Mánudagsblaðið - 26.07.1971, Blaðsíða 8

Eftirmælin — Kerfisbundin féfletting — Gamlingjar á bif-
reiðum — Samkeppni tóbaksumboðanna — Nektarmyndir í
algleymi — Kratar og hinar vinnandi stéttir — Rangt tölublað.
VALTÝR PÉTURSSON, listgagnrýnandi og málari, dvaldi lengi
í Danmörku og lagði þar m. a. stund á listgrein sína. Átti hann
þar fjöida kunningja enda vinsæll af þeim, sem þekkja hann
bezt. Eitt sinn var hann á gangi með Jóni Helgasyni, handrita-
verði og mældu þeir götur Hafnar í langa stund unz þeir gengu
fram á hús, en á hlið þess var platti einn mikill og á hann
letrað nafn og ártíð frægs málara, sem þar hafði búið um
stund. Þeir skoðuðu plattan þögulir, uns Valtýr mælti: ,,Hvað
skyldu þeir nú setja utan á húsið mitt, eftir að ég er fallinn
frá?" Jón horfði á Valtý um stund, en mælti svo: „Herbergi
til leigu".
ÞAÐ ER undarlegt hve þeir, sem mót halda úti um land eru
gefnir fyrir að féfletta þá, sem þangað sækja. Hestamenn
héldu nýlega mót, fjórðungsmót í Borgarfirði og kostaði að-
gangurinn aðeins kr. 400,00 per kjaft. Nú er þetta máske ekki
svo voðalegt fyrir þá, sem á hestum koma og dvelja allt mótið
á staðnum. En hins vegar er þetta ekki annað en svindl á
gestum, sem gaman hafa af að skjótast inn einn eða tvo
tíma og halda svo áfram og burtu, fólk, sem af tilviljun ekur
framhjá. Enginn munur er gerður á þessu fólki og öðrum gest-
um og sjá allir hvílíkt svindl þetta er. Hestamannafélög eru
ekki neinar heilagar kýr og ættu yfirvöldin að rannsaka allan
útveg þessarra félaga, en láta þau ekki komast upp með svona
framkomu.
ÞAÐ ER orðið dálítið ískyggilegt hve margir gamlir menn
með gömul bílpróf, gamla keyrsluhætti og stirð viðbrögð eru
á götunum nú. Þessir öldnu borgarar hafa alltaf endurnýjað
skírteini sín á réttum tíma, þótt þeir hafi ekki ekið sambæri-
lega. Nú hafa þeir nurlað saman í bifreið og sýna verkstæðin,
að margir þessir gljáfægðu bílar koma þangað eftir einhvern
klaufaskapinn og umferðartafirnar sýna, að þessir menn eru
margirvarla ökuhæfir. Þetta kann að þykja ósanngjarnt gagn-
vart gömlu fólki, en hve mikils virði er góðsemi og skilningur
ef slysin eru á næsta leiti, eða umferðartapparnir bera alla
umferð ofurliði?
JÆJA, þá féll loksins gríman, velsæmisgríma Moggans er
fallin, hann er farinn að birta nektarmyndir, teikningu, og nú
er heimilisblaðið Vikan farin að birta myndir af allsnöktum
leikkonum, útlendum. Það var tími til komin, að þessar pem-
píur hættu þessari ég-er-heilagri-en-þú afstöðu og kæmust
að „kjarna" málsins. Nú er bara að keppast um að velja þá
bezt vöxnu og skilja ekkert út-undan. Það verður dálítið gam-
an að sjá hvernig þessum framfara og ábyrgðarmiklu blöðum
tekst að sýna almenningi „nakinn" sannleikann.
BÚAST MÁ VIÐ með haustinu, jafnvel í næsta mánuði, óskap-
legu auglýsingastríði milli sígarettu-umboðanna, en auglýs-
ingar sígarettna hafa verið bannaðar frá næstu áramótum.
Blöðunum þykir þetta súrt í broti, því hagnaður nokkur hefur
verið á þessum viðskiptum fyrir sum blöðin. Það voðalega er,
að þetta auglýsingabann kemur harðast niður á Alþýðublaðinu
en það var þingmaður krata, sem kom því í gegn. Þetta er
hinn mesti gæfuflokkur, einkum með tilliti til þess, að sannað
er um hinn gjörvalla heim, að auglýsingar á sígarettum hafa
ekki minnstu áhrif á hvort menn reykja eða ekki, heldur aðeins
hvaða tegund reykt er.
