Tíminn - 29.10.1978, Qupperneq 1

BLA [Ð 2
Sunnudagur 29. október
Erfiðleikarnir ftroska. ■ ef rétt er á haldið
Menn mega ekki missa
kj arkinn, þótt þeir verði
fyrir einhverjum áföllum
segir Gunnhildur Ásta
Steingrímsdóttir í
þessu viðtali
V>ó ev e^ x meö veiem«'wn huSsunav L>a.
eWtó «tnt ú'.^teVíevö ^
veS®61* ueí«' °A aröa Ue>" oé
utnf*:
set^

V»e' „a si««a
anna
Las flest sem
náðist
til
Og þá er best aö bera fram
fyrstu spurninguna, Gunnhildur:
— Byrjaðir þií ekki snemma aö
taka þérbókihönd, þegarþú áttir
fri frá skylduverkum?
— Ég hef alltaf haft gaman af
aö lesa, og ég las mikið þegar ég
var barn og unglingur.
— Þií hefur þá snemma eignast
góöa vini meðal bóka?
— Já, þaö er vist alveg áreiöan-
legt.
— Manstu á h vers konar lesefni
þú haföir mestar mætur á æsku-
árum þínum?
— Satt aö segja held ég, aö ég
hafi ekki svo mjög tekið eitt fram
yfir annaö. Ég las flest sem ég
náöi i, og þó fyrst og fremst þær
barna- og unglingabækur, sem þá
voru algengastar. Ég las bækur
Sigurbjörns Sveinssonar,
Nonna-bækurnar og margt fleira
og haföi miklar mætur á þessu
öllu, — og reyndar mörgu fleira
þvi ég var vist ekki gömul þegar
ég haföi lesiö allar þær bækur,
sem til voru heima hjá mér.
— Já, vel á minnst: Ert þd
Reykvikingur?
— Ég fæddist á Eyrarbakka, en
var aðeins ársgömui, þegar for-
eldrar minir fhittust meö mig
hingaö til Reykjavikur, og ólst
hér upp eftir það meö þeirri
undantekningu þó, aö ég var oft
hjá afa og ömmu „fyrir austan
Fjall” á sumrin.
— En svo hefur bóklestur þinn
auövitað tekiö ýmsum breyting-
um i áranna rás, eftir þvi sem þii
eitist og þroskaðist?
— Já, að sjálfsögöu en þó er nú
svo aö mér hefur alltaf þótt
gaman aö barnabókum og enn
þann dag i dag finnast mér góöar
barnabækur fram úr skarandi
skemmtilegur lestur.
Fyrst viðerum aö tala um bók-
lestur minn er best aö viöurkenna
þaö strax, aö ég er ekki dugleg aö
lesa ljóö, en á hinn bóginn þykir
mér ákaflega gaman aö heyra
aðra lesa þau. Viö eigum hér
heima t.d. plötur, þar sem Jón
Helgason prófessor les ljóö sin,
það er hreinasta unun á að hlýöa.
Af sagnaskáldum okkar hef ég
mestar mætur á Halldóri Lax-
ness, Ólafi Jóhanni Sigurössyni
og Gunnari Gunnarssyni. Ég er
niína alveg nýbúin aö lesa
Hreiðriöeftir ólaf Jóhann og varö
ákaflega hrifin. Þetta er fram úr
skarandi góö bók.
„Byrjar hún nú að
hlusta á sinfóniurnar!”
— Næst skulum viö vfkja aö
öörum þætti áhugamála þinna.
Miggrunar, aö þú hafir snemma
haft mikiö yndi af tónlist?
— Já, þaö eru vist ékki neinar
ýkjur. Ég var ekki gömul, þegar
þessi árátta fór aö gera vart viö
sig hjá mér sem kannski var ekki
óliklegt, þvi aö faöir minn var
ákaflega músikalskur og lék
sjálfur á orgel.
— Læröir þú þá ekki lika hljóö-
færaleik?
— Þaö varö nU aldrei mikið. Jú,
mér var kennt aö spila á orgel og
seinna læröi ég dálítiö I pianóleik
en þaö eru orðin mörg ársiöan og
ég hef ekki haldiö þessu neitt viö.
Ég á ekki einu sinni hljóöfæri.
— En fórst þú ekki snemma aö
hlusta á tóniist, t.d. i Utvarpinu?
— Jú þaö byrjaöi snemma og
Frá öskju