Mánudagsblaðið - 22.12.1969, Síða 5

Mánudagur 22. desember 1969
Mánudagsblaðið
5
MYSTICUS:
FAKIRINN
Eg held, að það sé fátt eða ekk-
ert. sem fer eins í taugarnar á mér
og hverskonar hjátrú og hindur-
vitni. Þegar ég var unglingsstrákur
var gömul frænka mín heimagang-
á heimili foreldra minna. Og hún
var sýknt og heilagt að tala um alls
konar dularfull fyrirbæri. Hún
þóttist vera skyggn og sjá fram-
liðnu fólki bregða fyrir bæði úti
og inni. Hún trúði á alls konar
stjörnuspár og las með áfergju allt,
sem hún náði í um þau efni. Hún
var ólm í að fara á andafundi og
þóttist fá þar alls konar merkilega
vitneskju. Og síðast en ekki sízt
trúði hún á alls konar austræna
dulspeki, á spekinga, sem gætu
orðið mörg hundruð ára gamlir,
svifið um í loftinu og gert næst-
um því hvaða galdra, sem þeir
vildu. Eg varð svo leiður á þessu
sífellda rausi í kerlingunni, að ég
fékk andstyggð á öllum þesum
efnum. Eg hef aldrei síðan getað
þolað fólk, sem hefur haldið fram
eitthvað svipuðum skoðunum. Og
ég hef alltaf talið miðla, spákonur
og töframenn svikara af versta
tagi, og mér hefur verið sérlega
uppsigað við allt slíkt fólk.
Það var í vor sem leið, að ég brá
mér í skemmtiferð til Parísar. Eg
háfði aldrei á ævinni komið í þá
frægu borg og ég hlakkaði satt að
segja heilmikið til ferðarinnar. Að
vísu var sá hængur á, að ég kunni
ekki stakt orð í franskri tungu. En
ég var slarkfær í ensku, og hélt,
að það mundi duga mér- þó að sú
yrði ekki raunin á. Það er alveg ó-
trúlegt, hve fáir Frakkar kunna
neitt í ensku. En hér var það bót
í máli, að ég þekkti íslenzkan strák,
hann Guðjón frænda minn, sem
er búinn að vera þar í ein þrjú eða
fjögur ár að læra sálarfræði. Hann
er jafnfær í frönsku og íslenzku,
og hann átti að verða leiðsögumað-
ur minn, þegar ég færi að kynnast
leyndardómúm Parísarborgar. Og
hann Guðjón var betri en enginn.
Hann tók á móti mér á flugvellin-
um, fylgdi mér á hótel og svo fór
hann að sýna mér borgina. Hann
vissi, hvað mér kom, og fór með
mig á ótal skemmtistaði, þar sem
var nóg af dýrum veigum og
fallegu kvenfólki. AUur hans tími
fór í þetta, en auðvitað mátti hann
vel við una, því að han át og drakk
og lifði kóngalífi á minn kostnað.
Það var fjórða kvöldið. sem ég
var í París, að Guðjón fór með mér
á veitingastað, einhversstaðar
langt suður í borginni. Hann sagði,
að þessi staður væri mikið sóttur
af stúdentum. Og þarna var glaum-
ur og gleði og mikið af ungu fólki
af báðum kynjum. Flestir voru eitt-
hvað við skál, og Guðjón var fljót-
ur að panta einhver vínföng handa
okkur- Þegar ég fór að litast um
á veitingastofuni sá ég, að einn
gestatina' skar sig alveg úr hópn-
um, sem þarna var. Þetta var ein-
h'vér Aústurlandabúi, dökkur á hör
und með túrban á höfði. Hann var
sá eini þarna inni, sem ekki var
að drekka áfengi. Hann var að
sötra tei hægt og rólega. Hann var
þungbúinn og alvarlegur á svip og
starði eitthvað langt út í fjarskann,
en gaf því engan gaum, sem fram
fór í kringum hann. Það var eins
og hið glaðværa unga fólk, sem var
þarna inni að skemmta sér bæri
einhverja óttablandna virðingu fyr-
ir þessum manni, lét hann alveg
eiga sig og var ekkert að abbast
upp á hann. „Veiztu, hvers konar
fugl þetta er?", spurði ég Guðjón.
