Ísafold - 03.10.1876, Qupperneq 4

En nú kvað hann vera að hverfa, og
þykir það góðs vili, enda virðist afli nú
veru að iifna. Óvenjumikið hefir rekið
af smokk hjer sunnan fram með flóan-
um; en það er jafnan talið vita á fiski-
göngu, svo að menn eru nú engan veg-
inn vonlausir að betur skipist með bjarg-
ræði manna en á horfðist í vor og í
sumar.— «Reykjavík», fiskiskúta þeirra
Geirs Zoega og hans fjelaga, brá sjer
austur á Seyðisfjörð seint í ágústm. til
þorskveiða, kom aptur þaðan í miðjum
f. m. með 23000 fiskjar.— H e i I s u-
far hefir almennt verið gott, nema
hvað barnsfararsótt hefirveriðað stinga
sjer niður í sumar til og frá um Borg-
arfjörðinn (12 konur sýkzt og 2 dáið),
og sömuleiðis bólusótt, þó eigi skæð;
eru það helzt mjaltakonur, er hana hafa
fengið, af kúm.
— Fjárkláða hefir hvergi orðið
vart í sumar eða nú í rjeltunum, nema
á einni kind í Fossárrjett (við Hvalfjörð
sunnanverðan). Var hún þegar skorin,
og annað fje úr rjettinni allt baðað eða
skorið. Mælt er, að í rjettunum fyrir
vestan Hvítá hafi engin kind fundizt
sunnan yfir ána, og mun það eins dæmi
að vörðurinn hafi reynzt svo vel. Yfir
Skorradalsvörð kvað eitthvað hafa slopp-
ið, en sárfátt. Til varúðar heíir lög-
reglustjóri boðið, að hafa hálfsmánaðar-
skoðanir á öllu fje milli Hvítánna fram á
vetur, og ráðgerir almennar þrifabaðanir
á jólaföstu. — R e k s t r a r-leyfið lítur
út fyrir að verði vel notað; eru hingað
komnir rekstrar bæði vestan yfir Hvítá
og norðan úr Húnavatnssýslu. Skurð-
arfje reynist fremur vel á hold, en miklu
síður á mör. Kjöt er í álíku verði og
í fvrra eða við hærra (12—18 eða 20
92
aura), en ull og mör selst illa (ull 35
aura pundið, mör 28 a.).
Uiilarf'æðiiig' og barns-
morð. Aðfaranólt hins 11. f. mán.
ól ógipt slúlka á Skógtjörn á Álpta-
nesi barn á laun við heimilisfólkið og
fyrirfór því í hlandforinni. Hún er hálf-
viti — var fermd um þritugt með bisk-
upsleyfi —; er jafnvel talið vist að
hana skorti allt skynbragð á saknæmi
athæfis síns, og sje því sá einn nauð-
ugur að láta glæps þessa óhegnt.
— iTfaimalát. Hinn 14. þ. m.
andaðist í Stykkishóimi fyrrnm kaup-
maður Benidikt (Bogason)
Benidiktsen (rúðumeistari), á
áttræðisaldri, einn hinna nafnkenndu
Staðarfells-systkina — 17. s. m.
andaðist að Miðfelli á Hvalfjarðarströnd
frú Iíristín Ingvarsdóttir
Sverrisen, ekkjaEiríks sýslumauns
Sverrisens, fædd 1790. — 26. ágúst
þ. á. andaðist að Suður-Ileykjum í
Mosfellssveit húsfrú Ragnhildur
J ó n s d ó 11 i r, kona Jóns bónda
Halldórssonar; átti að fyrra manni
Björn bónda Jónsson á Búrfelli í
Grímsneai, og voru þeirra börn: Jón
prestur Björnsson nð Stokkseyri og
hans systkini.
— Veitt brauð: Staður f Aðal-
vík 9. f. m. sira Páli E. Sivertsen í
Ógurþingum, með 400 kr. uppbót.
Hann á og að þjóna Stað í Grunnu-
vík fyrst um sinn. Ó v e i 11: Ögur-
þing, augl. 9. f. m., metið 732kr. lOa.
— Strandaskipið Diana
lagði af stað hjeðan 10. f. mán. kl. C
e. m., með 70—-80 farþegja og all-
mikinn farm.
— Prentvilla f síðasta blaði mið-
dálki á 85. bls.: Vorlckee fý'rir
V o e 1 c k e r.
IIi11 o,2 þetta.
— pað sem selt hefir verið af brenni-
og öðrum áfengum drykkjum á Englandi á
5 árum (1869—1874) nemur 15,000 miljónum
króna. Væri því brennivíni, sem fæst fyrir
Jietta fje, helt saman, yrði úr því 5000 feta
langt, 5000 feta breitt og 10 feta djúptstöðu-
vatn. Hver sem þekkti öll f>au slys, sem
petta brennivínsvatu hefir valdið!
(fíudstihken)
Auglýsingar.
— K a t a n e s-v e i ð i n, Ijósmyndir
á ýmsri stærð, sem kosta frá 50 a.
| til 2 kr., fást nú hjá
Sigfúsi Eymundssyni.
\
S Ensku. '
i Þeir sem vilja læra þetta mál bæði fljótt
og vel, einkanlega Ameríkufarar, geta
fengið tilsögn hjá þorláki Ó. Johnson,
sem hefir verið á Englandi f mörg ár,
og í Lundúnaborg um langan tíma,
þar sem Enska er almennt bezt töluð.
