Ísafold - 19.12.1876, Blaðsíða 2

114
skal skatt greiða, jafnt karlar sem kon-
ur, ungir og gamlir, hverrar stjettar
sem eru. Hlutafjelög, verzlunarQelög
og önnur slík fjelög og stofnanir eru
og skattskyldir gjaldenduraf þeim hluta
ágóðans, er eigi rennur til einstakra
manna, sem heimilisfastir eru hjer
á landi. f>ó er landssjóður undau-
þeginn tekjuskatti, og þeir sjóðir
er fjárlögin ná til, svo og kirkjusjóðir,
sveitarsjóðir, sparisjóðir og þeir sjóðir
aðrir, er stofnaðir eru til almeonra
þarfa. Sje sá ekki heimilisfastur hjer
á landi, er tekjur heílr hjer af jarðeign,
veðskuld eða atvinnu, skal umboðsmað-
ur hans inna skattinn af hans hendi.
En ef maður, sem ekki er beimilfastur
hjer á landi, hefir embættislaun
hjeðan, eptirlaun, biðlaun, lífeyri eða
aðrar slíkar tekjur, annast Islandsráð-
ráðgjafinn, að tekjuskattur hans verði
greiddur í landssjóð.
Skattanefndir skulu skipaðar í
hreppi hverjum og kaupstað til að semja
skrá um tekjur þeirra, er skatt eiga
að greiða. Skulu 3 menn í nefnd hverri,
formaður bæjarfulltrúanna í kaupstöð-
um og hreppstjóri í sveitum, og eru þeir
formenn nefndanna. þar sem fieiri eru
hreppstjórar en einn, nefnir sýslumað-
ur til þann, er í nefndinni skal sitja.
Hina nefndarmennina tvo kjósa bæjar-
fulltrúar eða hreppsnefndarmenn 'úr
sinum flokki, svo og einn varamann
fyrir nefnd hverja, utan nefndar, ef
hreppsnefndarraenu eru eigi fleiri en
þrír. í forföllum formanns kýs skatta-
nefndin sjálf formann í hans stað.
Skyidur er hver embættismaður
og hver sá annar, er á hendi hefir
þjónustu nokkura af hálfu landstjórnar-
innar, svo og stjórnendur stofnana og
fjelaga, að láta nefndinni f tje skýrslur
allar og skírteini, er hún beiðist og
þarfnast, svo sem skýrslur um embætt-
islaun, um skuldabrjef og hlutabrjef
með nafngreindum eiganda að, um
þinglýstar veðskuldir og annað því um
líkt. Tregðist einhver við að láta upp
skýrslur þær, er um er beðið, skal
landshöfðingi úrskurð á leggja, hvort
hann er þess skyldur eða eigi ; má
landshöfðingi leggja við daglegar sektir,
ef sá óhlýðnast úrskurði bans.
Á hreppastefnum á hausti og á
bæjarfundum í októberm. skulu nefnd-
irnar safna skýrslum um tekjur þeirra,
Finnakyn.
Dálítil frásaga,
eptir
Jonas Lie.
(Framh ). Hann var svo mikill vexti
að skipið ætlaði að sökkva í þann end-
ann, er hann sat. Síðan hvarf hann
allt i einu, og þótti Erlendi nú sem
rofaði tilíþokunni; sjóinnkyrrði svo, að
ekki var eptir nema dálítil ylgja, og
sjer hann framundan sjer sker eitt lít-
ið, lágt og gráleitt, og rak bátinn hægt
og hægt að skerinu.
Skerið var vott, eins og nýfallið
væri út af því, og á þvi miðju sat
stúlka. Hún var föl í andliti, en augun
undra-fögur. Hún var i grænu klæð-
ispilsi, og hafði silfurbelti um sig miðja
og markaðar á myndir ýmiss konar, að
finnskum sið. Upphluturinn var úr
þarabrúnu skinni, reimarnar úr græn-
um sæjurtum, og sá þar í mjallhvita
skyrtuna, eins og bringu á sjófugli.
