Mánudagsblaðið - 17.08.1970, Blaðsíða 4

4
Mánudagsblaðið
Mánudagur 17. ágúst 1970
BÍaó Jynr alla
Ritstjóri og ábyrgðarmaður: AGNAR BOGASON-
Sími ritstjórnar: 13496. — Auglýsingasími: 13496.
Verð I lausasölu kr. 25,00. — Áskriftir ekki teknar.
Prentsmiðja Þjóðviljans.
KAKALI skrifar:
Agaleysi og lýðræði
Það er sjaldan að við gerum erlend máleíni að
umreeðuefni í leiðurum okkar. Atburðirnir í Urugu-
ay gefa þó sannarlega tilefni til dálítilla þanka um
það ástand sem smátt og smátt hefur verið að grafa
um sig í S-Ameríku og á eflaust eftir að endurtaka
sig í þeim ríkjum sem búa við smáa en öfgafulla
hópa af kommúnistum og hryðjuverkamönnum ai-
mennt. Nýjasta sportið er að ræna sendiráðsmönn-
um eða sendiherrum og hóta lífláti ef ekki sé geng-
ið að kröfum þeirra um að Iáta lausa pólitíska fanga
eða jafnvel glæpamenn, sem þeir geta svo notað
í þjónustu sína.
Þetta er alvarlegt ástand og munu fáir girnast
að takast á hendur að vera fulltrúar þjóða sinna ef
þessi hætta vofir stanzlaust yfir þeim. I flestum
tilfellum hefur enn verið látið undan glæpalýðnum,
en þó hafa nokkrir diplómatar týnt lífi. En við
svona aðgerðum er ekki nema eitt ráð. Það er að
mæta kröfum þeirra með þveru neii, en gera hins-
vegar gagnráðstafanir sem um munar. Stjórn Urug-
uays hefur ekki nema einn kost: Hann er sá, að taka*
hvern þann, sem er í fangelsi og hryðjuverkamenn
hafa krafizt að lausri væru látnir og leiða þá á
torg til aftöku, fyrst fáa en síðan hvern einasta,
sem krafizt hafði verið að lauslátinn yrði. Þetta
kann að þykja hrottaaðferðir, en vissulega myndi
koma illur kurr í lið hryðjuverkamanna, ef félagar
þeirra yrðu teknir af lífi í stað þess að sitja tak-
markaðan tíma í fangelsi og hugsa myndu þeir sig
tvisvar um áður en næsta manni yrði rænt til þess
arna.
Grátandi eiginkonur og snökktandi börn þeirra
rændu hafa aldrei haft minnstu áhrif á tilfinningar
skæruliða, illvirkja eða lærisveina kommúnista í S-
Ameríku, né heldur hafa óskir eða beiðnir, hvatn-
ingar eða hótanir innlendra eða ráðherra þeirra
ríkja, sem sendiherrarnir voru frá haft minnstu á-
hrif.
Viðkomandi ríkisstjórnir verða að auka eftirlit
með sendiráðum, en slíkt eftirlit eða vernd verður
aldrei örugg. Hér dugar ekki annað en að mæta
miskunnarleysi með algjöru miskunnarleysi. Dekur
við þetta fólk er ekki aðeins hættulegt, heldur hitt,
það eykur stöðugt hættur þess að aðrir taki upp
sömu aðferðir t.d. yfirlýstir bófaflokkar eða önnur
þjóðfélagsskaðræðisdýr.
Agaleysi leysir ekki nokkurn vanda, sízt þegar
það er framið í nafni lýðræðis. Margar þjóðir eru
farnar að súpa illilega seyðið af því formi lýðræðis,
sem þær hafa komið á hjá sér. Bandaríkin, sem einu
sinni var hin nýmóðins vagga lýðræðisins og hinn
sjálfskipaði verndari þess, er nú komin í algjör
vandræði með lýðræðisfólkið sitt og sömu sögu má
víða finna. Það er ekki lýðræðið sem slíkt sem er
gallað. Það er hið algjöra agaleysi, stjórnleysi og
hræðslan við þessa hópa öfgamanna, sem allt er að
brjóta niður.
