Mánudagsblaðið - 07.02.1966, Qupperneq 6

ÚR EINU
1ANNAÐ
Hrútspungar á dönsku — Stúlkan vel klædda —
Skyndisölur og álagning — Ðtigangshross og Dýra-
verndunarfélagið — SAM sigraði — Músiksnobb.
Fyrir nobkrum árum lentu þeir í kokkteilpartíí saman Páll
Isólfsson, Halldór Kiljan, Jón Sigurðsson frá Kaldaðamesi
og enn fleiri þekktir borgarar. Var veizlan í danska sendi-
ráðinu, en ambassador Dana var þá frú Bodil Begtrup,
eém hér átti fjölda vina. Eftir að síðdegisboðið var búið,
fóru ofantaldir menn og nokkrir fleiri gestir heim til Dr.
Páls, en þar var reiddur fram kaldur matur, einskonar
í>orramatur. Meðal rétta voru hrútspungar, og þótti frú
Begtrup þeir mjög bragðgóðir, eins og þeir eru, og vildi
gjarna vita heiti þeirra. Karlmennirnir, Kiljan og Jón Sig-
urðsson afsökuðu, roðnuðu dálítið, en ekki vildu þeir þýða
heiti réttarins fyrir frúna. Mitt í þessum vandræðum gall
í dr. Páli:
„Frú Begtrup, det er hvad vi her i Island kalder app-
elsin d’amour.“
Einn af þekktari tannlæknum hér í borg var kvennagull
mikið á sokkabandsárum sínum. Skipti hann nær jafn oft
um stúlku og aðrir um sokka. Eitt sinn, eftir að fegurðar-
samkeppnir urðu almennar, lenti hann með stúlku, sem
unnið hafði í slíkri keþpni og var nú orðin model og gekk
mjög glæsilega klædd. Eitt sinn er þau sátu saman á veit-
ingahúsi, hallaði stúlkan sér að honum og sagði: „Ég er
alveg viss um að þú ert bara meðmér af því ég er í svona
glæsilegum fötum. Heldurðu, að þú misstir ekki áhugann,
ef ég væri allslaus?“
Tannlæknirinn glotti sínu háðskasta, en sagði svo:
„Prufaðu mig.“
Eins og við spáðum eru nú útsölur í fullum gangi,
skyndisölur og allskyns sölur og fer sumt af vamingnum,
aðallega kvenföt, á innkaupsverði eða lægra. Sparikjólar
fara sumir með allt að 60 prósent afslætti. Þetta er ekki
tízkuatriði, þvi kjólarnir eru ekki úr móð, heldur sýnir
hve smánarlega þessar verzlanir leggja á varninginn.
Þetta er m.a. orsökin til þess, að allur almeningur kýs að
gera innkaup ytra, en skipta ekki við þéssa ræningja hér.
Þama ættu að vera verkefni fyrir einhverja af þeim eft-
irlitsnefndum, sem starfa í landinu.
Það er undarlegt, að Dýraverndarfélagið eða einhver/álíka
stofnun skuli ekki fara í eftirlitsferð um nágrenni Reykja-
víkur og skoða hross þau sem enn eru á útigangi. Hross
þessi skipta tugum og mörg orðin holdlaus. Reykvískir
eigendur munu að flestum þeirra og undarlegt, að þessir
„sports“-menn skuli ekki hlú betur að skepnum þessum en
raun ber vitni um. Til skamms vom t.d. tveir hestar á
rótbitnu og harðfrosnu landi, kölluðu „Vogalandi" nálægt
Fitjakotslandi, en ekki í því. Hagi er enginn og skjól ekki
neitt. Enn fleiri hross eru viðar á útigangi, sum heldur
illa farin. Ætla mætti að dýravinafélög sæju þar hlut-
verk sitt, en svo virðist þó ekki.
