Tíminn - 04.01.1978, Blaðsíða 13

Miövikudagur 4. janúar 1978
op. 27 nr. 1 i cis-moll og nr. 2
i Des-dúr, Scerzo nr. 2 i b-
moll op. 31.
16.00 Fréttir. Tilkynningar.
(16.15 Veðurfregnir).
16.20 Popphorn Halldór
Gunnarsson kynnir.
17.30 Útvarpssaga barnanna:
„Hottabych” eftir Lazar
Lagin.Oddný Thorsteinsson
les þýðingu sina (12).
17.50 Tónleikar. Tilkynningar.
18.45 Veðurfregnir. Dagskrá
kvöldsins.
19.00 Fréttir. Fréttaauki. Til-
kynningar.
19.35 Gestur i útvarpssal: Det-
lev Kraus prófessor frá
Hamborgleikur á pianó Til-
brigði og fúgu eftir Brahms
um stef eftir Handel.
20.00 Á vegamótum Stefania
Traustadóttir sér um þátt
fyrir unglinga.
20.40 Dómsmál Björn Helga-
son hæstaréttarritari segir
frá.
21.00 Tvisöngur i útvarpssai:
Sigriður E. Magnúsdóttir og
Simon Vaughan syngja
Ólafur Vignir Albertsson
leikur á pianó.
21.20 „Fimmstrengjaljóð”
Hjörtur Pálsson les úr nýrri
bók sinni.
21.35 Kammertónlist a.
Blásarakvintett i e-moll eft-
ir Franz Danzi. b. Sepett
eftir Paul Hindemith.
Hljóðfæraleikarar útvarps-
ins i Baden-Baden flytja.
22.05 Kvöldsagan: Minningar
Ara Arnalds Einar Laxness
les (9).
22.30 Veðurfregnir. Fréttir.
22.50 Djassþátturi umsjá Jóns
Múla Arnasonar
23.25 Fréttir. Dagskrárlok.
sjónvarp
Miðvikudagur
4. janúar
18.00 Daglegt iif i dýragaröi
v Tékkneskur myndaflokkur.
4. þáttur.
18.10 Björninn JókiBandarisk
teiknimyndasyrpa. Þýðandi
Dóra Hafsteinsdóttir.
18.35 Cook skipstjóri Bresk
myndasaga. 13. og 14. þátt-
ur.
19.00 On We Go Ensku-
kennsla. 10. þáttur frum-
sýndur.
19.15 Hlé
20.00 Fréttir og veður
20.25 Auglýsindar og dagskrá
20.30 Alice og Titti (L)
Mæðgurnar Alice Babs og
Titti Breitholtz syngja m.a.
sex lög eftir Duke Ellington.
Jasshljómsveit Nisse Lind-
bergs leikur. (Týordvision —
Sænska sjónvarpið)
21.20 Fiskimennirnir (L)
Danskur sjónvarpsmynda-
flokkur i sex þáttum, byggð-
ur á skáldsögu eftir Hans
Kirk. 4. þáttur. Sælir eru
fátækir Efni þriðja þáttar:
Syndsamlegt athæfi Lausts
Sands og stjúpdóttur hans
er mesta vandamál, sem
fiskimennirnir eiga við að
striða, enn sem komiö er.
En nú er Anton Knopper
orðinn ástfanginn af
Katrinu á kránni, og það list
mönnum illa á. En lifiö er
ekki eintóm armæða. Fiski-
mennirnir reisa safnaðar-
heimili, þar sem þeir sam-
einast i trúariðkun. Þýöandi
Dóra Hafsteinsdóttir.
(Nordvision — Danska
sjónvarpið)
22.20 Barbarossa-áætlunin
Bresk heimildamynd um
aðdragandann að innrás
þýska hersins I Rússland I
siöari heimssyrjöldinni sem
gerð var þrátt fyrir
griðasáttmála Hitlers og
Stalins. Meöal annars lýsir
Albert Speer fyrirætlunum
Hitlers með innrásinni, en
með henni urðu þáttaskil I
ófriðnum mikla. Þýðandi
Bogi Arnar Finnbogason.