HREINSKILNISACT
Brlendis, í bortgiuimi þar sem
máíkiil ílugvélaiuimferð er en
annars lítið til þess að hafa
ofan af fyrir sér, er það oft
siður íbúanna að gera sér ferð
út á fllugvöllinn um helgar og
sikoð'a fólkið sem, kemiuir og
fer mieð flugvéílunum. Má líkja
þesisu við þaoin sið hér í gaimia
daiga að menn fóru niður aö
höfn til að skoða férðam@nn
og aðra sem með skipunium
voru.
Það er furðulegt mvintýri
að skoða þá farþega sem koma
hingað til stundarveru eða
jaifnvel lengri með Loftleiða-
fluigivólunum. Fyrir skömmu
var ég staddiur. suður áKeflIa-
víkuirfllugveili og í þann mund
lentu tvær vélar félagsins,
sneisafullar af fairþegum og
annan eins lýð bæði að útiiti
og aithöfnum heifi ég aidrei
auigum litið og er alls ekki
spenntur að sjá aftur, þótt
það sé efilaust óhjákvæmilegt.
Taka ber fram, að það var
ekki það, að þetta fólk eða
ungHingar væru drukknir eða
sýndu dónaskap gagnvart því
fólki, sem ekki var í hópi
með þeim, heldur hitt að fæst
af því var annað en fárénleg-
ur hippalýður, klæddur eiins
og þessir hippar eru, sóða-
legur með afhrigðum, leiggj-
andi sér til einhvers toonar
hjákátlegan og aumkvunar-
verðan „alþjóðasivip“ sem er f
senn seði tilgerðarlegur og í
rauninni, ósiköp bamalegur.
Amerísk æska hefur- aflaust
tal'sverð peningaráð, því þótt
útlitáð og klæðaburðurinn
minni á. vesalinga, þá er það
mála sannast að. mairgt af
þessu fólki hefur mgð, sér
tailsverða peninga, jafnvei
fúlsur á venjulegan mœli-
kvarða, en er hins vegar svo
nauimt og spairsamt, að það
gerir nálega allt hugsianlegt tii
þess að komast hjá því að
greiða noktoum hlut, lifir ó-
dýrt og slær sér ferðalög um
alla Evrópu, jafnvel Asau á
puttunum. Fjöldi þessaraung-
linga eru einskonar amatör-
hassis-simygílarar og munu nú
nær 800 bandiarískir ungDing-
ar vera í evrópsfcum fang-
eilsum fyrir tiinaunir til að
hafa smyglað eiturlyfjuim, en
þaðan er m.a. nýlega sloppin
ein af leiiktfólögum Playboy-
blaðsins, sem sat inni í sex
rnánuði fyrir slíka tilraun. —
Höfðu gr&ikir nappað hana og
fangelsað.
En hvað um þaö. — Þegar
þetta dýrðarfólk kom til
KefLavíkurflugvaiiar var hóp-
urinn all-sundurleitur, mislitt
fé í þess orðs varsibu mierk-
ingu, hafandi það eitt sameig-
inleigt að fljúga með hdp-hop-
línumni og klæðast annarleg-
um flötum, ef svo mó nefna
þaiu. Þaima æigði ölllu saman.
Hár, tágrannur piltur, með
Krists-skegg og í Kristsskóm,
sikykkju síðri og með ýmiis-
konar rusl hanigandi á magan-
um gekk þama um í heim-
spekilegum umræðum við smá-
vaxna telpu, sýnilega aðdá-
anda, klædda rifnum nankins-
buxum, úfin og heldur ófríð
með annarlegan glampa í
aiugum.