Morgunblaðsritstjórnin er nú orðin svo limhlaupa vpgpa
Sigurðar A. Magnússonar, að hinar umdeildu „Rabb“ in
ar hans í Lesbókinni hafa nú verið færðar í hendur blaða-
manna, sem rita rabbið sína vikuna hver. Ef allir blaða-
mennirnir taka þátt í þessari skiptingu, kemst SAM ekki
að nema ca. 14. hverja viku. Hafa Mblmenn beðið hið
mesta afhroð í höndUm SAMs og oft orðið að eyða bæði
Staksteinum, leiðara og jafnvel Reykjavíkurpistlum í að
svara Sigurði.
títvarpsmenn, sem hingað hafa komið, hafa einhvern
veginn náð í dagskrá útvarpsins okkar, einkum og sér í
lagi val tónlistar morgunútvarpsins. Segjast þeir aldrei
hafa vitað til þess að plebeiskt snobb fyrir list, sem þjóð-
inni var með nær öllu ókunn fyrir 30 árum, hafi brotizt
jafn ofsalega fram eins og hjá þeim , sem velja þessa
„klassísku" músik. Ráðamestir eru vitanlega þessi fjöldi
heimsfrægra söngvara og hljómlistarmanna, sem við höf-
um á að skipa, en það þótti einu sinni tilgangur þessarar
ríkiseinokunar að fara eftir vilja almennings, ,en ekki eft-
ir duttlungum sjálfskipaðra „leiðsögumanna". Þeir, sem
ekki geta rakað sig án undirleiks Bachs eða Beethovens
verða bara að kaupa sér plötur og spilara. Þeir þurfa ekki
að standa í vegi fyrir ósk alþjóðar, sem vill létta músik
allan morguninn, eitthvað til að vekja það og hressa.
Sjónvarpið
Sunnudagur
1300 Chapel of the Air
1330 Grolf
1430 This Is the Life
1500 Ted Mack Show
1530 Football
1630 Months of Mars
1700 G. E. College Bowl
1730 The Big Picture
1800 Disney
1900 News
1915 Social Security
1930 Bonanza
2030 Sunday Special
2130 Ed Sullivan
2230 News
2245 „Atomic Kid“. Mickey
Rooey.
Mánudagur
1700 Robin Hood
1730 To Tell the Truth
1800 King Family
1830 Shotgun Slade
1900 News
1930 My Favorite Martian
2000 Survival
2030 Danny Kaye *
2130 Riverboat
2230 News
2245 The Tonight Show
Þriðjudagur
1700 „The Fabulous Dorseys“
Dorseybræður, Paul White-
man, Harry James o. fl.
1830 M-Squad -
1900 News
1930 Andy Griffith
2000 Red Skelton
2100 Assignment Underwater
2130 Combat
Gestur Rocky Marciano
fyrrverandi heimsmeistari
í hnefaleik.
2230 News
2245 Lawrence Welk
Miðvikudagur
1700 High Road to Danger
1730 F. D: Roosevelt
1800 Shindig
1900 News
1930 Dick Van Dyke
2000 I’ve Got a Secret
2030 Hollywood Palace
2130 Voyage to the Bottom of
the Sea
2230 News
2245 „It Should’n Happen to a
Dog“. CaVole Landjs. Allan
Joslyn.
Fimmtudagur
1700 Sjá sunnudagur kl. 11
1830 Beverly Hillbillies
1900 News
1930 Ben Casey
2030 The Greatest Show on
Earth
2130 Bell Telephone Hour.
Ginger Rogers, Ella Fitz-
gerald, Roberta Peters.
2230 News
2245 Sjá þriðjudagur kl. 5.
Föstudagur
1700 Dobie Gillis
1730 Language in Action
1800 The Third Man
1830 Fractured Flickers
1900 News
1930 Jimmy Dean
2030 Rawhide
2130 Wrestling
2230 News
2245 „Hotel for Women". Ann
Sothern, Linda Darnell,
Lynn Bari, Elsa Maxwell.
