Tíminn - 05.09.1974, Page 9

8
TÍMINN
Fimmtudagur 5. september 1974.
Fimmtudagur 5. september 1974.
TÍMINN
9
Hættunni boðið heim III
YNGSTU
BORGAR
I NYJU
HVERFUN
Skrif og myndir:
Baldur & Róbert

Þarna voru þau aö leika sér I leöjunni hjá steypukrananum. Dúfnakofinn er hinum megin viö kranann.
Og svo er nú hann þessi, sem þarf nánari athugunar viö
mikið um stórar og þungar vinnu-
vélar, og við höfum vitað til þess
oftar en þetta, að þau hafa reynt
að setja þær af stað, sem stundum
hefur heppnazt.
Þetta er ekki af þvi að sviss-
lykillinn hafi verið skilinn eftir i.
Þau eru ekki ýkja gömul börnin,
þegar þau gera sér grein, fyrir,
hvernig hægt er að nota vir eða
nagla til slikra hluta. Við skulum
gjarnan hugsa þessa hugsun til
enda, þótt við skrifum ekki lengra
að sinni....
Krakkarnir kringum
menn aö störfum
Leiksvæði barnanna i Breið-
holti er lika á þann veg, að full
ástæða er til að taka það mál til
nánari athugunar. Okkur hraus
hugur við að sjá samsetninginn,
sem sést á einni myndinni, inni á
vinnusvæði steyputromlu og
krana. Þar voru krakkarnir búnir
að leggja bilavegi sina öðrum
megin og byggja kofa hinum
megin.
Og það er alls staðar verið aö
grafa. Grunnar og skurðir út um
allt. -
En það dettur engum i hug að
merka þetta, hvað þá girða það
af. Það er rétt eins og menn geri
sér ekki ljóst, að börn og ung-
lingar séu á næsta leiti. Hvar i
ósköpunum skyldu starfsmennir-
nir við þessar framkvæmdir hafa
augun? Fuðrulegt, aö þeir skuli
ekki hnjóta um krakkasverminn,
sem sifellt er i kringum þá,
meöan þeir eru að störfum.
Þeir skyldu þó ekki halda, að
krakkarnir fari hvert til sins
heima um leið og þeir leggja
niður vinnu?
Það er hætt við þvi, að svo sé
ekki. Þá fyrst verði skemmtilegt
að leggja vettvanginn undir sig,
þegar karlarnir eru ekki lengur
til að skipta sér af þeim — skyldi
maður halda.
— Þaö bjargar einhverju
i þessu vandræðaástandi/
sem ríkir í nýju
hverfunum/ að það eru
ekki komnar neinar
sjoppur þangað ennþá.
Meðan þær eru ekki fyrir
hendi/ eru minni mögu-
leikar á því en ella, að
krakkar séu að hangsa úti
fram cftir öllum kvöldum.
Nóg um það samt.
Aö þessu sinni eru þaö hverfin,
sem eru i byggingu, sem viö
ræöum um i sambandi viö öryggi
barna og unglinga. Viö skulum
viöurkenna þaö, aö viö höfum
ekki skoöaö þessi mái alveg niöur
i kjölinn. Viö áttum aö visu fróö-
legt samtai við Einar Asgrims-
son, varöstjóra hjá lögreglunni,
sem hefur aösetur sitt I Arbæjar-
hverfi, en annast eftirlit meö
Breiðholtinu lika. Viö fórum líka
um svæðiö, sérstaklega þaö, sem
er I byggingu og sáum margt. Þaö
er æriö margt, sem benda mætti
á, og þarf úrbóta viö.
Úrtölusöngur í viðkvæmu
vandamáli
En afsakanirnar eru svo sem
alltaf lika fyrir hendi. Þetta
stendur allt til bóta, þetta er I
skipulagningu, það er veriö að
vinna að þessu, svona hljómar úr-
tölusöngurinn.
En sannleikurinn er bara sá, aö
yfirleitt er hér um hreint og
ómengað framtaksleysi að ræða,
stundum blandað peningaleysi.
En það gera sér allir ljóst innst
inni, að úrbóta er þörf — eða
myndu gera það ef þeir stæðu
andspænis slysi af völdum þessa.
Setja vinnuvélar i gang um
helgar
En það er svo sem margt fleira
en húsin, sem þarna eru i
byggingu, sem börnunum stafar
hætta af. Þeir sögðu okkur frá
þvi, lögreglumennirnir, sem
þarna eru á vakt, og við skulum
taka vel eftir þvi.sem þeir hafa að
segja:
— Eitt það allra versta, sem við
lendum i þarna efra, er að taka
vinnuvélarnar af krökkunum.