Þaima var og stúlka í bvít-
um serk, sennilega indversk
fyrinmynd, um hálsinn var
men, hárið úfið, sæmilega
hreinleg, sandallar á fótum og
víravirki um handleggi. Hún
átti sér sinn aðdáanda, — en
næsta kynlcgan. Meðan hún
ramþaði hugsi fram og aftur
meðfram hvíldarstólum hótels-
ins, Iagðist aðdáandinn undir
stólana og gelti vinalega þeg-
ar hún fór fraimhjá. Þetta er
ósköp saklaust, en sýnir að
aðdóunin getur verið túlfcuð á
ýmsan hátt. Geysistór negri
sat þar á tali við smávaxna
stúiku, en hjá honum satann-
ar negri í .ednfcennisföturn
bandaríska sjóliðsins, senni-
lega í varnardeiidinni hér. —
Þessir áttust ilit við í orðum,
urðu saupsáttir og þó ég heyrði
lítið ætla ég að stóra blöfcku-
manninum hafi þótt það mik-
il sfcömm fyrir sjóliðann að
vera svona aumur að þjóna
hagsmunum Bandaríkjanna, en
eitt af aðalsmerkjum þessa
hóps er að hatast við stríð og
alla herþjónustu, en prísa ást
og frið. Daman, sem var
sennillega af puertórifcönskajm
uppruna var eins og ham í
samianburði og þegar hann
sýndi sig í að faðma hana
minnti það ónotéleiga á átök
manns og górilllla, og þau virt-
ust„happy“ enda ekki ómynd-
arlegur rnaður ef hann befði
ekfci slefað.
Þegar maður gekk framihjá
hópnum var ednfcar fræðandi
að heyra tal þessa fólks, sem
sýnilega hafði víða flerðastog
kynnzt ýmisu. Ég hafðd lesið,
að eklki væri ótítt að þaðrott-
aði sdig samiam, sem áður var
ókunnugt, annað hvort í ein-
stökum pörum eða hópum og
bygigi saman um stundarsakir,
einskonar kommúnu-h'fi, þar
sem hassis væri aðalrétturinn,
kynlíf aukarétturinn, en það
sem matarkyns var einskonar
eftirmatur. Dam-torgið í Am-
sterdam er einna vinsiælastur
dvaflarstaður í N-Bvrópu enda
lögin hægfara og mest synd-
arlög í sambandi við eiturlyf.
Þá eru rekin þar ódýr gisti-
hús fyrir þetta fólk, sem allt
viill spara hvort heldur er af
þörf eða efcki.
En þær glefeur úr samtölum,
sem nema, mátti, voru helzt
fáránleig orðatiltæki, sem að
gengu eins og, rauður þráður
gegnum samtölin.
Vitanllega mé ekki sikálja
þesisi orð þannig, að efcki fari
aðrir Bandaríkjamenn í Evr-
ópuferðir en þessir hippar.
Mikilll meiirihluti þeirra Am-
eríkana, sem ferðast eru sið-
menntað flóllk, sem er landi
sínu til sómia og mjöghneyksl-
að yfir þessari framkomu landa
sinna. Þó er þetta fölk alls
ekki illindaAóflk, heldur yfir-
ledtt aðeins bandarískir smá-
borgarar, hræddir og örygigiis-
laiusir, uppfrílldr af úlfúð í
garð aflls og alflra og reyna í
öllu að þrjóta niður hefð í
hverju formi sem húrí’ Remöl1"
fram. Mestur hluti þess er svo
örygigislaus eða kjarklaus að
það þorir ekki að mæta lífinu
— en er fullt af forvitni um
þetta „frjálsia líf“ og rnýmörg
dæmd þeSs, að kralkfcar frá
ágætum og efnuðum hedmdl-
um hafi hlaupizt að hedman
til að ganga í flofck meðþess-
um lýð. Flest þeirra snúa aft-
ur, en margir, einkum ungar
stúlfcur, haifla aldrei beðið þess
bætur, enda er gert í því að
gera þær að eiturlyfjaiþrælum
í og með með það fyrir aug-
um að geta seflt afnot af þedm
þegar harðna tekur á dalnum
Og lítið um lyfin.
En það er sannarlega þess
virði fyrir venjuilegt fóilk að
fara suður á vöH og skoða
þetta storítna flóllk. Þetta er
ágæt skeimmtan og ættu ei-n-
hverjir framtakss-amir menn
að hefja þan-gað regílríbundnar
ferðir en hótelið sijálfft að láta
giera einskonar útsýnissvailir
fyrir þá sem ekki eru með
flugvélunum og vilja aðeins
fá að njóta gamaesins.
— í hippaheimsókn á Keflavíkurvelli — Kyndugt li
— Kristsskegg og indverskhempa — nankinsbuxur og
luhhar — gelt undir stól — Nautnalyf og fangelsi —
— Leikfélagi Playboys nappaður í Grikklandi — Nýtt
tilefni til afþreyjngar