Ísafold - 19.12.1876, Blaðsíða 3

115
(200), Sig. Melsteð lector 190 (172),
B. Thorberg amtm. 166 (152), f». Jón-
assen háyfird. 160 (154), Bergens sam-
lag 160 (145), Bernhöft bakari 155
(145), Randrup lyfs. 135(128), M. Ste-
phensen yflrd. 130 (90), Á. Thorstein-
son landfóg. 130 (116), J. Hjaltal.
landl. 125 (116), landsprentsm. 120
(112), Jón Pjeturss. yfird. og Jón Þor-
kelsson skólameistari 115 (105), Chr.
Möller veitíngam. 110(90), Magnús
Jónsson dbrm. frá Bráðræði 105 í95),
Geir Zoéga dbrm. 100 (96), Hannes
Árnas. prestask.kenn. og Jón Stefen-
sen factor 90 (82), Hallgr. Sveinss.
dómk.pr. 85 (77), Jónas Jónassen læknir
85 (72), konsul E. Siemsen 85 (85), 0.
Finsen póstmeistari 80 (80), Sí-
mon Johnsen kaupm. 80 (78), Jör-
gensens ekkja 70 (80), Bjarni frá Esju-
bergi 70 (65), Gísii Magn. skólakennari
70 (65), 0. P. Möller kaupm. 70 (65),
Jón þórðarson í Hlíðarh. 70 (60), L.
Sveinbjörnsson bæjarfóg. 70 (60), Ein-
ar Jónsson snikkari 70 (70), Halldór
Guðm. skólak. 70(40), Magnúsar Jóns-
sonar verzlunarfjel. 65 (60), EinarÞórð-
ars. yfirprentari 65 (58), H. Kr, F.rið-
riksson yörkennari 65 (44), Jón ritari
62 (56), Guðm. Jóhannesson smiður
60 (60), Helgi Hálfdánarson prestask.k.
60 (52), Herdís Benediktss. ekkjufrú
58 (56), Jón Árnason skólavörður 58
(55), Chr. Zimsen faktor 56(56), Jensen
bakari 55 (50), M. Jóhannessen faktor
52 (52), Jón Ólafsson í Hlíðarh. 50 (55),
Guðm. Erlendsson 50 (52), H. E.Helge-
sen skólastjóri 50 (45), N. Zimsen faktor
48 (46), Jakob Sveinsson snikkari 40
(40), H. St. Jónsson kaupm., Jón O.V.
Jónsson faktor og Tómas Hallgríms-
son læknaskólakennari 40 hver.
Með því að aðalatvinnuvegur þeirra,
sem stunda fiskiveiðar, hefir brugðizt
svo stórkostlega þetta ár, hefir niður-
fundi föður míns í dag». Erlendi sýnd-
isl bregða fyrir eins og eldur brynni
úr augum hennar, er hún sagði þelta;
en það hvarf að vörmu spori.
Annars var ekki svo hægt að átta
sig á augunum i henni. Þau voru að
jafnaði kolsvört og undarlega djúp, og
því líkast sem brygði fyrir öldubliki á
nóttu, með maurildi I ; en stundum,
er hún hló, brá á þau ljósgrænni slikju,
eins og þegar sólin skín langt niður í
sjóinn.
f>au gengu við og við fram hjá
sandorpnuin skipskrokkum, og syntu
fiskar út og inn um glugga og káetu-
dyr. Kring um reköld þessi reikuðu
mannslíki, og virtust honum ekki ann-
að en blá gufa. Stúlkan sagði hon-
um, að þetta væri sálir drukknaðra
manna, er hefðu ekki hlotið legstað í
kristinna manna reit; — það mætti
vara sig á þeim, því vofur væru mein-
úðugar. Þær fyndu jafnan á sjer, er
einhver af þeirra kyni væri sjófeigur,
og Ijetu þá til sín heyra ámátlegt feigð-
argól á vetrarnóttunum.
Loks komu þau að djúpum dal og
dimmum, og lá leiðin um hann þveran.
jöfnunarnefndin hækkað að mun útsvar
hinna efnabetri meðal hinna.
Niðurjöfnunarskráin liggur til sýnis
á hæjarþingstofunni til nýárs. Kvart-
anir undan útsvari sínu eiga menn að
senda niðurjöfnunarnefndinni fyrir 14.
janúar.
— Á Ifclönriuósi, hinurn ný-
löggilta verzlnnarstuð Húnvetninga, lit-
ur út fyrir að fljótt ætti að takast föst
verzlun. Hafa að sögn 3 kaupmenn
látið mæla sjer þar út húsastæði, og
er einn þeirra nú búinn að koma sjer
þar upp húsi. f>að er Th. J. Thom-
sen, sem eitt sinn var verzlunarstjóri
á flólanesi og siðan á Borðeyri. Hann
kom þar i sumar til lausakaupa og apt-
ur í haust til að hafa þar sláturtöku-
verzlun, og flutti þá með sjer húsið til
búið, frá Noregi. f>að var reist á rúmri
viku, og siðan tekið til að verzla.
• Eptir tólf daga var Thomsen búinn að
fá hátt á 4. hundrað tunnur af kjöti*,
segir í brjefi að norðan — «og mikið
af skinnum, tólg og ull». Verðlag var
15— 20 a. kjötpundið, mör 28 a., ull
50 a., skinn (gæra) 2—3 kr., og er það
betra en víðast annarstaðar hjer nyrðra.
Fyrir þá sök, og það annað, að alþýða
mannavildisem mest styðja aðþví, að föst
verzlun kæmizt sem fyrst á á Blöndu-
ós, varð aðsóknin ákafiega mikil á eigi
lengri tíma, enda málti heita, að hver
dagurinn væri öðrum blíðari og betri.