Pegar bátinn bar að skerinu, gekk
stúlkan ofan í móti Erlendi, ávarpaði
hannkunnuglega og mælti: nÞarkemurðu
er tekjuskatt eiga að Iúka. Þyki skatta-
nefnd skýrslur manna eða frásögn tor-
tryggileg, getur hún krafizt sannana
þeirra og skírteina, er henni þurfa
þykir, og kveður síðan á um tekjur
hans. Gefi maðnr enga skýrslu, kveð-
ur nefndin á tekjur hans, svo sem hún
veit sannast og rjettast.
Siðan semur nefndin skrá um alla
þá, er tekjuskatt eiga að lúka, með
fullu nafni og heimili hvers gjaldanda;
þar skal og tilgreint, hvað mikið
hann hefir í tekjur í hverri tekjugrein
um sig, tilkostnaður sá, er frá skal
draga samkvæmt lögum þessum, svo
og, hvort gjaldandi hafi sagt sjátfur
til um tekjur sínar eða eigi.
Tekjuskrárnar skulu lagðar fram
almenningi til sýnis á kirkjustöðum I
hreppum og i þingstofum í kaupstöð-
um eigi síðar en 15. nóvemberm., og
liggja þar mánuðinn út.
Nú unir maður eigi ákvörðun
skattauefndar um tekjuskatt, og skal
hann bera upp kæru sina við formann-
inn fyrir 1. desember; kveður þá for-
maður á nefndartund og boðar kæranda
þangað. Síðan leggur nefndin úrskurð
á mál hans fyrir 15. desember.
Skjóta má kærandi máli sínu til
yfirskatlanefndar og skal hann það gjört
hafa fyrir nýár, brjetlega og með rök-
um, ella verður þvi enginn gaumur
gefinn.
En yfirskattanefnd skal skipuð í
sýslu hverri eður kaupstað; í kaup-
túnum er það bæjarstjórnin, en i sýsl-
um sýslumaður, og er hann formaður,
og tveir rnenn aðrir, er sýslunefndin
til þess kýs úr sínum flokki. Kjósa
skal og á sama liátt einn varamann.
Eigi má sami maður sitja í skattanefnd
og yfirskattanefnd.
Yfirskattanefndin sker úr á öllum
málum þeim, er til henuar er skotið
frá skattanefndum í hennar umdæmi.
Urskurður hennar er fullnaðarúrskurð-
ur, og skal hann uppkveðinn fyrir lok
janúarm. Síðan skýrir nefndin skatta-
nefndinni og kæranda tafarlaust frá
málalokum.
Sje kærandi sjálfur í skattanefnd
eða yfirskattanefnd þeirri, er skilja
á um mál hans, skal varamaður
ganga i nefndina í hans stað í því
máli.
Skattanefndirnar skulu sent hafa
loksins, Erlendur, — jeghefi beðið lengi
eptir þjer!»
Erlendi fannst eins og ískaldur
hrollur færi um sig allan, þegar stúlk-
an rjetti honum hendina til að styðja
hann upp frá bátnum; en það var ekki
nema í svip, og gleymdi hann því óð-
ara.
Á miðju skerinu komu þau að litl-
um hellismunna, með eirslegnu riði
ofan að ganga, svipað því sem er í
vönduðumká-etum. Hann staldraðidá-
lítið við og hugsaði sig um, hvort
hann ætti að leggja niður riðið. Pá
sjer hann tvo hákarla geysimikla synda
þar rjett hjá ; þeir voru 12—14 álnir
á lengd í minnsta lagi.