þegar einn er í tíma kostar kennslan
tvö mörk eða .... 66 aura
þegar tveir eru, fyrir hvern . 50 —
þegar þrír eru í einu, fyrir alla 1 kr.
Ef fleiri enn þrír eru, þá eptirsam-
komulagi.
Reykjavík, 21. september 1876.
Porlákitr Ó. Johnson.
— Inn- og útborgun sparisjóðsins
verður fyrst um sinn á skrifstofu land-
fógetans á hverjum laugardegi, frá kl.
4—5 e. m.
líærsveitamenn geta vitjað ísafoldar
ÍApótekinu.
ísafold kemur út 2 —3var á mánuði, 32 bl.
um árið. Kostar 3 kr. árgangurinn (er-
lendis 4 kr.), stók ur. 20 a. Sólulaon: 7.
hvert expl.
Ársverbib greibist í kanptíb, eba þá hálft á sumarmálum, hálft á
haustlestum. AuglýsiiiKar eiu teknar í blabib fyrir 6 a. smáleturs-
líuan eía jafnmiliib rúm, en 7 a. meb veujulegu megiumálsletri. —
8krifstofa Isafoldar er í Doktorshúsinu (í Hlibarhúsum).
Kitstjúri: Björn Jónsson, cand. phi).
Laudsprentsmibjan í Keykjavík.
Einar pórðarson.
yðar valdi; eitt orð af yðar vörum er
nóg, eitt hiýlegt orð, og mun jeg enn
fá frelsað hann».
«Niðingur! varmenni!» æpti hún, er
hún rankaði við sjer, «það er þú,
sem er valdur að þessu — það er þú,
sem er morðingi hans!» Hún rjeð
sjer eigi fyrir harmi.
Ambrosío sá hvað hún kvaldist, og
spáði sjer sigurs að iokum. En sú
spá ræltist aldrei.
Loks leið að hinni hræðilegu
stundu. «A morgun* mælti Ambrosío,
er hann skildi við Inez eitt kvöld, «á
morgun er trúurbreunuhátíðin. Á
morgun manuð þjer heyra klnkkna-
hljóminn, er faðir yðar verður hringd-
ur tiJ heljur. I’jer sjáið Ifklega lika
reykinn sem leggur upp af bálinu, er
hann verður brenndur. Jeg læt yður
nú eiga yður. það er enn á mínu
valdi að bjarga lífi hans. Hugsið yður
um, hvort þjer haldið þjer treystið yð-
ur til að standast-það, sem á morgun
dynur yfir. Haldið- þjer að þjer getið
hugsað til þess eptir á, að þjer hafið
verið valdar að dauða háns, og það
með tómu þrái og heimskuiegri mót-
spyrnu gegn gæfu yðar».
Aldrei halði Inez átt aðra eins
nótt. Henni fannst hún ætla að
springa af harmi og hræðslu; hún var
orðin hreinlega máltþrota af mæðu og
hrellingu. Hún leitaði á hvern glugga
og hverja hurð að herberginu, í þeirri
heimskulegu von að komast úl, en þar
var hvergi lát á, alira sízt undan jafn-
máttlitlum löndum. Hún var eins og
vesalings fugl, sem ber aumingja litlu
vængjunum í bnrið sitt, uns hann
hnígur niður máttvana og úrkulavonar;
eins fleygði luin sjer á gólfið í von-
lausri hrellingu. Blóðið logaði í æð-
unum, tnngan var þornuð upp, hjartað
sló svo hart og svo ólt, og henni
fannst eins og heilinn ætiaði að brenna.
Um það leyti sem fórj að daga
heyrði hún lykli snúið í hurðinni að
herberginu, sem hún var í. Hún ótt-
aðist að það kynni að vera Don Am-
brosío og varð því heldur en ekki
hverft við. En það var ekki hann,
heldtir kvennmaður, í sveitabúningi, og
skýldi skikkjunni fyrir andlit sjer.
Hún gekk hljóðlega inn, litaðist vand-
lega um og brá siðan skýlunni frá
andiitinu. Sá Inez þá, að þar var
komin söngmærin, bjargvættur hennar.
Hún hljóðaði upp af fögnuði; en hin
ókunna mær brá fingrinum lyrir varir
sjer, til merkis um, að hin skyldi ekki
hafa hátt, og benti henni að koma
með sjer. Hún brá á sig höfuðblæj-
nnni og fór af stað viðstöðulaust.
Þær gengu hratt en hljóðlega gegnum
försal einn, þvert yfir allmikinn skála
og síðan eptir löngum stofugöngum;
allt var hljótt; heimilisfólkið var altt i
svefni. þá komu þær að hurð, er
aðkomumærin hafði lykil að. lnez
flaug allt í einu í hug, að hjer kynnu
að vera ný svik í tafli; svo var hún
orðin istöðulaus og tortrygg; hún lagði
höndina á handlegg hinnar ókunnu
meyjar og spurði, hvort hún væri að
fara með sig. «Jeg ætla að bjarga yðor
hjeðan», svaraði hin í lágum hljóðum.
«Eru yðnr kunnar leiðir um höll
þessa?».
«Helzt til velD svaraði stúlkan, og
varpaði öndinni mæðilega, með svo
raunalegum einlægnissvip, að Inez
hvarf öil tortryggni. (Framh. siðar).