Mánudagsblaðið - 25.10.1971, Qupperneq 2

2
Mánudagsblaðið
Mánudagur 25. október 1971
Týn! barn fundið eftir draumi
Það varð á Torfustöðum í Svart-
árdal, að barn hvarf; var þess leitað
og fanst eigi. Að kvöldi, er bóndi
sá, er leitaði, hafði lagzt til svefns,
dreymdi hann, að kona kæmi til
hans og segði „Hefur þú fundið
barnið þitt?" „Nei," kvað hann.
Hún kvað:
„í litlum stað
liggur það,
lambið þetta,
eina spönn
upp á f önn
fyrir ofan kletta."
Eitt var klettabelti til í Torfu-
staðalandi; fór bóndi því þangað
og fann barnið þar sofandi.
Alfkoua í bamsnsuð
Fyrir austan, — sagt er, að það
hafi verið í Odda, — sótti stúlka
þvotta á kirkjugarð um kvöld; en
þá hún var að taka þvottana, kom
til hennar maður, er hún eigi
þekkti. Hann tekur í hönd hennar
og biður hana að koma með sér,
og segir hann, að hana skuli ekk-
ert saka; — „en viljirðu það eigi
gjöra," segir hann, „þá muntu fá
að reyna umbreytingu á gæfu
þinni." Stúlkan þorði ekki annað
en gjöra eftir beiðni hans og geng-
ur með honum, þar til þau koma
að húsabæ, að henni sýnist, þó það
reyndar væri hóll; síðan ganga þau
að dyrum bæjarins; hann leiðir
hana inn og eftir löngum göngum,
þangað til þau komu í baðstofu.
Dimmt var að sjá fyrir hennar aug-
um í öðrum enda baðstofunnar, en
ljós brann í hinum; þar sá hún, að
kona lá á gólfi og hafði hljóð nokk
úr og gat eigi fætt barnið. Konu
gamla sá hún hjá henni mjög ang-
Raddir
lesenda
Nýr dálkar í
blaðinu
Mánudagsblaðið, Reykjavík.
Það var auðvitað, að þið gugn-
uðu á „Endurminningum pútna-
mömmu" heyglarnir ykkar. Þetta
var ágætur greinaflokkur og vissu-
íega tilefni að halda honum áfram.
En hvað um það, þið gáfuð ein-
hverja ræfilsskýringu á þessu at-
hæfi, og við það stendur. Hitt er
annað. Um daginn var ágætur
flokkur (sic) á sömu síðu um frægt
fólk og ríkt. Þetta er ekki svo vit-
laust og því ekki halda honum
áfram? Hvaðan fáið þið þetta efni?
Það er ekki úr Norðurlandablöðun-
um, klámlaust, en þó ágætar ef
veigalitlar upplýsingar. Þetta er
betra en ekkert.
Nokkrir forvitnir.
Nú, nú, forvitnir, þetta grípum
við úr enskum, amérískum, þýzkum
og frönskum klöðum, eftir behag,
styttum það og limlestum á ýmsan
hátt, en náum venjule'ga punktin-
um, því umsjónarmaður dálksins
að tarna talar þessi mál reiprenn-
andi. Jú, það er meiningin að koma
út þessum dálkum við og við t. d.
er einn a.f slíkum í blaðinu í dag,
á 8. síðu. — Ritstj.
urbitna. Maðurinn, er leiddi hana
þangað, mælti til hennar: „Gakktu
upp, og hjálpaðu konu minni, svo
hún fatði barnið." Stúlkan gekk
upp og þar að, er konan lá, en
gamla konan fór á burt; en hin
aðkomna stúlka fór höndum um
konuna, er á gólfi lá, eftir því er
við átti og hún vissi, að við þurfti;
greiddist þá fljótt urh fyrir kon-
unni, svo að barnið fæddist þegar.
En þegar barnið var fætt, kom
faðir barnsins með glas og sagði
henni að bera úr því í augu barns-
ins, en varast að láta það koma í
sín augu. Hún gjörði svo, að hún
bar úr glasinu í augu barnsins; en
þá það var búið, strauk hún fingr-
inum um annað auga sitt. Sá hún
þá með því auganu, að margt fóik
var í hinum enda baðstofunnar.
Maðurinn tók af henni glasið og
gekk með bað á burt, kom síðan
aítur on bakkaði henni fvrir hjálp-
ina, og hið sama gjörði konan;
sö^ðu þau henni, að hún mundi
verða gæfu-kvenmaður. Hann gefur
henni þá klæði í svuntu, en hún
þóttist aldrei slíkt séð hafa; síðan
tekur hann í hönd hennar og leiðir
hana á burt, þangað til hann kom
með hana að kirkjugarðinum, það-
an sem hann leiddi hana, og geng-
ur síðan á burt, en hún fer heim
til sín.
Á þessum komandi vetri andað-
ist kona prestsins, er þar var, en
stúlka þessi varð aftur kona hans.
Oft sagðist hún sjá huldufólk; það
var og, að þá hún sá það taka sam-
an heyflekki sína, lét hún taka
saman hey hjá sér, enda var þá
skammt til vætu, þótt bjart loft
væri.