Laugardagur
1000 Kiddies’ Corner
1200 Magic Room
1230 Frontiers of Knowledge
1330 Jalopy Races
1400 Where the Action Is
1430 Sports
1700 Current Events
1730 Bridge
1800 Salute to the States
'l830 High Country Safari
1855 Chaplain’s Corner
1900 News
1915 Telenews
1930 Perry Mason
2030 12 Ó’Clock High
2130 Gunsmoke
. Gestur Jean Arthur.
2230 News
2245 „Lifeboat”. Tallulah Bank-
head, William Bendix,
John Hodiak.
Blaðið tekur enga
ábyrgð á dagskrár*
breytingum.
Mánudagur 7. febrúar 1669
Úr höfuiborg
ólyktarinnar
Athugasemd
frá Læknafé-
lagiRvíkur
Vegna greinarinnar „Læknum
bannað að „síma inn“ lyfseðla“,
sem birtist í Mánudagsblaðinu
31. f.m. óskar L.R. að taka
fram eftirfarandi:
í greininni er mjög villandi
frásögn af fundi í félaginu, þar
sem lyfsölulögin voru meðal
annars til umræðu. Að sjálf-
sögðu eru fundarumræður al-
gert innanfélagsmál og er því
ekki hægt að fara nánar út í
þá sálma hér, en félagið harm-
ar það, ef einhver læknir hefur
veitt blaðinu upplýsingar sem
gefið gætu tilefni til slíkra
skrifa. Ennfremur skal á það
bent að greinarhöfundur ruglar
saman þýðingarmiklum atrið-
um eins og lyfsölulögum, sem
samþykkt voru á Alþingi 1963,
og reglugerð, sem hefur ekki
ennþá séð dagsins Ijós.
Sölubörn
sem vilja
selja Mánu-
dagsblaðið i
úthverfum
*<«■* ««'m wmw
geta fengið
það sent
heim
Eins og lesendum er kunn-
ugt þá hefur hér í blaðinu oft
verið kvartað yfir þeirri ein-
dæma „peningalykt", sem pest-
ar allan höfuðstaðinn og sífellt
færist í aukana. Fjölmargir
hafa rætt þetta mál við okkur,
enda geta borgaryfii-völdin vart
afsakað þennan viðbjóð öllu
lengur né látið þá menn sem
að þessu standa komast upp
með þvílíka óvirðingu í garð
höfuðborgarinnar. En jafnvel
borgaryfirvöldin eða verkstjór-
ar þeirra skirrast ekki við að
klína skarna á túnblettina til
að ríða hnút á ósómann, sem
fyrir er.
Árið 1907 virðist hafa verið
álíka fýluár og síðari árin hér
en þá voru menn þó lausir við
þetta á vetrum. Birtum við hér
bréf og endurprentun bréfrit-
ara úr „Öldinni okkar“ sem
gjarna lýsir hug bæjarbúa í þá
daga.
Bændur
ogbúvélur
Framhald af 1. síðu.
ef þau fyrirtæki, sem bændum
selja slikan vélakost, létu fylgja
reglur um viðhald þeirra og við
gerðir. Það er nefnilega að
verða nokkuð ískyggilegt, hve
dýr vélakostur er á ýmsum bæj
um og oftar en ekki keypt nýtt
upp á styrki og meðgjöf, þegar
ekki er um annað en hreinasta
hirðuleysi að ræða. Þá þyrfti
sjaldnar að endumýja véla-
kostinn.
Hr. ritstjóri, þegar ég kom út
í morgun og fann hina ilmandi
peningalykt er dreifði sér yfir
borgina, datt mér í hug grein-
arkorn eitt, er ég rak augun
í eitt sinn, er ég fletti „Öld-
inni okkar“. Þó um hálf öld sé
liðin síðan, mætti ef til vill
birta þetta greinarkorn þeim
til athugunar er með máí þessi
fara, ef vera skyldi að það ýtti
undir einhverja úrlausn frá
þeirra hendi.
Og læt ég greinina fylgja hér
á eftir.
18. marz, 1907.
