Tíminn - 03.09.1977, Blaðsíða 13

Laugardagur 3. september 1977
13
ingakl. 9.15: Kristin Svein-
björnsdóttir kynnir. Barna-
timikl. 11.10: A heimaslóð.
Hilda Torfadóttir og Haukur
Agústsson sjá um timann.
Meðal annars verður lesið
úr verkum Sigurðar Breið-
fjörðs, Ólinu Andrésdóttur,
Guðmundar Böðvarsson,
Böðvars Guðmundssonar,
Jóns Helgasonar og
Magnúsar Asgeirssonar.
12.00 Dagskráin. Tónleikar.
Tilkynningar.
12.25 Veðurfregnir og fréttir.
Tilkynningar. Tónleikar.
13.30 Laugardagur til lukku
Svavar Gests sér um þátt-
inn. Efnið er sótt til Vest-
mannaeyja. (Fréttir kl.
16.00, veðurfregnir kl. 16.15)
17.00 l.étt tónlist: Harmon-
ikulög o.fl.
17.30 Frakklandsferð i fyrra-
haust Gisli Vagnsson bóndi
á Mýrum i' Dýrafirði segir
frá. Óskar Ingimarsson les
(2).
18.00 Söngvar i léttum dúr.
Tilkynningar.
18.45 Veðurfregnir. Dagskrá
kvöldsins.
19.00 Fréttir. Fréttaauki. Til-
kynningar.
18.45 Veðurfregnir. Dagskrá
kvöldsins.
19.00 Fréttir. Fréttaauki. Til-
kynningar.
19.35 I.andsleikur i knatt-
spyrnu: Beigia — island
Hermann Gunnarsson lýsir
siðari hálfleik frá Bruxelles.
(Leikurinn er liður i heims-
meistarakeppninni)
20.25 „Kormáks augun
svörtu” 150 ára minning
Gisla Brynjólfssonar
skálds. Eirikur Hreinn S
Finnbogason tekur saman
dagskrána og talar um
skáldið. Lesið úr ritum
Brynjólfssonar skálds. Ei-
riLur Hreinn Finnbogason
tekur saman dagskrána og
talar um skáldið. Lesið úr
ritum Gisla og sungin lög
við ijóð hans.
21.15 Svört tónlist, — sjötti
þáttur Umsjónarmaður:
Gérard Chinotti. Kynnir:
Asmundur Jónsson.
22.00 Fréttir.
22.15 Veðurfregnir Danslög.
23.55 Fréttir. Dagskrárlok.
sjonvarp
Laugardagur
3. september
17.00 iþróttir Umsjónarmaður
Bjarni Felixson.
19.00 Enska knattspvrnan
Hlé
20.00 Fréttir og veður
20.25 Auglýsingar og dagskrá
20.30 Albert og Herbert (L)
Sænskur gamanmynda-
flokkur Lokaþáttur. Töfrar
tóniistarinnar Þýðandi
Dóra Ha fsteinsdótti r
(Nordvision - Sænska sjón-
varpið)
21.00 A fljúgandi ferð
Heimildamynd, tekin i
Frakklandi, Bandarlkjun-
um og Bretlandi, um Le
Mans-kappaksturinn i
Frakklandi og sögu
kappaksturs I heiminum.
Kvikmyndaleikarinn James
Coburn ekur ýmsum
gerðum sigursælla kapp-
akstursbila og segir frá
þeim. Þýðandi Guðbrandur
Gíslason.
21.50 Glæstar vonir (Great
Expectations) Bresk bió-
mynd frá árinu 1946, byggð
á sögu eftir Charles
Dickens. Aðalhlutverk John
Mills, Valerie Hobson,
Bernard Miles og Alec
Guinnes. Aðalpersóna
myndarinnar er ungur
maður, sem alist hefur upp
hjá vandalausum. Ókunnur
velgjörðamaður arfleiðir
hann að talsverðri fjárupp-
hæð og hann telur sig vita,
hverjum hann á velsæld-
sina að þakka. Þýðandi Jón
Thoir Haraldsson.
23.40 Dagskrárlok

,,Komdu meö mér til Vandermarks, og svo skal ég
fylgja þér heim", sagði Rut.
