Ísafold - 06.10.1877, Blaðsíða 1
IV 25.
Reykjavik, laugardaginn 6. októbermán.
Fjárkaup Breta á Austfjörðum haustið
1876. (LeiSrjetting). Herra ritstjóri!
í blaði yðar „ísafold“ III 30 stendur
löng skýrsla frá þeim Bridges og Tait
í Leith yfir, hvernig þeim gengu fjár-
kaup sín hjer á austurlandi næstl. haust.
Skýrsla þessi þarf að minni ætlan mik-
illa leiðrjettinga við, en þar sem jeg er
vissum, að margir af þeim, er voru á
marköðunum að Fossvöllum og Bót,
hafa næga hæfilegleika og einurð til
að hrinda af sjerþví, er á þá er borið,
vil jeg að eins leiðrjetta það í skýrsl-
unni, er snertir Seyðisíjörð.
Að þeir sendu frá Eyðum ofan á
Seyðisfjörð að kvöldi þess 14. eða 15.
sept. til að boða þar markað þann 16.
s. m. er satt, og jeg veit, að þeir jafn-
vel ljetu biðja bændur um að smala fje
sínu til markaðarins, en að þetta var
ekkigjört kom ekki til af fregninnium
hið annað fjárkaupaskip, er koma skyldi
2. okt., því eptir því sem jeg veitbezt
var hún ekki komin til Yestdalseyrar
þegar samanreksturinn skyldi fram fara,
heldur mun það hafa komið til af því,
að í fyrstalagi ætluðubændur sjerhjer
í firðinum fátt eða ekkert að selja, og
í annan stað höfðu hingað borizt svo
ógeðfeldar fregnir af fjárkaupum þeirra
íHjeraðinu, að menn vildu heldur vera
lausir við að eiga nokkur skipti við þá,
en að gjöra sjer ómak fyrir samanrekstri,
kann ske til einkis. Sá einasti bóndi
hjer, er vildi selja þeim, fekk fje sfnu
smalað kvöldið fyrir markaðsdaginn,
enda fekk hann nokkrar kindur seldar,
þó naumast fyrir það verð, er margur
mun álíta að þær hefðu lagt sig fyrir
á blóðvelli.
Að noklcur hafi verið kominn að
heiman frá sjer með fje til hins um-
rædda markaðar er alveg ósatt; einnig
veit jeg með vissu, að engin hæfa er
fyrir að Gránufjelag — sem falin voru
sauðakaup til hins seinna skips — hafi
ánokkuru hátt „skotið loku“ fyrir, að
þeir herrar Bridges og Tait fengi
sauðakaupum sínum framgengt hjer í
firðinum; ástæðan fyrir þessum ummæl-
um þeirra mun vera sú, að maður úr
næsta firði — sem alls ekkert vissi um
markaðinn hjer þann 16. — var kominn
að heiman frá sjer, með allmarga sauði
er hann vildi selja hjer í Seyðisfirði á
einn eður annan hátt, þegar hannfekk
að vita um hið seinna fjárkaupaskip,
sleppti hann reyndar sauðum sínum
aptur, en án þess að hafa átt tal við
forstöðumann þeirra fjárkaupa eða að
nokkur orðsending hefði farið þeirra á
milli. Að lyktum skal þess getið að
Seyðfirðingar seldu Englendingum alls
34 kindur, 24 á hið fyrra skip og 10 í
hið síðara.
Seyðfirðingur.
F R J ETTIR.
Strandferðaskipið
Diana hafnaði sig hjer loks að morgni
hins 1. þ. m., eða rúmri viku síðar en
áætlað var. Hafði hún legið 3 sólar-
hringa á Akureyri, 2 á ísafirði og 3 á
Dýrafirði; en þangað fór hún gegn á-
ætluninni, fyrirtilmæli verzlunareigand-
ans á þ>ingeyri. Lítið mun hafa verið
að veðri, að minnsta kosti sumaafþess-
um legudögum; skipstjóra þótt óvar-
legt að halda áfram nema í einsýnu
veðri, þegar nótt er orðin svo löng og
dimm, og veður rosasamt. Talsverður
bagi hefir auðvitað orðið að þessari
ferðatöf skipsins. Meðal annars biðu
ýmsir sveitamenn hjer syðra, er áttu
von á skreið o. fl. að norðan með skip-
inu, lengi hjer með hesta sína og fóru
með þá lausa heim aptur dagana áður
en skipið kom loksins. Skólapiltar
komust að eins mátulega; en þó voru
nokkrir þeirra famir af stað landveg
hingað, eptir langa bið þar, sem þeir
ætluðu á skipsfjöl.