23.10 Dagskrárlok
UJIilMi
13
David Graham Phillips:
105
SUSANNA LENOX
að koma töskunum í réttan áfangastað og færu síðan
leiðar sinnar með strætisvagni fyrir tíu sent. Þau fengu
stórt og viðkunnanlegt herbergi með baði og áttu að
borga f jóra dali á dag. Spenser staðhæfði að það væri ó-
dýrt. Súsanna lét í Ijós áhyggjur sínar — þau væru ekki
búin að vera nema eina klukkustund í New York og þó
hefðu þau þegar eytt tíu dölum og hún vissi ekki hvað
miklu í smápeningum. Roderick hafði verið óspar á
drykkjupeningana, því að hann vissi að það var kallað
rikmannlegt, þótt ríkir menn viti venjulega allt of vel,
hvert er gildi peninganna til þess að þeir sói þeim að
þarf lausu.
Þau mötuðust í veitingasal gistihússins og fóru síðan
út að virða fyrir sér það ríki sem þau voru komin til að
leggja undir sig og slá eign sinni á. Þau lögðu leið sína
upp Breiðstræti að Fjórtándugötu, villtust í Ijósadýrðinni
á Syðra-Sambandstorginu og komust ekki aftur í mann-
haf aðalgötunnar fyrr en eftir talsvert rangl. Þau gengu
nú hinn tiltölulega kyrrláta kafla frá Sambandstorgi að
Þrítugustu-og-f jorðu-götu, þar sem við þeim blöstu öll
undur kvöldanna í New York. Þau störðu forviða á loft-
brautina sem hlumdi undir hvæsandi lestinni hátt yfir
höfði þeirra. Þau gengu yfir Greelytorg en þá mætti
þeim þar svo heillandi sjón að þau féllu alveg í stafi:
gata sem á furðulegasta hátt var uppljómuð raf lýstum
spjöldum af öllum stærðum og litum svo að þar var bjart
eins og um hádag. Á gangstéttunum var aragrúi fólks
flest eins prúðbúið og fyrirfólkið i Cincinnati. Þarna
var hvert leikhúsið við annað og í Fertugustu-og-annarri-
götu voru leikhús hvert sem litið var. Hér — hér gat ekki
veriðerf itt að koma leikriti á f ramfærlannar eins f jöldi
og hér var af leikhúsum sem öll þurf u auðvitað á nýjum
leikritum að halda.
Þau ræddu um það að fara í leikhús en afréðu þó að
gera það ekki því að þau voru þreytt eftir ferðalagið og
öll þau undur sem fyrir þau hafði borið. ,,Ég hef aldrei á
ævi minni komið inn í sannnefnt leikhús”, sagði Sú-
sanna.,, Ég verð að geta notið þess verulega vel þegar ég
fer í leikhús í fyrsta skipti”.
„Já", sagði Roderick. „Það er rétt. Til dæmis annað
kvöld. Það verður ógleymanlegt". Og þau lásu aug-
lýsingarnar á hinum skrautlegu spjöldum. horfðu í
búðargluggana og ömbruðu hægt og hægt heim undir
gistihúsið. Þegar þau voru komin aftur yfir Sambands-
torgið sagði Spenser: „Hefurðu tekið eftir því hvað hér
er mikið af götustelpum. Við erum búin að mæta mörg-
um þúsundum. Finnst þér það ekki hræðilegt?"
„Jú", sagði Súsanna.
Aldrei gætir þú hugsað þér að lifa sliku lífi", sagði
hann.
Hún leit beint framan í hann. „Jú" sagði hún. „Ég hef
gert það".
Hann nam snögglega staðar og svipbrigði hans ollu
henni andþrengslum. En hún horfði á hann án þess að
láta sér bregða.,, Hvers vegna segirðu mér þetta!" sagði
hann. „Þetta er ekki rétt. Þetta getur ekki verið rétt. Þú
getur ekki átt við það sama og ég".
„Jú, þetta er rétt".
„ Ég hef ði átt að vita þetta! Ég hef ði átt að vita þetta!"
hrópaði hann. „Ég komst að því hver þú varst strax um
kvöldið, er ég kom heim f rá Carrollton. Þeir höf ðu símað
um strokið. Svo að ég vissi hvernig allt var í pottinn bú-
ið".