KRATAR eru nú þegar farnir að búa undir þingið í haust og
ætla nú ekki að láta á sér standa um frumvörp allskyns og þó
sérstaklega um ýmsar hækkanirtil hinna „vinnandi stétta" svo
kommar taki ekki alveg af þeim glæpinn í þeim efnum. Aðal-
menn flokksins sátu nýlega á ráðstefnu og ræddu möguleika
um hækkanir og hvaða stéttir ættu absalútt að njóta bæði
kauphækkana og annarra fríðinda. Meðal þeirra stétta.semum
var rætt voru öskukarlarnir í Reykjavík. Dr. Gylfi taldi, að
sjálfsagt væri að kaup þeirra hækkaði í 30 þúsund á mánuði.
Bened!kt Gröndal taldi sjáifsagt, að vinnan yrði stytt að mun.
Ýms önnur fríðindi voru upp talin og kepptust menn almennt
við um uppástungur. Helgi Sæmundsson hafði setið þögull um
stund uns hann glotti háðslega og mælti: „Væri ekki rétt,
að þeim yrði líka leyft að éta að vild í vinnunni?"
Ný „tegund" vœndis í Bondaríkjunum -
Aldurinn lœkkar - Rússar fó Sögu Forsyte-
œttarinnar í sjónvarp en . . .
Það er sko ekfci vandræðalaust
þjóðfélagið bandaríska. Nýjasta
plágan, ef svo má kalla hana, er
ný tegund vændiskvenna. ungra
ferskra og sjálfstæðra stúlkna,
sem hlaupizt hafa að heiman úr
þorpunum, og sveitunum og inn
í stórborgirnar. Dæmi: tvær tán-
ingaitelpur frá Kansas City, komu
til New York með þrem piltum
á sama aldri, sem þœr höfðu hitt
á leiðinni. Fyrsta vandamálið var
að ná sér í ódýrt herbergi eða
íbúð, en síðan að skemmta sér
og komast út á lífið. Og þegar
tveir ungir menn ávörpuðu þær
ÚR HEIMS
PRESSUNNI
ÞAU MISTÖK urðu í síðasta blaði, að sagt var 27. tölublað i
stað 26. tölublaðs. Ýerður því blaðið I dag einnig 21. tölublað
og eru lesendur beðrwr veJ»"frðyigar 6 mistökum.*m.
á Tirnes Square og buðu þeim
í partý — á East Side — gleði-
hverfinu mikla, þá svöruðu ung-
mennin auðvitað játandi. En þeg-
ar í partýið kom breyttust að-
stæðurnar heldur betur. Einn af
gestgjöfúnum bauð piitunum
hvorum fyrir sig 100 dollara
fyrir táningana en piltamir
neituðu harðlega. Að svo komnu
máli, voru stúlkurnar gripnar
en piltunum hent út. Þeir kærðu
til lögreglunnar og loksins fundu
leynilögreglumennimir stúlkunr-
ar í lúxusfbúð í Bronx. — Þar
komust þeir að því, að stúJkum-
ar höfðu verið pyndaðar og
nauðgað, en það var partur af
inngönguserimoníum í táninga-
hvítaþræilasölu, sem hefur næst-
um eingöngu áhuga á aldurs-
flokki þessum.
Á hverju ári hlaupast um
600 þúsund stúlkur að heiman
vestra — og flestar lenda, þær
í þessari „eistu atvihnu" mann-
kynsins. Fjöldi vændiskvenna
undir 24 ára aldri í New York
hefur hækkað úr 24% í 74%
síðustu 10 árin, og ailgengt er
að hitta þær fyrir utan neðan-
jarðarjárnbrautirnar þegar klukk-
an átta að morgni; í hotpants
og öðrum álíka > æsiklæðum.
Meðalaldur mellnanna í Boston
er komin niður í 20 ár en 18
ár í Miami, en var 23 ár fyrir
þrem árum. 1 Chicago komst
lögreglan að mellumömmu, sem
spesialiseraði sig i smástelpum,
svo ungum, að hún varð að gefa
þeim aðferðarupplýsingar, en
þær voru aðallega ætlaðar mið-
aldra mönnum. Þessu lífi fylgir
svo auðvitað það, að fyrr eða
síðar lenda þær í eiturlyfjum.
I San Francisko t.d. voru af
500 eituriyfjaneytendum. stúlkur
undir 24 ára, næstum allar jafn-
framt vændh>knn;i<r — sumar al-
gjörir eituriyfjasjúklingar en
aðrar aðeins tímabundið, unnu
fyrir sér á vændi annaðhvort
alltaf eða þegar þörfin krafðist
þess.
Það er ekki lengur ástin sem
tnálum skipfcir, heldur ánægjan,
en loktatakmarkið eru peningar,
segja sálfræðingar. Mellur þessar
eru óvenju sjálfstæðar, því marg-
ur rétturinn tekur ekki hart á
vændi, sektar þær urn 10-15
doilara, sem litlu máli skiptir,
þar sem þær taka aillt frá 20
dollurum upp í 100 fyrir „skrens-
inn“, en þessar lágu sektir verða
til þess, að alfonsar eru ekki
lengur nauðsynlegir.