Prá Nýja-íelandi
er að frjetta að mönnum líður þar all-
vel yfir höfuð að tala og eru landar
vorir þar vongóðir um að vel muni
farnast þegar fram í sækir, og nú vinna
þeir að því marki og miði með ótrauð-
um dug og fylgi. Síðan bólan hætti
má heita að heilsufar hafi verið hið
bezta. Tíðarfar var blftt og hagkvæmt
fyrir jörðina framan af í vor fram um
lok maímán., þá brá til votviðra, og
hjelzt það annað veifið mestan hluta
júnímánaðar. Votviðri þessi—og víða
meiri — gengu í Manitoba og þar í
grennd fyrir sunnan Nýja-ísland um
sama leyti, og gjörðu víða talsverðan
skaða; vöxtur hljóp í ár, svo þær
skemmdu víða, og á mörgum stöðum
kæfðu þessi votviðri korntegundir til
muna. Eptir brjefi úr nýlendunni frá
25. júlí hafa þau ekki gjört þar tjón
svo teljandi sje. þ>að leit því mjög vel
út með uppskeru. Bygg og hafrar
voru þar því nær fullþroska, þegar skrif-
að var (25. júlí), og hveiti í góðum
gróðri. Kartöflur ágætar allstaðar.
þ>eim var víðast hvar sáð undir lok
maí, og nú var farið að taka þær upp
og hafo. til matar; meðal þeirra hittust
sumar, semvógu 6 lóð hver. Kálteg-
97
1877.
undir og rófur hafa þar á móti víða
skemmzt af kálflugum. Mokfiski máttri
heita strax og ár og vatn leysti og
hjelzt fram um lok júní, en síðan var
afli lítill sökum þess, að fiskur leggst
til djúps, þegar vatnið er orðið volgt
með landi fram. þ>ó öfluðu margir til
matar. „Framfari“ var ekki farinn að
koma út enn. þ>essi dráttur með út-
komu hans kom til af því, að prent-
smiðjan fjekkst ekki flutt frá Winni-
peg fyr en seint og síðar meir, með
fram vegna hervarðarins um nýlenduna,
og þegar hún var loks komin til ný-
lendunnar, vantaði nokkur áhöld, sem
varð að fá sunnan úr Bandaríkjum áð-
ur en byrjað yrði að prenta, en nú átti
að byrja prentun hans í byrjun ágúst-
mán. og mun hans því von með næsta
póstskipi hingað til íslands. Hervörð-
urinn var ekki upp tekinn fyr en 18.
júlí; hann hefir verið til mikils hnekki
fyrir nýlenduna með allar samgöngur,
sendingar og ferðalög. Eptir að hann
var hafinn og frjálsar samgöngur máttu
eiga sjer stað, fór fjöldi landa suður til
Manitoba að leita sjer atvinnu, karl-
menn við jámbrautarvinnu, uppskeru
og heyskap hjá bændum, en kvennfólk
í vistum við hússtörf. Vinnulaun við
járnbrautir er 2 doll. á dag, 12 doll.
um vikuna að undanteknu fæði, en það
kostar 4 dollara um vikuna. Kvennfólk
fær 5—15 doll. um mánuðinn í Winni-
peg. í nýlendunni voru menn nýbyrj-
aðir á heyskap.
1 júlímánuði ferðaðist landi vor sira
Jón Bjarnason í Minneapolis til ný-
lendunnar, og leizt honum yfir höfuð
vel á landnámið og framfaraviðleitni
landa vorra þar. Fólkið, sem verið
hefir prestsþjónustulaust í svo langan
tíma, frá því seint í fyrra sumar, að
sira Páll þ>orláksson kom þangað, fagn-
aði mjög komu hans, og flykktist að
til að heyra hann. Sira Jón dvaldi í
nýlendunni hálfa aðra viku, hjelt guðs-
þjónustugjörð á fjórum stöðum, gaf
saman 7 hjón, skírði 6 börn og hjelt
auk þess ræður fyrir mönnum í þá átt,
að vekja anda fólksins fyrir frjálsum
framförum og sjálfstæðu lífi. Hver-
vetna ljet fólkið í ljósi innilega löngun
eptir að fá hann sem prest þegar í
haust, en með því hann er bundinn við
ritstjórn á blaðinu „Budstikken“, varð
ekki neitt fast ákveðið um það meðan
hann stóð við í nýlendunni. Seinna,
eptir að hann var kominn heim aptur,
hefir hann fastráðið að fara þangað í
haust. Hann segir svo frá burtför sinni