Mánudagsblaðið - 07.06.1965, Blaðsíða 3

£
Mántidagsblaðið
Mánudagur 7. júní 1964
BlaÁ Jynr a/la
Ritstjóri og ábyrgðarmaður: Agnar Bogason.
Kemur út á mánudögum. Verð kr. 8,00 í lausasölu. Áskrifenda-
gjald kr. 325,00. Sími ritstjómar: 13496 og 13975.
Auglýsingasími 13496. — Prentsmiðja Þjóðviljans.
FerSahandbókin í
nýrrí útgáfu
Ferðahandbókin, 4. útgáfa,
er nýkomin í bókabúðir. Bókin
er aukin mjög og endurbætt og
er í henni að finna fjölda ný-
mæla, enda er bókin sjálf 24
blaðsíðum stærri en í fyrra. Þá
er til viðbótar að lelja 16 síðna
fylgirit, þannig að alls er
stækkun bókarinnar 40 síður.
Bókinni fylgir einnig nýtt
SHELL-vegakort, sem einmitt
er að koma á markað þessa
dagana. Gætir einnig margra
nýjunga á vegakortinu. Ferða-
handbókin, fylgiritið Gönguleið
ir og hið nýja Shell-kort eru í
haganlega gerðri, tveggja hólfa
plastmöppu, sem ferðafólk get
ur auðveldlega notað til þess
að geyma ýmis fleiri gögn í.
Mörg nýmæli eru í bókinni,
svo sem áður getur og yrði of
langt mál upp að telja, ef allt
yrði rakið. Nefna má t.d. leið-
arlýsingu eftir Gísla Guðmunds
son, sem nefnist Leiðir um
Austurland. Lýsir Gísli þar leið
um allt frá Jökulsá á Fjöllum
til Jökulsár á Breiðamerkur-
sandi. Fyrir er í bókinni leið-
arlýsing eftir sama höfund og
tekur hún yfir Mýrar, Snæfells
nes, Dali og Vestfirði. Fylgja
þessum lýsingum sérkort af
Vestur- og Austurlandi, þar
sem vegir eru sýndir og erfið-
ustu vegamót afmörkuð og þau
jafnframt sýnd á sérkortum.
Öll eru þessi sérkort ný, þeim
hefur verið breytt með tilliti
til fenginnar reynslu.
Fylgiritið, sem nú er með
bókinni, nefnist GÖNGULEIÐ-
IR og er samið af Sigurjóni
Rist. Fylgiritið er 16 síður og
skiptist í lýsingar á gönguleið-
um í öllum landshlutum. Er
þar að sjálfsögðu stiklað á
stóru, ferðafólki gefnar þýðing
armestu leiðbeiningar varðandi
val gönguleiða. Mun þeim er
hyggja á göngur án efa mik-
ill fengur i leiðsögn Sigurjóns.
Kaflanum Bifreiðp 1' ðú á Mið-
hálendinu, sem einnig er eftir
Sigurjón Rist, hefur höfundur
gjörbylt og endurskoðað frá
rótum, sökum hinna mikiu
breytinga, sem átt hafa sér
stað í samgöngumálum hálend-
isins, og þeirrar reynslu sem
fengizt hefur í notkun þessar-
ar lýsingar á undanförnum ár-
um. Kaflanum fylgir nýtt Mið-
hálendiskort og er það prentað
í tveimur litum. Gerir litaskipt-
ingin það kleift að flokka bif-
reiðaslóðirnar eftir gæðum og
auðveldar það notkun kortsins.
Hið almenna vegakort frá
SHELL, sem fylgir bókinni er
nú merkt bókstöfum lárétt, en
tölustöfum lóðrétt. Eru þær
merkingar notaðar víða í ferða
handbókinni til þess að auð-
velda fólki leit á kostinu.
I Ferðahandbókinni er auk
þess, sem á undan er talið, að
finna fjölmargar upplýsingar,
sem koma fólki að gagni, hvort
heldur sem það er að undirbúa
ferðalag eða er á ferðalagi,
enda er kjörorð útgefenda:
Farið með svarið í ferðalagið.