Það hefur komið fyrir i a.m.k.
tveim tilfellum, að gengið var
þannig frá stórum traktor fyrir
helgi við Iþróttasvæðið þarna i
Breiðholti, að krakkar voru að
ólmast á traktornum, þegar við
komum að. Þarna á svæöinu er
Vaðið um allt i tómum
byggingum
Og nú er fariö að rigna ofan i
skurðina og grunnanna. Það eru
ekki dælur i þeim öllum — og þó
að það séu dælur i þeim, koma
þær ekki i veg fyrir, að vatn geti
ekki einhvern tima sólarhringsins
safnazt fyrir I þá. Þær eru ein-
ungis til að gera verkamönnunum
auðveldara fyrir yfir vinnu-
timann.
Ekki er nú veriö aö gera blessuöum börnunum öröugra fyrir aö komast upp á piankana!
n H : ■ m ml
i n
Takiö eftir svölunum uppi á sjöundu hæö!
Vaxtarbroddur borgarinnar, Skóga- og Seljahverfi i Breiöholti, Þaö liöur ekki á löngu þangaö til fariö veröur aö flytja i fyrstu húsin.
Það er óþarfi að endurtaka það,
sem áður var sagt um merkingar
og giröingar hjá þessum bökkum,
skurðum og grunnum.
Og þá erum við komin að
húsunum, sem eru i byggingu.
Þar er i mörg horn að lita.
Það er i afskaplega fáum til-
fellum hugsað um það að loka
þessum byggingum, meðan þær
eru I smiðum. Það er eiginlega
ekki fyrr en einhver verðmæti
eru komin inn i húsin, að farið er
að loka þeim. Fram að þeim tima
getur hver sem er vaðið þar um
allt.
Og þó að verið sé að skella
hengilási fyrir hurðir á neðstu
hæðum eru iðulega uppslættir
utan á húsum, stundum jafnvel
með finustu stigum til að prila i
Við/ sem þessar greinar
höfum unnið fyrir Tímann/
tökum fúslega við öllum
ábendingum lesenda
blaðsins/ og munum koma
þeim rétta boðleið. Við
gerum okkur fyllilega
grein fyrir þvi/ að við
komumst ekki til þess að
sjá allt/ sem betur mætti
fara, þessvegna tökum við
þakksamlega við ábend-
ingum. Við viljum einnig
minna á, að þessi mál
heyra undir embætti
gatnamálastjórans f
Reykjavik og tekur skrif-
stofa hans að sjálfsögðu
við ábendingum í þessum
efnum.
Það skiptir mestu máli, að
úrbót fáist í þessum efn-
um. Við efumst ekki um,
að það er einlægur vilji
allra Reykvíkinga, að
frjáls og örugg æska
Reykjavíkur geti farið
óhult ferða sinna á höfuð-
borgarsvæðinu.
Myndin verður aldrei
máluð nógu dökk
Það er óhugnanlegt að sjá i
sumum þessum galopnu húsum,
sem gnæfa margar hæðir upp i
loftið, óvarðar svalir á öllum
hæðum, þar sem hversu litill
naggur sem er getur i gáleysi
hlaupið fram af.
Það er lika glæfralega svign-
andi plankar uppi á sumum upp-
sláttunum, sem að visu freista
ekki okkar fullorðnu til að hossa
okkur á, en þarna uppi i Breið-
holtinu eru þúsundir hugmynda-
rikra svellkaldra smápolla....
Þessi mynd verður naumast
nokkurn timann máluð nógu
dökk. Að minnsta kosti finnst
þeim, sem fengið hafa að kenna á
afleiðingum þess, sem hér hefur
verið lýst, það naumast.
Af hverju skyldum við þá ekki
taka þessi mál alvarlega og gera
útbætur, i stað þess að yppta
öxlum og hugsa sem svo, að þetta
sé nú kannski ekki svo alvarlegt
— þangað til eitthvað það kemur
fyrir, sem nistir hjörtu okkar
allra i samúð með þeim, sem
fyrir óhappinu veröur?
Þetta er nógu fróöleg mynd. Þaöheföi veri fróölegra aö hafa bakkann aö baki strákanna meö.
Dælan á barmi grunni stórhýssisins viröist gefa þaö til kynna, aö einhver skilningur sé á þvi aö vatn
getisafnaztIgrunninn,og jafnveloröiötilóþæginda!
Hvaö I ósköpunum skyldi nú þetta vera?