Thomsen sigldi aptur 5. nóv. til Björg-
vinar; þar hafði hafði hann fengið lán
til þessa fyrirtækis. Ilöfnin áBlöndu-
ós þykir nokkuð brimasöm og uppskip-
un óhæg vestaumeginn óssins, þar sem
Thomsen hefir byggt, en legubotn hinn
bezti, og hefi jeg því heyrt, að skip-
stjórum þætti þar betri höfn en á Skaga-
strönd, enda eru hin miklu austanveð-
ur ólikt vægari á ósnum.
Fram til dalsins voru að sjá hamra-
belti á báðar hendur, og sýndist hon-
um dyr á, margari röð, meðhvítum hurð-
um fyrir ferhyrndum, og fjelli þaðan
norðurljósabjarmi niður f diminuna.
Dai þennan kvað hún ná austur um
endilanga Finnmörk neðanjarðar, og
fyrir inuan hvilu dyrnar byggju Finn-
konungarnir gömlu, sem hefðu orð-
ið sjódauðir. Hún fór og lauk upp
næstu hurðinni. f>ar sat síðasti kon-
ungurinn f Sálpti. Hann hafði koll-
siglt sig í gjörningaveðri, er hann hafði
sjálfur vakið, en mátti slðan eigi lægja
nje við ráða. Þegar inn kom, sat þar
á steinklöpp gamall Finnur, heiðgulur
í andliti, hrukkóttur mjög og voteygð-
ur, með dökkrauða gullkórónu skyggða
á höfði. Höfuðið var ákafiega mikið,
en hálsinn örmjór og visinn, og var
hausinn á iði fram og aptur, eins og
hann bærðist af straumnum í sjónum.
Hjá honum sat kerling, lítil vexti, en
hrukkóttari í andliti og gulari; bún
hafði og kórónu á höfði og klæðin al-
sett steinum, alla vega litum. Hún
hrærði í potti með dálitlu priki. <Hefði
hún bara haft eld undir», sagði stúlk-
— Pjetur á Borðeyri sendl 600 tunn-
ur kjöts út með sínu haustskipi».
— Fj'allveffabætur. Sam-
kvæmt hinum nýju vegalögum (15. okt.
1875) á landshöfðingi að ákveða sam-
kvæmt tillögum hlutaðeigandi amtsráðs
eða amtsráða, hverjir vegir skuli vera
fjallvegir. Þetta hefir hann nú gjört
með augiýsingu í Stjórnartíð. 9. f. m.
Eptir henni heita nú fjallvegir um
þessar heiðar og fjallgarða: I. Gríms-
tungnaheiði og Iíaldadal, 2. Siórasand,
3. Kjalhraun og Vatnahjalla, l.Sprengi-
sand, 5. Mývalnsöræfi og Dimmafjall-
garð, 6. Hallgilsstaðaheiði, 7. Vestdals-
heiði, 8. Lónsheiði, 9. Melifellssand,
10. Grindaskörð, II. Lágaskarð, 12.
Hellisheiði, 13. Mosfellsheiði. 14. Fyrir
Ok, 15. Iloltavörðuheiði, 16. Bröttu-
brekku, 17. Rauðamelsheiði, 18. Hauka-
dalsskarð, 19. Laxárdalsheiði, 20. Snart-
artunguheiði, 21. Steingríinstjarðarheiði,
22. Þorskafjarðarheiði, 23. Vatnsskarð,
24. Gönguskarð, 25. Öxnadalsheiði, 26.
Heljardalsheiði, 27. Siglufjarðarskarð.
Allur kostnaður til vegabóta á fjali-
vegum greiðist úr landssjóði, og veitti
alþingi síðast 15,000 kr. til þeirra um
tvö árin 1876 og 1877. t sumar hefir
verið byrjað á vegabótum á Holtavörðu-
heiði og Hellisheiði lítið eitt. Á sumri
komanda á að taka til Grímstungna-
heiðar og Kaldadalsvegar, er kvað mjög
þarfuast bráðra bóta.
— SLæknir settur. Lands-
höfðingi hefir 4.þ. m. setli praktiserandi
Iækni Tegner, sem áður var á Aust-
fjörðum, til að gegna hjeraðslæknis-
störfum í Árnessýslu frá 1. jan. 1877,
í stað Sigurðar Ólafssouar, sem upp
frá því á að eins að hafa undir Rang-
árvallasýslu, auk Vestur - Skaptafells-
læknishjeraðs, sem hann hefir veitingu
fyrir.
an, «mundi ekki hafa staðið lengi á,
að þau hjónin kæmust aptur að rfki
sínu í Sálpti; því það er seiður, sem
hún er að hræraí»,kvað hún.
Skömma síðar komu þau á sljetla
völlu. þar stóðu nokkur hús saman,
eins og dálítið þorp, og skammt þaðan
kirkja, og vissi það niður, sem upp álti
að vera; turninn var langur og mjór,
og stóð á höfði, eins og hann speglaði
sig í sjónum, en krossinu vantaði á
hann. Húsin sagði stúlkan að faðir
sinn ætti, og kirkjan væri ein af sjö í
ríki hans, en það næði yfir allt Há-
logaland og Finnmörk. Ekki væri
raunar messað í þeiin enn, en það
mundi verða farið til þess bráðum, þeg-
ar sjódauða biskupinum, sem sæti
þarna við kirkjudyrnar og væri að
hugsa sig um, tækist að rifja upp fyrir
sjer nafn drottins þess, er þjóna skyldi;
þá ættu allar vofurnar að fá kirkjuþvott.
Hann væri nú búinn að sitja þarna og
bugsa sig um nafnið í átta hundruð ár,
og hlyti hann nú að fara að finna það
úr þessu.
(Framhald).