Sem sagt, bandaríska þjóðin, er
nú í stórvandræðum vegna æsku
mellna sinna og segja má, að
ekki sé ein báran stök í því
landinu.
Ti'l þessa hefur rússneski sjón-
varpsáhoifandinn orðið að láta
sér nægja — hvaða framhalds-
myr.dir snertir — þurrar og ein-
faldar upptuggur úr bolsevikka-
uppreisninni ásamt tilheyTandi á-
róðri. En fyrir rétfcum tveim vik-
um urðu þar miklar breytingar
og nú fenigu Rússarnir í fyrsta
sinn smjörþefinn af vestrænni
framlhaldsmynd en þá byrjaði
rússneska ríkissjónvarpið að sýna
verðlaunamyndina The Forsyte
Saga — Sögu Forsyteættarinnar.
sem við öll þekkjum.
Rússneska ríkissjónvarpið
keypti sýningarréttinn árið 1968.
En sífellt var verið að slé sýn-
ingum á frest vegna þess, að
hugsjónamenn flokksins töldu ál-
menningi í Rússlandi það hætbu-
legt. að sumir af auðugustu per-
sónum myndarinnar voru, í raun-
inni beztu menn, ,sem öllum lík-
aði vel við. En þó fór svo að,
lokum, að það tókst að telja
þessar elskur á það, að saga
Johns Galsworthys um fjölskyldu
á Viktoríu-tímanum samræmdist
fyllilega „lögum eða kenningum“
Karls Marx um sögulega þróun.
Og til þess að vera alveg viss
um að þessi „púnktur" færi ekki
framhjá hinum almenna rúss-
neska áhorfanda, þá hófst fyrsti
þáttur myndarinnar í fyrri viku
með þvi, að á undan var nokkuð,
sem einna helzt líktist vestrænni
kapitaliskri auglýsingu. Á undan
myndinn kom rússneskur frasði-
maður alvarlegur á svip og mælti
þau orð til áhorfenda, að þótt
fyrstu þættimir sýndu Forsyt-
anna. sem örugga brezka bourg-
eois, þá væri myndaserían í
heild þess virði að hún væri
skoðuð vegna þess að þegar á
miyndaftokkinni líður, þá sýndi
hún hina óumflýjanlegu rotnun
og dauða æðstu alfla í hinni ríkj-
andi auðstétt Engla.nds.
Landkynning Flosa í
Austurvegi
Flosi Ólafsson, hinn
^unni gaménleikari og bo-
heme, hefur um allmörg
sumur verið fylgdarmaður
gesta að Laugarvatni, en í
því fellst, að fylgja þeim á
hestbaki frá gistihúsinu að
Gulifossi og Geysi. Þetta
starf hefur farið Flosa vel
úr hendi, gert hann svo vin-
sælan, að margir ferða-
menn hafa komið ár eftir ár
á staðinn og notið fyigdar
Flosa og leiðsagnar um
mjög falleg svæði eystra.
Flosi nýtur mjög leikara-
í hæfileika sinna í samskipt-
um við ferðafólkið erlenda,
enda hnyttinn í tilsvörum og
skrambi fyndinn þegar
tækifæri býðst. Nýlega urðu
nokkrir íslendingar sam-
ferða ferðahópi Flosa og
fengu þeir biaðinu sýnis-
horn úr samræðum og land-
kynningu Flosa — á ensku
— sviðið, nágrenni Geysis.
Flosi: This is Long Glaci-
er — * anpjókun ir, lcelan-
dic.
Túristi, kona: „Why is ii
called Long Glacier?“
Fl.: „Because it is so
long, and this mountain is
called Blue Mountain —
Bláfell“.
Túr.: „Why is it called
Blue Mountain?11
Fl.: „Because it is blue,
and now we will put soap
into the geyser“.
Túr.: Why do you put
soap into the geyser?“
Fl.: „Just to make the
water clean, rnadame".
Að tarna eru haria algeng
orðaskipti milli Flosa okkar
og hinna forvitnu erlendu
túrista og una báðir við sitt.
Þeir íslendingar sem farið
hafa í þessar hestaferðir
með Flosa telja, að ekki
einn einasti af öllum leið-
sögumönnum okkar komist
i hálfkvisti við Flosa og
veldur þar mestu glaðlyndi
hans — meðan á jobbinu
stendur — og ánægja leik-
arans að vera > einhverju
hlutverkinu — aðalhlutverki
án þess að hinn erlendi
ferðamaður hafi hugmynd
um það.