„Með mömmu?" spurði hún, „e r það það sem þú átt
við?"
„O-o þú þarft ekki að skammast þín svona", sagði
hann fullur veglyndis og meðaumkunar.
„Ég skammast mín ekkert", sagði hún. En hún skýrði
það ekki fyrir honum að svipbriaði hennar stöf uðu af því
hve hún kveið því að hann ætlaði að neyða hana til þess
að blygðast sín fyrir móður sína.
„Nei, ég býst við að það sé rétt", sagði hann æf ur yf ir
þessari nýju sönnun um skort á kvenlegri blygðunar-
semi. „Þaðer sjálfsagt ekki réttaf mér að ásaka þig. Þú
ert með þessum ósköpum fædd — án siðferðiskenndar."
„Já, það er sennilegt", sagði hún þreytulega.
„ Ef þú hefðir bara logið að mér — verið ósannsögul í
þetta eina skipti " sagði hann. „Þá hefðirðu ekki feykt
vonum mínum út í veður og vind. Þá hefðir þú ekki kæft
ást mína."
Hún nálfölnaði. Onnur svipbreyting sást ekki.
,, Ég er ekki að seg ja að ég elski þig ekki lengur", f lýtti
hann sér að bæta við. „En þó ekki á sama hátt og áður.
Og það getur aldrei orðið".
Hann lagði báða lófana að vanga hennar. „Ó hve þetta
andliter fallegt", sagði hann „mjúkt og sællegt! Og aug-
un — ó, hve þau eru skær og sakleysisleg! Hvar sést það?
Hvar sést það? Það hlýtur að sjást einhvers staðar".
„Hvað Roderick?"
„Skarnið".
Það sáust ekki nein svipbrigði á andliti hennar nema
hvað drættirnir dýpkuðu og dauft þjáningarf ullt biðjandi
bros færðist yfir varir hennar. Hún mælti:
„Ef til vill hefur ástin þvegið það af — ef það hefur
nokkurn tíma hrinið á mér. Mér fannst það ekki hrina á
mér — fremur en óhreindindin í herberginu mínu þegar
ég var að þvo það."
„Svona máttu ekki tala. Og þú ert róleg! Þú hvorki
grætur né reiðist".
„Þetta er svo— svo fyrnt — og dautt. Mér finnst þetta
haf a verið einhver önnur. Og það var lika Roderick".
Hann hristi höfuðið og hleypti í brúnirnar. „Við skul-
um ekki tala um þetta" sagði hann hranalega. „Bara að
ég gæti líka hætt að hugsa um það!"
Hún bældi sjálfa sig niður eins og hún gat því að hún
átti þó að búa i sömu stofu og hann. Hún forðaðist að
auðsýna honum blíðuhót eða láta í Ijós ákafa löngun sína
til þess að hann mýkti sár hennar. Henni kom ekki dúr á
auga um nóttina og stundum áræddi hún að gæla við
hann blítt og varfærnislega þegar hún var viss um að
hann svæf i. Um morguninn lét hún sem hún væri í fasta
svef ni og það var ekki f yrr en hann hafði kallað fvívegis
til hennar að hún gaf til kynna að hún vakti. Snöggt
augnatillit færði henni héim sanninn um það sem rödd
hans hafði látið hana gruna. Andlit hennar var fölt og
órætt en hjartað barðist i brjósti hennar með sárum
kvalafullum slögum. En vonir hennar voru enn
ólamaðar því að ást hennar var heil og f ölskvalaus. Skap
hans myndi áreiðanlega mýkjasþhann myndi fyrirgefa
henni.
Um kvöldið fóru þau í leikhús — sáu Modjestu leika í
„Mögdu".
Súsanna hafði ekki komið í leikhús fyrr — eða neitt er
því nafni gat kallazt. Eina stofnunin í Sutherland sem
nálgaðist það að geta kallazt leikhús var Frimúrarahöll-
in. Þar var leiksvið fyrir öðrum enda samkomusalsins
og þar sýndu farandleikarar stundum lélega leiki. Fólk
úr efnastéttunum sótti ekki þessar leiksýningar, að
minnsta kosti ekki konur. Það var eindregin skoðun