I bókinni eru t.d. aðvörunar-
orð frá lögreglunni, Bifreiða-
eftirlitinu og Slysavarnafélag-
inu. Sýnd er hin nýja aðferð
við lífgun úr dauðadái, listi er
yfir sundlaugar, gömul hús,
byggða- og minjasöfn, skrá yf-
ir sæluhús, reglur um hrein-
dýraveiðar og friðun fugla.
Listi yfir alla islenzka fugla,
sérstaklega ætlaður þeim sem
stunda hina vinsælu íþrótt
fuglathuganir. Veiðimenn
finna ýmislegt við sitt hæfi,
svo sem minnislista veiðimanns
ins og ítarlegan kafla um lax-
og silungsveiði eftir Þór Guð-
jónsson, veiðimálastjóra. Segir
veiðimálastjóri frá því mark-
verðasta er varðar veiðimál og
tþlur jafnframt upp helztu
veiðiárnar og veiðivötnin og
greinir frá eigendum og leigu-
tökum. Finna má í bókinni upp
lýsingar um sjóstangaveiði,
vegalengda.töflur, hæðir fjall-
vega, ljósatíma ökutækja um-
dæmisstafi bifreiða, upplýsing-
ar um Félag ísl. bifreiðaeig-
enda, áætlanir langferðabif-
reiða, flugvéla, skipa og póst-
Framhald á 5. síðu.
Kakali skrífar:
S ö * in* ft « N
Mánudagsblaðið vantar sölubörn, sem búa
í úthverfunum.
Blaðið verður sent til þeirra sem óska.
M&NUDAGSBLAÐIÐ
- Sími 13975 - 13496.
I hreinskilni sagt
Alferð með Grrllfossi — Þakkað fyrir sig og gagnrýnt — Lipur þjónusta
- „Eat, drink and be merry“ — Samkeppnin eykst — Uppástungur —
Nú er sá tími kominn tað
allir ewi að ferðast. Sumir
fljúga tfl útlanda, aðrir ferð
ast um landið á bílum eða
bara á puttunum, sumár
ganga og enn aðrir fara \k
hjóli eða hestum.
Kakali brá sér hinsvegar’
fyi-ir skömmu til úttlands-
ins“ með hinum ágæta far-
kosti Gullfossi. Fór hann
fram og til baka, eins og
fara ber, bjó um borð, drakk
og át um borð, skemmti sér
eftir föngum, um borð.
Um allan heim nú er hafin
mikil samkeppni milli hinna
ýmsu fyrirtækja, sem sjá al
menningi fyrir ferðum. Skipa
félög, flugfélög, öll félög,
sem að einhverju leyti
starfa að ferðamálum bítast
nú um hylli þeirra, sem eru
að fara í sumarfrí, auglýsa
hin beztu kjör, allskyns
greiðslukerfi i sambandi við
langar ferðir innanlands og
utan.
Gullfoss er, þrátt fyrir
allt, sem um skipið hefur
verið ritað, sannarlega flagg
skip íslenzka flotans. Ekki
vegna þess, að hann er
stærsta farþegaskipið, né
heldur vegna þess, að hann
er í eigu „óskabams þjóðar-
innar“, heldur vegna hins,
að Gullfoss er nú sá farkost
ur okkar, sem mest gerir fyr
ir farþega sína, hlynnir að
og gefur einhverja beztu
þjónustu sem völ er á á
skipi undir íslenzku flaggi.
Gullfoss hefur, eins og
svo mörg önnur „fyrirtæki"
verið í öldudal, orðið bitbein
almennings fyrir ýmsar sak-
ir. Fyrst, þegar skipið kom,
fannst enginn galli við það,
farkosturinn var glæsilegur
að allra dómi, þjónustan
með afbrigðum. Satt bezt
sagt, þá var þetta á þeim
tíma alveg rétt. Þegar Gull-
foss kom fyrst gerði félagið
og áhöfnin allt í sínu valdi
til að allir yrðu ánægðir.