Oft hefur heilbrigðisnefndinni
látið vel að sjá um þrifnað
bæjarins. En nú er þó eins og
kóróni allt, að túnbletturinn
framan við menntaskólann, rétt
við fjölförnustu göturnar þrjár
Bankastræti, Lækjargötu og
Laufásveg, er albreiddur af
samsettum jafningi af manna-
skít og kúamykju, svo að ó-
fært má heita út úr liúsum í
hverri af þessum götum, sem
vindur stendur upp á — ekki
talsmál um að opnaður verði
gluggi í húsi áveðurs fyrir þess
um heilbrigðisnefndarilmi.
Vér erum löghlýðnir af nátt-
úru og uppeldi, en fáist ekki
nefndin til að ráða bót á þessu
tafarlaust, þá vorkennum vér
engum þeirra herra, er hér eiga
hlut að máli, þótt einhver yrði
til að taka einn þeirra eða fleiri
og nudda trýninu á honum upp
úr túninu.
„Reykjavík"
Með vinsemd
Vesturbæingur
Ráðningar Landsbankans
Það hefur nú loks gerzt að
ein virðulegasta peningastofn-
un þjóðarinnar og jafnframt sú
elzta — Landsbanki Islands —
hefur gripið til þess ráðs að
auglýsa í dagblöðum eftir starfs
fólki. Hingað til hefur bankinn
þó látið sér nægja að auglýsa
undir dulnefni, t.d. opinber
stofnun í miðbænum, en lítið
hefur verið á umsóknum að
græða, þar sem þær hafa að
sögn flestar verið frá starfs-
mönnum bankans sjálfs.
Einhvern tíma hefði slíkt
þótt saga til næsta bæjar, þeg-
ar bankarnir gátu valið það
bezta úr hópi skrifstofumanna,
og þóttist hver sá hólpinn, er
þar komst inn fyrir borð.
En tímarnir breytast og
mennimir með. Forystumenn
bankanna hafa steinrunnið í
seðlahrúgum sínum og tíma
ekki lengur að greiða starfe-
fólki mannsæmandi kaup. Af-
leiðingarnar eru þær, að þeir
eru ekki framar samkeppnis-
færir á vinnumarkaðinum, og
sæmilega dugandi fólki dettur
ekki í hug að svara auglýs-
ingum bankanna.
Og ekki nóg með það. Jafn-
vel fólk, sem starfað hefur ár-
um saman í bönkum, segir nú
upp störfum í hópum og ræður
sig til fyrirtækja sem fylgj-
ast með tímanum í launamál-
um. Þetta ætti engum að vera
betur ljóst en ráðamönnum
bankanna, en þeir láta sem þeir
sjái ekki, enda skera þeir ekki
laun i sjálfra sín við nögl.
Þeir, sem kunnugir eru banka
málurn, fullyrða, að bönkum sé
ekki síður en öðrum fyrirtækj-
um nauðsynlegt að hafa góðu
og lipru starfsfólki á að skipa.
Þeir staðhæfa að betra sé að
hafa 2 góða starfsmenn en 3—
4 lélega, og gætu því þessar
stofnanir komizt af með mun
færra en dugmeira fólk í þjón-
ustu sinni. Allur galdurinn væri
sá, að hækka launin svo að eft-
irsóknarverð gætu talizt og
velja síðan úr umsækjendum.
Ástæðan til þess, hvernig
þessum málum er komið, liggur
ekki í augum uppi. Þó er bent
á, að ýmsir æðstu menn bank-
anna, bankaráðsmenn og banka
stjórar, eru forhertir íhalds-
menn — í ópólitískri merkingu
þess orðs — margir hverjir,
hvar í flokki sem þeir standa.
Munu jafnvel þeir, sem þykjast
telja sig alþýðuleiðtoga, sízt til
lögubetri í garð vinnandi lýðs.
Þó er aumastur hlutur Seðla-
bankastjórans — Jóhannesar
5% — í þessum efnum, saman-
ber atkvæði hans i Kjaradómi.
Má mikið vera, ef sá maður
hefur ekkí þjáðst af hiksta síð-
ustu vikurnar!