Sam stóð í sömu sporum og starði inn i búðina, þar sem
hann sá, að Súsanna beið. Barmur hennar var mjúklega
hvelfdur, andlitsdrættir unaðslegir og öklarnir, sem
komu í Ijós undan hálfsíðu pilsinu, voru óvenjulega
fallegir. Rut sleppti ekki augunum af Sam. Hún gat ekki
hugsað sér glæsilegri elskhuga en hann, svona laglegan
og búinn eftir nýjustu stórborgartízku austan frá hafi.
,,Komdu nú, Sam", endurtók hún.
,,Nei, þakka þér fyrir", svar^ði hann annars hugar.
,,Ég ætla að fara heim. Líði þer vel".
Hann leit ekki einu sinni til hennar — lyfti aðeins
stráhattinum sinum örlítið Það voru á honum gulir borð-
ar, sem sýndu, að eigandinn var stúdent í Yaleháskóla.
Döpur í huga og sein í svif um lagði Rut af stað í gagn-
stæða átt. Hún blygðaðist sín fyrir hugsanir sinar. Áður
en hún færi inn i búð Vandermarks staðnæmdist hún á
gangstéttarhorninu og leit yfir götuna. i sömu svifum
kom Sam blaðskellandi. Hann hafði snúið við og snarað-
ist nú umsvifalaust inn i búð föður hennar. Hún staldraði
við og hugsaði ráð sitt, en hélt svo áf ram ínn í vef naðar-
vörubúðina. Sinclair búðarmaður, mesta kvennagullið
i Sutherland var einkavinur hennar. Þessi ungi,
grannvaxni, græðgislegi maður, sem sífellt var knúinn
áf ram að óslökkvandi löngun til þess að verða sem allra
fyrst ríkur, var ekki þannig skapi farinn, að hann léti
meðfædda hæfileika sína til þess að ná valdi á konum
ónotaða. Þeir gátu orðið honum að allt of miklu liði til
þess, að hann hundsaði þá. Hann hafði gert statt að
kvongast annað hvort Lottu Wright eða Rut Warham. Þó
tók hann Rut fram yfir hina, því enda þótt Lotta væri
miklu rikari, þá var það eiginlega of raun ungum manni,
sem var alinn upp í þeim ameríska anda, að andlitið sé
konan, að fella sig við litarhátt hennar. En þennan morg-
un mistókst honum gersamlega að vekja aðdáun Rutar.
Hún f lýtti sér eins og hún gat og var önug í viðmóti. Þeg-
ar hann ætlaði að fara að f itja upp á samtali, sem oftast
endranær hefði verið óbrigðult upphaf að löngu og
skemmtilegu flaðri og f langsi, f leygði hún silkipjötlunni
á búðarborðið og skipaði honum að finna eitthvað likt
henni og senda það undir eins heim. Og hún var varla bú-
in að gefa þessar fyrirskipanir, þegar hún svo að segja
þaut út úr búðinni.
Hún kom einmitt á réttu andartaki. Sam Wright var að
koma út úr búð Warhams. Hann brosti að vísu vingjarn-
lega, en Rut vissi ofurvel hvað hugur hans myndi vera.
,,Fékkstu það, sem þig vantaði?" spurði hann, en beió
ekki eftir svarinu heldur fór aðafsaka sig: „Ég sneri við
til þess að vita, hvort þið Sanna yrðuð ekki heima i kvöld.
Mér datt i hug að líta inn til ykkar".
Rut fölnaði af reiði. Hún ætlaði i boð hjá Sinclair — og
þangað hafði Súsönnu ekki verið boðið.
„Ætlar þú ekki að vera hjá Sinclair-fólkinu?" spurði
hún.
„Ég hefði kannski farið þangað, en ég vildi samt held-
ur eyða kvöldinu h já ykkur. Ég get farið til hans á eftir".
Hann ætlaði að heimsækja Súsönnu! Alla leiðina heim
að húsi Wrights reyndi hún að fremsta megni að vinna
bug á gremju sinni og hugnast Sam. En hann var annars
hugar og svo fálátur, að það nálgaðist ókurteisi. Við
garðshliðið nam hann staðar. Hún staðnæmdist einnig og
skimaði ákaft inn i garðinn í þeirri von, að hún kæmi þar
auga á Lottu og gæri farið inn fyrir undir því yfirskini,
að hún ætlaði að tala við hana.
„Vertu sæl", sagði Sam.