En, eins og önnur mann-
leg fyrirtæki, komst Gullfo‘,s
í öldudal. Þjónustan, sem er
sú hlið, sem snýri að ffer-
þegum, versnaði, ódrættir
réðust til þjónustustarfa,
drykkjuskapur varð of áber
andi hjá einstökum starfs-
mönnum, jafnvel yfirmönn-
um -— ekki dekkoffiserum
— slegið var slöku við ýmsa
sjálfsagða þætti sem sneru
að farþegum. Leit svo út um
tíma, að Drotningin myndi
hreppa allt hið betra fólk,
þótt þjónusta hjá dönskum
hafi aldrei þótt sérstæð á
skipum í Islandssiglingum.
Nú er gjörbreytt um í
Gullfossi. Gullfoss er orðið
fljótandi veitinga- og gisti-
hús, býður upp á fyrsta fl.
þjónustu og aðbúnað. Vitan
lega má finna að ýmsu, og
þessi grein er ekki til þess
eins skrifuð að hæla skipinu,
heldur til þess að segja
sannleikann, eins og hann
kemur ferðamanninum um
borð fyrir augu.
Idag er þjónustulið, und
ir stjórn Guðmundar bryta,
þriflegt, fljótt og alúðlegt i
framkomu. Þernur, sem
þjóna á herbergjum hjálpa
farþegum í hvívetna, þarf
ekki annað en styðja á
bjöllu. Þær sitja jafnvel yf-
ir sjóveikum, baða höfuð
þeirra, sem mest þjást, sinna
öllum köllum og er það ekki
lítið verk þegar skipið er
fullt. I matsal gegnir sama
máli. Nú eru þjónar á hverj
um fingri, liprir, kurteisir
og skjótir að sinna gestum.
Ber öllum farþegum saman
um, að aldrei hafi verið
betri þjónusta en nú, og
hafa margir þeirra ferðast
með skipinu oft síðustu
fimmtán árin.
Af áhöfninni kynnast far-
þegar mest Kristjáni skip-
stjóra Aðalsteinssyni, en
hann verður samkvæmt
stöðu sinni að umgangast
farþega á matmálstímum,
enda er slíkt venjulega
skylda yfirmanna á farþega
skipum. Kristján er vissu-
lega réttur maður á þessum
stað. Hann er hressilegur í
bragði, sjómaður með ára-
tuga reynslu, orðheppinn,
laus við sýndarmennsku,
glaður og reyfur í fram-
göngu. Kristján er sannar-
lega skipi sínu og stöðu til
sóma, og má félagið teljast
heppið með að hafa slíkan
mann í þjónustu sinni, því
vissulega hlýtur stundum að
vera erfitt — þreytandi —
að sinna og svara hinum fár
ánlegustu spurningum og at-
hugasemdum, sem velta upp
úr farþegum. Hafa svo offi-
serar hans ag aðrir tjáð mér
að hann sé hinn ágætasti
skipstjórnarmaðu r enda vin-
sæll af áhöfninni. Stýrimenn
irnir Haukur, Guðmundur og
Finnbogi eru allt valinkunn-
ir yfirmenn í kaupskipaflot-
anum.
Fyrir þá, sem ekki þurfa
að þeytast um of milli landa
er Gullfoss ferðin bæði á-
nægjuleg og hvílandi. Til-
breytingarleysið er að vísu
fyrir hendi, en undir sam-
farþegum komið hvernig það
er bætt upp. Barinn er vin-
sæll samkomustaður til
rabbs yfir glasi af góðu vini.
Reykingasalurinn upplagður
ef menn vilja slá í slag, tefla
eða dunda eitthvað smáveg-
is. Sóldekkið er vinsælt í
vissu veðri, fólk mókir í sól
inni, bíður eftir að verða
brúnt og beinlínis svelgir í
í sig öil þau vítamín, sem
sólbaði eru samfara.
t
En þótt svo margt megi
utn Gullfoss segja, sem hér
hefur verið gert, þá má
benda á ýmislegt sem betur
má fara, ekki sízt nú þegar
vitað er að bráðlega verður
skipið að keppa við Krón-
prins Friðrik, þar sem Olav
er að „velta“ úr samkeppn-
inni.