Það var einu sinni, að hún fór í
kaupstað með prestinum, manni sín
um. Þá hún var í búðinni, sá hún
þar hinn fyrrnefnda álfamann, áð
hann bar varning út frá huldukaup-
manni, er þar var. Þá varð henni
það á, að hún heilsaði honum og
sagði: „Sæll vertu, kunningi; ég
þakka þér fyrir síðast." En hann
gekk þá að henni, brá fingri í
munn sér og dró um anga hennar;
en við það brá henni svo, að hún
sá eigi þaðan í frá huldufólk eður
athafnir þess.
jjLegg
íléfs
kzrls, kffirls"
Það var á einum bæ, að börn
voru úti hjá hól nokkrum að leika
sér; var það eitt stúlkubarn ungt
og tvö piltbörn eldri. Þau sáu holu
í hólnum. Þá átti þessi stúlka, sem
yngst var af þeim, að hafa rétt inn
í holuna hendina og sagt að gamni
sínu, eins og barna er háttur til:
„Legg í lófa karls, karls; karl skal
ekki sjá." Þá átti að hafa verið
lagðu'r stór svuntuhnappur gylltur
í lófa barnsins. Þegar hin börnin
sáu þetta, öfunduðu þau þetta barn;
þá hafði hið elzta rétt inn hönd
sína og sagt hið sama sem hið
yngsta sagði og ímyndaði sér, að
það mundi hljóta eigi minna hnoss
en hið yngsta hefði hlotið En það
lánaðist eigi, því þetta barn fékk
ekkert nema visnaða hönd sína, þá
það tók hana út úr holunni, og
varð svo, meðan það lifði.
Einnar mínútu getraun:
Hve slyngur
rannsóknarí ertu?
Sfofustá!k«i o| poiiS'31'giskápurm
Rachel gamla sönglaði léttan negrasöng um leið og
hún fór í nýstífaða undirkjólana. Engin blökku-stofu-
stúlka, meö snefil af sjálfsvirðingu, gat verið þekkt
fyrir aó vera í minna en tveim — fór síðan í afar mik-
inn rauðan kjól og skoðaði sig síðan mæðulega í
speglinum. Hún var í mjög daufu andlegu ástandi.
Vera kynni, að frú Morgan myndi . . .
Rachel fór niður stigann.
„Ég sá Rachel standa á stigapallinum og horfa
laumulega í kringum sig“ sagði Ronald Morgan, ,,hún
hlýtur að hafa heyrt þegar ég fór af stað niður stig-
ann, því hún hljóp að símanum og byrjaði að æpa,
„lögregla, — lögregla“ í tólið, svo ég“ ....
„En þú veizt hvað hún verður alltaf æst, Ronald,"
sagði frú Morgan, hin vellauðuga frænka hans, „eng-
inn trúir því, prófessor, að Racchel hafi greitt mér
höfuðhögg og rænt úr peningaskápnum mínum.“
„En“ sagði Fordney prófessor, „einhver sem bæði
vissi staðsetningu skápsins og kunni að opna hann,
gerði hvorttveggja. Og þið voruð þrjú ein í húsinu".
„En húsið var galopið, Joe“ mótmælti Muriel Morg-
an, „hver sem vildi gat komizt inn án þess að tekið
væri eftir honum.“
„Kann að vera. En „hver sem var“ myndi ekki hafa
þekkt á læsingu skápsins. Vissi Rachel hvernig átti
að opna hann?"
„Já, auðvitað. Hún hefur séð mig opna hann hundr-
uðum sinnum."
Um leið og Rachel, flóandi í tárum gekk til þeirra
sagði Fordney: „Heyrðirðu alls ekki neitt, M.uriel?" .
„Nei, ég sat hérna í sólarherberginu og var að
prjóna. Það var algjör þögn. Allt í einu fékk ég þetta
rokna högg í hnakkann."
Prófessor Fordney horfði lengi á hið þykka gólf-
teppi í dagstofunni og í sólarherberginu, og sagði
síðan kuldalega: „Ronald er ekki aðeins sekur um
þjófnað, heldur og, um lævísa og viðurstyggilega til-
raun til að koma sökinni á gömlu þjónustustúlkuna
þína."
Hvernig vissi Fordney að Rachel var saklaus?
Svar á 6. síðu.
Takið þátt í WINSTON
Kórónu keppninni.
ÞÉR GETIÐ UNNIÐ.
Fyrstu verðlaun: Stórkostleg 17 daga ferð fyrir tvo til Bahamaeyja
með ferðaskrifstofunni SUNNU auk dagpeninga
Önnur verðlaun: 14 daga ferð fyrir tvo til Mallorca með ferðoskrif-
stofunni SUNNU auk dagpeninga.
Ásamt 100 aukavinningum.
© EF ÞÉR...........
merkið í reilinn. hver kórón-
anna A, B, C eða D er eins
og sú sem er á
WINSTON pökkum
(sjó framhliö) *----1
tí? œ
© Ijúkið eftlrfarandi sötningu I fœrri en átta orðum.
Ég mœli með WINSTÓN vegna.............
Beztu setningar skv. (g) ásamt réttu svari vlð © hljóta verðlaunln. Úrsllt birt 1. des.'71
© Munið að setja nafn og heimilisfang á framhliðina og
póstleggið fýrir 30. október 1971.
VERÐLAUNIN ERU:
1. 17 DAGA BAIIAMAEYJAFERÐ FYRIR TVO.
2. 14 DAGA MALLORCAFERÐ FYRIR TVO.
3. ÁSAMT 100 AUKAVINNINGUM.
TÍIWINN LÍÐUR
DRAGIÐ ÞESS VEGNA EKKI AÐ KOMA
VIÐ í NÆSTU VERZLUN OG FÁ YÐUR
KEFPNISSEÐIL.
MUNIÐ AÐ PÓSTLEGGJA KEPPNIS-
SEÐILINN FYRIR 30. OKTÓBER N.K.
EN ÞÁ LÝKUR KEPPNINNI.