar.
16.15 Veðurfregnir.
16.20 Popphornið.
16.45 Barnatimi: Agústa
Björnsdóttir stjórnar Með
henni lesa Knútur R.
Magnússon og Sigriður
Ámundadóttir efni úr bók-
um i þýðingu Freysteins
Gunnarssonar.
17.30 Framburöarkennsla i
ensku.
17.40 Tónleikar. Tilkynningar.
18.30 Fréttir. 18.45 Veður-
fregnir. 18.55 Tilkynningar.
19.00 Veðurspá. Daglegt mál.
Helgi J. Halldórsson cand.
mag. flytur þáttinn.
19.10 Bókaspjall og mynd-
listarþátturinn i skimunni.
Umsjónarmenn: Sigurður
A. Magnússon og Gylfi
Gislason. Þættirnir eru
steyptir saman i eina heild
að þessu sinni og fjalla um
Ragnar Jónsson i Smára.
20.15 „Gullna hliðið”, tónlist
eftir Pál isólfsson við sjón-
leik Daviðs Stefánssonar frá
Fagraskógi. Sinfóniuhljóm-
sveit islands leikur, Páll P.
Pálsson stjórnar.
20.40 Leikrit: „Andlát móður
frúarinnar” eftir Georges
Feydeau. Þýðandi: Úlfur
Hjörvar. Leikstjóri: Helgi
• Skúlason. Persónur og leik-
endur: Yvonne: Helga
Bachmann. Lucien: Þor-
steinn Gunnarsson. Anette:
Þórunn Magnea Magnús-
dóttir. Joseph: Árni
Tryggvason.
21.40 Strengjakvartett i d-moll
(K-421) eftir Mozart.
Smetana kvartettinn leikur.
22.00 Fréttir.
22.15 Veðurfregnir. Morðbréf
Margeirs K. Laxdals, —
sjötti hluti.Saga eftir Hrafn
Gunnfaugsson i útvarpsgerð
höfundar. Flytjendur: með
höfundi: Rúrik Haraldsson,
Örn Þorláksson og Lárus
Óskarsson.
22.40 Manstu eftir þessu?Tón-
listarþáttur i umsjá Guð-
mundar Jónssonar pianó-
leikara.
23.25 Fréttir i stuttu máli.
Dagskrárlok.
Auglýsið í
Tímanum