Það er nauðsyn þess, að
hátalari sé í hverjum klefa
í sambandi við tvær eða
þrjár útvarpsstöðvar úr loft
skeytastöðinni. Það er ekki
nóg, að hlusta eftir fréttum
eða músík innan um skvaldr
ið í Reyksalnum eða á barn-
um. Fólk vill gjarna geta
hlustað á þessa hluti í her-
bergjum sínum.
Það er of snemmt að loka
salarkynnum skipsins klukk-
a,n 11.30 að kveldi. Þetta er
skemmtiferð farþega, ekki
vinnudagur framundan, og
salirnir eru til þess gerðir
að þar skemmti hópar sér
frekar en I klefum. Benda
má á að sama máli skiptir
um salinn.
Einhver næturþjónusta
verður að vera um borð
hvað t.d. brauð snertir.
Kvöldverður er etinn um 7
ieytið og margir vilja gjarna
fá bita seinna um kvöidið,
en það er ekki hægt.
Ófært er með öllu að
hleypa snaróðum Færeying-
um um borð á 1. pláss, svo
drukknum, að jæir voru þeg-
ar teknir að æla áður en
sleppt var. Gildir þetta ekki
aðeins um Færeyinga, held-
ur alla aðra hópa, sem
svona haga sér. Farþegum
varð ekki svefnsamt fyrir
sönglinu í þessum frændmn
okkar, stappi, þvælu og háv-
aða almennt. Gekk svo
langt, að skipstjórinn varð
að banna að opna barinn svo
allt yrði ekki vitlaust. Sjá
allir, að félaginu er ómögu-
legt að afsaka slíkt fyrir-
komulag og engin leið fyrir
áhöfnina að standa í að
sljákka í farþegum. Þá er og
augljóst, að fairþegi á fyrsta
plássi, sem greiðir fullt
gjald fyrir þá þjónustu og
salarkynni, vínstúkuafnot og
annað á heimtingu á þessu.
Óróaseggir og leiðindafólk
eyðileggja alltaf slíkt.
Þá verður þjónustulið að
gæta þess, að farþegair af t.
d. 2. farrými .sæki ekki að
staðaldri fyrsta farrými,
guði á giugga eða verði sér
úti um pláss þar öðrum til
óþæginda. Þetta jafngildir
reglunni, að sá, sem kaupiir
altnenn sæti, má ekki setjast
í stúku. — Það er allt-
af leiðindafrekja, þegar
fólkið kaupir 2. fariýmis
miða, en er svo að sniglast
fyrir þeim, sem kaupa sér 1-
farrými. Ber þjónustufólki
að útiloka slíkt, enda alls
staðar gert.
Gullfoss er það þægilegt
skip, og þjónusta við far-
þegann nú þegar svo góð,
að þessi smávægilegu atriði
sem hér er bent á, eru auð-
leyst. Islendingar vilja helzt
ferðazt með eigin skipum,
en auðvitað verða þau skip
að láta í té alla þá þjónustu,
sem unnt er. Það er þægilegt
og skemmtilegt að ferðast
um Atlantshafið, heilbrigt
loft sól og sumar, og, yfir-
leitt, veðursæld á sjó.
Það er visusiega sjálfsagt
að óska félaginu til ham-
ingju með skipið, þótt 15 ára
sé, ekki sízt fyrir það, að
öll áhersla, að bezt verð-
ur séð, er nú Iögð á þjón-
ustu við farþega. Og hvaða
fslendingur er ekki feginn
Jvessa dagana, að komast
burtu í nokkra daga um
borð í Gullfoss —burtu frá
rukkurum, sima, Gjald-
heimtu og öðrum þeim plág-
um, sem gera manni lífið
grátt í hinu daglega striti?
KAKALI vill nota þetta
tækifæri og þakka ferðina,
hvíldina, skemmtunina og
kynninguna við skipstjóra,
þjónustufólk og áhöfn —
jafnvel þótt, dá.lítil gagnrýni
fylgi.