,, Komdu nú til Sinclairs, og komdu snemma. Þú dans-
ar alltaf svo vel".
„Æ, mér hundleiðist að dansa", svaraði hann f ýlulega.
,, En ég kem áður en samkvæmið er úti. Ég verð að sjá til
þess að Lotta fái samfylgd heim".
Rut rölti heim á leið. Henni var viðlika innanbrjósts og
ef köldu vatni hefði verið steypt yf ir hana. Móðir hennar
stóð uppi á stigapallinum, er hún kom inn í anddyrið.
Hún var i morgunkjól og pappírsvafningar um hárið.
„Hvar er silkið, sem ég sendi þig eftir?" hrópaði hún.
„Þú veizt, að það átti að vera í kjól handa þér sjálfri til
þess að nota i kvöld".
„Það kemur rétt strax", svaraði Rut. Röddin var
dapurleg og varirnar skulfu. „Ég hitti Sam Wright".
„O", hrópaði móðir hennar. „Hann er þá kominn
heim".
Rut svaraði ekki. Hún drattaðist upp stigann og inn í
setustofuna — herbergið, þar sem Stevens læknir hafði
hrif ið Súsönnu litlu úr klóm dauðans fyrir seytján árum.
Þar f leygði hún sér á grúf u yf ir sama borðið og þá hafði
staðið þar og fól andlitið í höndum sér. Svo f ór hún að há-
gráta.
„Hvað er að þér, elsku barnið mitt"? sagði móðir
hennar, „Hvað i ósköpunum hefur komið fyrir?"
„Það er svo Ijótt og andstyggilegt", stundi stúlkan.
„En — ó, mamma, ég hata Súsönnu! Hún var með mér,
og Sam lét sem hann sæi mig ekki, og hann ætlar að
koma hingað i kvöld og heimsækja okkur".
„En ætlar þú ekki að fara til Sinclairs?" hrópaði frú
Warham.
,, Jú. En Súsanna ætlar ekki", andvarpaði Rut. „ Þaó er
bara hún, sem hann er að heimsækja".
Fanney Warham starfaði af lif i og sál innan annarrar
öldungakirkjunnar. En safnaðarfólkið myndi tæplega
hafa kannazt við andlit hennar eins og það var nú: krýnt
ótal pappírsvafningum og gljáandi af aldinkvoðu, sem
hún hafði roðið framan í sig. Hún var komin á þann
aldur, er konur standa i annað sinn á viðsjálum vega-
mótum, og þær kynlegu tilfinningar, sem byltust i leyn
um hugans og engan gat grunað, hve óstýrilátar voru,
leituðu nú uppá yfirborðið. Hún þurfti ekki að skeyta um
að hafa hemil á svipbrigðum sinum, þvi að dóttir hennar
fól andlit sitt i höndum sér. Hún mælti ekki orð frá
vörum. Hún lagði aðeins höndina blítt og verndandi á öxl
dóttur sinnar, rétt sem snöggvast, likt og Ijónynja, sem
gælir við hvolpa sína, um leið og hún býst til þess að
verja þá. Svo gekk hún út úr stofunni. Hún vissi ekki,
hvað hún átti að gera, en hún fann, að eitthvað varð hún
að hafast að.
3.
Siminn var niðri, innst í forstofunni, sem skipti allri
neðri hæðinni i tvo jafn stóra hluta. Frú Warham var
tæpast búin að segja simastúlkunni, við hvern hun vildi
ná sambandi, er Rut kom æðandi fram á stigapallinn og
hrópaði:
„Hvað ertu að gera, mamma?"
,, Eg ætla að segja f rú Sinclair, að þú sért veik og getir
ekki komið í kvöld. Svosendi ég Súsönnu í þinn stað".
„Hættu"! hrópaði Rut æf. „Sleppfu símanum
strax!"
„Láttu mig ráða, Rut — "
„Hættu þessu!" hrópaði Rut. „Þú mátt ekki gera
þetta. Það kemst í almæli, að ég sé að elta Sam — og se
afbrýðisöm við Súsönnu".
Hann byrjaði að segja mér frá
stelpunni sem átti heima i næsta
húsi við hann þegar hann var
litill. Svo allt i einu gleymdi hann
sér og hvarf bara!
DENNI
DÆMALÁUSI