Þau gengu nú bæði ofan riðið, en
hákarlarnir urðu samferða, sinn hvors
vegar, rjett eins og skerið væri ekki
annað en sjór. Stúlkan varð vör við
að Erlendur var hálf-smeykur við þetta
og sagði hún honum þá, að þetta væri
bara tveir piltarnir úr lífverðinum hans
föður síns; og skömmu siðar hurfu þeir
báðir. Kvaðst hún nú ætla með hann
á fund föður síns; og biði hann þeirra;
hún bætti þvi við, að hann mætti ekki
sýslumanni eða bæjarfógeta talnaskrár
sínar um gjaldskyldar tekjur manna í
hreppnum eða kaupstaðnum, leiðrjett-
ar samkvæmt álögðum úrskurðum, eigi
síðar en í lok febrúarm. Semur þá
sýslumaður eða bæjarfógeti úr þeim
eina aðalskrá um tekjuskatt gjaldenda
( hans mndæmi það ár.
Skattiun skal greíða á manntals-
þingum, og í peningum.
Hver sá, er skýrir nefnd vísvitandi
rangt frá tekjum sínum, skal greiða í
landssjóð fimmfalda sekt við gjald það,
er undan var dregið. En ef hann er
dáinn áður brot hans verður uppvíst,
skal gjalda að eins tvöfalda sekt af
búi hans.
Landshöfðingi semur reglugjörð
handa skattanefndum og yfirskatta-
nefndum, svo og forsnið að talnaskrám
skattanefnda.
Fyrir öllum sköttunum má gjöra
fjárnám hjá gjaldendum, samkvæmt
opnu brjefi 2. april 1841. Skattkrafan
hefir og þann forgangsrjett fyrir öðr-
um kröfum, sem um er rætt í dönsku-
lögum 5 b. 14 k. 37. gr. og opnum
brjefum 23.júlí 1819 og II. des. 1869.
Fáist eigi jarðarskattur i lausafje gjald-
anda, má gjöra fjárnám í jörð þeirri,
er skattinn skal af greiða. Tekjuskatt-
ur af fasteign og húsaskattur ganga
fyrir öllum veðkröfum í jörðinni eða
húsinu.
Skattana skal alla greiða í fyrsta
sinn á manntalsþingum 1879.
(Framh. síðar).
— \s<Virjöf’nun eptir efn-
u m o g á s t a n d i t il b œ j a r-
s j ó ð s Reykjavíltur 1 8 7 7.
Gjald þetta er eptir áætluninni 10297
kr. 5 a. (í fyrra 10405 kr. 12 a.), en
að viðbættum 7% fyrir vanhöldum
llOISkr., sem er jafnað niður á 431
gjaldanda. Þess>r hafa mest útsvar:
Fischers verxlun 470 kr. (f fyrra 430),
Iínudtzons verzlun og Siemsens verzl-
un 380 hvor (í f. 350), Uilmar Finsen
landsh. og Pjetur biskup 340 hvor (í
f. 315), Havst. verzl. 320(295), Smiths
verzl. 270 (245), Thomsens verzl. 220
láta sjer bilt við verða, þótt honum
sýndist karlinn ekki ýkja-fríður sýnum,
og ekki láta sjer of mjög finnast um
það sem fyrir augun bæri.
Hann þóttist vita, að hann væri
niðri f sjónum, en fann þó ekki til
neinnar vætu. Mararbolninn var sand-
breiða mikil, full af skeljum, allavega
litum: mjallhvítum, rauðum, bláum og
silfurbjörtum. Sumstaðar voru loðin
sælilju-engi, og holt og ásar skógi
vaxnir, en skógurinn var þang og þari;
utan í holtunum var krökt af fiski, eins
og fugli í bjargi.
Hún sagði honum deili á ýmsu, er
fyrir augun bar, meðan þau voru á
leiðinni saman. Hann sá meðal ann-
ars langt uppiyfirþeim dimmt ský með
hvítum jöðrum, og neðan undirþvf var
einhver skepna á ferð fram og aptur,
og virtist honum ekki ólík öðrum há-
karlinum.
«Það sem þú sjer þarna, er skip»
mælti hún; «það er háskaveður núna
ofansjávar, og það er sá sami og sat
á kjölnum hjá þjer í nótt, sem er á
ferðinni undir skipinu. Ef skipið ferst
eigum við það, og þá nærðu vfst ekki