„Þetta er indverskur fakír" svaraði
hann. „Hann kallar sig Abú Hass-
an og er einhvers konar töframað-
ur. Hann situr alltaf hérna inni svo
sem tvo eða þrjá klukkutíma á
hverju kvöldi og sötrar grænt te, en
bragðar aldrei áfengi. Eg er nú
ekki trúaður á dularfulla hluti, en
svei mér þá, ef ég held ekki, að
þessi karl viti jafnlangt nefi sínu."
Nú kom upp í mér allur gamli
viðbjóðurinn á dularfullum fyrir-
bærum. „Ertu svona vitlaus, Guð-
jón?" hreytti ég út úr mér. „Dul-
arfull fyrirbæri eru ekkert nema
svindl og loddaraskapur. Það eru
glæpamenn og óþokkar, sem-eru
að hafa peninga út úr fáfróðum al-
menningi með. þessu. Það ætti a'þ
setja allan þennan lýð í tukthúsið."
„Hvaða ósköp eru æstur" sagði
Guðjón. „Eg veit auðvitað ekkert
um þessa hluti, en það er áreiðan-
lega til margt, sem vísindin hafa
ekki getað skýrt ennþá og geta
kannske aldrei. Og það er furðu-
legt, að mjög furðulegir hlutir hafa
gerzt í sambandi við þennan ind-
verska fakír. Hann er friðsamur
og óáleitinn, en það er sagt, að
hann sé þykkjuþungur og hefni-
gjarn, ef menn gera eitthvað á
hluta hans. Eg hef heyrt ýmsar
sögur um þetta, og mér er nær að
halda, að -sumar þeirra séu sannar
að einhverju leyti. Það er sagt, að
hann búi yfir einhverjum töfra-
mætti, sem gerir honum ldeyft að
flytja menn til á jörðinni eftir vild
sinni, jafnvel um hnötinn þveran
og endilangan- Hann gerir þetta
Framhald á 7. síðu.
JÓLATRÉ
Lsndgræðslusjóðs eru komin — Salan er hafin
Aðalútsölur: Laugavegi 7 og Fossvogsbletti 1.
AÐRIR ÚTSÖLUSTAÐIR; KÓPAVOGUR:
Bankastræti 2.
Laugavegur 47.
Laugavegur 63.
Óðinsgata 21.
Við Miklatorg.
Blómabúðin Runni, Hrísateigur 1.
Grensásvegur 24.
Blóm & Grænmeti, Langholtsvegi 126.
Blómahúsið, Álftamýri 7.
Blómabúðin Mira, Suðuxveri.
Vesturgata 6.
Sjóbúðin, Grandagarði
Hornið Birkimelur — Hringbraut.
Við Bústaðakirkju. ' ‘ '
Breiðholtskjör.
Blómaskálinn, Nýbýlav. - Kársnesbraut
Blómabúðin Rein, Hlíðarvegi 23.
Víghólastígur 24.
VERÐ Á JÓLATRJÁM:
0,70 — 1,00 .......... kr. 150,00
1,01 — 1,25 ............kr. 185,00
1,26 — 1,50 ........... kr. 2i30,00
1,51 — 1,75 ........... kr. 285,00
^76-2’00 .............. kr. 345,00
2,01 — 2,50 ........... kr. 470,00
Birgðastöð FossvogsbleltiX— Sími 40-300 og 40-313»
Furu- og grenigreinar seldar á öllum útsölustöðum.
AÐEINS FYRSTA FLOKKS VARA
LEIKFÖNG
JÓLAKERTI,
mörg hundruð litir,
mörg hundruð gerðir.
LOFTSKRAUT
BORÐSKRAUT
SÆLGÆTI
HNETUR
KONFEKTKASSAR
í þúsundatali
PAKKASKRAUT
JÓLASERÍUR
JÓLAPAPPÍR
JÓLASERVÍETTUR
O. FL. O. FL.
* Ókeypis innpökkun og skreyting.
Ævinfýrahelmur
fyrir yngri sem eldri
i
i
%